SDG7: De onmogelijke energietransformatie
Het zogenaamde doel van Sustainable Development Goal 7 (SDG7) van de Verenigde Naties (VN) is om “iedereen toegang te geven tot betaalbare, betrouwbare, duurzame en moderne energie”. De werkelijke gevolgen van de implementatie kunnen niet anders zijn. Hernieuwbare energie is noch hernieuwbaar noch duurzaam en de SDG7 energietransitie maakt het probleem van energiearmoede alleen maar erger.
Het energieopslagprobleem
Het tweede probleem, dat alleen optreedt als het zonnig is of als de windsnelheid perfect is, is hoe het resulterende overschot aan energie moet worden opgeslagen.
Als Californië bijvoorbeeld ooit zijn doel bereikt om 80% van zijn energie uit “hernieuwbare energiebronnen” te halen, dan zouden hernieuwbare energiebronnen op piekmomenten 9,6 miljoen megawattuur58 aan overtollige energie moeten kunnen opslaan.
Het “paaspakket” van Duitsland zorgt ervoor dat het tijdens piekuren met dezelfde complicatie te maken krijgt, maar dan op een veel grotere schaal dan in Californië.
Oncontroleerbare pieken in het energieverbruik veroorzaakten black-outs en het uitvallen van essentiële airconditioning59 tijdens het hoogtepunt van de Californische zomer in 2020. Om dit soort pieken op wereldwijde schaal te beheersen, zouden de elektriciteitsnetten in elk land ter wereld volledig opnieuw moeten worden opgebouwd. Een snel transmissiesysteem60 met een ongelofelijke opslagcapaciteit dat deze energie op de een of andere manier kan leveren wanneer het echt nodig is, is een onvermijdelijke noodzaak.
De windturbines van Duitsland staan voornamelijk in het winderige noorden, vlakbij de Baltische Zee. Maar de belangrijkste industriële regio van Duitsland ligt in het zuiden. Om deze geografische kloof te dichten, stelt de Duitse regering voor om in eerste instantie het elektriciteitsnet te upgraden met 12.000 extra kilometers61 aan hogesnelheidsleidingen. Om dat infrastructuurproject in perspectief te plaatsen: het huidige Duitse autobaannetwerk is 13.000 kilometer lang.
Maar zelfs als de upgrade zou plaatsvinden, zou dat het piekstroomprobleem in Duitsland niet oplossen. Want net als in Californië kan het Duitse net de stroompieken van de wind- en zonneparken niet aan, die tijdens deze pieken vaak uit voorzorg worden stilgelegd.
Toegegeven, als de pieken op de een of andere manier zouden kunnen worden opgeslagen, zou dat een grote stap zijn in de richting van het aanpakken van de onbetrouwbaarheid van hernieuwbare energiebronnen. Helaas is voldoende opslag onmogelijk met de huidige technologie, vooral gezien het huidige gebrek aan beschikbare bronnen. Zonder een aanzienlijke toename in de opwekking van kernenergie is de voorgestelde wereld van betrouwbare hernieuwbare energie dus een belachelijke utopie.
Batterijen kunnen het opslagprobleem niet oplossen62. Ze zijn exorbitant duur. En hoewel Lithium-ion netoplossingen (LIB) energie veilig kunnen opslaan voor korte perioden, is het een feit dat hoe groter de vereiste opslagcapaciteit is, hoe minder efficiënt en problematischer63 batterijopslag wordt. Afhankelijkheid van batterijopslag zou dus niet alleen de consumentenprijzen nog verder opdrijven, maar het is ook onwaarschijnlijk dat LIB-systemen fysiek in staat zullen zijn om aan een variabele vraag te voldoen op een schaal die ook maar in de buurt komt van de vereiste omvang.
Het wegwerpafvalprobleem
Het derde probleem is de verwijdering van afval van hernieuwbare energiebronnen: Veel van het afval is niet echt “hernieuwbaar”. Zogenaamde hernieuwbare energiebronnen produceren 300 keer meer afval64dan een vergelijkbare kerncentrale om dezelfde hoeveelheid energie op te wekken. Bovendien hebben hernieuwbare energiebronnen meer dan 400 keer zoveel land nodig als kerncentrales om dezelfde hoeveelheid energie op te wekken.
Met een levensduur van 20 tot 30 jaar moeten veel van de zonnepanelen die begin jaren 2000 voor het eerst werden geïnstalleerd, nu worden vernietigd. Speciale recyclingfabrieken voor zonnepanelen65 kunnen de waardevolle elementen eruit halen, zoals het zilver en koper dat ze bevatten, maar het meeste materiaal wordt verbrand in cementovens. Dit is een ongelooflijk energie-intensief proces. Er is extra energie nodig om de geschatte 78 miljoen ton66 zonnepanelen tegen 2050 te verbranden.
Zonnepanelen kunnen niet veilig worden weggegooid, omdat ze gevaarlijke hoeveelheden lood, cadmium en andere giftige chemicaliën bevatten67. Om de hoge kosten van correcte verwijdering te vermijden, worden slecht presterende, tweedehands panelen momenteel verscheept naar ontwikkelingslanden68 waar ze nog een paar jaar uiterst beperkte energie kunnen leveren, voordat ze op gevaarlijke stortplaatsen terechtkomen69.
De wieken van windmolens zijn moeilijk recyclebaar en er is vaak geen andere oplossing dan storten
Oude zonnepanelen bevatten veel giftige stoffen, die gemakkelijk in de natuur terecht kunnen komen
Het probleem van onvoldoende middelen
Alsof al deze problemen nog niet onoverkomelijk genoeg zijn, is er nog een veel belangrijker obstakel dat overwonnen moet worden. Namelijk dit: Voor zover iedereen weet, zijn er bij lange na niet genoeg grondstoffen op de planeet om de voorgestelde “duurzame” energie-infrastructuur te bouwen.
Duitsland stelt voor om biobrandstoffen om te zetten in waterstof voor zijn toekomstige transport- en wegennet. De Duitse regering lijkt zich te realiseren dat er niet genoeg grondstoffen zijn voor een Duits EV-wagenpark, laat staan voor al haar andere “energietransitie” eisen. Of ze nu worden opgeladen door “hernieuwbare energie” of niet, EV zijn geen realistische vervoersoptie.
Daarentegen heeft de Britse regering, die medio 2019 de eerste regering ter wereld werd die zich committeerde aan een “netto nul”-beleid70 voor de uitstoot van broeikasgassen, een verbod aangekondigd op de verkoop van benzine- en dieselauto’s71 tegen 2030 en een overstap naar een vloot van 100% EV.
Om de haalbaarheid van dit beleid te beoordelen, schreef professor Richard Herrington een brief72 aan de Britse parlementaire commissie voor klimaatverandering (CCC) waarin hij de middelen schetste die nodig zijn om alleen al het bestaande wagenpark en de vloot van het wegvervoer in het VK om te schakelen naar EV.
Herrington’s team van onderzoek wetenschappers berekende de zeldzame aardmetalen en andere metalen plus de verdere middelen en energie die nodig zouden zijn om het plan van de Britse regering uit te voeren om alle auto’s en bestelwagens EV te maken tegen 2050, waarbij alle nieuwe auto’s en bestelwagens tegen 2035 uitsluitend EV zouden zijn:
Om alle huidige voertuigen in het VK te vervangen door elektrische voertuigen zou bijna twee keer de totale jaarlijkse wereldproductie van kobalt nodig zijn, bijna de volledige wereldproductie van neodymium, driekwart van de wereldproductie van lithium en 12% van de wereldproductie van koper. [Het Verenigd Koninkrijk zal jaarlijks het equivalent van de volledige jaarlijkse kobaltbehoefte van de Europese industrie moeten importeren. Als deze analyse wordt geëxtrapoleerd naar de huidige schatting van twee miljard auto’s wereldwijd zou de jaarlijkse productie van neodymium en dysprosium met 70% moeten toenemen, terwijl de kobaltproductie minstens drie en een half keer zo groot zou moeten worden. De vraag naar energie voor het winnen en verwerken van de metalen is bijna vier keer zo groot als de totale jaarlijkse elektriciteitsproductie in het VK. Er zijn ernstige implicaties voor de elektriciteitsopwekking in het VK die nodig is om deze voertuigen op te laden. Uitgaande van de cijfers die gepubliceerd zijn voor de huidige EV’s zal dit een toename van 20% van de in het VK opgewekte elektriciteit vergen.
Herrington’s berekeningen hielden specifiek geen rekening met de extra energie die nodig zou zijn om de zonnepanelen en wind- en hydro-elektrische turbines te produceren die nodig zouden zijn om de noodzakelijke extra 20% van de totale Britse energieproductie op te wekken, alleen maar om de door het VK voorgestelde vloot van elektrische voertuigen op te laden.
Onthoud dat we tot nu toe alleen de bronnen en de verhoogde elektriciteitsproductie hebben besproken die nodig zijn voor een EV-vloot in het Verenigd Koninkrijk. We hebben het nog niet eens gehad over de onmogelijkheid om het huidige transport en het commerciële wegtransport van de wereld te vervangen door EV, laat staan om te voldoen aan de toekomstige energiebehoefte in elke andere sector van de wereldeconomie.
Toen Amerikaanse wetenschappers een kritische beoordeling uitvoerden van wereldwijde ontkolingsscenario’s73 om na te gaan of het haalbaar was om SDG7 te halen, keken ze verder dan de transformatie van transport en namen ze de totale vraag naar energie mee die nodig is voor elk ander aspect van ons leven. Hun conclusie:
Alle onderzochte scenario’s gaan uit van historisch ongekende verbeteringen in de energie-intensiteit van de wereldeconomie. Om deze percentages te halen, zou een aanzienlijke en discontinue versnelling van de wereldwijde inspanningen op het gebied van energie-efficiëntie nodig zijn. Om diepe decarbonisatie te bereiken met deze beperkte portefeuille, zijn de studies afhankelijk van het aanhouden van mondiale verbeteringen van de energie-intensiteit gedurende tientallen jaren in een tempo dat twee keer zo snel is als de snelste verbetering van de energie-intensiteit die in één enkel jaar in de recente geschiedenis is opgetreden en ruwweg 3,5 keer sneller dan het gemiddelde mondiale tempo dat van 1970 tot 2011 is aangehouden. Gezien de vele haalbaarheidsuitdagingen die gepaard gaan met het gelijktijdig bereiken van een dergelijke snelle verbetering van de energie-intensiteit en de inzet van koolstofarme capaciteit, is het waarschijnlijk zowel voorbarig als gevaarlijk riskant om de planeet in te zetten op een beperkte portefeuille van favoriete koolstofarme energietechnologieën.
Als de planeet zich echt inzet voor deze voorgestelde SDG7-energietransformatie, betekent het energie-intensiteits- en dichtheidsprobleem dat inherent is aan hernieuwbare energiebronnen dat de mensheid wereldwijd meer energie zal moeten opwekken, met ordes van grootte.
Zonder een enorme toename in het opwekken van kernenergie lijkt een of andere vorm van betrouwbare “energiedichte” hernieuwbare energietechnologie die nog ontdekt moet worden absoluut noodzakelijk.
Het is pure fantasie – zo niet volslagen waanzin – om je voor te stellen dat de wereld op dit moment de technologie of de middelen bezit om de benodigde energie op te wekken uit “hernieuwbare energiebronnen”. Toch zijn regeringen over de hele wereld vastbesloten om deze ogenschijnlijk suïcidale missie uit te voeren.
De Duitse beleidsbelofte om 80% van de energieopwekking te baseren op hernieuwbare energie zou volkomen absurd lijken, ware het niet dat de EU overhaast heeft heringedeeld wat “groene energie” betekent. Het EU-parlement heeft nu besloten74 dat kernenergie en gasgestookte centrales “groen” zijn.
Ze hadden geen andere keuze dan een compromis te sluiten. Ze realiseerden zich toch wel dat het totaal onrealistisch is om een continent als Europa van stroom te voorzien met zogenaamde “hernieuwbare energie”. Het is duur, schadelijk voor het milieu en ongeschikt voor onze energiebehoeften.
Ondanks deze harde feiten moet de retoriek iets anders zeggen, want nationale regeringen en intergouvernementele instanties durven nooit de waarheid te vertellen over waar ze werkelijk mee bezig zijn. Daarom beweert de beleidsaankondiging REPowerEU van de EU ten onrechte:
Hernieuwbare energie is de goedkoopste en schoonste energie die beschikbaar is en kan in eigen land worden opgewekt, zodat we minder energie hoeven in te voeren. De Commissie stelt voor om de EU-doelstelling voor 2030 voor hernieuwbare energiebronnen te verhogen van de huidige 40% naar 45%. De EU-strategie voor zonne-energie zal de uitrol van fotovoltaïsche energie stimuleren als onderdeel van het REPowerEU-plan. De vervanging van kolen, olie en gas in industriële processen zal helpen de afhankelijkheid van Russische fossiele brandstoffen te verminderen, terwijl wordt overgeschakeld op schonere energiebronnen, het concurrentievermogen van de industrie wordt versterkt en internationaal technologisch leiderschap wordt ondersteund.
Dit is meer dan wartaal. De EU gebruikt de oorlog in Oekraïne om een belachelijk energiebeleid te verkopen. Het is dubbelhartig en levensbedreigend bedrog. De risicofactoren voor bovenmatige wintersterfte in Europa kunnen niet duidelijker75 zijn:
Landelijke variaties in gemiddelde winterse omgevingstemperatuur, gemiddelde winterse relatieve vochtigheid, inkomensarmoede, ongelijkheid, ontbering en brandstofarmoede blijken significant samen te hangen met variaties in relatieve overmatige wintersterfte. De hoge seizoensgebonden sterfte in Zuid- en West-Europa zou kunnen worden verminderd door een betere bescherming tegen de kou binnenshuis.
Vóór de sancties importeerde76 Duitsland 33% van zijn olie, 45% van zijn kolen en 55% van zijn gas uit Rusland. Hoewel er veel is gezegd over het incidentele vermogen van Duitsland om 60% of meer77 van zijn energie uit hernieuwbare bronnen te halen, is dat vermogen volledig afhankelijk van de belasting en de weersomstandigheden. Op andere momenten zakt het aandeel hernieuwbare energie tot onder de 16%. Hoe dan ook, het grootste deel van de hernieuwbare energie gaat verloren omdat het net het niet aankan.
Beleidsplatforms zoals REPowerEU en Energiewende zullen, in combinatie met het voortdurende sanctieregime van de EU, het sterfterisico voor de armste en meest kwetsbare Europeanen vergroten. Toch lijkt niemand zich hier zorgen over te maken.
De kosten van de energietransitie. Verwachte investeringen in nieuwe opslag van energiecentrales en elektriciteitsnetwerk tot 2031 (in miljard euro). Bron https://reneweconomy.com.au/wp-content/uploads/2013/07/kosten-energiewende.jpg
Bron: Iain Davis
Verwijzingen;
Categorie: Doelen voor duurzame ontwikkeling
Tags: energie, mijnbouw, SDG, SDG-reeks, duurzame ontwikkeling, VN,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
