MIJN CASUS is belangrijk voor iedereen in elke openbare instelling in dit land. Ik heb verloren en daarom is het zo belangrijk.
Ik was wiskundeleraar aan een hogeschool voor voortgezet en hoger onderwijs toen een van mijn studenten, die ik Student A zal noemen, me een bericht stuurde waarin ze zei dat ze een jongen wilde zijn. Ik bracht mijn zorg over de bescherming naar voren en vroeg of we toestemming van de ouders hadden, of ze een weloverwogen beslissing nam en of ze het risico liep op zelfmedicatie met geslachtsveranderende hormonen.
Het antwoord van het beschermingsteam was dat ze het niet aan haar ouders zouden vertellen. Vervolgens moedigden ze haar aan om sociaal te veranderen door haar te vertellen hoe ze haar naam en voornaamwoorden in het schoolsysteem kon veranderen. Dit was compleet het tegenovergestelde van wat ik wilde. De veiligheid van mijn leerling was beter beschermd geweest als ik niets had gedaan.
Later in het jaar bleef A’s vriendin, student B, achter na een les en droeg me op om A als man aan te duiden, onder dreiging van een klacht. Ik legde B uit waarom dit geen goed idee was en ze schreef alles ijverig op. Dit werd vervolgens gebruikt als basis voor een klacht tegen mij en gepresenteerd aan de rechtbank alsof ik het voor de klas had gezegd zodat iedereen het kon horen.
Toen legde een andere docent tijdens een transgendertraining uit hoe ze vier transgenderstudenten rechtstreeks had ondersteund. Het was redelijk om je zorgen te maken over de aard van deze ondersteuning en er een zorg over te uiten, dus dat deed ik. Dit werd niet alleen niet onderzocht, maar het werd ook gebruikt als bewijs om de klacht over transfobie tegen student A als man te ondersteunen en om een verwijzing van mij naar de lokale autoriteiten te ondersteunen.
Het resultaat was dat ik werd geschorst en doorverwezen naar de Swindon Borough Council wegens het toebrengen van emotionele schade aan een overstappende student, dat ik werd ontslagen, dat ik werd doorverwezen naar de Disclosure and Barring Service (DBS) van de overheid en dat ik levenslang geen les meer mocht geven.
Dit is de absurde en topsy-turvy wereld die onze scholen zijn geworden. Een wereld waarin jongens meisjes kunnen zijn en vice versa, waarin acties om de veiligheid te waarborgen veiligheidsincidenten zijn, waarin het onderwijzen en bespreken van feiten ondergeschikt is aan het beschermen van gevoelens, waarin kinderen kunnen dicteren hoe leraren zich gedragen en waarin een leerling die mogelijk een ander manipuleert op een levenslimiterend en levensverkortend medisch traject wordt beschouwd als aardig.
Deze krankzinnige wereld is niet per ongeluk ontstaan en het is niet de schuld van de kinderen. Zij zijn de slachtoffers.
Gevestigde belangengroepen in de transgendergemeenschap willen zich op scholen richten omdat daar de meeste van hun potentiële rekruten te vinden zijn en hun beweegredenen om dit te doen zijn zelfbevestiging of financieel of beide. Ze worden hierbij geholpen en aangemoedigd door het Ministerie van Onderwijs. Het Ministerie van Onderwijs heeft zelfs de onzin van Stonewall dat transgender geen onderwerp is voor bescherming, in zijn richtlijnen opgenomen.
De scholen waren een makkelijke prooi omdat er niet langer een cultuur van kritisch denken bestaat, noch bij de leerlingen, noch bij de leraren. De toenemende focus van het onderwijs op beroepsvaardigheden, die in zwang is, staat haaks op het ontwikkelen van kritisch denkvermogen. Op de huidige voet zullen de dingen dus slechter worden, niet beter.
Zelfs leerkrachten die de meest elementaire aspecten van kritisch denken beheersen, zijn niet in staat om naar hun gedachten te handelen. Zoals ik ontdekte, kunnen ze nergens terecht als het onvermijdelijk heel slecht gaat. De transgender-ideologie had de geesten van het hogere management van mijn universiteit zo volledig in zijn greep dat het aankaarten van een veiligheidskwestie net zo effectief was als schreeuwen tegen een storm. Mijn vakbond, de NEU, steunde de transgender-ideologie boven hun verplichtingen om mij te beschermen en trok hun steun in.
De gemeente wist van mijn klachten dat ik twee veiligheidswaarschuwingen had geuit die niet waren onderzocht, maar ze lieten het college deze negeren. Toen ik bij de politie aangifte deed van het feit dat de hogeschool mijn zorg over de veiligheid niet had onderzocht, kreeg ik te horen dat ze geen bewijs van schade konden vinden. De klokkenluidersdienst van het ministerie van Onderwijs negeerde mijn zorgen door te zeggen dat het gewoon een arbeidskwestie was.
Toen ik mijn bezorgdheid over de veiligheid van kinderen aan Ofsted kenbaar maakte, waren ze het erover eens dat de veiligheid van kinderen in gevaar was en vervolgens werd er een inspectie uitgevoerd. Het inspectierapport zei bizar genoeg dat de hogeschool zich op alle gebieden moest verbeteren, maar prees de goede samenwerking tussen het personeel en de studenten in de LGBTQ+ club.
Mijn inboedelverzekering wilde geen rechtsbijstand betalen omdat student A volgens hen het recht had om te eisen dat ik naar haar verwees als jongen en ik haar had gediscrimineerd omdat ik dat niet deed. Eén advocatenkantoor zei dat ik de wettelijke plicht had om het beleid van de universiteit te volgen, een tweede zei dat studente A het recht had om een man genoemd te worden en een derde zei dat de zaak te groot en te moeilijk was voor hen om te behandelen. Het kostte me bijna £7,000 aan juridische kosten om nergens te komen.
Geef de leraren niet de schuld, in ieder geval niet alle leraren. Er zijn net zoveel mensen die de trans ideologie verafschuwen als er zijn die het steunen. Maar degenen die het afschuwelijk vinden, worden tot zwijgen gedwongen door de ineenstorting van de instellingen die hen zouden moeten steunen en die de hoeders zijn van de culturele waarden van ons land.
Dit is hoe het meest extreme medische experiment ooit, het transformeren van kinderen van het ene geslacht naar het andere en hen aanmoedigen om dit te doen, werd ingebed in het onderwijssysteem. Het laat zien hoe vatbaar onze samenleving is geworden voor valse informatie en hoe we er geen collectieve verdediging tegen hebben.
Ik heb mezelf kandidaat gesteld als getuige voor de rechterlijke toetsing die het Bad Law Project instelt tegen de opzettelijke nalatigheid van het Ministerie van Onderwijs om de transgenderideologie toe te laten op scholen in strijd met de Education Act, secties 406 en 407.
Deze twee secties verbieden het nastreven van politiek partijdig onderwijs en zorgen voor een evenwichtige behandeling van politieke kwesties. Deze twee artikelen verbieden het nastreven van politiek partijdig onderwijs en zorgen voor een evenwichtige behandeling van politieke kwesties. Ten behoeve van de gezinnen die zo zijn benadeeld, moeten we aantonen dat het Ministerie van Onderwijs nalatig is geweest, en we moeten er ook voor zorgen dat zoiets nooit meer gebeurt en dat geen enkele andere ideologie onze scholen en instellingen verovert op de manier waarop de transgenderideologie dat heeft gedaan.
Bron: Kevin Lister / https://www.conservativewoman.co.uk/my-kafkaesque-nightmare-by-a-level-teacher-sacked-for-refusing-to-call-a-girl-a-boy/
Categorie: WOKE
Tags: WOKE, kindermisbruik, hersenspoeling, kritisch denken, gouvernement, vakbonden, mensenrechten,
2 reacties op “Mijn kafkaiaanse nachtmerrie, door een leraar op A-niveau die werd ontslagen omdat hij weigerde een meisje een jongen te noemen”
-
Wat ben ik blij dat ik dit alles mij net is behouden qua leeftijd en mijn kinderen. Neemt niet weg dat dit al jaren bezig was zoals de artiesten b.v Zonneveld. Josep Brink, enz.
Meer het is niet minder triest natuurlijk dat dit nu gebeurt.
De hoeksteen moet kapot, dat is wat velen niet zien
En dan de rest nog……
WAKKER WORDEN NEDERLANDERS!!! -
Res
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te laten ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamd bekende mediageile beïnvloeders.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie