[Het volgende is een hoofdstuk uit Clash of the Two Americas vol. 3: De geboorte van een Euraziatisch Manifest Bestemming dat in de komende dagen zal verschijnen. Het dient ook als een vervolg op het artikel van vorige week ‘De multipolaire alliantie als laatste verdedigingslinie voor het VN-Handvest’. Hoewel het dus niet nodig is om dat essay gelezen te hebben, zal het helpen om context toe te voegen aan de volgende geschiedenisles].
De Volkenbond werd in 1919 opgericht door krachten gecentreerd in Londen en het racistische Anglo-Amerikaanse establishment van de VS en werd aan een verslagen wereld verkocht als de laatste en grootste hoop op vrede.
De groepen rond de Ronde Tafel leider Lord Alfred Milner[1], hadden in 1916 via een soort zachte staatsgreep de controle over de Britse regering overgenomen om de voorwaarden van de naoorlogse orde te bepalen[2].
Het was natuurlijk een grote gok, want er waren geen garanties dat de keizerlijke plotters die in 1914 het wereldschaakbord omver schopten noodzakelijkerwijs als overwinnaars uit de strijd zouden komen.
Vanaf 1902 hadden Lord Milner, Koning Edward VII en zijn coterie van imperiale meedenkers in de Anglo-Amerikaanse deep state aanzienlijk geïnvesteerd in het in brand steken van de wereld via kleurenrevoluties, een overvloed aan moordaanslagen en natuurlijk een lang geplande wereldoorlog die de wereld binnenstebuiten keerde[3].
In tegenstelling tot de standaardtheorie die in verschillende geschiedenisafdelingen wordt onderwezen, was de Eerste Wereldoorlog een oorlog met één doel: de verspreiding van een gemeenschap van samenwerkende soevereine natiestaten vernietigen die zich in de laatste decennia van de 19e eeuw had gevormd. Internationaal pasten staatslieden van 1870-1900 Lincolns systeem van protectionisme, nationaal krediet, industriële groei en win-win samenwerking toe onder de vlag van “American System” kampioenen Henry Clay, Friedrich List en Henry C Carey[4]. Tegen 1890 werd een dergelijk beleid verdedigd door Sergei Witte van Rusland, Otto von Bismarck van Duitsland, president Carnot van Frankrijk en veel Lincoln-republikeinen in de VS.
Ondanks het feit dat Rusland lid was van de door de Britten geleide Entente Cordiale, waren zowel Duitsland als Rusland, die historisch gezien neigden naar industriële samenwerking volgens de strategische lijnen van Witte en Bismarck, de primaire doelwitten voor vernietiging.
Dit was een feit dat in die tijd beter werd begrepen. The Daily Mail van 14 december 1909 publiceerde zelfs een hoofdartikel met de tekst: “de koning [Edward VII] en zijn raadsleden hebben elke zenuw gespannen om een verbond te sluiten met Rusland en Italië; en hebben een verbond gesloten met Frankrijk en ook met Japan. Waarom? Om Duitsland te isoleren.[5]”
Het lijdt geen twijfel dat veel Anglo-Amerikaanse grootstrategen al veel eerder verwachtten dat een coöperatieve Verenigde Staten betrokken zou raken bij “de oorlog die een einde zou maken aan alle oorlogen”. Na de moord op de nationalistische president McKinley in 1901 kwamen de anglofiel verraders snel aan de macht onder Teddy Roosevelt, die zich liet verleiden tot de plannen van Koning Edward VII voor een Anglo-Amerikaanse speciale relatie als basis voor een nieuwe Angelsaksische wereldorde.
Woodrow Wilsons toetreding tot het presidentschap van 1912-1920 en de oprichting van de Federal Reserve Act in 1913 versterkten alleen maar het geloof dat Amerika voldoende onder controle stond van een supranationale financiële elite die de oorlogvoerende kolonie nooit helemaal had vergeven voor het winnen van de onafhankelijkheid in 1783.
Toen Duitsland de laatste natie bleek te zijn die voorbereid was op een oorlog die in gang was gezet door de architecten van de Engels-Franse Entente Cordiale (waar later een verbijsterd Rusland zich bij aansloot), werd van Amerika verwacht dat het onmiddellijk zou meedoen.
Militaire pacten die alle geopolitici van 1914 goed kenden, verzekerden een Russische interventie aan de kant van Servië als dit land in een gevecht verwikkeld zou raken. Op dezelfde manier garandeerde Duitsland zijn steun aan Oostenrijk in elk gevecht waarin het verwikkeld raakte.
Toen een anarchistische terreurcel uit Servië, bekend als ‘de Zwarte Hand’, werd ingezet om aartshertog Ferdinand van Oostenrijk te vermoorden op 28 juni 1914, werd een keten van gebeurtenissen in gang gezet die een slapende wereld naar het slachthuis leidde.
Toen keizer Wilhelm zich eindelijk realiseerde wat er gebeurd was, schreef hij wanhopig in augustus 1914:
“Engeland, Rusland en Frankrijk zijn onderling overeengekomen… om het Oostenrijks-Servische conflict als excuus te gebruiken om een vernietigingsoorlog tegen ons te voeren… Dat is de echte naakte situatie die langzaam en slim op gang is gebracht door Edward VII en… uiteindelijk tot een einde is gebracht door George V… Dus de beroemde omsingeling van Duitsland is eindelijk een feit geworden, ondanks alle pogingen van onze politici en diplomaten om het te voorkomen. Het net is plotseling over ons hoofd geworpen en Engeland oogst gniffelend het meest briljante succes van haar volhardend vervolgde puur anti-Duitse wereldpolitiek waartegen wij ons machteloos hebben getoond, terwijl zij de strop van onze politieke en economische vernietiging uit onze trouw aan Oostenrijk wikkelt, terwijl wij geïsoleerd in het net kronkelen. Een geweldige prestatie, die zelfs bewondering wekt bij degene die als resultaat ervan vernietigd zal worden! Edward VII is sterker na zijn dood dan ik die nog leef!”[6]
De strijd binnen de VS
Toen nationalistische krachten in de Verenigde Staten het vuur zagen beginnen aan de overkant van de oceaan, waren het geen interventionistische neoconservatieve Pax Americana instincten die een sprong in het moeras dicteerden (want die zouden pas vele tientallen jaren later door een cultus van neo-Trotskisten worden gecultiveerd[7]).
De VS van 1914 werd nog steeds sterk beïnvloed door de non-interventionistische geest van George Washington en John Quincy Adams.
Het was George Washington die Amerikanen waarschuwde zich nooit te laten verstrikken in Europese oligarchische intriges, terwijl Adams dit geloof bevestigde in de vorm van zijn Monroe Doctrine die waarschuwde dat Amerika nooit “op zoek moest gaan naar monsters om te vernietigen”.
Hoewel ze geen overwinning behaalden op federaal niveau tot de inauguratie van president Warren Harding in 1921, vochten deze nationalisten (soms “The American System Caucus”[8] genoemd) dapper om de VS neutraal te houden. In 1915 zorgde een inside job, geregeld door Anglo-Amerikaanse (voornamelijk Engelse (Redcoats)) krachten, voor het zinken van de Lusitania met 1700 mensen (en 173 ton explosieven) aan boord vanuit de VS naar Europa[9]. Hoewel het twee jaar van meedogenloze propaganda kostte, was deze gebeurtenis doorslaggevend in het aanwakkeren van anti-Duitse sentimenten en het winnen van Amerikaanse steun voor de oorlog. Met Amerika’s toetreding in 1917 was de weegschaal voldoende gekanteld in het voordeel van de “geallieerden” en het Oostenrijks-Hongaarse rijk werd snel verslagen.
Onder andere werd het Ottomaanse Rijk – dat toen een bondgenootschap met Duitsland had – ook ontbonden door de zegevierende naties die haar gebieden opslokten, terwijl imperialisten kwijlden bij het mogelijke opdelen van het Russische rijk na de vernietiging van de Romanov-dynastie in 1917. Tot slot zette de verdeling van het Midden-Oosten door Sykes Picot (ook geregeld jaren voor het einde van WO I) de verdeel-en-veroverstrategie van de Anglo-intriges in Zuidwest-Azië in gang die de wereld tot op de dag van vandaag heeft geteisterd[10].
De geboorte van de Volkenbond
Iedereen die aan de openingsconferentie van 10 januari 1920 van de Volkenbond begon, dat voortkwam uit het Verdrag van Versailles van 1919, zou het grootste deel van deze intrige niet in gedachten hebben gehad.
De wereld werd verteld dat de oorzaak van de oorlog de Duitse imperiale ambitie was en het systeem van natiestaten zelf dat expansionisme mogelijk maakte. Discussiëren over de waarheid werd niet gepast geacht te midden van deze plunderwoede, want alles wat Duitsland bezat, inclusief vitale landbouw, mijnen, spoorwegen, industrie en koloniën, lag voor het grijpen. Schulden werden de verslagen Duitse staat opgedrongen toen Noord-Silezië, het Ruhrgebied en Elzas-Loraine werden geconfisqueerd, samen met de middelen om hun herstelbetalingen te betalen[11].
De aanhangers van de Volkenbond eisten dat de wereld eindelijk zou leren dat dergelijke oorlogen de mensheid voor altijd zouden plagen als natiestaten mochten blijven bestaan. De oplossing was de ontbinding van soevereine natiestaten. Zelfzuchtige natiestaten zouden niet langer zelf kunnen beslissen wanneer ze oorlog voeren en wanneer ze de vrede verklaren. De artikelen 10 en 16 van het Verbond van de Liga (de voorloper van het laatste artikel 5 van het collectieve veiligheidspact van de NAVO) zouden hiervoor zorgen.
Ter verdediging van de soevereiniteit
Gelukkig bracht een terugkeer naar het gezonde verstand onder het kortstondige presidentschap van Warren Harding (1921-23) de VS in een vijandige relatie met de Liga en zijn aan de Ronde Tafel gelieerde organisaties binnen de CFR en Wall Street. Harding zorgde voor een gezonde weerzin tegen het antinationale mandaat van de Liga en deed er alles aan om bilaterale overeenkomsten te sluiten met Oostenrijk, Duitsland, Hongarije, Rusland en China buiten het gezag van de Liga om.
Gedurende de jaren 1920 deelden veel andere landen dit diepe wantrouwen tegen de nieuwe supranationale organisatie en zagen het duidelijk als dekmantel voor een nieuw Brits Rijk. Door dit besef kon de Volkenbond nooit de tanden krijgen die de fanatici van één wereldregering zo graag wilden. Van 1921 tot 1932 raakte het steeds machtelozer wordende orgaan in verval en in juni 1933 sneuvelde zijn laatste serieuze strijd tegen het nationalisme toen de Amerikaanse president Franklin Roosevelt de Londense conferentie van de Liga over financiën en handel torpedeerde[12].
Deze weinig bekende conferentie bracht 62 landen samen en werd mede gecontroleerd door de Bank of England, de Bank of International Settlements (ook wel: de Centrale Bank der Centrale Banken) en had als doel een dictatuur van centrale bankiers op te leggen aan de wereld. Dit was een proces dat niet veel verschilde van de huidige Great Reset Agenda.
Hoewel het succes van de Londense Conferentie van de Liga WO II onnodig zou hebben gemaakt[13], zou het doel van een Malthusiaans/eugenetisch gedreven “wetenschappelijk geleid” priesterschap zoals geschetst door John Maynard Keynes net zo dodelijk zijn geweest[14].
Terug naar onze huidige tijd
Ondanks het trieste feit dat noch Harding, noch FDR in staat waren om hun ambitieuze doelen volledig te verwezenlijken, zou de mogelijkheid om de geest en bedoeling van het Handvest van de Verenigde Naties nieuw leven in te blazen onder een paradigma van win-win samenwerking niet mogelijk zijn zonder hun tussenkomst in de geschiedenis.
De vroege dood van FDR leidde ertoe dat zijn vijanden de macht in Washington overnamen en zijn droom veranderden in een nachtmerrie van de Koude Oorlog.
Bretton Woods-instellingen zoals de Wereldbank en het IMF werden omgevormd tot instrumenten voor woekerachtige herkolonialisatie in plaats van productieve kredietgeneratoren voor de lange termijn onder een internationale New Deal. Tijdens de Koude Oorlog werden de Verenigde Naties steeds meer een machteloze dienaar van het imperium, zonder enige mogelijkheid om de meerderheid van de 193 lidstaten een stem te geven.
De VN-Veiligheidsraad was een van de weinige belangrijke instellingen binnen de nieuwe organisatie die een gelijke stem gaf aan vooraanstaande leden aan beide zijden van het IJzeren Gordijn. Door de jaren heen, vooral sinds 2011, is dit vetorecht van vitaal belang geweest bij het blokkeren van unilaterale imperialistische acties, omdat voor elke officiële militaire interventie de unanimiteit van alle vijf de leden vereist was.
De Verenigde Naties zijn NIET de Volkenbond
De Volkenbond werd formeel ontbonden op het moment dat de VN van start ging.
De timing van deze twee gebeurtenissen is gebruikt om goedgelovige mensen te laten geloven dat de VN gewoon een voortzetting van de Volkenbond is. Dat is een aantoonbaar onjuiste bewering.
Waar de Volkenbond de afschaffing van nationale soevereiniteit eiste, maakten de Verenigde Naties de verdediging van nationale soevereiniteit en non-interventionisme tot leidende principes van hun oprichtingshandvest – in het bijzonder de eerste punten van Artikel 1 dat luidt:
“1. Het handhaven van de internationale vrede en veiligheid, en te dien einde: het nemen van doeltreffende collectieve maatregelen ter voorkoming en wegneming van bedreigingen van de vrede, en ter beteugeling van daden van agressie of andere schendingen van de vrede, en het bewerkstelligen met vreedzame middelen, en in overeenstemming met de beginselen van rechtvaardigheid en internationaal recht, van aanpassing of regeling van internationale geschillen of situaties die tot een schending van de vrede zouden kunnen leiden;
2. Het ontwikkelen van vriendschappelijke betrekkingen tussen naties, gebaseerd op eerbiediging van het beginsel van gelijke rechten en zelfbeschikking van volkeren, en het nemen van andere passende maatregelen ter versterking van de universele vrede;
3. Het bereiken van internationale samenwerking bij het oplossen van internationale problemen van economische, sociale, culturele of humanitaire aard, en bij het bevorderen en aanmoedigen van de eerbiediging van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden voor een ieder, zonder onderscheid naar ras, geslacht, taal of godsdienst; en
4. Een centrum te zijn voor het harmoniseren van de acties van naties bij het bereiken van deze gemeenschappelijke doelen.”
En voor het geval dat een imperialistisch ingestelde legalist het handvest losjes zou willen lezen, maakte artikel twee al snel duidelijk dat “de organisatie is gebaseerd op het principe van de soevereine gelijkheid van al haar leden”.
In tegenstelling tot het technocratische/management-gefixeerde Volkenbond-convenant, wordt het VN-Handvest expliciet geleid door een mandaat om grootschalige economische ontwikkeling, win-win samenwerking en de universele behoeften van de hele mensheid te bevorderen[15]. En in tegenstelling tot de Volkenbond heeft de VN geen collectief veiligheidspact, wat het initiëren van een WOIII veel gemakkelijker zou maken voor een supranationale oligarchie. Het brandende verlangen naar “collectieve veiligheidspacten” was de drijvende kracht achter de oprichting van de NAVO in 1949 (zoals te verwachten was geleid door de Rhodes geleerden als Escott Reid[16]).
Vandaag de dag is de VN grotendeels een tandeloos orgaan waarvan de 52 pogingen om Israël te bekritiseren sinds 1973 zijn geblokkeerd door de VS. Maar desondanks heeft het bestaan van de Veiligheidsraad ontegensprekelijk het leven van miljoenen mensen gered door de ontelbare pogingen om Syrië te vernietigen tegen te houden en blijft het dienen als een wig tegen de wil van unipolaire Dr. Strangeloves met waanideeën van wereldwijde suprematie.
Moderne vertegenwoordigers van de Anglo-Amerikaanse elite die de controle over de VS heeft overgenomen over de dode lichamen van Harding, FDR en JFK hebben aangedrongen op een nieuwe post-natie veiligheidsdoctrine. Deze doctrine stond officieel bekend als Responsibility to Protect (R2P) en werd gelanceerd door Soros-geaffilieerde agenten zoals Lord Mark Malloch Brown[17], Strobe Talbott en Tony Blair in 1999. Lord Malloch Brown integreerde deze doctrine in de Verenigde Naties toen hij nog ondersecretaris-generaal van de organisatie was en heeft de laatste jaren toespraken gehouden waarin hij opriep tot de ontbinding van de VN-Veiligheidsraad om “autoritaire naties” zoals Rusland en China te verwijderen uit elke rol in wereldwijde oorlogsbeslissingen[18].
Dus, wanneer Poetin of Xi oproepen om het VN-Handvest te verdedigen, of waarschuwen tegen een nieuwe Volkenbond, zouden we er goed aan doen om hun woorden met volle ernst te nemen en te voorkomen dat de menselijke geschiedenis besmeurd wordt met een nieuwe wereldoorlog.
Opmerkingen
[1] Andere prominente, met de Ronde Tafel verbonden figuren van de door Milner geleide soft coup waren Eerste Minister David Lloyd George, Leo Amery, Minister van de Admiraliteit Winston Churchill, Lord Balfour. Milner richtte een geheime groep op die bekend stond als het ‘X Committee’ dat de meeste aspecten van de oorlog van 1917-1919 grotendeels leidde.
[2] De Ronde Tafel Coup van 1916 wordt verteld in The Great Coup of 1916, 4: The Monday Night Cabal, gepubliceerd op First World War Hidden History, 3 augustus 2016.
[3] Voor het verhaal van de Ronde Tafel planning achter de Bolsjewistische kleurenrevolutie, zie: Waarom Poetin de bolsjewistische contrarevolutie bekritiseerde: Trotsky, Parvus and the War on Civilization door Matthew Ehret, Strategic Culture Foundation, 1 nov. 2021 en Anthony Sutton’s Wall Street and the Bolshevik Revolution (1974).
[4] De verzamelde geschriften van deze Amerikaanse systeemeconomen zijn te vinden in de Rising Tide Foundation’s Digital Library of Alexandria.
[5] Citaat geciteerd in Webster Tarplay’s King Edward VII: Evil Demiurge of The Triple Entente and World War, The American Almanac, 8 mei 1995.
[6] Citaat geciteerd in Jim Dooherty en Jim MacGregor’s Secret Origins of the First World War, 2013.
[7] How Neocons Push for War by Cooking the Books door Paul Fitzgerald en Elizabeth Gould, Truth Dig, 25 april 2017.
[8] Het verhaal van de Amerikaanse senatoren en congresleden die de ‘American System Caucus’ vormden staat beschreven in How an Austrian and British Malthusian Brainwashed a Generation of Americans’ Strategic Culture Foundation, 23 januari 2021.
[9] De samenzwering rond het zinken van de Lusitania, het schip dat Amerika hielp de Eerste Wereldoorlog in te gaan
[10] De ‘Clean Break’ Doctrine: A Modern-Day Sykes-Picot Waging War and Havoc in the Middle East door Cynthia Chung, Strategic Culture Foundation, 18 mei 2020
[11] Nadat de wapenstilstand van 1918 het Duitse leger en de Duitse marine had ontmanteld, werd de eens zo machtige natie nu gedwongen om het onmogelijke bedrag van 132 miljard goudmark aan de overwinnaars te betalen en moest het gebieden opgeven die 10% van zijn bevolking vertegenwoordigden (Elzas-Loraine, Ruhrgebied en Noord-Silezië), 15% van zijn landbouwgrond, 12% van zijn veestapel, 74% van zijn ijzererts, 63% van zijn zinkproductie en 26% van zijn steenkool. Duitsland moest ook 8000 locomotieven, 225.000 treinwagons en al zijn koloniën opgeven.
Het was een ware slachting van de moderne plundering.
[12] Zie Clash of the Two Americas vol. 2, hoofdstuk 6 (blz. 90): Franklin Roosevelt Verplettert een Bankiersdictatuur’ voor het volledige verhaal.
[13] Als een overgang naar wereldwijd technocratisch feodalisme zou kunnen zijn ontstaan door meer “vreedzame” middelen.
[14] Voor meer over Keynes’ rol in het streven naar een wereldregering, zie: Keynes’ Goocheltruc: From Fabian Eugenicist to World Government High Priest door Matthew Ehret, Strategic Culture Foundation, jan 2021.
[15] De eerste vier paragrafen van artikel één van het handvest van de Liga luiden als volgt: “Het handhaven van de internationale vrede en veiligheid, en te dien einde: doeltreffende collectieve maatregelen te nemen ter voorkoming en opheffing van bedreigingen van de vrede, en ter onderdrukking van daden van agressie of andere schendingen van de vrede, en met vreedzame middelen, en in overeenstemming met de beginselen van rechtvaardigheid en internationaal recht, aanpassing of regeling te bewerkstelligen van internationale geschillen of situaties die tot een schending van de vrede zouden kunnen leiden; Het ontwikkelen van vriendschappelijke betrekkingen tussen naties, gebaseerd op de eerbiediging van het beginsel van gelijke rechten en zelfbeschikking van volkeren, en het nemen van andere passende maatregelen ter versterking van de universele vrede; Het tot stand brengen van internationale samenwerking bij het oplossen van internationale problemen van economische, sociale, culturele of humanitaire aard, en bij het bevorderen en aanmoedigen van de eerbiediging van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden voor allen, zonder onderscheid naar ras, geslacht, taal of godsdienst; en Het zijn van een centrum voor het harmoniseren van het optreden van naties bij het bereiken van deze gemeenschappelijke doeleinden. ” En voor het geval een imperialistisch ingestelde legalist het handvest losjes wilde lezen, maakte artikel twee al snel duidelijk dat “de Organisatie is gebaseerd op het principe van de soevereine gelijkheid van al haar leden.”
[16] Het tijdperk van Chatham House en de Britse wortels van de NAVO door Matthew Ehret, Strategic Culture Foundation, 28 januari 2020.
[17] De Britse hand achter de kleurenrevolutie van Amerika: Soros en Lord Malloch Brown, Strategic Culture Foundation, 10 december 2020
[18] De VN op 75: langzame dood of nieuwe richting? Door Lord Malloch-Brown, WIDER Jaarlezing 24, Universiteit van de Verenigde Naties, 26 oktober 2020.
Bron: Matthew Ehret / https://canadianpatriot.org/2022/04/22/the-league-of-nations-and-imperial-hoax-of-world-war-i/
Categorie: Geopolitiek
Tags: Engeland, VS, Duitslang, WOI,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te laten ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamd bekende mediageile beïnvloeders.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie