Is het niet grappig hoe het gevestigde “nieuws” zijn publiek het gevoel geeft geïnformeerd te zijn, zelfs als ze angstaanjagend onwetend zijn? Een gebeurtenis zoals de valse vlag van 7 oktober vindt plaats en plotseling zijn dezelfde mensen die Israël niet op een kaart konden vinden nu zelfbenoemde experts in de regio, die plichtsgetrouw alle gespreksonderwerpen over het Israëlisch-Palestijnse conflict herhalen die ze op het avondnieuws hebben gehoord. Natuurlijk kom je al snel tot de grenzen van hun kennis als je deze mensen op specifieke details probeert te wijzen (Bron)
De geheime geschiedenis van Hamas
Vraag hen bijvoorbeeld naar Hamas en je zult waarschijnlijk horen dat Hamas:
- een aangewezen terreurgroep is;
- gezworen heeft Israël te vernietigen;
- ooit verkiezingen heeft gewonnen en nu Gaza bestuurt als een theocratische terreurstaat; en
- uit lafaards bestaat die raketten op Israël afvuren en vrouwen en kinderen als menselijk schild gebruiken.
Zoals vaak het geval is, zitten er elementen van waarheid in deze uit de media overgewaaide soundbites. Maar de fouten en onvolledigheden in dit klakkeloze, zionist-vriendelijke, mainstream verhaal zijn genoeg om degenen die het gedachteloos geloven en herhalen niet alleen verkeerd, maar gevaarlijk verkeerd te laten zijn.
Ja, de onnadenkende massa die in deze propaganda trapt, heeft het mis over Israël. Het is niet de arme, aan lager wal geraakte democratisch gekozen underdog van het Midden-Oosten, maar een schurkenstaat met kernwapens en apartheid die een buitenmaatse invloed op de wereld uitoefent door het gebruik van spionage (zowel echt als virtueel), uitvluchten, lobbyen en chantage. Het land is formeel berispt voor zijn etnische zuivering van Palestijnen en wordt beschuldigd van bloedbaden, wreedheden, oorlogsmisdaden en genocide in het meest recente conflict.
Maar deze propagandapapegaaien hebben het niet alleen mis over Israël. Ze hebben het ook mis over Hamas.
Of ze kennen op zijn minst de echte geschiedenis van Hamas niet.
Dus, wat is Hamas? Waar komt het vandaan? Wat zijn haar doelen? En, nog belangrijker, hoe is Hamas aan de macht gekomen in de Gazastrook?
Laten we vandaag deze vragen beantwoorden en voor eens en altijd de wolk van onwetendheid wegnemen die boven dit conflict hangt.
Het zijn/het verhaal van Hamas
Als je nieuwsgierig bent naar de geschiedenis van Hamas en je bent een doorsnee burger (d.w.z. gelukzalig onwetend van de vijfde generatie infowar die overal om je heen woedt), dan begin je je zoektocht naar antwoorden misschien daar waar de poortwachters van informatie willen dat je begint met zoeken: Google.
En als je de Bibliotheek van Babel binnenwandelt, zul je ongetwijfeld op het eerste resultaat klikken: de Wikipedia-vermelding over Hamas. Van daaruit leer je een aantal basisfeiten over de organisatie, zoals:
- Hamas is een “Palestijnse soennitische islamitische politieke en militaire beweging die delen van de door Israël bezette Gazastrook regeert”.
- De naam is afgeleid van HMS, het acroniem van de Arabische zinsnede Ḥarakah al-Muqāwamah al-ʾIslāmiyyah (“Islamitische Verzetsbeweging”), dat wordt aangeduid met het Arabische woord ḥamās (dat “ijver”, “integriteit” en/of “dapperheid” betekent).
- De beweging voert sinds 1989 gevechtshandelingen uit tegen Israël om haar doel, de vestiging van een islamitisch kalifaat in Palestina, te bereiken.
Als je geduld en doorzettingsvermogen hebt, kun je andere interessante weetjes over de geschiedenis van Hamas ontdekken door de aantekeningen en verwijzingen in het Wiki-artikel door te spitten. (Een goed voorbeeld: weet je nog dat de Ierse regering een Israëlische diplomaat het land uitzette voor het vervalsen van Ierse paspoorten tijdens een Mossad-operatie om de logistieke leider van Hamas te vermoorden?)
. . . Maar hoe geduldig je ook bent, je zult snel ontdekken dat de antwoorden op de belangrijkste vragen over Hamas niet op Wikipedia te vinden zijn – een platform waarvan bekend is dat het gemanipuleerd wordt door zionistische agenten om alle informatie die kritisch is over Israël te elimineren.
Dus, als je op zoek bent naar de onvervalste waarheid over Hamas, waar moet je dan heen?
<sarc>Waarom, naar de Israel Defense Forces (IDF) natuurlijk!</sarc> .
Dat klopt, de IDF heeft een handige uitlegvideo van zes minuten die beweert je “De volledige geschiedenis van Hamas” te vertellen, waarin je leert (SPOILERS!) dat Hamas:
- is “een terroristische organisatie die heerst in Gaza”;
- gebruik maakt van “zelfmoordaanslagen, ramkraken, ontvoeringen en het afvuren van raketten op Israël” in haar campagne om “de Joden te doden”; en
- aan de macht kwam nadat de onbaatzuchtige Israëlische regering in 2006 galant haar illegale nederzettingen uit Gaza terugtrok.
Je zult ook leren dat Hamas jaarlijks 100 miljoen dollar ontvangt van Iran – geld dat het gebruikt om “raketten, drones en een 500 kilometer lang web van ondergrondse tunnels” te maken.
Ten slotte zul je leren dat er eindelijk iemand is die de handen uit de mouwen steekt om voor eens en voor altijd met het Hamas-probleem af te rekenen – en je zult geschokt zijn (geschokt! zeg ik je!) als je hoort dat die “iemand” de IDF is!
. . . Maar omdat je van nature sceptisch bent, vraag je je misschien af of het wel zo’n goed idee is om de propaganda van het Israëlische leger over zijn eigen vijanden voor waar aan te nemen. En dus, in een poging om het duidelijk bevooroordeelde perspectief van de IDF in evenwicht te brengen met een even bevooroordeeld perspectief van de andere kant van het conflict, zou je je kunnen wenden tot “Zoon van Hamas”, dat beweert een verslag uit de eerste hand te zijn over de oprichting van Hamas en zijn daaropvolgende activiteiten.
Deze autobiografie is geschreven door Mosab Hassan Yousef, de zoon van Hassan Yousef, medeoprichter van Hamas. Het bevat informatie uit de eerste hand die de officiële geschiedenis van Hamas in twijfel trekt. Yousef beweert bijvoorbeeld dat Hamas niet werd opgericht in 1987, zoals Wikipedia beweert, maar tijdens een geheime bijeenkomst van Palestijnse geestelijke autoriteiten en verzetsleiders die plaatsvond in Hebron in 1986.
Het boek bevat ook interessante weetjes over Yousefs leven toen hij opgroeide in Ramallah in de schaduw van de Israëlische militaire bezetting, en het vertelt hoe de Palestijnse woede over de Israëlische mishandeling oversloeg in de Eerste Intifada en de oprichting van Hamas.
. . . Maar als je verder leest, zul je ontdekken dat Yousef werd gerekruteerd door de Shin Bet – de Israëlische veiligheidsdienst – terwijl hij in de jaren 90 in een Israëlische gevangenis zat. Dan zul je leren dat hij actief samenwerkte met de Israëli’s om zijn mede-Palestijnen (waaronder zijn eigen vader, sjeik Hassan Yousef) op te jagen, te arresteren en te dwarsbomen. Uiteindelijk zul je je realiseren dat je helemaal niet Hamas’ kant van het verhaal leest. Je leest gewoon een ander soort Israëlische propaganda.
Dus, om opnieuw te beginnen, zou je kunnen besluiten om je tot primaire bronnen te wenden. Je zult het oorspronkelijke handvest van Hamas uit 1988 opgraven en lezen dat de “Islamitische Verzetsbeweging” (d.w.z. Hamas):
- is “een van de vleugels van de Moslimbroederschap in Palestina”;
- streeft ernaar “de banier van Allah te verheffen over elke centimeter van Palestina”:
- is van mening dat Palestina “een islamitische Waqf is, gewijd aan toekomstige moslimgeneraties tot aan de Dag des Oordeels” en dat dus “de wet die het land Palestina beheerst de islamitische Sharia (wet) is”;
- definieert nationalisme als “onderdeel van de religieuze geloofsbelijdenis”, wat inhoudt dat “weerstand bieden aan en het onderdrukken van de vijand de individuele plicht wordt van iedere moslim, man of vrouw”;
- verwerpt “zogenaamde vreedzame oplossingen en internationale conferenties” als strijdig met zijn principes; en
- gelooft dat “in het licht van de usurpatie van Palestina door de Joden, het verplicht is om de banier van de Jihad op te heffen”.
. . . Maar omdat je een ijverige onderzoeker bent die altijd informatie probeert te bevestigen (zelfs “primaire bronnen” zoals het handvest van Hamas), kun je misschien wat verder graven en Hamas: Een beginnershandleiding van Khaled al-Hroub, professor Midden-Oosten Studies aan de Northwestern Universiteit in Qatar, die beweert dat het handvest van Hamas helemaal geen officieel document van Hamas is.
Het handvest werd begin 1988 geschreven door één persoon en werd openbaar gemaakt zonder gepast algemeen Hamasoverleg, herziening of consensus, tot spijt van de leiders van Hamas in latere jaren. De auteur van het Handvest behoorde tot de “oude garde” van de Moslim Broederschap in de Gazastrook, volledig afgesloten van de buitenwereld. [. . .] Hamasleiders en woordvoerders hebben zelden naar het Handvest verwezen of eruit geciteerd, wat bewijst dat het eerder als een last is gaan zien dan als een intellectueel platform dat de principes van de beweging omarmt.
Je kunt nog verder in het academische konijnenhol duiken om meer te ontdekken over deze Moslim Broederschap/Hamas connectie. En als je daar dan toch bent, kom je misschien “Hamas: Een Historische en Politieke Achtergrond”, een wetenschappelijk artikel gepubliceerd in de zomereditie van 1993 van Journal of Palestine Studies. Deze versie van het Hamas-verhaal – geschreven door Ziad Abu-Amr, voormalig universitair hoofddocent politieke wetenschappen aan de Birzeit Universiteit en huidig vice-premier van de staat Palestina – plaatst Hamas in zijn historische context door het te identificeren als een Palestijnse uitloper van de Moslim Broederschap.
Tot de jaren 1980, toen de radicale Islamitische Jihad zich losmaakte van de Moslim Broederschap, kan de geschiedenis van de islamitische bewegingen in Palestina worden gereduceerd tot de geschiedenis van de Broederschap. De Broederschap was in 1928 in Egypte opgericht door Hasan al-Banna en verspreidde zich al snel naar andere delen van de Arabische wereld. In zijn poging om de islamitische oproep nieuw leven in te blazen, legde al-Banna de nadruk op drie elementen: herleving, organisatie en opvoeding. In principe was het doel van al-Banna’s beweging, net als andere islamitische opwekkingsgroepen, om de samenleving zo te veranderen dat deze zo dicht mogelijk de samenleving van de Profeet Mohammed en zijn Metgezellen zou benaderen. Dit zou de oprichting van een islamitische staat inhouden, zonder onderscheid tussen religie en regering en met de Koran en de sunna als basis voor alle aspecten van het leven.
Dit verhaal over de oprichting van Hamas leidt ons van 1973 – toen de dynamische, rolstoelgebonden Palestijnse sjeik Ahmed Yassin de Palestijnse afdeling van de Moslimbroederschap in Gaza oprichtte – naar de gebeurtenissen van 1987. Die december leidde een escalerende reeks incidenten tot een protest in het vluchtelingenkamp Jabalia, waar een van de demonstranten – de 17-jarige Hatem al-Sisi – werd doodgeschoten door een Israëlische soldaat. Het nieuws over de moord op al-Sisi verspreidde zich snel en leidde tot een aantal protesten, demonstraties, stakingen en rellen in het door Israël bezette Palestina. Dit was het begin van wat bekend zou worden als de Eerste Intifada.
Volgens Abu-Amr was het deze massale opstand van Palestijnen in december 1987 die sjeik Ahmed Yassin ertoe aanzette om een reeks strategiebijeenkomsten te beleggen die enkele van de meest prominente leden van de Palestijnse Broederschap in Gaza bijeenbrachten. Na een aantal dagen vergaderen gaf deze groep een verklaring uit waarin de Palestijnen werden opgeroepen zich te verzetten tegen de Israëlische bezetting. En volgens Abu-Amr beschouwt Hamas dit nu als zijn eerste seriële folder.
. . . Maar dan zijn we weer terug bij Mosab “Zoon van Hamas” Yousef’s bewering dat de groep eigenlijk was opgericht in 1986 – d.w.z. vóór de intifada – en niet in 1987 zoals eerder werd gemeld. Dit is belangrijk omdat, volgens Yousef, Hamas al bestond in 1986 en sjeik Yassin en zijn mede Hamas samenzweerders – inclusief Mosab Yousef’s eigen vader – een jaar lang hadden gewacht op een incident “dat kon dienen als rechtvaardiging voor de opstand”. Volgens Yousef was de moord op al-Sisi precies dat: een handig excuus voor een opstand.
Zijn we, na al dat graafwerk, echt dichter bij het beantwoorden van onze vragen over Hamas? Misschien niet.
. . . Maar op dit punt zullen we onthouden dat geschiedenis meestal niet meer is dan zijn/haar verhaal. Ons begrip van de geschiedenis hangt volledig af van naar welke bronnen we luisteren en welke we negeren. En, zoals Corbetteers al weet, is de geschiedenis die ons geleerd wordt meestal de geschiedenis die geschreven is door de winnaars.
Met dat in gedachten zijn er nog steeds objectieve feiten over de geschiedenis waar iedereen het over eens kan zijn, en het verhaal van Hamas is niet anders. Als het over Hamas gaat, geven de meeste mensen dat toe:
- Hamas is een Palestijnse islamitische beweging.
- Ze erkent de noodzaak van gewapend, gewelddadig verzet tegen de zionistische bezetting als onderdeel van de strijd om Palestina te bevrijden van de Israëlische bezetting.
- De beweging kreeg steun van Palestijnen die gefrustreerd waren geraakt door politieke leiders die vruchteloze vredesbesprekingen voerden.
- De beweging heeft zowel een militaire als een politieke vleugel.
- De partij won in 2006 de Palestijnse parlementsverkiezingen en regeert sindsdien over de Gazastrook, nadat ze in 2007 de strijd tegen Fatah won
. . . Maar vanaf dat punt beginnen we de verhalen langs ideologische lijnen te verdelen. Wat betekent het dat Hamas Gaza regeert? Is Hamas een regering? Is het legitiem gekozen? Heeft het nog steeds een mandaat om te regeren? Is het een politieke organisatie? Een gewapende bevrijdingsbeweging? Een radicale terroristische organisatie? Of alle drie?
Dit zijn allemaal geldige vragen – vragen die ik ongetwijfeld zou kunnen onderzoeken in een verhandeling die vele malen langer is dan deze.
. . . Maar er is één vraag die eruit springt als een zaak van het allergrootste belang. Het antwoord op deze vraag fungeert als een Steen van Rosetta om de echte geschiedenis van Hamas te ontcijferen. Dat antwoord is net zo algemeen bekend als dat het angstvallig wordt genegeerd. Maar als het aan het licht zou komen, zou het het begrip van de gemiddelde, ongeïnformeerde, MSM-consumerende massa over het hele Israëlisch-Palestijnse conflict drastisch kunnen veranderen.
Die vraag is: Als Hamas echt zo’n monsterlijke terreurorganisatie is (zoals de Israëlische propaganda ons wil doen geloven), hoe heeft het dan kunnen floreren in Gaza, een openluchtgevangenis die zorgvuldig wordt gecontroleerd, bewaakt en geblokkeerd door het Israëlische leger?
Met andere woorden: Hoe is Hamas uitgegroeid tot zo’n geduchte vijand van de Israëlische regering, recht onder de neus van die regering?
ISRAËL EN HAMAS
Als je de gebeurtenissen in de regio al een tijdje volgt, zal het je niet verbazen dat Hamas sinds zijn ontstaan wordt aangemoedigd en gesteund door elementen binnen het politieke, militaire en inlichtingen establishment van Israël.
Het feit dat Israël Hamas actief heeft gesteund is geen “vergezochte complottheorie”. Het is een goed gedocumenteerd feit dat keer op keer is bevestigd door Israëlische insiders en waarover keer op keer wordt bericht in de reguliere media.
Neem bijvoorbeeld het artikel in de Wall Street Journal uit 2009, “Hoe Israël hielp Hamas te verwekken”. Daarin citeert verslaggever Moshav Tekuma Avner Cohen – een in Tunesië geboren Jood die in de jaren 1970 en 1980 als Israëlisch ambtenaar in Gaza werkte – die betreurt dat “Hamas, tot mijn grote spijt, Israëls creatie is”. Volgens Cohen was het vanaf het allereerste begin de strategie van Israël om islamitische radicalen in Palestina aan te moedigen om Israëls ware vijand te dwarsbomen: het seculiere Palestijnse leiderschap dat Palestijnse soevereiniteit probeerde te winnen met vreedzame, diplomatieke middelen.
In plaats van te proberen om de islamisten van Gaza vanaf het begin te beteugelen, aldus de heer Cohen, heeft Israël ze jarenlang getolereerd en in sommige gevallen aangemoedigd als tegenwicht tegen de seculiere nationalisten van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie en haar dominante factie, Fatah van Yasser Arafat. Israël werkte samen met een verlamde, halfblinde geestelijke genaamd sjeik Ahmed Yassin, zelfs toen hij de basis legde voor wat Hamas zou worden. Sjeik Yassin blijft tot op de dag van vandaag militanten inspireren; tijdens de recente oorlog in Gaza confronteerden Hamasstrijders Israëlische troepen met “Yassins”, primitieve raketgranaten die ter ere van de geestelijke zo werden genoemd.
Het artikel in de Journal bevestigt deze bewering verder door gepensioneerde IDF brigadier generaal Yitzshak Segev aan te halen, die zelfs toegaf een reis naar Israël te hebben geregeld voor sjeik Yassin zodat hij in het ziekenhuis behandeld kon worden. Zoals Segev later bekende aan een andere verslaggever: “De Israëlische regering gaf me een budget en de militaire regering geeft aan de moskeeën.”
Er zijn genoeg andere voorbeelden van Israëlische medeplichtigheid aan de opbouw van Hamas.
In 2013 vertelde Yuval Diskin, hoofd van de Israëlische veiligheidsdienst Shin Bet van 2005 tot 2011, aan Yedioth Ahronoth: “Als we het door de jaren heen bekijken, is een van de belangrijkste mensen die bijdraagt aan de versterking van Hamas [de Israëlische premier] Bibi [Benjamin] Netanyahu geweest, sinds zijn eerste termijn als premier.”
In 2019 verscheen de voormalige Israëlische premier Ehud Barak op de Israëlische legerradio, waar hij van mening was dat Netanyahu’s “strategie is om Hamas in leven te houden … zelfs tegen de prijs van het in de steek laten van de burgers [van het zuiden] . . om de Palestijnse Autoriteit in Ramallah te verzwakken.”
Yasser Arafat vertelde een Italiaanse krant dat “Hamas een schepping is van Israël” en beweerde dat de vroegere Israëlische premier Yitzhak Rabin dat ook aan hem had toegegeven.
De helaas verkeerd geïnformeerde, MSM-improviserende massa die we aan het begin van deze verkenning hebben geïdentificeerd – degenen die denken dat ze goed geïnformeerd zijn over het Israëlisch/Hamas-conflict ook al herhalen ze alleen maar de talking heads’ talking points – zouden wel eens verward kunnen zijn door al deze openhartige bekentenissen. “Maar waarom zou Israël zijn vijanden steunen?” zouden ze zich verbijsterd kunnen afvragen.
Gelukkig is dit geen moeilijke vraag om te beantwoorden. Volgens Ehud Barak is de logica dat “het met Hamas gemakkelijker is om aan de Israëli’s uit te leggen dat er niemand is om mee te zitten en niemand om mee te praten.” Met andere woorden, een radicale, gewelddadige Palestijnse vijand geeft de radicale, gewelddadige Likudniks een excuus om nooit serieus vredesbesprekingen te hoeven voeren met het Palestijnse volk.
Nogmaals, het is belangrijk om te benadrukken dat dit geen wilde complottheorie is. Het is algemeen erkend Israëlisch beleid. Zoals Haaretz openlijk toegaf in de nasleep van 7 oktober, heeft Netanyahu zelfs bekend deze strategie te gebruiken tijdens kabinetsvergaderingen:
“Iedereen die de oprichting van een Palestijnse staat wil dwarsbomen, moet Hamas steunen en geld overmaken naar Hamas,” vertelde hij in maart 2019 aan een vergadering van de Knesset-leden van zijn Likud-partij. “Dit is onderdeel van onze strategie – de Palestijnen in Gaza isoleren van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever.”
Maar hoe wordt die strategie in werkelijkheid uitgevoerd?
Laten we eens kijken naar het al-Shifa Ziekenhuis incident. Weet je nog dat Netanyahu eerder dit jaar de Fake News Award won voor het aanprijzen van de belachelijke IDF-animatie die liet zien hoe “Hamas-ISIS” (wat dat ook moge zijn) “ziekenhuizen veranderen in hoofdkwartieren voor hun terreur”?
En weet je nog hoe de IDF toen een (ontkrachte) video vrijgaf die onthulde dat dit terreurhoofdkwartier eigenlijk bestond uit twee geweren en een (GASP!) MRI-machine?
Nou ja, ongeacht de discrepantie tussen de enge IDF cartoon van de Hamas bunkerlaag en de volkomen banale werkelijkheid, roept het wel een aantal interessante vragen op, zoals:
Wie anders dan Hamas zou zo’n bunker eigenlijk gebouwd kunnen hebben?
En welke mogelijke reden zouden ze hebben om een bunker onder een ziekenhuis te bouwen, behalve om dat ziekenhuis te gebruiken als schild voor hun terroristische activiteiten?
Oh, dat klopt. Hamas heeft de bunker niet gebouwd. Israël deed dat, toen Israëlische troepen Gaza bezetten. En waarom bouwde Israël de bunker? Volgens Ehud Barak was dat “om meer ruimte te hebben voor het functioneren van het ziekenhuis binnen de zeer beperkte omvang van deze compounds.”
Dus nu zie je hoe dit spelletje werkt: De Israëlische regering doet iets, wacht dan tot iedereen vergeet wat ze gedaan hebben, en doet dan alsof Hamas dat gedaan heeft – en dat het gedaan is voor terroristische doeleinden. De Israëli’s gebruiken dat voorwendsel dan als rechtvaardiging voor de militaire invasie van Gaza die ze al aan het plannen waren.
Hetzelfde argument kan worden aangevoerd voor de raketaanvallen op Israël die – vóór de valse vlag van 7 oktober – Israëls voornaamste zaak tegen Hamas vormden. Deze raketten zijn gebouwd op basis van overdrachten van fondsen en materialen – overdrachten die de Israëlische regering expliciet heeft gefaciliteerd en die Netanyahu keer op keer heeft verdedigd. Zoals Netanyahu zelf naar verluidt in 2019 tegen een vergadering van Likudniks zei:
“Wie tegen een Palestijnse staat is, moet de levering van fondsen aan Gaza steunen, omdat het handhaven van de scheiding tussen de PA [Palestijnse Autoriteit] op de Westelijke Jordaanoever en Hamas in Gaza de oprichting van een Palestijnse staat zal verhinderen.”
Er is meer dat zou kunnen worden gezegd over de rol van Israël in het proppen van Hamas, maar misschien is het tijd om de grootste vraag van allemaal aan te pakken, namelijk … .
WAT BETEKENT HET?
Dat een regering heimelijk haar vermeende vijanden zou bewapenen, financieren, trainen en anderszins steunen, is volkomen begrijpelijk voor degenen die de geschiedenis van de valse vlag terreur hebben bestudeerd.
Studenten van mijn vijf uur durende documentaire over de geheime geschiedenis van Al Qaeda zullen de talrijke parallellen tussen dat verhaal en de geheime geschiedenis van Hamas al herkennen. De oorsprong van Hamas in de Moslim Broederschap zou ons er bijvoorbeeld aan kunnen herinneren dat de Britten, ondanks het feit dat ze verondersteld werden vijanden te zijn, op verschillende momenten samenwerkten met de Broederschap – en de groep in 1942 zelfs heimelijk financierden. We zouden er ook aan herinnerd kunnen worden dat de Israëlische militaire inlichtingendienst geprobeerd heeft om zijn eigen valse terreuroperatie in Egypte in 1954 (Operatie Susannah) toe te schrijven aan de Broederschap.
Maar je hoeft geen student samenzweerderige geschiedenis te zijn om te begrijpen wat hier aan de hand is. Zelfs New York Times hack Thomas Friedman bewees dat een gebroken klok twee keer per dag gelijk heeft door het basisconcept effectief te verwoorden in zijn artikel uit 2021, ” Voor Trump, Hamas en Bibi is het altijd 6 januari”:
Net als Trump hebben zowel Bibi als Hamas hun macht behouden door het inspireren en berijden van golven van vijandigheid tegen “de ander”. Ze grijpen naar deze tactiek wanneer ze politieke problemen hebben. Sterker nog, ze zijn allebei de meest waardevolle partner van de ander geweest in die tactiek sinds Netanyahu voor het eerst werd gekozen tot premier in 1996 – na een golf van zelfmoordaanslagen door Hamas.
Ja, net zoals Bush en de neocons die hem marionetten gaven energie kregen van de gebeurtenissen van 9/11 en net zoals Poetin energie kreeg van de Russische bomaanslagen op appartementen in 1999, zo kreeg Netanyahu energie van de aanvallen van Hamas.
Dat deze jarenlange cultivering van een boeman resulteerde in de gebeurtenissen van 7 oktober is nauwelijks verrassend; misschien was het zelfs onvermijdelijk. Het enige dat Netanyahu en zijn Likudnik samenzweerders heeft verijdeld in hun zorgvuldig uitgedokterde plan om de Israëli’s rond de vlag te verzamelen en wereldwijde steun op te wekken voor een nieuwe ronde van etnische zuivering, is dat mensen wereldwijd deze overduidelijke inside job in grotere getale en sneller doorzien dan ze 9/11 of vergelijkbare valse vlag incidenten in het verleden doorzagen.
Toegegeven, er moeten hier enkele kanttekeningen worden geplaatst. De eerste is dat niets van dit alles wil zeggen dat Hamas – of, meer specifiek, de Izz ad-Din al-Qassam Brigades die de militaire vleugel van Hamas vormen – volledig fictief zijn. Het is niet zo dat deze Hamasstrijders allemaal vermomde Israëli’s zijn of dat hun wapens nep zijn. Het betekent ook niet dat de Hamasstrijders onschuldige, verkeerd begrepen vredesliefhebbers zijn die geen vlieg kwaad zouden willen doen en die de arme, aan hun lot overgelaten slachtoffers zijn van Israëlische laster.
Op dezelfde manier waarop “Al Qaeda” voornamelijk bestaat uit echte islamitische fundamentalisten – nuttige idioten die zich niet realiseren dat hun aanvallen alleen succesvol zijn voor zover ze de valse vlag terreurdoelen van hun vijanden dienen – zo bevatten de gelederen van de Qassam strijders ongetwijfeld ook voornamelijk ware gelovigen in de radicale islamitische zaak.
Nogmaals, het is belangrijk om de dynamiek te begrijpen: de Likudnik gekken hebben de meest extreme elementen van Hamas nodig om het Israëlische publiek doodsbang en schreeuwend om veiligheid te houden. Op dezelfde manier hebben de Hamas-hardliners de radicale zionisten in de Israëlische regering, militaire, politieke en religieuze instellingen nodig om hun campagne tegen de Palestijnen voort te zetten om hun compromisloze, tot de dood vechtende ideologie te rechtvaardigen.
Houd ook iets anders in gedachten. Het artikel dat je op dit moment leest is geen geschiedenis. Het is zijn/haar verhaal. In dit geval, mijn verhaal. Er zijn vele, vele andere manieren om de stukjes van deze puzzel samen te voegen tot een ander beeld. Een volledige uitleg van Hamas zou bijvoorbeeld een veel diepgaander onderzoek moeten bevatten naar het verschil tussen de politieke en militaire elementen dan waar ik hier de tijd voor heb gehad.
Als je een goed onderzocht zijn/verhaal wilt lezen dat een heel ander argument gebruikt dan het mijne, dan stel ik voor dat je Robert Inlakesh’s inzichtelijke artikel leest voor The Last American Vagabond over “Heeft Israël Hamas echt gecreëerd?”.
Met dit alles in gedachten is het belangrijk om twee laatste dingen te onthouden.
Ten eerste moeten we altijd in gedachten houden dat de zogenaamde heersers van bevolkingen – of dat nu Netanyahu en de Likudniks in Israël zijn of Hamas en zijn leiders in Gaza – geopolitieke spelletjes op hoog niveau spelen om het grootste voordeel voor zichzelf veilig te stellen.
Ten tweede moeten we niet vergeten dat het de onschuldige mensen zijn die buiten hun schuld in dit conflict verstrikt zijn geraakt – uiteraard de Palestijnen die op dit moment worden uitgeroeid, maar ook Israëli’s – die deze spelletjes met hun leven betalen.
Totdat we deze lelijke waarheden erkennen, zullen we nooit een gelukkig einde kunnen schrijven aan dit wrede verhaal.
Bron: James Corbett THE CORBETT REPORT
Categorie: Geopolitiek
Tags: Hamas, Netanyahu, Likud, Gaza, radicale zionisten, Izz ad-Din al-Qassam Brigades, Al Qaeda, Operatie Susannah,
2 reacties op “De geheime geschiedenis van Hamas – Het Corbett Verslag.”
-
Goedendag Vincent, dank je voor dit bericht. Israel pleegt genocide in Gaza en de Westbank, mannen, vrouwen en kinderen worden elke dag door hun vermoord… onder het oog van vele landen. Niet de Palestijnen(Hamas) zijn de terroristen, De israelli’s zijn de terroristen, al vanaf 14 mei 1949. De Palestijnen hadden geen burgerrechten, werden van hun land, nuis en haard berooft. Gaza werd hun gevangenis waar Israel de volle controle over heeft. Het is bijna 5 mei, dan wordt zoals elk jaar bevrijdingsdagfeest gevierd omdat de Duitse bezetter na 5 jaar verdreven werd….Wanneer komt dat feest voor de Palestijnen? Hun land is al 75 jaar bezet! Of is GENOCIDE HUN EINDE? Vriendelijke groet van Job, ik hoop dat ik meer mag posten, kan dat rechtstreeks?
-
In welke context bedoel je “met rechtstreeks posten” reacties zijn altijd openbaar. Of had je iets anders in gedachte.
-
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te laten ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamd bekende mediageile beïnvloeders.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie