Waffen-Grenadier-Division der SS. De eenheid werd in april 1943 gevormd uit vrijwilligers van de westelijke Oekraïne en ontbonden in mei 1945 met de onvoorwaardelijke overgave van nazi-Duitsland.
Op 30 mei 2007 huldigde Joesjtsjenko het Museum van de Sovjetbezetting in Kiev in, waarin het Sovjetbewind werd voorgesteld als fundamenteel vreemd, een genocidaal bezettingsregime dat erop uit was de Oekraïners uit te roeien.[53] Het museum beweert dat “de Oekraïense verliezen als gevolg van de hongersnood van 1932-’33 in totaal niet minder dan tien miljoen mensen bedragen.”[54] Genocide is de ultieme misdaad. Door het Sovjet-project voor te stellen als een genocidaal project, gericht op de uitroeiing van het Oekraïense volk, beoogden deze mythen de Sovjet-erfenis te delegitimeren en uit de verbeelde gemeenschap te verwijderen. Een deel van dit verhaal van het anders maken van het Sovjet-verleden, het toeschrijven van de Sovjet-wreedheden aan etnische anderen heeft antisemitische onderstromen. Levko Lukianenko, de voorzitter van de Vereniging van Holodomor Onderzoekers in Oekraïne interpreteert “de organisatoren van de criminele regering” als een Joodse samenzwering, geleid door Stalin, “Iosip David Vissarionovich Dzhuhashvili-Koba. Georgische Jood.”[55] Lukianenko beweert dat “7 tot 8 miljoen burgers van Oekraïne” werden gedood in de hongersnood van 1932-1933, en heeft gepleit voor een internationaal tribunaal, “een Neurenberg-2” om de Communistische Partij van de Sovjet-Unie te berechten, om “Oekraïne te bevrijden van het Joods-Zionistische communisme.”[56] In juli 2008 publiceerden de archieven van de SBU een lijst van 19 daders van de “Holodomor-genocide” die verantwoordelijk waren voor de hongersnood. Acht van deze mensen, of 40%, waren Joden, tegelijk een willekeurige en doelbewuste selectie. De daders werden gepresenteerd op de Sovjet-manier, waarbij hun “echte” Asjkenazische namen werden vermeld naast hun Slavische namen.[57]
Nadat de Verkhovna Rada in november 2006 de hongersnood van 1932-’33 als genocide had bestempeld[58], heeft het Oekraïense ministerie van Onderwijs en Wetenschap “methodologische aanbevelingen” opgesteld voor het verspreiden en creëren van een herinnering aan de “Holodomor van 1932-33 – de grootste tragedie in de geschiedenis van het Oekraïense volk”. De uitgegeven richtlijnen voor het creëren en beheren van de herinnering aan de tragedie:
“De voorstelling van de Holodomor in de folklore – liederen, gedichten, anekdotes, zelfs het navertellen ervan, en hoe het in de loop der generaties veranderde, kreeg nieuwe kenmerken, op basis waarvan de herinnering aan andere, analoge gebeurtenissen (bijvoorbeeld de hongersnood van 1946-1947) kon worden gebaseerd.”[59]
Terwijl de wetgever de “correcte” versie van de Oekraïense geschiedenis in wetgeving omzette, verspreidde de Veiligheidsdienst van Oekraïne de mythen. In 2009 presenteerde de directeur van de SBU, Valentyn Nalivaichenko, materiaal waaruit bleek dat de slachtoffers van de “Holodomor-genocide” van 1932-’33 in de Oekraïense SSR precies 10.063.000 mensen waren, waarvan 91,2% Oekraïners. De SBU kwam tot dit aantal door de hoogste wetenschappelijke schatting te nemen, 3.941.000 hongerdoden, waaraan ze 6.122.000 “ongeboren” mensen toevoegden.[60] Ook het rechtssysteem kreeg een rol toebedeeld in het proces; in de laatste dagen van Joesjtsjenko’s presidentschap verklaarde het hof van beroep van Kiev Stalin en de “leiding van het totalitaire bolsjewistische regime postuum schuldig aan genocide op de Oekraïense nationale groep.”[61] Een gepolitiseerde versie van het verleden herleefde; als Stalin postuum werd berecht, werden UPA-commandant Roman Shukhevych, OUN-leider Stepan Bandera, en de OUN(b)-“premier” Yaroslav Stetsko uit 1941 postuum verheven tot nationale helden.
De verheerlijking van extreem-rechts kreeg steeds meer kritiek, niet alleen van Joodse groepen, maar tegen het einde van Joesjtsjenko’s presidentschap ook van Polen en de Europese Unie. Hyperbolische instrumentalisering van de hongersnood werd gebruikt om de scherpe internationale veroordeling van Joesjtsjenko’s geschiedenispolitiek tegen te gaan. Toen zijn benoeming van Shukhevych tot “Held van Oekraïne” scherp werd veroordeeld door Yad Vashem, probeerde Joesjtsjenko de kritiek te pareren door het optreden te sponsoren van een Oekraïens koor en ensemble dat in april 2008 in Jeruzalem een “Requiem voor 10.000.000” zou uitvoeren. Het Requiem zou daarna in “tientallen” Westerse landen worden uitgevoerd.[62]
Fig. 4. “Requiem voor 10.000.000” (http://www.newsweek.com/index.php?go=Pages&in=view&-id=280)
Het beleid van Joesjtsjenko polariseerde niet alleen Oekraïne, maar stelde ook het geduld van zijn naaste aanhangers in Europa op de proef. In 2010 kreeg hij 5,5 % van de stemmen, een wereldrecord voor een zittende president.[63]
Ukrains’ka Pravda/Istorychna Pravda – Oekraïense Waarheid/Histo-rische Waarheid: “Waarheid” als nationale waarde
Ironisch genoeg presenteren de mythenmakers hun verhalen als waarheden, die ze plaatsen tegenover het “a-historische, amorele en a-ethische rijk van het socialisme”. De legitimerende historici beweren de ware, nationale versie van het verleden te “herstellen”, die zij op hun beurt contrasteren met een “valse Sovjetgeschiedenis”.[64] “Nationalistische intellectuelen stelden de nationale geschiedenis gelijk aan de voorheen onderdrukte en dus vandaag de dag zowel moreel superieure als ‘ware’ herinnering van het […] Oekraïense volk”, aldus Wilfried Jilge. De OUN en UPA worden voorgesteld als strijders namens het volk, hun tegenstanders worden gereduceerd tot “verraders” en “vijanden”. “Zo wordt het stilzwijgen van de nationale visie op de geschiedenis over hun deelname aan misdaden tegen de ‘anderen’ gerechtvaardigd.”[65]
De titels van de “nationaal-democratische” podia zijn veelzeggend: een van de meest prominente organen is het internetblad Ukrainska Pravda, [De Oekraïense Waarheid] en de subsectie Istorychna Pravda [Historische Waarheid] die de diepe Sovjetwortels van dit verhaal verraden. Ukrainska Pravda is bijzonder actief geweest op het revisionistische front, en publiceerde regelrechte vervalsingen om de nationalistische ideologie te legitimeren, wat vooral duidelijk werd in hun ontkenning of rechtvaardiging van de samenwerking van de OUN met de nazi’s.[66] Voor de mythenmakers bestaat er letterlijk een subjectieve Oekraïense waarheid, waar de “natie” recht op heeft. Ondanks de aanspraken op waarheid en wetenschappelijke objectiviteit is deze nogal grove vorm van mythen maken onverschillig en ongevoelig voor wetenschappelijk onderzoek.[67] Ondanks de aanspraken op waarheid en wetenschappelijke objectiviteit opereren deze ideologen buiten het domein van de geaccepteerde wetenschappelijke praktijk, en zonder acht te slaan op de universele waarden waarop academisch onderzoek is gebaseerd.[68]
De mythenmakers hebben OUN-vervalsingen als authentieke documenten voorgesteld, terwijl antisemitische verklaringen van de OUN-leiders worden afgedaan als KGB-vervalsingen.[69] Viatrovych heeft het antisemitisme van de OUN en haar deelname aan de Holocaust afgedaan als “een historische mythe”, en haar rol in de pogroms en anti-joodse moorden gepresenteerd als onderwerp van “veel academische controverse.”[70] Viatrovych heeft oorlogsmisdaden verdedigd en gerechtvaardigd, zoals de moord op burgers door Oekraïense Schutzmänner in Duitse dienst in Wit-Rusland[71]
Promotoren van de “nationale geschiedenis” doen Sovjet documenten regelmatig af als propaganda wanneer ze het ideologische “nationale waarheid”-verhaal niet dienen, maar aanvaarden ze als bewijs wanneer dat wel het geval is. Met betrekking tot de OUN-UPA-moord op de Volhynische en Galicische Polen stellen Viatrovych en zijn centrum de Poolse slachtoffers van OUN-UPA niet voor als slachtoffers van systematische massamoord, maar als slachtoffers van een “Tweede Pools-Oekraïense Oorlog” waarin “er geen onevenredigheid was tussen de Oekraïense en Poolse slachtoffers.”[72] Het behoeft geen betoog dat dit soort ontkenning, in combinatie met een cultus van de daders, de Pools-Oekraïense verzoening geen goed heeft gedaan.
Terwijl Viatrovych enthousiast de interpretatie van de hongersnood van 1932-’33 als genocide onderschrijft en de 10 miljoen claim heeft helpen verspreiden, doet hij het af als een politiek spelletje wanneer de Poolse Sejm dezelfde term gebruikt om de 1943-’44 OUN-UPA massamoord op Poolse burgers in Volhynia en Galicië te beschrijven: “het concept (van genocide) heeft geen wettelijke basis, maar is uitsluitend politiek” beweerde Viatrovych,[73] eraan toevoegend dat “ik bang ben om op lijken te jagen.”[74]
In tegenstelling tot de aanzienlijke middelen die zijn geïnvesteerd in de rehabilitatie van “de Oekraïense Nationale Bevrijdingsbeweging” is de Oekraïense financiering van onderzoek naar de Holocaust minimaal, en het weinige onderzoek naar de Holocaust dat in Oekraïne plaatsvindt, wordt grotendeels gefinancierd door buitenlandse organisaties en NGO’s.[75] Dit is geen toeval, Wilfried Jilge heeft gewezen op de uitsluiting van de Holocaust en dat deze slachtoffers niet kunnen worden opgenomen, zolang de OUN als helden worden gevierd: “Aan het eind wordt de voor vrijheid en onafhankelijkheid strijdende UPA een exclusief slachtoffer van beide totalitaire machten; zo worden haar misdadige acties tegen de ‘anderen’ tijdens de oorlog ook moreel gerechtvaardigd door een verhaal van slachtofferschap.”[76]
“Alleen door de Holocaust uit te sluiten uit een verhaal over de Oekraïense nationale geschiedenis kunnen nationalistische intellectuelen een ondubbelzinnig positief beeld van de OUN en de UPA in stand houden, en dus van hun functie als symbolen die de staat legitimeren, en van de Oekraïners als een slachtoffernatie, en, tenslotte, van een moreel superieur collectief zelf.”[77]
Ook de historicus Johan Dietsch van de Universiteit van Lund wijst op een soortgelijke exclusieve relatie tussen Holocaust en “Holodomor”.
“De holocaust in Oekraïne zou de tragische conceptualisering van de Oekraïense geschiedenis ernstig kunnen ondermijnen. Er is geen ruimte voor concurrerende verhalen van slachtofferschap, en erkenning van de Holocaust in Oekraïne zou een lange schaduw werpen over de heroïsche Oekraïense nationale beweging.”[78]
De instrumentalisering en manipulatie van de geschiedenis is niet zonder critici geweest. Viktor Joesjtsjenko richtte de “wetenschappelijk-propagandistische” SBU op met de functies van de politieke politie en een Oekraïens instituut voor Nationale Herinnering, in de rol van een “ministerie van Historische Waarheid” schrijft de liberale Oekraïense historicus en publicist Vasyl Rasevych.[79]
De echokamer van de diaspora
Hoewel de propaganda van Joesjtsjenko op grote weerstand stuitte, ook onder jongeren, werden zijn mythen enthousiast ontvangen binnen de Oekraïense diaspora en door extreem-rechts in Oekraïne. In Canada moedigde Joesjtsjenko het Oekraïens-Canadese Congres aan om erkenning van de Canadese staat te vragen voor veteranen van de OUN en de UPA. Op Remembrance Day 2010 groette het UCC veteranen van de Waffen-SS Galizien.[80]
De viering door de UCC van Oekraïners in dienst van Nazi-Duitsland ging hand in hand met het opblazen van de hongersnood cijfers. Voorzien van cijfers van de UCC, en op zoek naar de “etnische” stem, herhaalde de Canadese premier Stephen Harper, tijdens zijn officiële bezoek aan Oekraïne in oktober 2010, het getal van 10.000.000. “Bijna evenveel Oekraïners stierven in de Holodomor in de jaren 1930 als er toen nog Canadezen in leven waren”, beweerde Harper. (In 1932 waren er 10,6 miljoen Canadezen). Dit getal overdreef UCC-voorzitter Paul Grod verder, door te beweren dat “er tijdens die gruwel meer mensen werden gedood dan er op dat moment in Canada in leven waren.”[81] Als bron voor deze bewering haalde Grod Journal of Holodomor Studies editor Roman Serbyn aan, professor emeritus aan de Universiteit van Qubec Montral (UQAM), die aan “de door de mens veroorzaakte hongersnood die Oekraïne in 1932- 1933 teisterde en de dood van 7 tot 10 miljoen mensen veroorzaakte”[82] toevoegt “de vernietiging van de 8.000.000 etnische Oekraïners die aan de vooravond van de genocide in de Russische Republiek (RSFSR) leefden”[83]. De UCC werd door de pers op de vingers getikt voor het opblazen van het aantal hongersnoden en verwijderde stilletjes de overdreven cijfers van hun website, maar blijft de tien miljoen claimen in mailings aan hun leden en sympathisanten.[84]
Over het algemeen is de houding van de politiek actieve segmenten van de Oekraïense diaspora radicaler dan de publieke opinie in Oekraïne zelf. Sommige historici uit de diaspora hebben Joesjtsjenko op de vingers getikt omdat hij de rehabilitaties niet ver genoeg heeft doorgevoerd. Serbyn, die ook zitting heeft in het bestuur van de UCC National Executive, zou graag zien dat meer Oekraïense militaire formaties in dienst van Hitler bij het eerbetoon en de mythevorming worden betrokken, vergelijkbaar met de promotie van de Waffen-SS Galizien door de UCC in Canada.[85] In zijn commentaar op Joesjtsjenko’s mythevorming schreef Serbyn: “Dit koesteren van een gedeeld Oekraïens erfgoed was een nobel streven. Wat Joesjtsjenko kan worden verweten is dat hij de Oekraïense veteranen van de Waffen-SS-divisie Halychyna en andere eenheden van de strijdkrachten van de Asmogendheden niet bij het project heeft betrokken.”[86]
“Communisme = Nazisme”
Op 22 juni 2011 bedekte het stadsbestuur van Lviv, waarin Svoboda de grootste factie vormt, de stad met posters ter gelegenheid van de 70e verjaardag van de Duitse inval in de Sovjet-Unie.[87]
Een van de beelden is een beroemde foto van een vrouw die een geliefde ontdekt: een zoon, een echtgenoot, of een vader, onder de vele slachtoffers, gedood door de NKVD voordat de Sovjets zich in paniek terugtrokken. De posters zijn bedoeld om twee misdaden, gepleegd in Lviv in oorlogstijd, onder de aandacht te brengen. De keuze van de beelden en de tekst, COMMUNISME=NAZISME. De notie van absolute gelijkheid van Sovjet- en nazimisdaden, soms aangeduid als de “rood-bruine” vergelijking, is niet uniek voor Lviv, maar komt voor in verschillende post-communistische staten. De beelden op de poster zijn representatief voor dit verhaal. De poster externaliseert het geweld en reduceert Oekraïners tot slachtoffers zonder zeggenschap.
Afb. 5. “Communisme=Nazisme” propagandaposter van de door Svoboda gedomineerde gemeenteraad van Lviv, juni 2011. (http://www.cdvr.org.ua/content/…..)
De oorspronkelijke foto’s tonen echter drie wreedheden, daden van politiek geweld gepleegd door drie totalitaire krachten: de Sovjets, de Duitsers en de Oekraïense nationalisten. De originele foto uit de Lonts’kyi gevangenis toont Joden die zitten terwijl militieleden van de door de OUN(b)-georganiseerde militie instructies geven. De Joden wachten op nieuwe taken of op hun executie. Na de Polen vormden de Joden in 1941 de grootste etnische groep in Lviv, meer dan twee keer zo groot als de Oekraïners. Slechts weinigen overleefden de Holocaust, die in Lviv begon met de pogroms van juni-juli 1941. Nadat ze waren gedwongen de lichamen van NKVD-slachtoffers op te graven, werden duizenden Joden vermoord in de door de OUN(b)-georganiseerde pogroms.[88] De Lonts’kyi-gevangenis werd een van de belangrijkste stadia van pogrom-activiteiten.[89] De Lonts’kyi gevangenis is nu een museum, gewijd aan de Sovjet wreedheden. Aanvankelijk was het de bedoeling dat het zou worden beheerd door Joesjtsjenko’s Instituut voor Nationale Herinnering. Na de ontbinding en reorganisatie van het instituut in 2010 verhuurde de SBU het terrein van de voormalige gevangenis aan het Centrum voor de Studie van de Bevrijdingsbeweging.[90] Het museum is een uitstekend voorbeeld van postcommunistisch holocaust negationisme. In de permanente tentoonstelling zien we opnieuw de foto van de getraumatiseerde vrouw, gefotoshopt om de benarde toestand van de Joden door hun kwelgeesten van de OUN-militie te verdoezelen. De Joden, in afwachting van hun dood in de handen van de VN-militie, worden letterlijk bedekt met grote doelborden van Sovjet-misdaden. Een doelbord met een exact aantal van 1.681 toont het aantal NKVD-slachtoffers in de Lonts’kyi-gevangenis.[91] Er wordt geen melding gemaakt van de pogrom, noch van de rol van de OUN bij de uitvoering ervan.
Bron: Per Anders Rudling
geraadpleegde bronnen:
| 53 See the museum’s website: URL: http://memorial.kiev.ua/expo/eng/second.html (27.10.2011). |
| 54 untitled, URL: http://memorial.kiev.ua/expo/eng/1932_p.html (25.10.2011). |
| 55 Luk’’ianenko, Levko: Zlochynna sut’ KPRS-KPU: Niurnberh-2, Kyiv : MAUP 2005, p. 42; On Luk’’ianenko, see Dietsch: Making Sense of Suffering, l.c. , S. 208–209, and Rud-ling, Per A.: Organized Anti-Semitism in Contemporary Ukraine, in: Ca-nadian Slavonic Papers, 158 (2006) 1– 2, p. 90–94. |
| 56 Luk’’ianenko, Levko: Zlochynna sut’ KPRS-KPU: Niurnberh-2, a.aO. , p. 28; Dietsch: Making Sense of Suffering, l.c., p. 209. |
| 57 Pres-tsentr SB Ukrainy : Sluzhba bezpeky Ukrainy vidkryvae dlia shyrokoho zahalu arkhivni materialy shchodo osib, prychetnykh do orhanizatsii ta zdiisnennia polityki Holodomoru-Heno-tsydu i represii, in: Sluzhba bezpeky Ukrainy, 23. 07. 2008, URL: http://www.sbu.gov.ua/sbu/ control/uk/publish/article?art_id=80420&cat_id=395 (19. 10. 2011). |
| 58 N376-V: ZakonVerkhovna Rada Ukrainy proHolodomor 1932– 1933 rokiv v Ukra-ini, 28.11.2006, URL: http://zakon.nau.ua/doc/?code=376–16 (27. 10. 2011). |
| 59 Ministerstvo osvity i nauki Ukrainy : Lyst 06. 11. 2007 n 1/9–673:Metodychni reko-mendatsii shchoda provedennia v navchal’nykh zakladakh temetychnykh urokiv, lektsii, vykhovnykh zakhodiv, Holodomor 1932– 1933 rokiv v Ukraini, URL: http://zakon.nau.ua/doc/?uid= 1038.1629. 0 (23. 10. 2011). |
| 60 “SBU nayvala ostatochnu kil’kist’ zhertv Holodomoru v Ukraini”, Tsn.ua, N.d., URL: http://tsn.ua/ukrayina/sbu-nazvala ostatochnu-kilkist- zhertv-golodomoru-v-ukrayini.html (30.10.2011); “Hlava SBU: Obvynuvachuval’nyi vorok u spravi pro Holodmor pochinaet’sia zi Stalina”, in:Novynar, 24. 12. 2009, URL: http://novynar.com.ua/politics/95810 (30. 10. 2011). |
| 61 “Sud Kyieva vyznav Stalina vynnym u heotsydi ukraintsiv”, URL: http://tsn.ua/ukrayina/sud-viznav-stalina-vinnim-u-genotsidi-ukrayintsiv.html (30. 10. 2011). |
| 62 “Visit of Ukrainian President Yuschenko to Yad Vashem: Yad Vashem Chairman Chalev Thanks Ukrainian President Yushchenko for Instructing the Relevant Professionals to Reach an Agreement regarding the Bruno Schultz Murals, Chairman of the Council Lapid Protest Granting Honor to man Involved in Murder of Jews During Holocaust”, URL: http://yadvashem.org.il/about_yad/what_new/data_whats_new/Yuschenko.html (10. 04. 2008, link no longer available); Iakirevich, Dmitrii : Rekviem pamiati 10.000.000, in: My Zdes’, Nr. 157, 2008, URL: http://www.newswe.com/index.php?go=Pages&in=view &id=280 (16.10.2011). Thanks to Mykola Riabchuk for this reference. |
| 63 Kompaneets, Andrei : Komu dostanetsia trezubets, in: Trud, 19. 01. 2010, URL: http://www.trud.ru/article/19–01–2010/235109_komu_dostanetsja_trezubets.html (26. 10. 2011). |
| 64 Jilge,Wilfried: CompetingVictimhoods – UkrainianNarratives onWorldWar II, in: Barkan/Cole/Struve (eds.):Shared History– Divided Memory, l.c., p. 105. |
| 65 Jilge: Competing Victimhoods, l.c. , S. 115. |
| 66 “The USSR and Nazi Germany collaborated for over ten years. They started World War II together.” Ol’ha Riznychenko, “Z Khar’kova tak i ne vyishlo zrobyty Berlin” in: Istorychna Pravda, 01. 07. 2011, URL:http://www.istpravda.com.ua/columns /2011/07/1/44420/ (16.10.2011), or that Goebbels supposedly certified in 1935 that “Holodomor took place.” Vitalii Chervo-nenko, “Hebbels u 1935-mu: ,Holodomor buv.‘ Navit’ natsisty vyznaly”, Ukrains’ka Pravda/Istroychna Pravda, 04. 10. 2011, URL: http://www.istpravda.com.ua/digest/2011/10/4/57744/ (16.10.2011). |
| 67 Wheras the legitimizing “national democratic” historians appear in the forum on a daily basis, critical voices are often barred. See, for instance Amar, Tarik Cyril : Roman Shukhevych. Fantaziia, in: Zaxid.net, 26. 06. 2008, URL:http://zaxid.net/home/showSingleNews.do?roman_shuhevich_fantaziya&objectId=1059559 (29. 10. 2011). |
| 68 Bruder, Franziska: “Strasti za Banderuiu [Bandera Passion]”, in: DefendingHistory.com, 20.11.2011, URL: http://defendinghistory.com/strasti-za-banderoju-’bandera-passion’-byfranziska-bruder/25453?mid=5343411 (26. 02. 2012). |
| 69 Hunczak, Taras: Problems of Historiography : History and Its Sources, in: Harvard Ukrainian Studies, 25 (2001) 1–2, p. 129– 142. For a critical study of the Ukrainian postcommunist negationist narrative, see Kurylo, Taras/Himka, John-Paul [Khymka, Ivan]: “Iak OUN stavylasia do ievreiv? Rozdumy nad knyzhkoiu Volodymyra V’’iatrovycha”, in:Ukraina Moderna, 13 (2008) 2, p. 252– 265. On the OUNs anti-Semitism, see Carynnyk, Marco: Foes of Our Rebirth: Ukrainian nationalist discussions about Jews, 1929–1947, in: Nationalities Papers, 39 (2011) 3, p. 315– 352; Himka, John-Paul: Collaboration and or Resistance: The OUN and UPA during the War, Paper prepared for the Ukrainian Jewish Encounter Shared Narrative Series, Conference on Issues Relating toWorldWar II, Potsdam, 27.–30. 06. 2011. |
| 70 Arkhivni dokumenty ruinuiut’ mif pro antysemityzm OUN, – V’’iatrovych, in: Zik: syla informatsii, URL: http://zik.com.ua/ua/news/2011/01/09/265640 (09. 01. 2011); O’Neil, Peter : Historian hopes Harper’s visit to Ukraine museum will help shed light on war atrocities, in: The Montreal Gazette, 10.11.2010, URL: http://www.montrealgazette.com/news/ Historian+hopes+Harper+visit+Ukraine+museum+will+help+shed+light/3807727/story.html (10. 11. 2010). For a discussion on the obfuscation, see Rybakov, Dmytro: Marko Tsarynnyk: Istorychna napivpravda hirsha za odvertu brekhniu in: Levyi bereh, 05.11.2009, URL: http://lb.com.ua/article/society/2009/11/05/13147_marko_tsarinnik_istorichna.html (05.11.2009). |
| 71 Mishchenko,Masha: Pratsivnyk SBU:My izdyly v Izrail’ pobachaty dos’e proty Shukhevycha – a ioho prost one isnue, in: UNIAN, 25. 03. 2008, URL: http://unian.net/news/print.php?id=242913 (08. 04. 2008). |
| 72 Solod’ko, Pavlo: Volodymyr V’’iatrovych: ‘Volynns’ka trahediia – chastyna pol’s’koukrains’koi viiny, in: Istorychna Pravda, 12. 07. 2011, URL: http://www.istpravda.com.ua/articles/2011/07/12/45443/view_print/ (19. 10. 2011); V’’iatrovych, Volodymyr : Druha pol’sko-ukrains’ka viina 1942– 1947, Kyiv : Vydavnychyi dim “Kyevo-Mohylians’ka akademiia” and Tsentr doslidzhen’ vyzvol’noho rukhu 2011. |
| 73 Solod’ko, Pavlo: Volodymyr V’’iatrovych, ‘Volyns’ka trahediia – chastyna pols’koukrains’koi viiny’, in: Ukrains’ka Pravda, 12. 07. 2011, URL: http://www.istpravda.com.ua/articles/2011/07/12/45443/ (16. 10. 2011). |
| 74 V’’iatrovych, Volodymyr : Mene liakae take sobi ,honka trupiv‘ u Volyns’kii trahedii, in: zaxid.net, 27. 09. 2011, URL: http://zaxid.net/home/showSingleNews.do?volodimir_vyatrovich_mene_lyakaye_taka_sobi_gonka_trupiv_u_volinskiy_ tragediyi&objectId=1237092 (12. 10. 2011). |
| 75 Onthese problems, see for instance “Diskussii o Kholokoste na terrirorii Ukrainy i pamiaty o nem: mneniia Anatoliia Podol’skogo, Andreia Portnova, Vitaliia Nakhmanovicha”, in: Ab Imperio, 01. 10. 2011, URL:http://net.abimperio.net/ node/2098 (27. 10. 2011). |
| 76 Jilge: Competing victimhoods – Ukrainian Narratives onWorldWar II, l.c., p. 114– 115. See also Bartov, Omer: Erased: Vanishing Traces of Jewish Galicia in Present-Day Ukraine, Princeton: Princeton University Press 2007. |
| 77 Jilge: Competing victimhoods – Ukrainian Narratives on World War II, l.c., p. 122. |
| 78 Dietsch: Making Sense of Suffering, l.c., p. 228. |
| 79 Rasevych, Vasyl’: Zamknute kolo ‘spetsial’noi‘ ukrainskoi istorii, in: Zaxid.net, 13.09.2010, URL: http://zaxid.net/article/74357 (16. 09. 2010). |
| 80 Rudling: Multiculturalism, memory, and ritualization, l.c., p. 755. |
| 81 O’Neil, Peter : Harper’s Ukraine famine exaggerated, scholar says, in: Edmonton Journal, 30.10.2010, URL: http://www2.canada.com/edmontonjournal/news/story.html?id=ea26329dc6c5–4e76-b8f5– 48ff37f57537 (02. 10. 2011). |
| 82 Serbyn, Roman: The First Man-Made Famine in Soviet Ukraine 1921 –1923, in: The Ukrainian Weekly, 56 (1988) 45, URL: http://www.artukraine.com/famineart/serbyn2.htm (02. 05. 2011). |
| 83 Serbyn, Roman: Raphael Lemkin on the Ukrainian Genocide, [aaus-list] in: Brama.com, 04.10.2008, URL: http://www.brama.com/pipermail/aaus-list/2008-October/002849.html (24. 03. 2011). |
| 84 Compare “UCC Launches Join Fundraiser for African Famine Relief”, UCC Press Release, 2011, URL: http://www.ucc.ca/2011/08/19/ucc-launches-joint-fundraiser-for-africanfamine-relief/ (19. 10. 2011) to the mass email “Ukrainians unite for Somali famine relief: ,Be kind. Save Somalia‘ urges Ukrainian genocidal famine Holodomor survivor”, in: UCC mailing, 19. 08. 2011, sent out to members and sympathizers the same day. This message contained the statement : “,Ten million Ukrainians perished. Ten million‘ Horlatsch said. That is the population of Canada at the time.” At the ASN Convention in New York, philanthropist Jim Temerty, Chairman of the Ukrainian Canadian Congress National Advisory Council and the main sponsor of the conference series called the Ukrainian-Jewish Encounter, asserted “Ukrainians are sensitive to genocide, after all ,at least ten million‘ Ukrainians perished in the famine.” Himka, John-Paul: letter to the author, 04. 05. 2011. Temerty, James, UJE Chair, Panel U10: The Ukrainian Jewish Encounter : Towards a Shared Historical Narrative (Roundtable) ASN Convention, 14.04. 2011, The Association for the Study of the Nationalities 2011 World Convention, URL: http://www.nationalities.org/convention/pdfs/ASN-2011-final-program-April.pdf (27. 10. 2011). For the June, 2011 meeting of the UJE in Potsdam, Germany, V’’iatrovych was invited as one of very few Ukrainian scholars. As critics of the UCC historical narrative were not invited, some scholars opted out of the conference. |
| 85 On the UCC celebration of theWaffen-SS Galizien, Rudling: Multiculturalism, memory, and ritualization, l.c., p. 755– 756. |
| 86 Serbyn, Roman: ErroneousMethods in J.-P. Himka’s Challenge to ,UkrainianMyths‘, 07. 08.2011, Marples, David (ed.): Current Politics in Ukraine, URL: http://ukraineanalysis.wordpress. com/ (16. 10. 2011). |
| 87 The posters appear to have been produced by the Center for the Study of the Liberation Movement. “U L’vovi z’’iavylys’ bilbordy u pam’’iat’ pro zhertv natsysts’koho ta komunistychnoho rezhymiv”, in: Tsentr Doslidzhen’ vyzvol’nohu rukhu, 22. 06. 2011, URL: http://www.cdvr.org.ua/content/…. (16. 10. 2011) [[omdat adobe het verdomd om de juiste tekst te laten copieren en vertalen kan ik helaas deze hier niet neer schrijven]]. |
| 88 The exact number of pogromvictims is hard to ascertain. The Lviv Judenrat estimated 2,000 Jews perished in the pogrom, German internal correspondence 7,000 Jews. Himka: The Lviv Pogrom of 1941, l.c., p. 221. |
| 89 Himka: The Lviv Pogrom of 1941, l.c., p. 211. |
| 90 Tsentr doslidzhen’ vyzvol’noho rukhu – zasnovnyk Natsional’noho muzeiu-memorialu zhertv okupatsiinykh rezhymiv “Tiurma na Lonts’koho”, URL: http://www.lonckoho. lviv.ua/muzej/tsdvr (24. 11. 2012). |
| 91 Pohl: Anti-Jewish Pogroms in Western Ukraine, l.c., p. 306. |
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie