Dit is geen “politiek met andere middelen”, dit is een conflict zonder einde.
De legendarische Pruisische militaire theoreticus Carl von Clausewitz, wiens werk vandaag de dag nog steeds van invloed is op Amerikaanse militaire officieren, schreef in zijn beroemde 19e-eeuwse verhandeling “Over oorlog” dat “oorlog slechts de voortzetting is van politiek met andere middelen”. Clausewitz was zelf een militair generaal die advies gaf over de beste manier om een gewapend conflict te voeren, maar hij herinnerde zijn lezers er niettemin aan dat het doel van oorlog het bereiken van politieke doelen is, niet het nastreven van geweld als doel op zich, of als een algemene vervanging voor diplomatie.
De woorden van Clausewitz zouden door de VS en Israël goed in de oren zijn geknoopt voor het begin van de huidige oorlog in de Gazastrook, die nu in een pijnlijke maar voorspelbare impasse is beland. Tot nu toe zijn er tienduizenden Palestijnen gedood of gewond geraakt, wordt Israël nu beschuldigd van genocide bij het Internationaal Gerechtshof en keert de controle van Hamas alweer terug in delen van Gaza die eerder door Israël veroverd waren verklaard.
Israëlische militaire functionarissen uiten nu kritiek dat de oorlog in Gaza misplaatst was om een eenvoudige reden die Clausewitz zelf zou hebben herkend: Naast wraak had de oorlog nooit een duidelijke politieke strategie of doelstelling.
Israëlische leiders hebben het standpunt ingenomen dat de Palestijnen slechts een onderworpen bevolking zijn die onderdrukt en gecontroleerd moet worden.
Dit gebrek aan een politieke aanpak weerspiegelt al lang bestaande opvattingen in de Israëlische samenleving die het land nu hebben gevangen in een eeuwigdurende oorlog met de Palestijnen en hun andere buren – met de VS als beschermheer die effectief wordt meegesleept voor de rit. De wortels van deze mislukking zijn al jaren in de maak.
Lang voor 7 oktober besloot de Israëlische regering dat de Palestijnen, of ze zich nu op de Westelijke Jordaanoever of in Gaza bevonden, politiek niet langer relevant waren. In plaats van met de Palestijnen om te gaan als politieke actoren, hebben de Israëlische leiders het standpunt ingenomen dat de Palestijnen slechts een onderworpen bevolking zijn die onderdrukt en gecontroleerd moet worden met een mix van militaire, technologische en economische middelen.
Terwijl het zijn beleid van blokkades en periodieke bombardementen op Gaza voortzette, negeerde of verwierp Israël de oproepen van de Palestijnse Autoriteit, met de steun van het internationaal recht, voor een tweestatenoplossing. In plaats daarvan is Israël eenzijdig doorgegaan met de kolonisatie en annexatie van de Westelijke Jordaanoever, waarmee het de consensus onder belangrijke mensenrechtengroeperingen dat Israël een apartheidsstaat is, heeft bekrachtigd.
De VS onder president Joe Biden, in navolging van andere regeringen, werkte dit proces van het verwerpen van de politieke claims van de Palestijnen in de hand. Biden volgde met name de regering Trump in haar streven naar faux-diplomatie in de vorm van regionale wapendeals en normalisatieovereenkomsten tussen Arabische Golfstaten en Israël: de zogenaamde Abraham-akkoorden. Die bijziendheid leidde uiteindelijk tot de huidige vuurzee in Gaza, toen de Hamas-aanval van 7 oktober de technologische en militaire controle van Israël over de Gazastrook blootlegde als veel minder robuust dan geadverteerd.
Vanuit Amerikaans perspectief heeft de reflexmatige steun van Biden voor een oorlog die even doelloos als wreed is gebleken, de VS nu in een situatie doen belanden waarin het de voornaamste medeplichtige is van een vermeende genocide.
De oorlog heeft niet alleen de reputatie van Amerika in het buitenland aangetast, maar scheurt ook steeds meer aan het eigen sociale weefsel. Zelfs diehard aanhangers van de Amerikaanse consensus op het gebied van buitenlands beleid worden gedwongen om zich rekenschap te geven van de mislukkingen van het behandelen van de Palestijnen als politiek irrelevant. In een recent interview met Politico erkende Victoria Nuland, voormalig Amerikaans topdiplomaat, dat deze benadering de basis heeft gelegd voor de huidige rampspoed.
Victoria Nuland, medeplichtig aan de slachtoffers van de Maidan opstand 2014. Openlijke steun aan de nazi’s van Azov die op hun beurt opstandelingen die zich ophielden in het vakbondsgebouw vermoorden door dit pand in brand te steken
“Beginnend met de regering Trump, werd iedereen verliefd op regionale normalisatie als het wondermiddel voor de instabiliteit en de grieven en onveiligheid in het Midden-Oosten,” zei Nuland. “Maar als je de Palestijnse kwestie buiten beschouwing laat, dan zal iemand het grijpen en ermee aan de haal gaan, en dat is wat Hamas deed.”
De dwaasheid op haar pad – en het onze
De Gaza-oorlog begon in het heetst van de strijd na de aanvallen van Hamas op Israëlische burgers. De oorlog werd al snel bij het Israëlische publiek aangeprezen als een oorlog om de groepering volledig uit te roeien. Maar zeven maanden later, met tienduizenden dode en gewonde Palestijnen, zit Israël nog steeds vast in het gebied zonder uitzicht op een eindspel.
Een van de vele trieste ironieën is dat Hamas zelf herhaaldelijk politieke smeekbeden had gedaan aan het adres van Israël, die de Israëlische leiders hadden afgewezen naast hun weigering om in gesprek te gaan met Palestijnse leiders op de Westelijke Jordaanoever. In plaats daarvan gaven de Israëlische leiders er de voorkeur aan om Dubai te bezoeken en door te gaan met het ontwikkelen van militaire en bewakingstechnologie waarvan zij geloofden dat die hen in staat zou stellen om de Palestijnen voor onbepaalde tijd te controleren en te negeren.
De gevolgen van deze aanpak zijn nu duidelijk geworden, maar de ineenstorting bevindt zich mogelijk nog in de beginfase. Als gevolg van de oorlog ziet Israël zich nu geconfronteerd met het vooruitzicht van een nieuw conflict met Hezbollah aan zijn noordgrens, waar sinds oktober 2023 tienduizenden Israëli’s zijn geëvacueerd. En het staat ook voor andere risico’s, zoals de mogelijke teloorgang van zijn belangrijke veiligheidsrelatie met buurland Egypte, dat heeft gedreigd de historische Camp David vredesakkoorden op te schorten en zich onlangs heeft aangesloten bij de ICJ zaak waarin Israël wordt beschuldigd van het plegen van genocide.
Ondanks deze escalerende druk tonen de Israëlische leiders geen tekenen dat ze zullen toegeven of zullen terugkeren naar politieke onderhandelingen. De Israëlische minister van Defensie Yoav Gallant verklaarde onlangs dat Israël een grote nieuwe stad zou moeten bouwen op de bezette Westelijke Jordaanoever, deels om “de bevolking van Israël naar het oosten te verplaatsen”. Als een tweestatenoplossing überhaupt mogelijk blijft, zou een dergelijke ontwikkeling op het land dat door de internationale wetgeving is toegewezen aan een toekomstige Palestijnse staat, alle hoop de kop indrukken. Ondertussen zouden de Palestijnen nog meer worden opgesloten in een reeks kampementen op hun eigen grondgebied.
Het politieke landschap in Israël biedt weinig soelaas. In de Israëlische regering zitten uiterst rechtse en zelfs openlijk fascistische ministers. Gallant van zijn kant wordt beschouwd als een “mainstream” politiek figuur in het land – een schril voorbeeld van hoezeer de politiek in Israël zich heeft verwijderd van diplomatie en onderhandeling.
Net zoals de oorlog in Gaza uitmondt in een militaire mislukking, zal het Israëlische beleid op de Westelijke Jordaanoever in de toekomst waarschijnlijk meer catastrofes veroorzaken. Israël blijft gesprekken met de Palestijnse Autoriteit en de Arabische Liga afwijzen, die al meer dan twee decennia volledige diplomatieke en economische banden aanbieden in ruil voor een tweestatenoplossing.
De VS staat toe dat Israël doorgaat met het graven van deze greppel, ondanks de overweldigende internationale consensus dat het internationale recht wordt geschonden. De onvoorwaardelijke steun en diplomatieke dekking die het heeft gekregen van opeenvolgende Amerikaanse regeringen, het meest recent van de regering Biden, heeft een klein land in staat gesteld om wereldwijde normen en de publieke opinie te trotseren, terwijl het afdaalt in een Noord-Korea-achtige houding van paranoia en opstandigheid.
Biden zakt nu weg in de peilingen, ondanks zijn eigen gerapporteerde ongeloof. Als hij de volgende verkiezingen verliest nadat hij alle ergste drijfveren van Israël mogelijk heeft gemaakt, zal hij niet alleen de geschiedenis ingaan als de leider die het presidentschap heeft teruggegeven aan Donald Trump, maar ook als een diplomatieke mislukking. Hij zal een supermacht hebben opgesloten in een relatie met een cliëntstaat die al lang geleden de diplomatie en het internationaal recht heeft verlaten in ruil voor apartheid, eindeloze oorlog en het gebruik van brutaal, zelfs eliminationistisch geweld om zijn problemen aan te pakken.
Clausewitz zelf waarschuwde voor de tekortkomingen van een dergelijke benadering. “Het politieke doel is het doel, oorlog is het middel om het te bereiken, en de middelen kunnen nooit los worden gezien van hun doel,” schreef hij. Voor Israël, en de VS aan zijn zijde, is de toekomst er een waarin oorlog waarschijnlijk gevoerd zal blijven worden zonder duidelijke doelen.
Bron: Murtaza Hussain / https://theintercept.com/2024/05/15/israel-palestine-forever-war-biden-gaza/
Categorie: VS / Israel
Tags: IDF, Knesset, GAZA, Westelijke Jordaanoever, Hamas, Palestijnen, ICJ,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te laten ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamd bekende mediageile beïnvloeders.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie