Auto’s verzamelen veel van onze persoonlijke gegevens en autobedrijven geven veel van die gegevens door aan derden. Het is vaak onduidelijk wat er wordt verzameld, wat er wordt gedeeld en met wie. In een recent artikel in de New York Times werd benadrukt hoe gegevens door G.M. worden gedeeld met verzekeringsmaatschappijen [1], soms zonder dat de bestuurder dit weet. Als je nieuwsgierig bent naar wat je auto over je weet, kun je daar misschien achter komen. In sommige gevallen kun je er zelfs voor kiezen om geen gegevens met anderen te delen.
Waarom jouw auto gegevens verzamelt en deelt
Een auto (en de bijbehorende app, als je er een op je telefoon hebt geïnstalleerd) kan op de achtergrond allerlei gegevens verzamelen, met en zonder dat je het doorhebt. Deze gegevens kunnen weer worden gedeeld voor allerlei doeleinden [2], waaronder reclame en risicobeoordeling voor verzekeringsmaatschappijen. De lijst van verzamelde gegevens is lang en afhankelijk van het merk, model en afwerking van de auto. Maar als je het privacybeleid van een willekeurige autofabrikant doorneemt, zie je een aantal trends:
- Diagnostische gegevens, soms ook “gezondheidsgegevens van het voertuig” genoemd, kunnen intern worden gebruikt voor kwaliteitsborging, onderzoek, het volgen van terugroepacties, serviceproblemen en soortgelijke niet-verrassende autogerelateerde doeleinden. Dit type gegevens kan ook worden gedeeld met dealers of reparatiebedrijven voor onderhoud.
- Locatiegegevens kunnen worden verzameld voor hulpdiensten, cartografie en om andere omgevingsinformatie te catalogiseren over waar een auto wordt gebruikt. Sommige auto’s kunnen u toegang geven tot de locatie van het voertuig in de app.
- Sommige gebruiksgegevens kunnen worden gedeeld of intern worden gebruikt voor reclame. Je dagelijkse rij- of onderhoudsgewoonten, naast locatiegegevens, zijn een waardevolle aanwinst voor het ecosysteem van gerichte reclame.
- Al deze gegevens kunnen worden gedeeld met wetshandhavers.
- Informatie over je rijgewoonten, soms “rijgegevens” of “informatie over rijgedrag” genoemd, kan worden gedeeld met verzekeringsmaatschappijen en worden gebruikt om je premies aan te passen. Dit kan variëren van kilometerstanden tot rem- en acceleratiestatistieken en zelfs gegevens over het tijdstip van de dag waarop je rijdt.
Surprise insurance sharing is de strekking van het artikel in The New York Times, en zeker niet het enige probleem met autogegevens. We hebben eerder geschreven [3] over hoe verzekeringsmaatschappijen kortingen geven aan klanten die kiezen voor een op gebruik gebaseerd verzekeringsprogramma. Elke staat behalve Californië staat momenteel het gebruik van telematicagegevens toe voor verzekeringsbeoordelingen, maar de privacybescherming voor deze gegevens verschilt sterk per staat.
Als je je rechtstreeks aanmeldt bij een verzekeraar, hebben deze opt-in verzekeringsprogramma’s een vrij duidelijk afwegings- en aanmeldingsproces en sturen ze je waarschijnlijk een fysiek apparaat dat je op de OBD-poort van je auto aansluit en dat gegevens verzamelt en doorstuurt naar de verzekeraar.
Maar sommige auto’s hebben hun eigen interne systemen voor het delen van informatie met verzekeringsmaatschappijen die kunnen meeliften op een app die je hebt geïnstalleerd of op de internetverbinding van de auto zelf. Veel van deze programma’s werken achter een dicht juridisch jargon. Je hebt misschien per ongeluk “ingestemd” met het delen van informatie zonder het te beseffen, terwijl je een nieuwe auto kocht – waarschijnlijk in een staat van uitputting en opwinding nadat je eindelijk een heleboel financiële en juridische formulieren hebt ingevuld.
Het wordt nog verwarrender: autofabrikanten gebruiken verschillende termen voor hun programma’s voor het delen van verzekeringen. Sommige, zoals Toyota’s “Insure Connect”, hebben een duidelijke naam. Maar anderen, zoals Honda, stoppen informatie over het delen met een gegevensmakelaar (die vervolgens deelt met verzekeringsmaatschappijen) in een privacybeleid nadat je de functie “Driver Feedback” hebt ingeschakeld. Anderen hebben de optie voor het delen met verzekeringsmaatschappijen naast bredere diensten die je misschien meer associeert met veiligheid of diefstal, zoals OnStar van G.M., Starlink van Subaru en Car-Net van Volkswagen.
De hoeveelheid gedeelde gegevens verschilt ook per bedrijf. Sommige autofabrikanten delen slechts kleine hoeveelheden gegevens, zoals de kilometerstand, terwijl anderen specifieke details over rijgewoonten delen.
Dat is alleen nog maar het delen van verzekeringsgegevens. Het lijdt weinig twijfel dat veel automerken andere gegevens verkopen [3] voor behavioral advertising [4], en net als de rest van die industrie is het bijna onmogelijk om precies bij te houden waar je gegevens naartoe gaan en hoe ze worden gebruikt.
Bekijk welke gegevens uw auto heeft (en stop het delen)
Dit is een algemene gids om te zien wat je auto verzamelt en met wie het die informatie deelt. Het bevat geen informatie over specifieke scenario’s, zoals intiem partnergeweld, die duidelijke vragen over de privacy van de bestuurder kunnen oproepen.
Kijk hoe je auto omgaat met (gegevens)
Begin met te kijken wat je auto allemaal verzamelt met het Privacy4Cars Vehicle Privacy Report [5]. Zodra je het VIN van je auto invoert, geeft de site een ruw idee van wat voor soort gegevens je auto verzamelt. Het is ook de moeite waard om te lezen over de meer algemene praktijken van je autofabrikant op Mozilla’s Privacy Not Included [6] site.
Controleer de privacyopties in de apps en het infotainmentsysteem van je auto
Als je een app voor je auto gebruikt, ga dan naar de instellingen van de app en zoek naar opties voor het delen van gegevens. Zoek naar instellingen als “Privacy van gegevens” of “Gegevensgebruik”. Indien mogelijk, meld je dan af voor het delen van gegevens met derden of voor advertenties op basis van gedrag. Hoe vervelend het ook is, het is belangrijk om hier goed te lezen zodat je niet per ongeluk iets uitschakelt wat je wilt, zoals de SOS-functie van een auto. Houd er rekening mee dat, althans volgens Mozilla’s rapport over Tesla [7], het uitschakelen van bepaalde gegevensuitwisseling de auto op een dag onbestuurbaar kan maken. Dit is ook een goed moment om het volgen van advertenties op je telefoon uit te schakelen [8].
Als het gaat om het delen met verzekeringsmaatschappijen, ben je op zoek naar een optie die voor de hand liggend kan zijn, zoals Toyota’s “Insure Connect”, of minder voor de hand liggend, zoals Kia’s “Rijscore”. Als de app van je auto een optie heeft om de bestuurder te scoren of feedback te geven – enkele andere namen zijn GM’s “Smart Driver”, Honda’s “Driver Feedback” of Mitsubishi’s “Driving Score” – is er een kans dat deze gegevens worden gedeeld met een verzekeringsmaatschappij. Kijk voor deze opties in zowel de app als het infotainmentsysteem van de auto.
Als je je per ongeluk hebt aangemeld voor het delen van gegevens met verzekeringsmaatschappijen, kun je je verzekeringsmaatschappij bellen om te vragen welke invloed dit heeft op je premies. Afhankelijk van je rijgewoontes kunnen je premies omhoog of omlaag gaan, en in beide gevallen wil je geen verrassingsrekening.
Dien een privacyverzoek in bij de autofabrikant
Dien vervolgens een privacyverzoek in bij de autofabrikant, zodat je precies kunt zien welke gegevens het bedrijf over jou heeft verzameld. Sommige autofabrikanten geven dit aan iedereen die erom vraagt. Anderen reageren misschien alleen op verzoeken van inwoners van staten met een privacywet die hun antwoord verplicht stelt. De International Association of Privacy Professionals heeft deze lijst [7] van staten met dergelijke wetten gepubliceerd.
In deze staten heb je een “recht om te weten” of “recht op toegang” tot je gegevens, wat vereist dat het bedrijf je een kopie stuurt van de persoonlijke informatie die het over jou heeft verzameld. Sommige van deze staten garanderen ook “dataportabiliteit” [8], wat betekent dat je het recht hebt op toegang tot je gegevens in een machinaal leesbaar formaat. Dien een van deze verzoeken in en je zou een kopie van je gegevens moeten ontvangen. In sommige staten [9] kun je de autofabrikant ook verzoeken om je gegevens niet te verkopen of te delen, of om ze te verwijderen. Hoewel de autofabrikant misschien niet wettelijk verplicht is om op je verzoek te reageren als je niet uit een staat komt met deze privacyrechten, kan het geen kwaad om het toch te vragen.
Elk bedrijf heeft de neiging om deze verzoeken een beetje anders te formuleren, maar je bent op zoek naar opties om een kopie van je gegevens te krijgen en hen te vragen om te stoppen met het delen ervan. Hiervoor moet je meestal voor elk type verzoek een apart aanvraagformulier invullen.
Hier zijn de privacyverzoekpagina’s voor de grote automerken:
- BMW (BMW, Mini, Rolls-Royce)
- Ford (Ford, Lincoln)
- GM (Cadillac, GMC, Chevrolet, Buick)
- Honda (Honda, Acura)
- Hyundai
- Jaguar (Jaguar, Land Rover)
- Kia
- Mazda
- Mercedes-Benz
- Mitsubishi
- Nissan
- Rivian
- Stellantis (Fiat, Chrysler, Jeep, Dodge)
- Subaru
- Tesla
- Toyota (Toyota, Lexus)
- Volkswagen (VW, Audi)
- Volvo
Soms moet je het verzoek in een e-mail bevestigen, dus houd je inbox in de gaten.
Controleer op gegevens van populaire gegevensmakelaars waarvan bekend is dat ze gegevens delen met verzekeraars
Tenslotte, vraag je gegevens op bij data brokers waarvan bekend is dat ze autogegevens aan verzekeraars verstrekken. Doe dit bijvoorbeeld bij de twee bedrijven die in het artikel van The New York Times worden genoemd:
- LexisNexis
- Verisk
Nu moet je wachten. In de meeste staten ontvang je binnen 45 tot 90 dagen een e-mail van de autofabrikant en een andere van de gegevensmakelaars, die vaak een link naar je gegevens bevatten. Je krijgt meestal een CSV-bestand, maar het kan ook een PDF, XLS of zelfs een map met een hele webpagina en een HTML-bestand zijn. Als je geen spreadsheetsoftware op je computer hebt, kan het lastig zijn om het te openen, maar de meeste bestanden die je krijgt, kunnen worden geopend in gratis programma’s, zoals Google Sheets of LibreOffice.
Zonder een nationale wet die privacy voorop stelt [10], kunnen de meeste mensen weinig doen om dit soort gegevensuitwisseling te stoppen. Bovendien vergen de bovenstaande stappen duidelijk veel te veel inspanning van de meeste mensen. Daarom hebben we veel meer nodig dan deze consumentenrechten om te weten, te wissen en om af te zien van openbaarmaking: we hebben ook wetten nodig die bedrijven automatisch verplichten om de gegevens die ze over ons verwerken tot een minimum te beperken en om onze toestemming te krijgen voordat ze onze gegevens verwerken. Wat autoverzekeraars betreft, hebben we hier precies beschreven wat voor soort van vangrails we zouden willen zien [11].
Uit de berichtgeving van The New York Times bleek dat veel mensen verbaasd waren over de manier waarop hun gegevens worden verzameld, bekendgemaakt en gebruikt, zelfs als er een toestemmingsscherm was. Dit is een duidelijke aanwijzing dat autofabrikanten het beter moeten doen.
Bron: Thorin Klosowski / https://www.activistpost.com/2024/03/how-to-figure-out-what-your-car-knows-about-you-and-opt-out-of-sharing-when-you-can.html
Verwijzingen:
Categorie: groene leugen
Tags: EV, 700.000km, groene leugen, verzekeraars, data makelaars, data sharing, privecy,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te laten ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamd bekende mediageile beïnvloeders.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie