Een van de grote vragen waar we allemaal mee zitten opgescheept in het steeds meer totalitaire mondiale systeem van vandaag, is ‘Hoe zijn we hier terechtgekomen?
Hoe is het ooit mogelijk geweest dat mensen, die ooit net zo vrij waren als alle andere wilde wezens op aarde, gevangen konden worden genomen door een kleine minderheid van hun eigen soort en gereduceerd werden tot een gedegradeerde en machteloze toestand van volledige afhankelijkheid van hun cipiers?
Er zijn enkele interessante aanwijzingen in A.L. Morton’s A People’s History of England, voor het eerst gepubliceerd in 1938.
Hij kijkt terug naar de oorsprong van de tribale samenleving in het stenen tijdperk, waarin een egalitaire ethos heerste: “Het voedsel dat werd verzameld voor de sociale groep, de dieren waarop werd gejaagd, de vis die werd gevangen, werden gezamenlijk geproduceerd en gezamenlijk geconsumeerd”.
Hij beschrijft kleine verwantschapsgroepen, waarschijnlijk “die de afstammelingen van gemeenschappelijke overgrootouders verenigden”, die goederen, voornamelijk voedsel, uitwisselden met andere groepen en ook partners zochten buiten hun eigen stam.
“De verwanten waren in feite een groep met een enorme sociale cohesie. Een man zonder verwanten was als een vis zonder water, hulpeloos, gedoemd”.
Morton schrijft over de migraties van de Kelten door Europa en naar Groot-Brittannië, meer dan 2000 jaar geleden, in de vorm van “grote stammen, samengesteld uit vrije krijgers onder stamhoofden, vergezeld van aanzienlijke aantallen vrouwen en kinderen”.
Hij merkt op: “Hoewel de Keltische stammenmaatschappij niet kan worden omschreven als klasseloos, waren de klassentegenstellingen niet scherp gemarkeerd of van doorslaggevend belang. Het verschil tussen stamhoofd en vrije stamlid was er eerder een van graad dan van soort”.
Maar na verloop van tijd was er “een geleidelijke verzwakking en opsplitsing van de stammenmaatschappij en haar uiteindelijke vervanging door het feodalisme”, het begin van een proces dat er uiteindelijk toe zou leiden dat de Engelsen “van het land verdreven” zouden worden door de komst van de industrialisatie.
Morton identificeert een belangrijke fase in dit verlies van vrijheid op de lange termijn als komend na 600 na Christus, toen de centrale macht weer begon op te komen na een onderbreking na het vertrek van de Romeinen.
De sociale verdeeldheid nam al toe, privébezit van land begon vorm aan te nemen en de staat, die voortkwam uit de militaire verovering en verdeling van het land door de Angelsaksen, “verving de lossere stammenorganisatie die de Engelsen in hun Duitse thuisland hadden”.
De historicus verklaart vervolgens: “Een dergelijk proces, gekenmerkt door de verwerving van speciale bevoegdheden door een minderheid en ten koste van de rest van het volk, is in feite de enige manier waarop de samenleving het tribale stadium kan overstijgen en moet, ondanks zijn hardheid, worden beschouwd als in wezen progressief”.
Het is in feite een schoolvoorbeeld van het mentale proces dat George Orwell [1] in zijn roman Nineteen Eighty-Four “dubbeldenken” noemt, namelijk “het vermogen om twee tegenstrijdige overtuigingen tegelijkertijd in je hoofd te hebben en ze allebei te accepteren”.
Morton is zich er duidelijk van bewust dat het proces dat hij beschrijft een slechte zaak is, verwijzend naar de “hardheid” van de “verwerving van speciale bevoegdheden door een minderheid en ten koste van de rest van het volk”, maar hij kan het niet opbrengen de zin af te sluiten zonder uit te drukken dat het tegelijkertijd een goede en noodzakelijke zaak was!
We zien ook hoe zich, als het ware in real time, bij het schrijven van deze zin, de techniek ontvouwt waarmee dubbelenken wordt bereikt, wat Orwell crimestop noemt, het vermogen om jezelf niet toe te staan te denken op manieren die niet worden goedgekeurd door de Partij.
Welke innerlijke stem laat Morton horen wanneer hij verklaart dat de overheersing van de meerderheid door een kleine machtige kliek “moet” worden gezien als “progressief”?
Het is de moeite waard om te bedenken dat Orwell de heersende ideologie van het Big Brother-regime Ingsoc noemde, een afkorting voor Engels socialisme, hoewel hij zelf een soort Engelse socialist was, zij het van een libertaire en cultureel-traditionalistische variant.
Hij deed dit omdat hij het autoritarisme, dogmatisme en de intellectuele oneerlijkheid zag die kenmerkend waren voor communistisch links.
Hij was hierdoor ontzet nadat hij met de socialistische POUM en de anarchisten in de Spaanse revolutie had gevochten, om er vervolgens achter te komen dat zijn vrijheidslievende kameraden, die hadden geweigerd om bevelen van Stalin op te volgen, door communisten werden besmeurd als “fascisten” die in het geheim voor Franco werkten.
Ik moet denken aan de manier waarop degenen onder ons die opkwamen voor vrijheid tijdens het Covid-fascisme, werden (en nog steeds worden) [2] onderworpen aan soortgelijke leugens en beledigingen van hedendaagse equivalenten aan de linkerkant.
Morton, onze dubbeldenkende historicus, was een marxist, en een gewetensvolle ook, te oordelen naar de manier waarop hij het nodig vindt om zich te verontschuldigen voor de opname in zijn bibliografie van vele boeken “geschreven door niet-marxistische historici, met een standpunt dat ik als heel verkeerd beschouw”.
Bovendien werd A People’s History of England “quasi-officieel aangenomen als de nationale geschiedenis van de Communistische Partij”.
Morton had een grote belangstelling voor William Blake [3] en William Morris [4], twee organisch radicale inspirators wiens overlappende visie ver af stond van de marxistische orthodoxie en die diep gekant waren tegen staatscontrole en industrialisme.
Maar hij moest wel schrijven, duidelijk tegen beter weten in, dat de opkomst van een centrale staat (en kapitalisme) een “progressieve” zaak was omdat volgens het marxistische dogma het socialisme uiteindelijk op die manier zal worden bereikt.
De innerlijke stem die zijn historische crimethink tegenhield, was de geïnternaliseerde stem van de partij, die in zijn geval de Communistische Partij van Groot-Brittannië (CPGB) was.
Het is zeker dat veel mensen veel geleerd hebben van de economische en sociale analyse van Karl Marx en zijn vele discipelen, zoals Morton.
Maar het probleem is dat de ideologie een totale doodlopende weg is!
Ze beschrijft en bekritiseert het huidige systeem, maar biedt ons geen uitweg.
Zoals Morton’s opmerkingen illustreren, zijn het bestaan van de staat en van industriële “vooruitgang” essentieel voor zijn idee over hoe het communisme zal aankomen, zelfs als een uiteindelijke “verdwijning” van de staat theoretisch wordt voorgesteld.
De staat is de structuur die door een op macht beluste minderheid wordt gebruikt om haar controle en overheersing over de meerderheid op te leggen – wetten, belastinginning, politie, toezicht, hersenspoelende opvoeding.
Wanneer deze op macht beluste minderheid zich overgeeft aan woekerpraktijken om haar macht in stand te houden en te versterken, manifesteert dit zich in fysieke termen als “ontwikkeling” of industriële “vooruitgang”.
De marxistische ideologie betwist geen van deze fenomenen en beweert in plaats daarvan, zoals Morton uitlegt, dat het noodzakelijke stadia zijn op de glorieuze weg naar het communisme.
Bovendien “mag” je niets anders suggereren, op straffe van te worden aangeklaagd door de communistische gedachtenpolitie als reactionair, utopisch, contrarevolutionair of fascistisch.
Als je daar de algemene marxistische vijandigheid tegenover elke vorm van spiritualiteit bij optelt, heb je te maken met een “oppositionele” ideologie die er totaal niet in slaagt zich te verzetten tegen de essentie van het systeem dat ze pretendeert te bestrijden.
Het enige wat ze voorstelt is een andere methode om dezelfde ontmenselijkende machinerieën van staat en ontwikkeling te beheren. [5]
Anarchisten weten dit natuurlijk al heel lang.
Mikhail Bakoenin (1814-1876) [6] beschuldigde de Marxisten ervan een aantal “natuurlijke eigenschappen” te negeren, zoals “de intensiteit van het instinct van opstand, en daarmee van vrijheid”.
Gustav Landauer (1870-1919) [7] beschreef Marxistische dogma’s als “de plaag van onze tijd” en betreurde “de groteske onjuistheid van hun materialistische opvatting van de geschiedenis” waarin ze alles reduceerden tot “wat zij economische en sociale realiteit noemen”.
Emma Goldman (1869-1940) [8] noemde het marxisme “kleurloos en mechanistisch” en zei dat ze in Bolsjewistisch Rusland getuige was geweest van “het verraden van de beste menselijke waarden, het dagelijks kruisigen van de geest van de revolutie”.
En iets recenter stelde Fredy Perlman (1934-1985) [9] dat het marxisme “een pseudo-verzet was dat in feite een instrument was voor de uiteindelijke reductie van menselijke activiteit tot louter een variabele van het Kapitaal”.
In de afgelopen decennia zijn anarchistische bewegingen en denkwijzen steeds meer gecorrumpeerd door marxistische invloeden en vervuild door zogenaamd “libertair communisme”.
Hoewel dit niet hetzelfde is als de hedendaagse woke-ideologie, denk ik dat deze communistische tendens het anarchistisch begrip heeft ondermijnd, verward en verzwakt tot het punt dat het kwetsbaar werd voor overname door giftige, door het bedrijfsleven gecompliceerde dogma’s.
Het anarchisme werd in feite naar een lager niveau gesleurd door het marxisme, dat er fundamenteel niet in geslaagd is om ons een visie op de menselijke geschiedenis te geven die verder kijkt dan de grenzen die door het systeem zijn vastgesteld.
Sterker nog, je zou kunnen zeggen dat het marxisme één van die grenzen is, een ideologie die de deuren bewaakt en die, door vol te houden dat diefstal van onze natuurlijke vrijheid een noodzakelijke en “progressieve” vooruitgang is, ons volledig afkeert van elke poging om die vrijheid terug te grijpen.
Bron: Winter Oak / https://winteroak.org.uk/acorn/page/3/
Verwijzingen:
Categorie: Marxisme
Tags: Fredy Perlman, Emma Goldman, Gustav Landauer, Mikhail Bakoenin, communisme, WOKE, marxisme,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te laten ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamd bekende mediageile beïnvloeders.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie