Klaus Schwab, geboren in Ravensburg in 1938, is een kind van het Duitsland van Adolf Hitler, een politiestaatregime gebouwd op angst en geweld, op hersenspoeling en controle, op propaganda en leugens, op industrialisme en eugenetica, op ontmenselijking en “desinfectie”, op een huiveringwekkende en grandioze visie van een “nieuwe orde” die duizend jaar zou duren.
Schwab lijkt zijn leven te hebben gewijd aan het opnieuw uitvinden van die nachtmerrie en aan pogingen om deze niet alleen voor Duitsland, maar voor de hele wereld werkelijkheid te laten worden.
Erger nog, zoals zijn eigen woorden keer op keer bevestigen, is dat zijn technocratisch fascistische visie ook een verwrongen transhumanistische visie is, waarin mensen en machines zullen samensmelten in een “merkwaardige mengsels van digitaal en analoog leven”, waarin onze lichamen zullen worden besmet met “Smart Dust” en waarin de politie kennelijk in staat zal zijn onze hersenen te lezen.
En, zoals we zullen zien, gebruiken hij en zijn handlangers de Covid-19 crisis om democratische verantwoording te omzeilen, oppositie te overstemmen, hun agenda te versnellen en tegen onze wil op te leggen aan de rest van de mensheid in wat hij een “Grote Reset” noemt1.
Schwab is natuurlijk geen nazi in de klassieke zin, hij is noch een nationalist, noch een antisemiet, zoals blijkt uit de Dan David Prijs van 1 miljoen dollar die hij in 2004 van Israël kreeg2, hoewel vreemd genoeg in oktober 2021 alle verwijzingen naar Schwab van de Dan David Prijs website bleken te zijn verwijderd!3
Maar het fascisme van de 21e eeuw heeft andere politieke vormen4 gevonden om zijn kernproject voort te zetten, namelijk het aanpassen van de mensheid aan het kapitalisme met schaamteloos autoritaire middelen.
Dit nieuwe fascisme wordt tegenwoordig gepropageerd onder het mom van mondiaal bestuur, bio-veiligheid, het “Nieuwe Normaal”, de “New Deal voor de Natuur” en de “Vierde Industriële Revolutie”, of beter gezegd “das vierte Nationalsozialistische Reich”
Schwab, de tachtigjarige medeoprichter en uitvoerend voorzitter van het World Economic Forum, zit in het centrum van deze matrix als een spin in een reusachtig web. We weten dat Henri Kissinger de CIA en MI6 medeverantwoordelijk zijn voor dit Nationalsozialistische Reich. De CIA en MI6 waren de financiers.
Het oorspronkelijke fascistische project, in Italië en Duitsland, draaide om een fusie van staat en bedrijfsleven.
Terwijl het communisme voorziet in de overname van bedrijven en industrie door de overheid, die – theoretisch! – handelt in het belang van het volk, ging het in het fascisme om het gebruik van de staat om de belangen van de rijke elite te beschermen en te bevorderen5.
Schwab zette deze benadering voort in een gedenazificeerde naoorlogse context, toen hij in 1971 het European Management Forum oprichtte, dat jaarlijkse bijeenkomsten hield in het Zwitserse Davos. Hier propageerde hij zijn ideologie6 van “stakeholder”-kapita-lisme waarin bedrijven nauwer met de overheid samenwerken.
“Stakeholder-kapitalisme” wordt door het zakentijdschrift Forbes7 omschreven als “het idee dat een bedrijf zich richt op het voldoen aan de behoeften van al zijn stakeholders: klanten, werknemers, partners, de gemeenschap en de samenleving als geheel”.
Zelfs in de context van een bepaald bedrijf is het steevast een leeg etiket. Zoals het Forbes-artikel opmerkt, betekent het eigenlijk alleen dat “bedrijven privé geld kunnen blijven scheppen voor hun aandeelhouders en leidinggevenden, terwijl ze in het openbaar een front van uitmuntende sociale gevoeligheid en voorbeeldig altruïsme handhaven”.
Maar in een algemene sociale context is het stakeholderconcept nog verderfelijker, omdat het elk idee van democratie, heerschappij door het volk, overboord gooit ten gunste van heerschappij door bedrijfsbelangen.
De maatschappij wordt niet langer beschouwd als een levende gemeenschap, maar als een bedrijf, waarvan de winstgevendheid het enige geldige doel is van menselijke activiteit.
Schwab zette deze agenda al uiteen in 1971, in zijn boek Moderne Unternehmensführung im Maschinenbau (Modern Enterprise Management in Mechanical Engineering), waar zijn gebruik van de term “stakeholders” (de Belanghebbenden) de mensen in feite herdefinieerde, niet als burgers, vrije individuen of leden van gemeenschappen, maar als secundaire deelnemers aan een grootschalige commerciële onderneming.
Het doel van ieders leven was “het bereiken van groei en welvaart op lange termijn”8 voor deze onderneming – met andere woorden, het beschermen en vergroten van de rijkdom van de kapitalistische elite.
Dit alles werd nog duidelijker in 1987, toen Schwab zijn European Management Forum omdoopte tot World Economic Forum
Het WEF beschrijft zichzelf op zijn eigen website9 als “het mondiale platform voor publiek-private samenwerking”, en bewon-deraars10 beschrijven hoe de “partner-schappen tussen zakenlieden, politici, intellectuelen en andere leiders van de samenleving creëert om “belangrijke kwesties op de mondiale agenda te definiëren, te bespreken en vooruit te helpen”.
De “partnerschappen” die het WEF opricht, zijn erop gericht de democratie te vervangen door een wereldwijd leiderschap van zorgvuldig gekozen en niet-gekozen personen wier taak het niet is het publiek te dienen, maar de heerschappij van de 1% aan dat publiek op te leggen met zo min mogelijk inmenging van de rest van ons.
In de boeken die Schwab voor publieke consumptie schrijft, uit hij zich in de dubbelzinnige clichés van corporate spin en greenwashing.
Telkens weer worden dezelfde lege termen opgedist. In Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution: A Guide to Building a Better World spreekt Schwab over “de inclusie van belanghebbenden en de verdeling van voordelen” en over “duurzame en inclusieve partnerschappen” die ons allen naar een “inclusieve, duurzame en welvarende toekomst” zullen leiden!
Achter dit gebral gaat de werkelijke motivatie van zijn “stakeholderkapitalisme”, dat hij tijdens de conferentie van het WEF in Davos in 2020 nog steeds meedogenloos promootte, schuil: winst en uitbuiting.
Zo schrijft Schwab in zijn boek The Fourth Industrial Revolution uit 2016 over de Uberisering van werk en de daaruit voortvloeiende voordelen voor bedrijven, met name snelgroeiende start-ups in de digitale economie: “Omdat human cloud-platforms werknemers als zelfstandigen classificeren, zijn ze – voorlopig – vrij van de verplichting om minimumlonen, werkgeversbelastingen en sociale uitkeringen te betalen.”
Dezelfde kapitalistische ongevoeligheid schemert door in zijn houding tegenover mensen die het einde van hun beroepsleven naderen en behoefte hebben aan een welverdiende rust: “Vergrijzing is een economische uitdaging, want tenzij de pensioenleeftijd drastisch wordt verhoogd zodat oudere leden van de samenleving kunnen blijven bijdragen aan de beroepsbevolking (een economische noodzaak die veel economische voordelen heeft), daalt de beroepsbevolking op hetzelfde moment dat het percentage afhankelijke ouderen toeneemt.”
Alles in deze wereld wordt gereduceerd tot economische uitdagingen, economische vereisten en economische voordelen voor de heersende kapitalistische klasse.
De mythe van de Vooruitgang is lang gebruikt door de 1% om mensen over te halen de technologieën te accepteren die ontworpen zijn om ons uit te buiten en te controleren, en Schwab speelt hierop in als hij verklaart dat “de Vierde Industriële Revolutie een belangrijke bron van hoop is voor de voortzetting van de klim in menselijke ontwikkeling die heeft geleid tot een dramatische toename van de kwaliteit van leven voor miljarden mensen sinds 1800”.
Hij is enthousiast: “Voor degenen onder ons die dagelijks een reeks kleine maar belangrijke aanpassingen in het leven ervaren, voelt het misschien niet als een belangrijke verandering – de vierde industriële revolutie is een nieuw hoofdstuk in de menselijke ontwikkeling, gelijk aan de eerste, tweede en derde industriële revolutie, en opnieuw aangedreven door de toenemende beschikbaarheid en interactie van een reeks buitengewone technologieën”.
Maar hij is zich er terdege van bewust dat technologie niet ideologisch neutraal is, zoals sommigen graag beweren. Technologieën en samenlevingen vormen elkaar, zegt hij. “Immers, technologieën zijn verbonden met hoe we dingen weten, hoe we beslissingen nemen en hoe we over onszelf en elkaar denken. Ze zijn verbonden met onze identiteiten, wereld-beelden en een mogelijke toekomst. Van nucleaire technologieën tot de ruimtewedloop, smartphones, sociale media, auto’s, medicijnen en infrastructuur – de betekenis van technologieën maakt ze politiek. Zelfs het concept van een ‘ontwikkelde’ natie berust impliciet op de toepassing van technologieën en wat deze voor ons betekenen, zowel economisch als sociaal”.
Technologie heeft voor de kapitalisten erachter nooit te maken gehad met sociaal welzijn maar puur met winst, en Schwab maakt heel duidelijk dat dit ook geldt voor zijn Vierde Industriële Revolutie.
Hij legt uit: “De technologieën van de Vierde Industriële Revolutie zijn echt ontwrichtend – ze gooien bestaande manieren van waarnemen, berekenen, organiseren, handelen en leveren overhoop. Ze vertegenwoordigen geheel nieuwe manieren om waarde te creëren voor organisaties en burgers”.
Voor het geval de betekenis van “waarde creëren” niet duidelijk was, geeft hij enkele voorbeelden: “Drones vertegenwoordigen een nieuw soort kostenbesparende werknemer die onder ons werkt en taken uitvoert waarvoor ooit echte mensen nodig waren” en “het gebruik van steeds slimmere algoritmen breidt de productiviteit van werknemers snel uit – bijvoorbeeld bij het gebruik van chatbots om ‘live chat’-ondersteuning voor klantinteracties te vergroten (en in toenemende mate te vervangen)”.
Schwab gaat in The Fourth Industrial Revolution in detail in op de kostenbesparende, winst verhogende wonderen van zijn brave new world.
Hij legt uit: “Sneller dan de meesten verwachten, zal het werk van uiteenlopende beroepen als advocaten, financiële analisten, artsen, journalisten, accountants, verzekeringsagenten of bibliothecarissen gedeeltelijk of volledig worden geautomatiseerd….
“De technologie gaat zo snel dat Kristian Hammond, medeoprichter van Narrative Science, een bedrijf gespecialiseerd in het automatisch genereren van verhalen, voorspelt dat tegen het midden van de jaren 20 90% van het nieuws door een algoritme kan worden gegenereerd, meestal zonder enige menselijke tussenkomst (afgezien van het ontwerp van het algoritme, natuurlijk)”.
Het is deze economische noodzaak die Schwab’s enthousiasme voor “een revolutie die de manier waarop we leven, werken en met elkaar omgaan fundamenteel verandert” verklaart.
Schwab is lyrisch over het 4IR, dat volgens hem “anders is dan alles wat de mensheid ooit heeft meegemaakt”.
Hij jubelt: “Denk eens aan de onbeperkte mogelijkheden van miljarden mensen die via mobiele apparaten met elkaar verbonden zijn, waardoor ongekende verwerkingskracht, opslagmogelijkheden en toegang tot kennis ontstaat. Of denk aan de duizelingwekkende samenloop van opkomende technologische doorbraken op uiteenlopende gebieden als kunstmatige intelligentie (AI), robotica, het internet der dingen (IoT), autonome voertuigen, 3D-printing, nanotechnologie, biotechnologie, materiaalwetenschap, energieopslag en kwantumcomputing, om er maar een paar te noemen. Veel van deze innovaties staan nog in de kinderschoenen, maar ze bereiken al een keerpunt in hun ontwikkeling nu ze op elkaar voortbouwen en elkaar versterken in een fusie van technologieën in de fysieke, digitale en biologische wereld”.
Hij kijkt ook uit naar meer online onderwijs, met “het gebruik van virtuele en augmented reality” om “de onderwijsresultaten drastisch te verbeteren”, naar sensoren “geïnstalleerd in huizen, kleding en accessoires, steden, vervoers- en energienetwerken” en naar slimme steden, met hun allesbepalende “dataplatforms”
“Alle dingen zullen slim zijn en verbonden met het internet”, zegt Schwab, en dit zal zich uitstrekken tot dieren, aangezien “in vee bedrade sensoren met elkaar kunnen communiceren via een mobieletelefoonnetwerk”.
Hij houdt van het idee van “slimme cel fabrieken” die “de versnelde generatie van vaccins” en “big-data technologieën” mogelijk kunnen maken.
Deze, zo verzekert hij ons, zullen “nieuwe en innovatieve manieren opleveren om burgers en klanten van dienst te zijn” en we zullen moeten ophouden bezwaar te maken tegen bedrijven die profiteren van het benutten en verkopen van informatie over elk aspect van ons persoonlijk leven.
“Vertrouwen scheppen in de gegevens en algoritmen die worden gebruikt om beslissingen te nemen, zal van vitaal belang zijn”, benadrukt Schwab. “De bezorgdheid van burgers over privacy en het vaststellen van aansprakelijkheid in zakelijke en juridische structuren zal aanpassingen in het denken vereisen.”
Uiteindelijk is het duidelijk dat al deze technologische opwinding puur draait om winst, of “waarde” zoals Schwab het liever noemt in zijn “21e eeuwse corporate newspeak”.
De blockchaintechnologie11 zal dus fantastisch zijn en “een explosie van verhandelbare activa uitlokken, aangezien alle vormen van waarde-uitwisseling op de blockchain kunnen worden ondergebracht”.
Het gebruik van gedistribueerde grootboektechnologie, voegt Schwab eraan toe, “zou de drijvende kracht kunnen zijn achter massale waardestromen in digitale producten en diensten, door veilige digitale identiteiten te verschaffen die nieuwe markten toegankelijk kunnen maken voor iedereen die op het internet is aangesloten”.
In het algemeen is het belang van het 4IR voor de heersende zakenelite dat het “geheel nieuwe bronnen van waarde zal creëren” en “ecosystemen van waardecreatie zal doen ontstaan die onmogelijk zijn voor te stellen met een mentaliteit die vastzit in de derde industriële revolutie”.
De technologieën van de 4IR, uitgerold via 5G, vormen ongekende bedreigingen voor onze vrijheid, zoals Schwab toegeeft: “De instrumenten van de vierde industriële revolutie maken nieuwe vormen van surveillance en andere controlemiddelen mogelijk die haaks staan op gezonde, open samenlevingen.”
Maar dat weerhoudt hem er niet van ze in een positief daglicht te stellen, zoals wanneer hij verklaart dat “de criminaliteit in het openbaar waarschijnlijk zal afnemen door de convergentie van sensoren, camera’s, AI en software voor gezichtsherkenning”.
Hij beschrijft met enig genoegen hoe deze technologieën “kunnen binnendringen in de tot nu toe private ruimte van onze geest, onze gedachten kunnen lezen en ons gedrag kunnen beïnvloeden”.
Schwab voorspelt: “Naarmate de mogelijkheden op dit gebied verbeteren, zal de verleiding voor wetshandhavers en rechtbanken toenemen om technieken te gebruiken om de waarschijnlijkheid van criminele activiteiten vast te stellen, schuld te beoordelen of zelfs herinneringen rechtstreeks uit de hersenen van mensen te halen. Zelfs het overschrijden van een landsgrens zou op een dag een gedetailleerde hersenscan kunnen inhouden om het veiligheidsrisico van een individu te beoordelen”.
Er zijn momenten waarop de WEF-chef zich laat meeslepen door zijn passie voor een sciencefiction toekomst waarin “langeafstands ruimtevaart en kernfusie gemeengoed zijn en waarin “het volgende trending business model” zou kunnen inhouden dat iemand “toegang tot zijn of haar gedachten inruilt voor de tijdbesparende optie van het typen van een social media post door gedachten alleen”.
Praten over “ruimtetoerisme” onder de titel “De vierde industriële revolutie en de laatste grens” is bijna grappig, evenals zijn suggestie dat “een wereld vol drones een wereld vol mogelijkheden biedt”.
Maar hoe verder de lezer komt in de wereld die Schwab in zijn boeken beschrijft, hoe minder grappig het allemaal lijkt.
De waarheid is dat deze zeer invloedrijke figuur, in het centrum van de nieuwe wereldorde die momenteel wordt gevestigd, een regelrechte transhumanist is die droomt van het einde van natuurlijk gezond menselijk leven en gemeenschap.
Schwab herhaalt deze boodschap keer op keer, alsof hij er zeker van wil zijn dat we naar behoren zijn gewaarschuwd.
“De verbijsterende innovaties die de vierde industriële revolutie teweegbrengt, van biotechnologie tot AI, herdefiniëren wat het betekent om mens te zijn,” schrijft hij.
“De toekomst zal ons begrip van wat het betekent om mens te zijn op de proef stellen, zowel vanuit biologisch als sociaal oogpunt”.
“Nu al dwingt de vooruitgang in neuro- en biotechnologie ons om ons af te vragen wat het betekent om mens te zijn”.
In Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution gaat hij er dieper op in: “De technologieën van de vierde industriële revolutie zullen niet stoppen bij het deel worden van de fysieke wereld om ons heen – ze zullen deel worden van ons. Sommigen van ons hebben nu al het gevoel dat hun smartphone een verlengstuk van onszelf is geworden. De huidige externe apparaten – van draagbare computers tot virtual reality headsets – zullen vrijwel zeker implanteerbaar worden in onze lichamen en hersenen. Exoskeletten en protheses zullen onze fysieke kracht vergroten, terwijl de vooruitgang in de neurotechnologie onze cognitieve vermogens verbetert. We zullen beter in staat zijn onze eigen genen en die van onze kinderen te manipuleren. Deze ontwikkelingen roepen diepgaande vragen op: Waar trekken we de grens tussen mens en machine? Wat betekent het om mens te zijn?”
Bron: WinterOak
Verwijzingen:
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
