“De pandemie kan een zegen blijken voor online onderwijs”, melden Schwab en Malleret. “In Azië is de verschuiving naar online onderwijs bijzonder opmerkelijk geweest, met een sterke toename van het aantal digitale inschrijvingen van studenten, een veel hogere waardering voor online onderwijsbedrijven en meer kapitaal beschikbaar voor ‘ed-tech’1 start-ups… In de zomer van 2020 lijkt de richting van de trend duidelijk: de wereld van het onderwijs zal, zoals voor zoveel andere industrieën, gedeeltelijk virtueel worden.”
Ook onlinesporten hebben een hoge vlucht genomen: “Een tijdlang kan sociale distantie de beoefening van bepaalde sporten beperken, wat dan weer ten goede komt aan de steeds krachtiger uitbreiding van e-sports. Tech en digitaal zijn nooit ver weg!”.
Er is vergelijkbaar nieuws uit de banksector: “Online bankinteracties zijn tijdens de crisis gestegen van 10 procent naar 90 procent, zonder kwaliteitsverlies en met een toename van de naleving.”
De door Covid geïnspireerde verschuiving naar online activiteiten is duidelijk in het voordeel van Big Tech, die enorme winsten haalt uit de crisis, zoals de auteurs beschrijven: “De gecombineerde marktwaarde van de belangrijkste Tech-bedrijven bereikte tijdens de lockdowns record na record, en steeg zelfs weer tot boven het niveau van voor de uitbraak begon… Dit fenomeen zal waarschijnlijk niet snel afnemen, integendeel”.
Maar het is ook goed nieuws voor alle betrokken bedrijven, die geen mensen meer hoeven te betalen om voor hen te werken. Automatisering is en blijft een kwestie van kostenbesparing en dus van winstverhoging voor de kapitalistische elite.
De cultuur van het fascistische New Normal zal ook lucratieve spin-offs opleveren voor bepaalde bedrijfssectoren, zoals de verpakkingsindustrie, leggen Schwab en Malleret uit.
“De pandemie zal de aandacht voor hygiëne zeker vergroten. Een nieuwe obsessie voor reinheid zal met name leiden tot nieuwe vormen van verpakking. We zullen worden aangemoedigd om de producten die we kopen niet aan te raken. Eenvoudige genoegens zoals het ruiken aan een meloen of het knijpen in een vrucht zullen worden afgekeurd en misschien zelfs tot het verleden gaan behoren”.
De auteurs beschrijven ook wat erg klinkt als een technocratische winstgerichte agenda achter de “sociale distantiëring” die zo’n belangrijk element was van de “reset” van Covid.
Ze schrijven: “In de een of andere vorm zullen de sociaal- en fysiek-verstorende maatregelen waar-schijnlijk blijven bestaan nadat de pandemie zelf is afgenomen, waardoor het besluit in veel bedrijven uit verschillende bedrijfstakken om de automatisering te versnellen wordt gerechtvaardigd. Na verloop van tijd zal de aanhoudende bezorgdheid over technologische werkloosheid wegebben naarmate de samenleving de nadruk legt op de noodzaak om de werkplek zodanig te herstructureren dat nauw menselijk contact tot een minimum wordt beperkt. Automatiseringstechnologieën zijn inderdaad bijzonder geschikt voor een wereld waarin mensen niet te dicht bij elkaar kunnen komen of bereid zijn hun interacties te verminderen. Onze aanhoudende en mogelijk blijvende angst om besmet te worden met een virus (COVID-19 of een ander) zal dus de meedogenloze opmars van de automatisering versnellen, vooral op de gebieden die het meest vatbaar zijn voor automatisering”.
Zoals eerder gezegd, is Schwab al lang gefrustreerd door al die vervelende regels die kapitalisten ervan weerhouden zoveel geld te verdienen als ze zouden willen, door zich te richten op economisch irrelevante zaken als de veiligheid en het welzijn van mensen.
Maar – hoera! – de Covid-crisis heeft het perfecte excuus verschaft om grote delen van deze achterhaalde belemmeringen voor welvaart en groei af te schaffen.
Eén gebied waarop de bemoeizuchtige bureaucratie wordt afgeschaft is de gezondheidszorg. Waarom zou een weldenkende belanghebbende denken dat een bepaalde verplichting tot zorgvuldigheid de winstgevendheid van deze specifieke bedrijfssector zou mogen aantasten?
Schwab en Malleret zijn dolblij dat de tele-geneeskunde “aanzienlijk zal profiteren” van de Covid-noodtoestand: “De noodzaak om de pandemie met alle beschikbare middelen aan te pakken (plus, tijdens de uitbraak, de noodzaak om gezondheidswerkers te beschermen door hen in staat te stellen op afstand te werken) heeft enkele van de belemmeringen in de wet- en regelgeving voor de invoering van tele-geneeskunde weggenomen”.
Het schrappen van regelgeving is een algemeen verschijnsel onder het nieuwe wereldregime, zoals Schwab en Malleret aangeven:
“Tot nu toe hebben regeringen het tempo van de invoering van nieuwe technologieën vaak vertraagd door langdurige overpeinzingen over hoe het beste regelgevingskader eruit moet zien, maar zoals het voorbeeld van tele-geneeskunde en dronebezorging nu laat zien, is een door noodzaak gedwongen dramatische versnelling mogelijk. Tijdens de lockdowns vond er plotseling een quasi-globale versoepeling plaats van de regelgeving die voorheen de vooruitgang belemmerde op gebieden waar de technologie al jaren beschikbaar was, omdat er geen betere of andere keuze was. Wat tot voor kort ondenkbaar was, werd plotseling mogelijk… Nieuwe voorschriften blijven van kracht”.
Zij voegen daaraan toe: “De huidige noodzaak om de ‘contactloze economie’ hoe dan ook voort te stuwen en de daaruit voortvloeiende bereidheid van de regelgevers om er vaart achter te zetten, betekent dat er geen grenzen zijn”.
“No holds barred”. Vergis u niet: dit is de taal van het kapitalisme wanneer het zijn pretentie van liberale democratie laat varen en overschakelt naar de fascistische modus.
Uit het werk van Schwab en Malleret blijkt duidelijk dat een fascistisch samengaan van staat en bedrijfsleven, in het voordeel van de laatste, ten grondslag ligt aan hun grote reset.
Fenomenale sommen geld zijn sinds het begin van de Covid-crisis overgeheveld van de staatskas naar de uitpuilende zakken van de 1%, zoals zij erkennen: “In april 2020, net toen de pandemie de wereld begon te overspoelen, hadden regeringen over de hele wereld stimuleringsprogramma’s aangekondigd ter waarde van enkele biljoenen dollars, alsof acht of negen Marshallplannen bijna gelijktijdig in werking waren gesteld”.
Zij vervolgen: “COVID-19 heeft veel van de spelregels tussen de publieke en private sector herschreven. … De welwillende (of anderszins) grotere inmenging van regeringen in het leven van ondernemingen en hun bedrijfsvoering zal afhankelijk zijn van het land en de bedrijfstak, en dus vele verschillende gedaanten aannemen”.
“Maatregelen die vóór de pandemie ondenkbaar leken, zouden wel eens standaard kunnen worden in de hele wereld, nu regeringen proberen te voorkomen dat de economische recessie omslaat in een catastrofale depressie.
“Er zullen steeds meer oproepen komen voor de overheid om op te treden als “payer of last resort” om de door de pandemie veroorzaakte golf van massaontslagen en bedrijfsvernietiging te voorkomen of in te dammen. Al deze veranderingen veranderen de regels van het economische en monetaire ‘spel’.”
Schwab en zijn collega-auteur verwelkomen het vooruitzicht van meer staatsmacht om het winstbejag van het grootkapitaal te ondersteunen.
Zij schrijven: “Een van de grote lessen van de afgelopen vijf eeuwen in Europa en Amerika is deze: acute crises dragen bij aan het versterken van de macht van de staat. Dat is altijd zo geweest en er is geen reden waarom het met de COVID-19 pandemie anders zou zijn”.
En zij voegen daaraan toe: “In de toekomst zullen regeringen hoogstwaarschijnlijk, maar met verschillende intensiteit, besluiten dat het in het belang van de samenleving is om sommige spelregels te herschrijven en hun rol permanent te vergroten”.
Het idee van het herschrijven van de spelregels doet opnieuw sterk denken aan fascistische taal, net als natuurlijk het idee van het permanent vergroten van de rol van de staat om de particuliere sector te helpen.
Het standpunt van Schwab op dit punt is te vergelijken met dat van de Italiaanse fascistische dictator Benito Mussolini, die op de economische crisis in 1931 reageerde met de oprichting van een speciaal noodorgaan, L’Istituto mobiliare italiano, om bedrijven te helpen.
Hij verklaarde dat dit “een middel was om de Italiaanse economie energiek naar de corporatieve fase te leiden, d.w.z. een systeem dat de particuliere eigendom en het initiatief fundamenteel respecteert, maar ze nauw verbindt met de Staat, die ze als enige kan beschermen, controleren en voeden”.
Vermoedens over de fascistische aard van Schwab’s grote reset worden natuurlijk bevestigd door de politiestaat maatregelen die over de hele wereld zijn uitgerold om naleving van “nood” Covid maatregelen te verzekeren.
De pure brute kracht die nooit ver onder de oppervlakte van het kapitalistische systeem ligt, wordt steeds zichtbaarder wanneer het de fascistische fase ingaat, en dit is duidelijk te zien in het boek van Schwab en Malleret.
In de context van Covid-19 wordt het woord “kracht” steeds weer gebruikt. Soms is dit in een zakelijke context, zoals met de verklaringen dat “COVID-19 alle banken heeft gedwongen om een digitale transformatie te versnellen die nu een feit is” of dat “de micro-reset elk bedrijf in elke bedrijfstak zal dwingen om te experimenteren met nieuwe manieren van zakendoen, werken en opereren”.
Maar soms wordt het rechtstreeks toegepast op mensen, of “consumenten” zoals Schwab en zijn geestverwanten ons liever zien.
“Tijdens de lockdowns werden veel consumenten, die voorheen terug-houdend waren om al te veel op digitale toepassingen en diensten te vertrouwen, gedwongen om hun gewoonten bijna van de ene dag op de andere te veranderen: online films kijken in plaats van naar de bioscoop te gaan, maaltijden laten bezorgen in plaats van uit eten te gaan, op afstand met vrienden praten in plaats van ze in levenden lijve te ontmoeten, met collega’s praten op een scherm in plaats van te kletsen bij de koffieautomaat, online sporten in plaats van naar de sportschool te gaan, enzovoort….
“Veel van de technologische gedragingen die we tijdens onze opsluiting moesten aannemen, zullen door vertrouwdheid vanzelfsprekender worden. Naarmate de sociale en fysieke afstand groter wordt, zal het vertrouwen op digitale platforms om te communiceren, of te werken, of advies te vragen, of iets te bestellen, beetje bij beetje terrein winnen op voorheen ingesleten gewoonten”.
In een fascistisch systeem krijgen individuen niet de keuze of ze al dan niet aan de eisen ervan willen voldoen, zoals Schwab en Malleret heel duidelijk maken met betrekking tot de zogenaamde contact-tracing: “Geen enkele vrijwillige contact-tracing app zal werken als mensen niet bereid zijn hun eigen persoonlijke gegevens te verstrekken aan de overheidsinstantie die het systeem controleert; als een individu weigert de app te downloaden (en dus informatie over een mogelijke besmetting, bewegingen en contacten achter te houden), zal iedereen er nadeel van ondervinden.”
Dit, zo reflecteren ze, is een ander groot voordeel van de Covid-crisis ten opzichte van de milieucrisis die gebruikt had kunnen worden om hun New Normal op te leggen: “Terwijl voor een pandemie een meerderheid van de burgers geneigd zal zijn in te stemmen met de noodzaak om dwangmaatregelen op te leggen, zullen ze zich verzetten tegen beperkend beleid in het geval van milieurisico’s waarvan het bewijs kan worden betwist”.
Deze “dwangmaatregelen”, waarmee wij allen geacht worden in te stemmen, zullen natuurlijk onvoorstelbare niveaus van fascistische controle van ons leven met zich meebrengen, vooral in onze rol als loonslaven.
Schrijven Schwab en Malleret: “Het bedrijfsleven zal zich bewegen in de richting van meer toezicht; ten goede of ten kwade, bedrijven zullen in de gaten houden en soms registreren wat hun werknemers doen. De trend kan veel verschillende vormen aannemen, van het meten van lichaamstemperaturen met thermische camera’s tot het via een app volgen hoe werknemers zich houden aan sociale distantie.”
Dwangmaatregelen van de een of andere soort zullen waarschijnlijk ook worden gebruikt om mensen te dwingen de Covid-vaccins te nemen die momenteel in de rij staan.
Schwab is nauw verbonden met die wereld, omdat hij Bill Gates “bij de voornaam” kent2 en door Henry McKinnell, voorzitter en CEO van Pfizer Inc, is geprezen als “een persoon die zich werkelijk inzet voor een werkelijk nobele zaak”.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij met Malleret benadrukt dat “een volledige terugkeer naar ‘normaal’ niet kan worden overwogen voordat er een vaccin beschikbaar is”.
Hij voegt eraan toe: “De volgende horde is de politieke uitdaging om wereldwijd voldoende mensen te vaccineren (we zijn collectief zo sterk als de zwakste schakel) met een hoog genoeg nalevingspercentage ondanks de opkomst van anti-vaxxers”.
“Anti-vaxxers” voegen zich dus bij Schwab’s lijst van bedreigingen voor zijn project, samen met antiglobaliserings- en antikapitalistische demonstranten, Gilets Jaunes en allen die zich bezighouden met “klassenconflicten”, “maatschappelijk verzet” en “politieke terugslag”.
De meerderheid van de wereldbevolking is al uitgesloten van besluitvormingsprocessen door het gebrek aan democratie dat Schwab wil benadrukken door zijn stakeholderistische bedrijfsdominantie, zijn “agile governance”, zijn totalitaire “systeembeheer van het menselijk bestaan”.
Maar hoe denkt hij om te gaan met het “sombere scenario” van mensen die in opstand komen tegen zijn grote new-normalistische reset en zijn transhumanistische Vierde Industriële Revolutie?
Welke mate van “geweld” en “dwangmaatregelen” zou hij bereid zijn te accepteren om de dageraad van zijn technocratische nieuwe tijdperk te verzekeren?
Het is een huiveringwekkende vraag, maar we moeten ook het historische voorbeeld in gedachten houden van het 20e-eeuwse regime waarin Schwab werd geboren.
Hitlers nieuwe nazi-norm was bedoeld om duizend jaar stand te houden, maar stortte 988 jaar eerder dan gepland in.
Dat Hitler met het volste vertrouwen van de macht zei dat zijn Rijk een millennium zou duren, wil nog niet zeggen dat het ook zo was.
Dat Klaus Schwab en Thierry Malleret en hun vrienden zeggen dat we nu de Vierde Industriële Revolutie ingaan en onze wereld voorgoed zal veranderen, wil nog niet zeggen dat het zo is.
We hoeven hun Nieuwe Normaal niet te accepteren. We hoeven niet mee te gaan in hun bangmakerij. We hoeven hun “vaccins” niet te nemen. We hoeven ons niet te laten implanteren met smartphones of ons DNA te laten bewerken. We hoeven niet gemuilkorfd en onderdanig hun transhumanistische hel in te lopen.
We kunnen hun leugens aan de kaak stellen! Hun agenda ontmaskeren! Hun verhaal weigeren! Hun giftige ideologie verwerpen! Verzet je tegen hun fascisme!
Klaus Schwab is geen god, maar een mens. Gewoon een oudere man. En degenen met wie hij samenwerkt, de globale kapitalistische elite, zijn met weinigen. Hun doelen zijn niet de doelen van de overgrote meerderheid van de mensheid. Hun transhumanistische visie is weerzinwekkend voor bijna iedereen buiten hun kleine kring en ze hebben geen toestemming voor de technocratische dictatuur die ze ons proberen op te leggen.
Daarom hebben ze immers zoveel moeite moeten doen om het ons op te dringen onder de valse vlag van het bestrijden van een virus. Ze begrepen dat zonder de “nood” rechtvaardiging, we nooit zouden instemmen met hun verwrongen plan.
Ze zijn bang voor onze potentiële kracht omdat ze weten dat als we opstaan, we hen zullen verslaan. We kunnen hun project neerhalen voordat het goed en wel begonnen is.
Wij zijn het volk, wij zijn de 99%, en samen kunnen we onze vrijheid terugpakken uit de dodelijke kaken van de fascistische machine!
Bron: WinterOak
Verwijzingen:
| 1 | https://dutchedtech.com/ |
| 2 | https://www.hindustantimes.com/india/klaus-schwab-on-the-world-stage/story-cBf09I8Wo3QUfBzV6iwxDP.html |
Categorie: WEF
Tags: IR4, Eugenetica, Fascisme, Gote Herstart, Industrial Revolution, IoT, Klaus Schwab, Narrative Science
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te laten ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
