Wat is CFI? En wie is Ehud Sheleg? Dat zijn twee heel belangrijke vragen over de Britse politiek, maar ik betwijfel of zelfs maar één op de vijftig kiezers ze kan beantwoorden. En dat is precies zoals de CFI en de heer Sheleg het willen. Ze willen niet dat hun activiteiten worden besproken of dat hun invloed wordt geanalyseerd. Net als alle verstandige criminelen willen ze uit de buurt van het licht werken en ongestoord van hun buit genieten.
Alleen in naam democratisch
En wat is hun buit? Controle over de Britse politiek, dat is wat. CFI zijn Conservatieve Vrienden van Israël [1] en Ehud Sheleg was de Israëlische penningmeester [2] van de Conservatieve partij van 2019 tot 2021. Sheleg heeft openlijk toegegeven [3] dat Groot-Brittannië “op de tweede plaats komt na mijn thuisland” Israël, maar toch hield hij toezicht op de financiën van de regeringspartij van Groot-Brittannië (de huidige penningmeester van de Tory is de nog schimmiger Graham Edwards [4], die ook penningmeester blijkt te zijn [5] van de liefdadigheidsinstelling Jewish Care). Als je eenmaal ziet welke controle Joden over de Britse politiek hebben, begrijp je waarom blanke kiezers nooit krijgen wat ze willen over de zo belangrijke kwesties van massa-immigratie en grenscontrole. De Tories kwamen in de regering met de luide belofte om de gruwelijk hoge immigratie terug te dringen [6] die de Labourpartij hen had nagelaten. Daarna gingen ze stilletjes verder met het verhogen van de immigratie. Als je wilt weten waarom dat gebeurde, moet je begrijpen dat Groot-Brittannië een DINO is – een Democratie In Naam Alleen. In werkelijkheid is het een Judeocratie, een staat die gecontroleerd wordt door Joods geld en de Israël-lobby.
Enorm machtig en bijna onbekend: Ehud Sheleg, voormalig Israëlisch penningmeester van de Britse regeringspartij (Afbeelding van Guido Fawkes)
Amerika, Frankrijk en andere westerse landen zijn ook judeocratische DINO’s.
Daarom vertaalt de publieke wens om de massa-immigratie te verminderen en de grenzen te controleren zich nooit in politieke actie. Joden houden niet van homogene blanke samenlevingen. Ze houden er niet van om op te vallen en ze zijn paranoïde over vergelding door de heidenen voor hun financiële misdaden en culturele ondermijning. Daarom opende New Labour de grenzen van Groot-Brittannië voor de Derde Wereld. Tony Blair was een narcistische heidense frontman voor een Joods project om de demografie van Groot-Brittannië voor altijd te veranderen. Zoals een New Labour apparatsjik genaamd Andrew Neather het ooit verwoordde [7]: Labour “wilde rechts de diversiteit inwrijven”.
Het sadisme van de open grenzen
Dat is een interessante metafoor die Neather daar gebruikte. Het is een verwijzing naar een grove oude trainingstechniek voor huisdieren: je wrijft de neus van een hond of kat in zijn eigen uitwerpselen als hij de vloer bevuilt. En dat moet hem leren om het niet meer te doen. Met andere woorden, Neather stelde “diversiteit” – al die prachtig verrijkende zwarte en bruine mensen – gelijk aan uitwerpselen en viezigheid. Natuurlijk bedoelde hij zogenaamd dat goddeloos rechts diversiteit als smerig beschouwt, maar ik denk dat hij stiekem toegaf aan het sadisme van open grenzen. Rijke linkse mensen brengen diversiteit over op anderen, maar zorgen er wel voor dat ze zichzelf isoleren van de misdaad en chaos die dat onvermijdelijk met zich meebrengt. Denk je dat Andrew Neather zelf in een verrijkte wijk woont, omringd door Somaliërs, Pakistani en Jamaicanen?
De vraag stellen is hem beantwoorden. Maar ik weet niet waar ik het antwoord kan bevestigen: Andrew Neather is een weinig bekend figuur en details over zijn leven en achtergrond zijn niet online beschikbaar. Patrick Cleburne heeft op [8] VDare gefluisterd dat Neather misschien Joods is. Ik zou het gemakkelijk kunnen geloven. Zijn ministeriële overste Barbara Roche was zeker Joods. En niet zomaar Joods, maar ze bevestigde graag dat haar Joods-zijn haar passie voor migratie naar de Derde Wereld voedde. In 2001 vertelde Roche de Guardian [9] dat ze “de politiek inging – en dat benadrukt ze vandaag de dag nog steeds – om antisemitisme en vreemdelingenhaat in het algemeen te bestrijden”. In 2003, terwijl ze haar partij aanspoorde “om de voordelen van legale migratie te promoten”, vertelde ze [10] de Independent dat “Mijn Joods-zijn informeert me volledig, en is bepalend voor mijn politiek.” Ze is tenslotte het “kind van een Pools-Russische Asjkenazische vader en een Sefardische Spaans-Portugese moeder”. En toen ze in 2011 de vruchten van haar arbeid bekeek, zuchtte ze van plezier:
Vrijdag spitsuur. Euston station [in Londen]. Wie is hier? Wie niet. Een caleidoscoop van huidskleuren. De wereld in één eindstation. Barbara Roche kan het zien over de rand van haar kopje Americano koffie. “Ik hou van de diversiteit van Londen,” vertelt ze me. “Ik voel me gewoon op mijn gemak.” ( Afschuwelijk divers Groot-Brittannië: De immigratie-‘samenzwering’ [11], The Guardian, 2 maart 2011)
Net als CFI en Ehud Sheleg is Barbara Roche lang niet zo beroemd als ze zou moeten zijn in Groot-Brittannië. Ze stond centraal bij het openen van de migratiepoorten onder New Labour, maar weinig kiezers merkten haar destijds op en nog minder herinneren zich haar nu. Dat is niet omdat ze het licht heeft gemeden, zoals CFI en de heer Sheleg altijd hebben gedaan. Integendeel, ze was blij om in het openbaar campagne te voeren voor meer immigratie en om de belachelijke leugen [12] te promoten dat “Groot-Brittannië een natie van migranten is”. Maar de Britse goyim begrepen de betekenis van wat ze zei niet en legden geen verband tussen haar joods-zijn en haar zeer succesvolle pogingen om de witheid van Groot-Brittannië te verdunnen.
En om de blanke arbeidersklasse te schaden. Te veel Britse kiezers nemen de Labourpartij nog steeds voor waar aan en denken dat haar naam haar doel weerspiegelt. Maar Labour heeft al lang geleden haar belofte opgegeven om op te komen voor de onderdrukte arbeiders tegen de onderdrukkende bazen. Nee, vele decennia lang heeft Labour de onderdrukte bazen [13] verdedigd tegen de onderdrukkende arbeiders, met hun hebzuchtige, egoïstische eisen voor hogere lonen en betere arbeidsomstandigheden. Open grenzen komen de kapitalistische klasse op allerlei manieren ten goede, van het vergroten van het aanbod van arbeid tot het opblazen van de vraag naar huisvesting tot het opvoeren van de winsten van supermarkten en Big Pharma. Open grenzen betekenen ook meer niet-blanke klanten voor de linkse managersstaat. Last but not least, betekenen ze dat Joden zoals Barbara Roche zich “comfortabel” kunnen voelen in een geatomiseerde samenleving. Immers, zoals vele Joden door de decennia heen hebben gezegd, Joden en andere minderheden zijn “natuurlijke bondgenoten. [14]” Tegen wie? Ze laten dat deel onuitgesproken, maar het antwoord is duidelijk: Joden en andere minderheden zijn natuurlijke bondgenoten tegen de blanke christelijke meerderheid.
Het importeren van barbaren
Daarom zijn Joden zo enthousiast over moslimimmigratie. Moslims zijn zowel niet-blank als niet-christelijk. Wat is er niet leuk aan een wit-hatende, christofobe Jood als Barbara Roche? Migranten uit de Derde Wereld zijn een enorme en steeds groeiende last [13] op het gebied van welzijn en criminaliteit voor elke Westerse natie die hen aanvaardt, maar dat is een kenmerk, geen fout, van het Joodse enthousiasme voor migratie uit de Derde Wereld. Roche hield bijvoorbeeld toezicht op de explosieve groei van het aantal zwarte moslim Somaliërs op Britse bodem. Ze wist dat ze barbaren importeerde, maar ze dacht dat die barbaren het op blanken zouden gemunt hebben, niet op Joden:
Een van de erfenissen van Roche was dat honderden migranten in smerige omstandigheden bivakkeerden in Sangatte, buiten Calais, waar ze zichzelf op de vrachtwagens probeerden te over te laten zetten. Nieuws over het nieuwe liberalisme – en in het bijzonder de sociale voorzieningen – begon nu Somaliërs aan te trekken die zich eerder in andere EU-landen hadden gevestigd. Hoewel er geen historische of culturele band was tussen Somalië en Groot-Brittannië, kwamen er toch meer dan 200.000. Omdat de meesten ongeschoold waren en afhankelijk van een uitkering, had het ministerie van Binnenlandse Zaken hen de toegang kunnen weigeren. Maar ze kregen ‘uitzonderlijk verlof om te blijven’. [Et cetera ad nauseam]
(“Oplichter Blair’s cynische samenzwering om het Britse volk te misleiden en 2 miljoen migranten tegen de regels in binnen te laten, [14] The Daily Mail, 26 februari 2016)
Helaas voor Barbara’s barbaarse ophitserij! Sinds de gruweldaden van Hamas in Israël op 7 oktober 2023 is het duidelijk geworden [15] dat Joden en moslims toch geen natuurlijke bondgenoten zijn. Nee, het zijn natuurlijke vijanden. Hamas-fans zijn de straten van steden over de hele westerse wereld ingestroomd om de Israëli’s te veroordelen en de Palestijnen te condoleren. In Australië hebben niet-blanke moslims [16] “Vergas de Joden!” geroepen buiten het Sydney Opera House, die grote blanke architecturale prestatie en het symbool van blank artistiek genie. Barbara’s barbaren hebben zich gekeerd tegen de mensen die hen naar het Westen hebben geïmporteerd.
De kloten van Pollock
Maar hebben Joden hun eigen verantwoordelijkheid toegegeven voor deze gruwelijke uitbarstingen van “antisemitisme” en “Israëlofobie”? Natuurlijk niet. In plaats daarvan hebben ze opnieuw het slachtoffer gespeeld. Karen Pollock CBE, het hoofd van de Holocaust Educational Trust (HET), heeft de benarde situatie van haar volk als volgt betreurd in de Guardian:
Antisemitisme neemt elk jaar toe, maar de gebeurtenissen van de afgelopen maanden hebben velen van ons diep geschokt. Het is ongelooflijk dat we vandaag, 90 jaar nadat Hitler aan de macht kwam en bijna 80 jaar nadat zijn antisemitische misdaden aan de wereld werden onthuld, antisemitisme niveaus zien bereiken die ik nog nooit eerder in mijn leven heb meegemaakt. Tegelijkertijd zien we een sterke toename van islamofobie en veel mensen voelen zich geïsoleerd en bang. … Anti-Joodse haat is in opmars, en deze keer mag de wereld zich niet afwenden. Laten we ons allemaal voornemen om antisemitisme, islamofobie en haat eindelijk uit te roeien. Laten we van 2024 het jaar maken waarin we eindelijk een remedie voor dit gif vinden.(Antisemitisme is jaar na jaar gestegen, maar de gebeurtenissen van de afgelopen maanden hebben velen van ons geschokt tot in onze kern. Het is ongelooflijk dat we vandaag, 90 jaar nadat Hitler aan de macht kwam en bijna 80 jaar nadat zijn antisemitische misdaden aan de wereld werden onthuld, antisemitisme niveaus zien bereiken die ik nog nooit eerder in mijn leven heb meegemaakt. Tegelijkertijd zien we een sterke toename van islamofobie en veel mensen voelen zich geïsoleerd en bang. … Anti-Joodse haat is in opmars, en deze keer mag de wereld zich niet afwenden. Laten we ons allemaal voornemen om antisemitisme, islamofobie en haat eindelijk uit te roeien. Laten we van 2024 het jaar maken waarin we eindelijk een remedie vinden voor dit gif. (Antisemitisme en holocaustontkenning zijn schering en inslag, kijk maar naar Stephen Fry’s X trollen, [17] The Guardian, 24 december 2023)
Ik zou dat Pollock’s bollocks noemen (Brits jargon voor “testikels” en gebruikt om “onzin” te duiden). Hoezo is het in hemelsnaam “ongelooflijk” dat het importeren van miljoenen moslims in het Westen de vijandigheid tegenover Joden en Israël heeft vergroot? Het is niet “ongelooflijk”: het is volkomen voorspelbaar. En merk op hoe Pollock sluw verwijzingen maakt naar “islamofobie” opneemt, alsof Joden en moslims gemeenschappelijke slachtoffers zijn van de boosaardige blanke meerderheid. In feite komt het “antisemitisme” voor het overgrote deel van de moslims die de Joden al zo lang in het Westen hebben geïmporteerd, zich voornemend dat zij “natuurlijke bondgenoten” zouden zijn tegen die verdorven blanke meerderheid.
Pollock heeft ook het lef om te beweren dat “Geschiedenis en feiten worden vervangen door emotie en een gevoel van rechtvaardigheid.” Zoals wijlen opperrabbijn Jonathan Sacks in 2007 toegaf, vond die “vervanging” al lang geleden plaats en werd geïnitieerd door de groep waartoe Pollock zelf behoort:
Multiculturalisme bevordert segregatie, verstikt de vrijheid van meningsuiting en bedreigt de liberale democratie, waarschuwt de hoogste Joodse functionaris van Groot-Brittannië in passages uit een onlangs gepubliceerd boek. … Jonathan Sacks, de hoofdrabbijn van Groot-Brittannië, definieerde multiculturalisme als een poging om de diverse gemeenschappen in Groot-Brittannië te bevestigen en etnische en religieuze minderheden meer gewaardeerd en gerespecteerd te maken. Maar in zijn boek The Home We Build Together: Recreating Society, zegt hij dat de beweging haar doel voorbij is geschoten. “Multiculturalisme heeft niet geleid tot integratie maar tot segregatie,” schreef Sacks in zijn boek, waarvan een uittreksel werd gepubliceerd in de Times of London.
“De liberale democratie is in gevaar,” zei Sacks en voegde er later aan toe: “De politiek van vrijheid dreigt af te dalen naar de politiek van angst.” Sacks zei dat de politiek in Groot-Brittannië vergiftigd was door de opkomst van identiteitspolitiek, waarbij minderheden en benadeelde groepen eerst streden om rechten en vervolgens om een speciale behandeling. Het proces, zei hij, begon met de Joden en werd daarna overgenomen door zwarten, vrouwen en homo’s. Hij zei dat het effect “onverbiddelijk verdeeldheid heeft gezaaid”. “Een cultuur van slachtofferschap zet groep tegen groep op, elk beweert dat zijn pijn, verwonding, onderdrukking, vernedering groter is dan die van anderen,” zei hij. In een interview met de Times zei Sacks dat hij wilde dat zijn boek “politiek incorrect van de hoogste orde” zou zijn. (Sacks: Multiculturalisme bedreigt democratie [18], The Jerusalem Post, 20 oktober 2007; nadruk toegevoegd)
De subversieve slijmerigheid van Stephen Fry
Als Karen Pollock echt “anti-Joodse haat” zou willen bestrijden, zou ze naar haar eigen oneerlijkheid en etnocentrisme moeten kijken. En naar de slijmerigheid van de “nationale schat” die ze in haar artikel prijst: de Joodse komiek Stephen Fry. Hij heeft zijn hele carrière ijverig campagne gevoerd voor twee grote doelen: homoseksualiteit en atheïsme. Pollock zei hoe blij ze was dat Fry “de natie zou toespreken” in de “alternatieve kerstboodschap” die door Channel 4 wordt uitgezonden. Het is het alternatief voor de kerstboodschap traditioneel geleverd door de Britse monarch – Koningin Elizabeth het Kwaad [19] begon de traditie en het is nu onderhouden door haar zoon Chuck de Cuck [20] . Ik wilde niet naar Fry’s kerstboodschap kijken, omdat ik zijn uiterlijk en maniertjes niet kan verdragen. En ik kan vooral zijn stem niet verdragen, die me altijd de indruk geeft dat mijn oren gevuld worden met een onaangenaam warm mengsel van stroop en varkensmest.
Maar ik dwong mezelf om helemaal te kijken en te luisteren. En ik ben blij dat ik dat gedaan heb, want aan het einde gebeurde er iets heel belangrijks. Daarvóór had Fry beweerd dat hij van Kerstmis hield en had hij de onzin van Pollock herhaald door de schokkende toename van antisemitisme en “anti-joods racisme” te veroordelen zonder toe te geven dat Joden daar zelf rechtstreeks verantwoordelijk voor zijn. Hij deed een beroep op de Britse waarden van “eerlijkheid” en “fatsoen”, wat een zinloze exercitie is gezien het feit dat moslims geen Britten zijn en niet geloven in Britse waarden. En toen, om af te sluiten, bespotte hij de centrale figuur van het festival waar hij zogenaamd zo dol op was:
En dus wenst deze gekke quintessentiële queer Engelse Jood jullie, ongeacht je ras of geloofsovertuiging, hoe je jezelf ook identificeert, alle vrede, vreugde en een hele fijne X-mas [eks-muss], voorheen bekend als Twittermas. (Bekijk de alternatieve kerstboodschap van Stephen Fry op Youtube)
Hij kon het niet helpen. Hij is tenslotte joods. Ik moet weer denken aan het oude verhaal over de schorpioen en de kikker. [21] Maar Fry’s propaganda-video onthulde ook dat de Joden erachter niet begrijpen welk dilemma ze voor zichzelf hebben gecreëerd. Zoals zoveel generaals in de geschiedenis proberen ze een nieuwe oorlog te voeren met de tactieken van de vorige oorlog. Fry’s smakeloze slogans over Britse “eerlijkheid” en “fatsoen” zullen niet werken bij moslims en de andere niet-blanken die hen steunen. Niet-blanken zijn niet Brits, geloven niet in eerlijkheid of fatsoen en zien Fry niet als een “nationale schat”. Integendeel, ze zien hem als een bejaarde blanke onderdrukker, fysiek zwak en seksueel pervers. Ze worden door hem afgestoten, niet betoverd.
Ze hebben gelijk dat ze afstoten. Maar ze zien niet de volheid van Fry’s smerigheid. Moslims en andere niet-blanken hebben de blanke meerderheid [22] geplunderd sinds Joden en hun verraderlijke heidense bondgenoten hen in het Westen begonnen te importeren. Ze hebben ons decennium na decennium vermoord en verkracht, beroofd en bedrogen. Ondertussen hebben Joden zoals Fry alle blanke pogingen om weerstand te bieden aan de Derde-Wereld roofdieren veroordeeld als “racisme”, “vreemdelingenhaat” en “haat” bestempeld. Maar nu hun natuurlijke bondgenoten zich tegen hun importeurs hebben gekeerd, beginnen Fry en zijn stam barbarij te bewenen. Opnieuw zijn de Joden te ver gegaan, meegesleept door hun eigen arrogantie en haat tegen Christus, blanken en de westerse beschaving. Ze hebben de wind gezaaid en staan op het punt de wervelwind te oogsten. [23] Zoals de Joodse Bijbel het ook zegt: [24] “Wie een kuil graaft, zal daarin vallen; en wie een steen wentelt, die zal op hem terugkomen.”
Bron: Tobias Langdon / https://www.theoccidentalobserver.net/2024/01/07/barbaras-barbarians-how-jews-import-third-worlders-to-harm-whites-then-play-the-innocent-victim/
Verwijzingen:
Categorie: Geopolitiek
Tags: Joden, christenhaat, multicultureel, christendom, depopulatie, rassenhaat, Stephen Fry, Karen Pollock, antisemitisme, Barbara Roche,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te laten ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie