Dit allesomvattende imperium staat zeer afwijzend tegenover het idee dat een bepaalde bevolking democratisch zou besluiten een andere weg in te slaan. Deze “dreigen geïsoleerd te raken van de mondiale normen, waardoor deze naties het risico lopen de achterblijvers van de nieuwe digitale economie te worden”, waarschuwt Schwab.
Elk gevoel van autonomie en saamhorigheid wordt vanuit Schwab’s imperialistische perspectief als een bedreiging gezien en zal door de 4IR worden uitgeroeid.
Hij schrijft: “Vroeger identificeerden individuen hun leven het meest met een plaats, een etnische groep, een bepaalde cultuur of zelfs een taal. De komst van online betrokkenheid en de toegenomen blootstelling aan ideeën uit andere culturen betekent dat identiteiten nu fungibele zijn dan voorheen… Dankzij de combinatie van historische migratiepatronen en goedkope connectiviteit worden familiestructuren opnieuw gedefinieerd”.
Het opstarten van Echte democratie valt voor Schwab in wezen in dezelfde categorie. Hij weet dat de meeste mensen niet vrijwillig zullen instemmen met plannen om hun leven te vernietigen en hen te onderwerpen aan een wereldwijd techno-fascistisch systeem van uitbuiting, dus hen inspraak geven is eenvoudigweg geen optie.
Daarom is het concept “stakeholder” zo belangrijk geweest voor Schwab’s project. Zoals hierboven besproken, is dit de ontkenning van democratie, met zijn nadruk op het “bereiken van groepen belanghebbenden voor het vinden van oplossingen”.
Als het publiek, het volk, in dit proces wordt betrokken, is dat slechts op een oppervlakkig niveau. De agenda is al vooraf vastgesteld en de beslissingen zijn achter de schermen al genomen.
Schwab geeft dit in feite toe wanneer hij schrijft: “We moeten opnieuw een dialoog tot stand brengen tussen alle belanghebbenden om te zorgen voor wederzijds begrip dat verder bouwt aan een cultuur van vertrouwen tussen regelgevers, niet-gouvernementele organisaties, professionals en wetenschappers. Ook met het publiek moet rekening worden gehouden, omdat het moet deelnemen aan de democratische vormgeving van biotechnologische ontwikkelingen die van invloed zijn op de samenleving, individuen en culturen”.
Dus met het publiek moet “ook” rekening worden gehouden, als bijzaak. Niet eens rechtstreeks geraadpleegd, alleen maar “in overweging genomen”! En de rol van het volk, de demos, zal slechts bestaan uit “deelname” aan de “vormgeving” van biotechnologische ontwikkelingen. De mogelijkheid dat het publiek het idee van biotechnologische ontwikkelingen zelf afwijst is volledig weggenomen, dankzij de bewust ingebouwde veronderstellingen van de formule van belanghebbenden.
Dezelfde boodschap klinkt door in de titel van Schwab’s conclusie van Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution: “What You Can Do to Shape the Fourth Industrial Revolution”. De techno-tirannie kan niet worden uitgedaagd of gestopt, alleen “gevormd”.
Schwab gebruikt de term “systeemleiderschap” om de diep antidemocratische manier te beschrijven waarop de 1% zijn agenda aan ons allen oplegt, zonder ons de kans te geven “nee” te zeggen.
Hij schrijft: “Systeemleiderschap gaat over het cultiveren van een gedeelde visie op verandering – door samen te werken met alle belanghebbenden van de mondiale samenleving – en vervolgens ernaar te handelen om te veranderen hoe het systeem zijn voordelen levert, en aan wie. Systeemleiderschap vereist actie van alle belanghebbenden, waaronder individuen, bedrijfsleiders, sociale beïnvloeders en beleidsmakers”.
Hij verwijst naar deze volledige controle van bovenaf als “het systeembeheer van het menselijk bestaan” , hoewel anderen misschien de voorkeur geven aan de term “totalitarisme”.
Een van de onderscheidende kenmerken van het historisch fascisme in Italië en Duitsland was zijn ongeduld met de ongemakkelijke beperkingen die aan de heersende klasse (“de Natie” in fascistische taal) werden opgelegd door de democratie en het politiek liberalisme.
Dit alles moest uit de weg worden geruimd om een Blitzkrieg van versnelde “modernisering” mogelijk te maken.
We zien dezelfde geest weer opkomen in Schwab’s oproepen tot “agile governance”*, waarin hij beweert dat “het tempo van de technologische ontwikkeling en een aantal kenmerken van technologieën eerdere beleidsvormingscycli en -processen ontoereikend maken”.
*”agile governance” is niet anders dan flexibilisering, Vernederd-land was en is kampioen in flexibilisering, we zijn nu zo geflexibiliseerd dat de economie last heeft van de hypemobiliteit waardoor structuur ver te zoeken is.
Hij schrijft: “Het idee om bestuursmodellen te hervormen om met nieuwe technologieën om te gaan is niet nieuw, maar de urgentie daarvan is veel groter in het licht van de kracht van de huidige opkomende technologieën… het concept van wendbaar bestuur tracht de lichtvoetigheid, vloeibaarheid, flexibiliteit en het aanpassingsvermogen van de technologieën zelf en de actoren in de particuliere sector die ze toepassen, te evenaren”.
De uitdrukking “hervorming van bestuursmodellen met het oog op nieuwe technologieën” verraadt hier echt het spel. Net als onder het fascisme moeten sociale structuren opnieuw worden uitgevonden om te voldoen aan de eisen van het kapitalisme en zijn winst verhogende technologieën.
Schwab legt uit dat zijn “agile governance” het creëren van zogenaamde beleidslabs zou inhouden – “beschermde ruimten binnen de overheid met een expliciet mandaat om te experimenteren met nieuwe methoden van beleidsontwikkeling door gebruik te maken van agile principes” – en “het aanmoedigen van samenwerking tussen overheden en bedrijven om “ontwikkelingszandbakken” en “experimentele proefbanken” te creëren om regelgeving te ontwikkelen met behulp van iteratieve, sector overschrijdende en flexibele benaderingen”.
Voor Schwab is de rol van de staat het bevorderen van kapitalistische doelen, niet het tegenhouden daarvan. Hoewel hij voorstander is van de rol van de staat om een overname van ons leven door het bedrijfsleven mogelijk te maken, is hij minder enthousiast over zijn regulerende functie, die de instroom van winst in particuliere handen zou kunnen afremmen.
In zijn boek uit 2018 bespreekt Schwab het probleem van vervelende regelgeving en hoe deze grenzen het best kunnen worden “overwonnen” in de context van gegevens en privacy.
Hij komt met de suggestie van “publiek-private gegevensuitwisselingsovereenkomsten die glas “breken in geval van nood”. Deze treden alleen in werking in vooraf overeengekomen noodsituaties (zoals een pandemie) en kunnen helpen vertragingen te beperken en de coördinatie van eerstehulpverleners te verbeteren, door tijdelijk gegevens te delen die onder normale omstandigheden illegaal zouden zijn”.
Grappig genoeg was er twee jaar later inderdaad een “pandemie” en werden deze “vooraf overeengekomen noodsituaties” werkelijkheid.
Dit had voor Schwab niet zo’n verrassing moeten zijn, aangezien zijn WEF in oktober 2019 medeorganisator was van de beruchte Event 201-conferentie, waarin een fictieve coronavirus-pandemie werd gemodelleerd1.
En hij verspilde weinig tijd met het uitbrengen van een nieuw boek, Covid-19: The Great Reset, geschreven samen met Thierry Malleret, die de Monthly Barometer leidt, “een beknopte voorspellende analyse voor particuliere beleggers, mondiale CEO’s en opinie- en besluitvormers”.
Het boek, dat in juli 2020 verschijnt, wil “vermoedens en ideeën bevorderen over hoe de post-pandemische wereld eruit zou kunnen en misschien moeten zien”.
Schwab en Malleret geven toe dat Covid-19 “een van de minst dodelijke pandemieën is die de wereld de afgelopen 2000 jaar heeft mee-gemaakt”, en voegen eraan toe dat “de gevolgen van COVID-19 in termen van gezondheid en sterfte mild zullen zijn in vergelijking met eerdere pandemieën”.
Zij voegen daaraan toe: “Zij vormt geen existentiële bedreiging, noch een schok die decennialang zijn stempel op de wereldbevolking zal drukken”.
Maar, ongelooflijk, deze “milde” ziekte wordt tegelijkertijd gepresenteerd als het excuus voor ongekende sociale verandering onder de vlag van “The Great Reset”!
En hoewel ze expliciet verklaren dat Covid-19 geen grote “schok” vormt, gebruiken de auteurs herhaaldelijk dezelfde term om de bredere impact van de crisis te beschrijven.
Schwab en Malleret plaatsen Covid-19 in een lange traditie van gebeurtenissen die plotselinge en belangrijke veranderingen in onze samenlevingen mogelijk hebben gemaakt.
Zij beroepen zich specifiek op de Tweede Wereldoorlog: “De Tweede Wereldoorlog was de transformerende oorlog bij uitstek, die niet alleen fundamentele veranderingen in de wereldorde en de wereldeconomie teweegbracht, maar ook radicale verschuivingen in de sociale attitudes en overtuigingen die uiteindelijk de weg vrijmaakten voor radicaal nieuw beleid en sociale contractbepalingen (zoals de toetreding van vrouwen tot de arbeidsmarkt voordat zij kiezers werden). Er zijn uiteraard fundamentele verschillen tussen een pandemie en een oorlog (waarop wij in de volgende bladzijden nader zullen ingaan), maar de omvang van hun transformerende kracht is vergelijkbaar. Beide kunnen een transformerende crisis zijn van voorheen onvoorstelbare proporties”.
Ze sluiten zich ook aan bij veel hedendaagse “complottheoretici” die een directe vergelijking2 maken tussen Covid-19 en 9/11: “Dit is wat er gebeurde na de terroristische aanslagen van 11 september 2001. Overal ter wereld werden nieuwe veiligheidsmaatregelen zoals het gebruik van wijdverspreide camera’s, het verplicht stellen van elektronische identiteitskaarten en het in- en uitloggen van werknemers of bezoekers de norm. Destijds werden deze maatregelen als extreem beschouwd, maar tegenwoordig worden ze overal toegepast en als ‘normaal’ beschouwd”.
Wanneer een tiran verklaart het recht te hebben over een bevolking te heersen zonder rekening te houden met hun opvattingen, rechtvaardigt hij zijn dictatuur graag met de bewering dat hij daartoe moreel gerechtigd is omdat hij “verlicht” is.
Hetzelfde geldt voor de door Covid aangewakkerde tirannie van Schwab’s grote reset, die in het boek wordt gecategoriseerd als “verlicht leiderschap”: “Sommige leiders en besluitvormers die al voorop liepen in de strijd tegen klimaatverandering willen misschien profiteren van de schok van de pandemie om langdurige en bredere milieuveranderingen door te voeren. Zij zullen in feite “goed gebruik” maken van de pandemie door de crisis niet verloren te laten gaan”.
De wereldwijde kapitalistische heersende elite heeft zeker haar best gedaan om “te profiteren van de door de paniek veroorzaakte schok”, door ons allen sinds de allereerste dagen van de uitbraak te verzekeren dat, om de een of andere ondoorgrondelijke reden, niets in ons leven ooit nog hetzelfde zou kunnen zijn.
Schwab en Malleret zijn onvermijdelijk enthousiast in hun gebruik van het New Normal frame, ondanks hun erkenning dat het virus slechts “mild” was.
“Het is ons bepalende moment”, kraaien ze. “Veel dingen zullen voor altijd veranderen”. “Een nieuwe wereld zal ontstaan”. “De maatschappelijke omwenteling die COVID-19 teweegbrengt zal jaren duren, en mogelijk generaties”. “Velen van ons vragen zich af wanneer alles weer normaal wordt. Het korte antwoord is: nooit”.
Zij gaan zelfs zover dat zij een nieuwe historische scheiding voorstellen tussen “het pre-pandemische tijdperk” en “de post-pandemische wereld”.
Zij schrijven: “Er zijn radicale veranderingen op komst die zo ingrijpend zijn dat sommige deskundigen hebben gesproken van een “vóór het coronavirus” (BC) en een “na het coronavirus” (AC) tijdperk. We zullen verrast blijven door zowel de snelheid als de onverwachte aard van deze veranderingen – naarmate ze met elkaar samenvallen, zullen ze tweede-, derde-, vierde- en andere gevolgen, cascade-effecten en onvoorziene uitkomsten veroorzaken. Aldus zullen zij een “nieuw normaal” vormen dat radicaal verschilt van het normale dat wij geleidelijk achter ons laten. Veel van onze overtuigingen en vooronderstellingen over hoe de wereld eruit zou kunnen of moeten zien, zullen daarbij in duigen vallen”.
Al in 2016 keek Schwab vooruit naar “nieuwe manieren om technologie te gebruiken om gedrag te veranderen” (100) en voorspelde: “De schaal en breedte van de zich ontvouwende technologische revolutie zullen economische, sociale en culturele veranderingen inluiden van zulke fenomenale proporties dat ze bijna niet te overzien zijn.”
Eén manier waarop hij hoopte dat zijn technocratische agenda zou worden bevorderd was, zoals we hebben opgemerkt, via de valse “oplossingen” voor klimaatverandering die werden voorgesteld door de nep-groene kapitalisten3.
Onder de titel “Environmental reset” stellen Schwab en Malleret: “Op het eerste gezicht lijken de pandemie en het milieu misschien slechts ver verwante neven; maar ze zijn veel nauwer en meer verweven dan we denken”.
Een van de verbanden is dat zowel de klimaat- als de viruscrisis door het WEF en consorten zijn gebruikt om hun agenda van mondiaal bestuur door te drukken. Zoals Schwab en zijn co-auteur het zeggen: “Ze zijn mondiaal van aard en kunnen daarom alleen goed worden aangepakt op een mondiaal gecoördineerde manier”.
Een ander verband is de manier waarop “de post-pandemische economie” en “de groene economie” enorme winsten voor grotendeels dezelfde sectoren van het grootkapitaal met zich meebrengen.
Covid-19 is klaarblijkelijk geweldig nieuws geweest voor die kapitalisten die hopen te profiteren van de vernietiging van het milieu, waarbij Schwab en Malleret melden: “De overtuiging dat ESG-strategieën4 hebben geprofiteerd van de pandemie en hoogstwaarschijnlijk verder zullen profiteren, wordt bevestigd door verschillende onderzoeken en rapporten. Uit vroege gegevens blijkt dat de duurzaamheidssector in het eerste kwartaal van 2020 beter presteerde dan conventionele fondsen.”
De kapitalistische haaien van de zogenaamde “duurzaamheidssector” wrijven zich in de handen bij het vooruitzicht van al het geld dat zij gaan verdienen aan de door Covid gepretendeerde grote fascistische reset, waarbij de staat wordt geïnstrumentaliseerd om hun hypocriete winstbejag te financieren.
Let op Schwab en Malleret: “De sleutel tot het verdringen van particulier kapitaal in nieuwe bronnen van natuurpositieve economische waarde zal bestaan uit het verschuiven van belangrijke beleidshefbomen en stimulansen voor overheidsfinanciering als onderdeel van een bredere economische reset”.
“In een beleidsdocument dat Systemiq5[Tolstraat 201, 1074 VJ Amsterdam] in samenwerking met het World Economic Forum heeft opgesteld, wordt geschat dat de opbouw van een natuurpositieve economie tegen 2030 meer dan 10 biljoen dollar per jaar kan vertegenwoordigen… Het opnieuw instellen van het milieu moet niet worden gezien als een kostenpost, maar als een investering die economische activiteit en werkgelegenheid zal genereren”
Gezien de verstrengeling van de klimaat- en de Covid-crisis die Schwab uiteenzet, zouden we kunnen speculeren dat het oorspronkelijke plan was om de reset van het nieuwe normaal door te drukken op de rug van de klimaatcrisis.
Maar blijkbaar heeft al die publiciteit voor Greta Thunberg en de door het grootkapitaal gesteunde Extinction Rebellion6 niet genoeg publieke paniek gezaaid om dergelijke maatregelen te rechtvaardigen.
Covid-19 dient de doelstellingen van Schwab perfect, omdat de onmiddellijke urgentie die dit oplevert het mogelijk maakt het hele proces te versnellen en erdoor te jagen zonder voldoende onderzoek.
“Dit cruciale verschil tussen de respectieve tijdhorizonten van een pandemie en die van klimaatverandering en natuurverlies betekent dat een pandemisch risico onmiddellijke actie vereist die zal worden gevolgd door een snel resultaat, terwijl klimaatverandering en natuurverlies ook onmiddellijke actie vereisen, maar het resultaat (of ’toekomstige beloning’, in het jargon van economen) pas met een zekere vertraging zal volgen”.
Voor Schwab en zijn vrienden is Covid-19 de grote versneller van alles wat ze ons al jaren willen opdringen.
Zoals hij en Malleret zeggen: “De pandemie verergert en versnelt duidelijk geopolitieke trends die al zichtbaar waren voordat de crisis uitbrak”.
“De pandemie zal een keerpunt vormen door deze overgang te versnellen. Zij heeft de kwestie uitgekristalliseerd en een terugkeer naar de status quo van vóór de pandemie onmogelijk gemaakt”.
Ze kunnen hun vreugde over de richting die de samenleving nu inslaat nauwelijks verbergen: “De pandemie zal de innovatie nog meer versnellen, de reeds in gang gezette technologische veranderingen katalyseren (vergelijkbaar met het verergeringseffect dat zij heeft gehad op andere onderliggende mondiale en binnenlandse problemen) en elke digitale onderneming of de digitale dimensie daarvan ’turbochargen'”.
“Met de pandemie heeft de ‘digitale transformatie’ waar zoveel analisten het al jaren over hebben, zonder precies te weten wat het betekende, zijn katalysator gevonden. Een belangrijk effect van de opsluiting zal de uitbreiding en progressie van de digitale wereld op een beslissende en vaak permanente manier zijn.
“In april 2020 constateerden verschillende technologieleiders hoe snel en radicaal de door de gezondheidscrisis ontstane behoeften de invoering van een breed scala aan technologieën hadden bespoedigd. In één maand tijd bleken veel bedrijven op het gebied van de invoering van technologie een aantal jaren vooruit te zijn gegaan”.
Het lot lacht Klaus Schwab duidelijk toe, want deze Covid-19 crisis is er gelukkig in geslaagd vrijwel elk aspect van de agenda die hij de afgelopen decennia heeft gepropageerd, te bevorderen.
Zo melden hij en Malleret met tevredenheid dat “de pandemie de invoering van automatisering op de werkplek en de introductie van meer robots in ons persoonlijk en beroepsleven zal versnellen”.
Lockdowns over de hele wereld hebben uiteraard een grote financiële impuls gegeven aan de bedrijven die online shopping aanbieden.
De auteurs vertellen: “Consumenten hebben producten nodig en als ze niet kunnen winkelen, zullen ze onvermijdelijk hun toevlucht nemen tot online aankopen. Als de gewoonte begint te werken, zullen mensen die nog nooit online hebben gewinkeld, zich daar comfortabel bij voelen, terwijl mensen die voorheen parttime online winkelden, er waarschijnlijk meer gebruik van zullen maken. Dit werd duidelijk tijdens de lockdowns. In de VS namen Amazon en Wal-Mart samen 250.000 werknemers in dienst om de toegenomen vraag bij te benen en bouwden zij een enorme infrastructuur om online te leveren. Deze versnelde groei van e-commerce betekent dat de reuzen van de online detailhandel waarschijnlijk nog sterker uit de crisis zullen komen dan in het tijdperk vóór de pandemie”.
Zij voegen daaraan toe: “Naarmate meer en uiteenlopende dingen en diensten via onze mobieltjes en computers tot ons komen, zullen bedrijven in uiteenlopende sectoren als e-commerce, contactloze transacties, digitale inhoud, robots en drone-leveringen (om er maar een paar te noemen) floreren. Het is niet toevallig dat bedrijven als Alibaba, Amazon, Netflix of Zoom als ‘winnaars’ uit de lockdowns tevoorschijn zijn gekomen.”
Bij wijze van corollarium kunnen we suggereren dat het “niet toevallig” is dat regeringen die door het grootkapitaal zijn overmeesterd en gecontroleerd, dankzij mensen als het WEF, een “nieuwe realiteit” hebben opgelegd waarin grote bedrijven de “winnaars” zijn…
Het door Covid geïnspireerde goede nieuws houdt nooit op voor alle bedrijfssectoren die zullen profiteren van de Vierde Industriële Repressie7.
Bron: WinterOak
Verwijzingen:
Categorie: WEF
Tags: IR4, Eugenetica, Fascisme, Gote Herstart, Industrial Revolution, IoT, Klaus Schwab, Narrative Science
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te laten ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
