24 maart 2019: Vandaag is het Wereldwaterdag 2019 – en de situatie is nog veel erger geworden.
Vandaag is Jair Bolsonaro, de president van Brazilië, naar binnen geduwd door Washington, een fascist met geen respect voor menselijk leven, zolang het niet het zijne is, of dat van zijn trawanten, en nog minder respect voor het milieu, de prachtige planeet aarde die ons allemaal leven geeft.
Onder zijn leiding wordt niet alleen water geprivatiseerd, maar ligt heel Amazonia voor het grijpen – dat is wat Bolsonaro zegt en wil dat de privatiserende piraterij dat begrijpen. Regenwoud kan zonder onderscheid worden gekapt en vernietigd, water kan worden buitgemaakt en geprivatiseerd, door grote watergiganten ten koste van mensen -en uiteindelijk van mensenlevens.
Dus wat Nestlé en Coca Cola een jaar geleden achter gesloten deuren op de ‘nep’ Waterconferentie in Brasilia hebben ‘uitonderhandeld’, was nog maar het begin – de uitverkoop van de Guarani Aquifer, ’s werelds grootste ondergrondse zoetwatervoorraad. Er wordt gezegd dat er genoeg water in zit om elke mens de komende 200 jaar van 100 liter water per persoon te voorzien – inclusief de verwachte bevolkingsgroei.
Zodra de gigantische waterbedrijven – die zelfs het stadswater in arme landen privatiseren, Veolia, Suez (Frans), ITT Corporation (VS), United Utilities (VK) – en meer – deze ondergrondse waterreservoirs in handen krijgen – in het geval van de Guarani ligt meer dan 70% onder Brazilië – is de wereldwatervoorziening gedoemd te verdwijnen.
Blijf alert en stop deze straffeloze diefstal van een publiek goed, ons meest kostbare element om te overleven – WATER.
Vandaag, 22 maart 2018, is het Wereldwaterdag. Het is ook de week waarin het 8e Wereld Water Forum (WWF-8) bijeenkomt, van 18 tot 23 maart 2018, in Brasilia. Het is zeker geen toeval dat Brazilië werd gekozen voor dit nobele WWF – over het water equivalent aan de politieke en zakelijke elites, vertegenwoordigd op het WEF – World Economic Forum, in Davos. De twee zijn nauw met elkaar verbonden, zoals we zullen zien.
Het WWF wordt georganiseerd door de World Water Council, nog een laag om te verwarren wie wie is in het circus van water elitisten die proberen controle te krijgen over een vitale bron van leven – zoet water. Het WWF gaat prat op een eervolle missie:
“Bewustwording bevorderen, politieke betrokkenheid opbouwen en actie op gang brengen met betrekking tot kritieke watervraagstukken op alle niveaus, om het efficiënte behoud, de bescherming, de ontwikkeling, de planning, het beheer en het gebruik van water in al zijn dimensies op een ecologisch duurzame basis te vergemakkelijken ten voordele van alle leven”.
Daar heb je het al. Nestlé, Coca Cola, PepsiCo, Dow Chemicals en andere transnationals met sterke waterbelangen, Veolia, Suez (Frans), Thames (VK), Bechtel (VS), Petrobras en een ontelbaar aantal anderen, werken samen met de Wereldbank, de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (IDB), verschillende VN-organen, en vele multi- en bilaterale donoren, zogenaamde ontwikkelingsinstellingen – evenals tientallen andere ultraliberale organisaties, NGO’s en bedrijven, die doen alsof ze werken voor het welzijn van de mensheid; voor het welzijn van honderden miljoenen mensen die hardnekkig verstoken blijven van betaalbaar drinkwater door een aanval van waterprivatisering (Organisatoren en aanhangers van het WWF). [1]
Een andere laag van dit prominente internationale waterforum is de door de Wereldbank in het leven geroepen Water Resources Group (WRG). Zijn belangrijkste doel is het nastreven van Sustainable Development Goal 6 (SDG-6), “Schoon water en sanitaire voorzieningen”. Het leiderschap van de WRG bestaat uit een verweven groep individuen en instellingen, zoals het hoofd van het WEF, het leiderschap van Nestlé, Coca Cola, PepsiCo, Dow Chemicals, de VN (UNDP) … en het Global Water Partnership (GWP), nog een laag in het doolhof van de wereldwijde watermaffia, gecreëerd door de gebruikelijke ‘verdachten’, Wereldbank, VN (UNDP) en een aantal multi- en bilaterale ontwikkelingsagentschappen die zich in de eerste plaats richten op water, d.w.z. de Zwitsers, de Zweden, de Nederlanders…
En niet te vergeten – ook aanwezig bij het WWF is het International Groundwater Resources Assessment Centre (IGRAC), onderdeel van UNESCO, gevestigd bij het Het Delft Instituut voor Watereducatie, met als missie het delen van informatie over wereldwijde grondwatervoorraden, met het oog op de bescherming ervan, en voornamelijk gericht op grensoverschrijdende watervoerende lagen en grondwatermonitoring.
In grote lijnen is het WWF de som van deze enorme ondoorzichtige, complexe kolos van instellingen en technocraten die geleidelijk de controle over de wereldwijde zoetwatervoorraden overneemt. Dit gebeurt onder onze ogen en onder een schijnbaar onopvallend promotielogo – PPP = Public Private Partnership, wat in werkelijkheid betekent dat de overheid de privésector de beschikking geeft over haar publiek gefinancierde en publiek eigendom infrastructuur en waterbronnen, om te worden geëxploiteerd voor winst ten koste van het publiek, dat betaald heeft voor de infrastructuur en wiens leven afhankelijk is van deze vitale hulpbron, water.
De privatisering van zoetwaterbronnen is een misdaad, maar het is de naam van het spel. Kijk maar eens wie er prominent vertegenwoordigd is in de door de Wereldbank in het leven geroepen Water Resources Group – dat is de IFC, de International Finance Corporation, de tak van de Wereldbank die zich bezighoudt met de ontwikkeling van de particuliere sector.
Het resultaat van deze veelvuldige en vaak repetitieve vergaderingen en bijeenkomsten is grotendeels nul – afgezien van een litanie van aanbevelingen en resoluties waarvan de implementatie vrijwel nooit het daglicht ziet. Stelt u zich de enorme jaarlijkse kosten eens voor van deze schijnvertoning voor meerdere agentschappen; voornamelijk businessclass reizen, eten en overnachtingen (vijfsterrenaccommodaties) van de technocraten op hoog niveau die kriskras door de wereld reizen van de ene conferentie naar de andere! – Miljoenen en miljoenen dollars per jaar. Hoeveel mensen zouden voor dit bedrag van drinkwater en veilige sanitaire voorzieningen kunnen worden voorzien?
Het WHO / UNICEF Joint Monitoring Program (JMP) schat (juli 2017) dat “ongeveer 3 op de 10 mensen wereldwijd, oftewel 2,1 miljard, thuis geen toegang hebben tot veilig, direct beschikbaar water, en 6 op de 10, oftewel 4,5 miljard, niet beschikken over veilig beheerde sanitaire voorzieningen.” – Dit, op een wereldbevolking van ongeveer 7,4 miljard.
De Guarani watervoerende laag (Bron: Wikimedia Commons)
Maude Barlow, voorzitter van de Council of Canadians en van World Water Watch, en auteur van “Blue Gold” (2002), “Blue Covenant” (2007), en van “Blue Future: Protecting Water for People and the Planet Forever” (2013), verwijst in dit laatste naar het WEF 2010 dat onder auspiciën van de WRG een platform van publiek-private samenwerking lanceerde om regeringen van voornamelijk ontwikkelingslanden te helpen de watersector te ‘hervormen’, d.w.z. in handen te geven van particuliere waterbedrijven. Veel van deze landen hebben geen keus, als ze “ontwikkelingsgeld” willen blijven ontvangen van de Wereldbank en co. Barlow is ook de oprichter van het Blue Planet Project, dat vitale waterbronnen zoals de Guarani Aquifer wil beschermen voor toekomstige generaties.
Flashback naar het World Economic Forum in Davos (januari 2018). De Braziliaanse president Temer woonde dit jaar het WEF bij. Temer, een corrupte crimineel, zou in de gevangenis moeten zitten in plaats van een prachtig land, Brazilië, de grond in te boren. Letterlijk. Zijn enige doel om in Davos te zijn was om dit elitaire forum te vertellen over zijn intentie om zijn land te verkopen en te privatiseren, vooral watervoorraden.
Hoe is zo’n oneerlijk persoon president van Brazilië geworden? – Washington, wie anders, heeft hem daar neergezet. Tegen alle verwachtingen in. De duistere Zion-handlangers die de Amerikaanse financiële sector vertegenwoordigen, verwijderden een eerlijke Dilma Rousseff en vervingen haar door Michel Temer, op dat moment een aangeklaagde oplichter. De aanklacht werd ingetrokken toen hij president zou worden. Ik begrijp nog steeds niet hoe dit heeft kunnen gebeuren, want Dilma had het hele leger aan haar kant en had de noodtoestand kunnen afkondigen om een einde te maken aan de door de VS geïnitieerde parlementaire ‘regimewisseling’. Dat deed ze niet. Iemand moet haar bedreigd hebben.
Inmiddels weten we hoe Washington verkiezingen en andere politieke processen over de hele wereld manipuleert – door de duistere methoden van Cambridge Analytica (CA), [2] een ‘marketing’ adviesbureau dat persoonlijke gegevens van internet steelt, vooral van Facebook, om specifieke segmenten van een bevolking te benaderen met specifieke boodschappen om hun mening te beïnvloeden. Naar eigen zeggen zijn de methoden van CA de afgelopen 3 tot 4 jaar in meer dan 200 gevallen wereldwijd toegepast om verkiezingen en andere politieke processen te beïnvloeden, waaronder in Argentinië, Brazilië, Peru, Colombia, het Verenigd Koninkrijk (Brexit), Duitsland, Frankrijk en nog veel meer. Dit is echte inmenging in de soevereine aangelegenheden van andere landen, door de enige schurkenstaat op deze aardbol, de Verenigde Staten van Amerika. En dan hebben we het over Russische inmenging in de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016!
Stelen door heimelijkheid is een van de neoliberale misdaden die we nog niet helemaal hebben begrepen, laat staan onder de knie hebben. Hindsight is altijd 20/20. Dit artikel hoopt bij te dragen aan een vooruitziende blik.
*
Brazilië, met ongeveer 8.200 km3 jaarlijks hernieuwbaar zoetwater, staat op de eerste plaats met ongeveer een achtste (1/8) van de totale hernieuwbare zoetwatervoorraad in de wereld, die geschat wordt op 45.000 km3. Het Amazonebekken bevat ongeveer 73% van al het zoetwater in Brazilië. Hernieuwbaar zoetwater is de samenstelling van de jaarlijkse duurzame aanvulling van oppervlakte- en grondwater samen (aanvulling door neerslag en instroom van buitenaf). Het op één na meest waterrijke land is Rusland met 4.500 km3 / jaar, gevolgd door Canada, Indonesië, China, Colombia, de VS, Peru en India – allemaal met hernieuwbare watervoorraden tussen 2.000 en 3.000 km3 / jaar.
Stroomgebied van de Amazone (de zuidelijke Guianas, niet aangegeven op deze kaart, maken deel uit van het stroomgebied) (Bron: Wikimedia Commons)
Per continent hebben Noord- en Zuid-Amerika met 45 procent het grootste aandeel in de totale zoetwatervoorraad van de wereld, gevolgd door Azië met 28 procent, Europa met 15,5 procent en Afrika met 9 procent. Dit scenario wijst meteen op de kwetsbaarheid van Afrika. Afrika is duidelijk het meest kwetsbare continent vanuit het oogpunt van watervoorraden – overleven. Afrika herbergt ook ongeveer 60% van ’s werelds resterende en bekende beschikbare natuurlijke hulpbronnen; hulpbronnen die het westen begeert en waar het oorlog om voert.
Is het daarom toeval dat het 8e WWF in Brazilië wordt gehouden? – Ik denk het niet. Zeker niet nu Temer naar Davos gaat, waar het neusje van de zalm van de zakelijke, financiële en institutionele elite van de wereld bijeenkomt, om de watervoorraden van Brazilië aan te bieden voor privatisering.
*
We hebben het over het privatiseren van het grootste ondergrondse hernieuwbare zoetwaterreservoir in Amerika, misschien wel in de wereld, de Guaraní aquifer die 1,2 miljoen vierkante kilometer – km2 (ongeveer de grootte van Texas en Californië samen) bedekt, waarvan 71% onder Brazilië ligt, 19% onder Argentinië, 6% onder Paraguay en 4% onder Uruguay.
De Guaraní aquifer werd ontdekt in de jaren 1990. Het is genoemd naar de inheemse bevolking die het gebied al eeuwen bewoont. De Guarani bevat naar schatting 46.000 km3 zoet water (niet te verwarren met het jaarlijks hernieuwbare zoet water, waarvan Brazilië ongeveer 8.300 km3 heeft – zie hierboven). Op dit moment wordt er iets meer dan 1 km3 per jaar aan de Guarani onttrokken, terwijl de potentiële aanvulling tussen de 45 km3 en 55 km3 per jaar ligt. Er wordt gezegd dat de Guaraní de wereldbevolking de komende 200 jaar kunnen voorzien van 100 liter per hoofd van de bevolking per dag.
Er wonen ongeveer 30 miljoen mensen in de Guarani-regio. In het Braziliaanse deel van de Guaraní worden momenteel zo’n 500 tot 600 steden voorzien van Guaraní-water – hoeveel van deze gemeentelijke leveringen zijn al geprivatiseerd?
Eind februari 2018 twitterde de oprichter van Blue Planet, Maude Barlow,
“Angstaanjagend! Coke en Nestle willen de Guarani Aquifer opkopen! Moet gestopt worden!!!”.
Zoals Mint Press meldt
“In Zuid-Amerika is een gezamenlijke poging gaande om een van ’s werelds grootste zoetwaterreserves binnenkort in handen te laten vallen van transnationale bedrijven zoals Coca-Cola en Nestlé. Volgens berichten zijn de gesprekken om de Guarani Aquifer te privatiseren – een enorme ondergrondse waterreserve die onder Argentinië, Brazilië, Paraguay en Uruguay ligt – al in een vergevorderd stadium. De overeenkomst zou een consortium van in de VS en Europa gevestigde conglomeraten exclusieve rechten geven op de waterhoudende grondlaag voor een periode van meer dan 100 jaar”.
Onder dergelijke concessieovereenkomsten zijn de hoeveelheden die kunnen worden onttrokken meestal onbeperkt, waardoor de hele watervoerende laag in handen zou komen van de privébedrijven die deel uitmaken van de door Temer onderhandelde deal.
Het artikel voegt eraan toe,
“In Brazilië wordt al minstens sinds 2016 intensief gelobbyd om de aquifer aan te boren. Deze inspanningen kwamen eind vorige maand [in januari 2018] in de schijnwerpers te staan tijdens het World Economic Forum in Davos, Zwitserland, waar privégesprekken werden gemeld tussen de Braziliaanse president Michel Temer en een reeks topmanagers met belangen in de aquifer, waaronder Nestle CEO Paul Bulcke, Anheuser-Busch InBev CEO Carlos Brito, Coca-Cola CEO James Quincey, en Dow Chemical CEO Andrew Liveris.”
Het artikel vermeldt verder,
“Zoals de vooraanstaande Braziliaanse waterrechtenactivist Franklin Frederick opmerkte in Brasil de Fato, behoren deze bedrijven tot de 2030 Water Resources Group (2030WRG), een transnationaal consortium dat AB Inbev, Coca-Cola, Dow, Nestlé en PepsiCo omvat. 2030WRG afficheert zichzelf als ‘een unieke publiek-private samenwerking met het maatschappelijk middenveld’ en verbergt zijn intentie om de watervoorraden van ontwikkelingslanden te privatiseren door te beweren dat het ‘open, op vertrouwen gebaseerde dialoogprocessen faciliteert om actie te stimuleren op het gebied van hervorming van de watervoorraden in landen met watertekorten in ontwikkelingseconomieën’ en ‘de kloof tussen de vraag naar water en het aanbod ervan te dichten tegen het jaar 2030’.”
Reuter meldde al in september 2016 dat Brazilië – Temer – “een miljardenplan lanceerde om olie, energierechten en infrastructuurconcessies te veilen.” En de Correio do Brasil retourneerde dat deze “privatiseringswoede” zich zou kunnen uitstrekken tot de Guarani Aquifer. Een hoge ambtenaar van het Nationaal Wateragentschap (ANA) heeft onthuld dat de Guarani-watervoerende laag op de lijst van te privatiseren openbare goederen zal staan.
Barlow zei tijdens een conferentie in Florianapolis, Brazilië, al in november 2011 dat de grootste zorg voor de mensheid is dat de Guarani in handen kan komen van particuliere belangen. Ze voegde eraan toe dat bedrijven al preferentiële toegang tot deze wateren hebben.
“Jullie zitten bovenop een enorme watervoorraad in een zeer dorstige wereld, een voorraad die niet alleen van vitaal belang is voor de gezondheid en toekomst van deze regio, maar voor de hele mensheid. Het is een schat die moet worden beschermd door regeringen namens de mensen en de ecosystemen van de regio.”
Recente studies wijzen op een nog groter ondergronds waterreservoirsysteem, de “ondergrondse oceaan” van Amazonia. Men schat dat deze 160 biljoen m3 (160.000 km3) zoet water bevat, dat voornamelijk Brazilië, maar ook Venezuela, Peru, Colombia en Ecuador bedekt. Studies zijn nog gaande en het is misschien nog te vroeg om definitieve conclusies te trekken. Deze gigantische waterreserves onder Latijns-Amerika plus het Nubian Sandstone Aquifer System (NSAS), ’s werelds grootste bekende fossiele watervoerende laag met naar schatting 150.000 km3 niet-hernieuwbaar grondwater, moeten echter worden beschermd voor de mensheid.
Het NSAS bevindt zich onder het oostelijke uiteinde van de Sahara-woestijn. Het strekt zich uit over 2 miljoen km2 en strekt zich uit over vier landen in Noord- en Centraal-Afrika: Libië, Soedan, Tsjaad en Egypte.
Terug naar het WWF in Brasilia, waar de “watermaffia” bijeenkomt terwijl dit artikel wordt gedrukt, en terwijl in São Lourenço, Minas Gerais, 600 “Vrouwen zonder land” het hoofdkantoor van Nestlé in Brazilië bezetten, sinds 6 uur ’s ochtends dinsdag 20 maart. Nestlé, de Zwitserse voedsel- en watergigant, heeft water uitgeroepen tot nummer één op het gebied van bedrijfsuitbreiding. Nestlé heeft al meer dan 10% van de wereldmarkt voor gebotteld water in handen. De “Vrouwen zonder Land” hekelen het beleid van Temer om hun kostbare waterbronnen uit te delen aan internationale bedrijven. Ze zijn zich bewust van het lopende WFF en waarschuwen dat er in de marge van dit forum onderhandeld wordt over nog meer concessiecontracten.
Een van de leiders zei, “Stel je voor dat je verplicht bent om je water in flessen te kopen om je dorst te lessen. Dit is wat ze willen, deze transnationale bedrijven, die officieel debatteren over een beter waterbeheer in Brasilia, terwijl ze in werkelijkheid onderhandelen over concessies van ons water tegen brandprijzen.”
Wij, het Volk, de 99% van deze aardbol, hebben de morele verplichting om op te staan tegen deze geglobaliseerde, neofascistische clandestiene aanval om onze vitale waterbronnen te privatiseren en te stelen – het overleven van de mensheid. Water is leven. Als we niet de vooruitziende blik hebben om nu op te staan, om deze criminele privatisering van ONZE, menselijke waterbronnen te stoppen – dan kan de mensheid ten dode opgeschreven zijn.
Bron: Peter Koenig is econoom en geopolitiek analist. Hij is ook specialist op het gebied van watervoorraden en milieu. Hij werkte meer dan 30 jaar voor de Wereldbank en de Wereldgezondheidsorganisatie over de hele wereld op het gebied van milieu en water. Hij doceert aan universiteiten in de VS, Europa en Zuid-Amerika. Hij schrijft regelmatig voor Global Research; ICH; RT; Sputnik; PressTV; The 21st Century; TeleSUR; The Vineyard of The Saker Blog; en andere internetsites. Hij is de auteur van Implosion – An Economic Thriller about War, Environmental Destruction and Corporate Greed – fictie gebaseerd op feiten en op 30 jaar ervaring met de Wereldbank over de hele wereld. Hij is ook co-auteur van The World Order en Revolution! – Essays van het Verzet.
Verwijzing:
Categorie: New World Order
Tags: Privatisering, Corruptie, Waterrechten, Diefstal,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie