Een NHS-klokkenluider, die anoniem wenst te blijven, is naar voren gekomen met beschuldigingen dat de NHS-ziekenhuizen niet overweldigd waren tijdens de COVID-19 pandemie, zoals werd gemeld door de autoriteiten en de reguliere media.
De klokkenluider bevestigde ook dat de weinige zorg die tijdens de pandemie werd gegeven neerkwam op nalatigheid en dat de regering en de NHS bazen in wezen het personeel instrueerden om mensen te laten sterven, of in sommige gevallen te doden via het ‘End of Life Care’ programma en de sterfgevallen valselijk te bestempelen als zijnde te wijten aan Covid-19.
“Ik herinner me dat ik een patiënt bezocht, een vrouw van in de 80. Ze had na een heupoperatie alleen een persoonlijke fysio-follow-up via de telefoon gehad. Ik vond haar in haar kamer op een incontinentiebed, haar waardigheid was afgenomen omdat ze bedlegerig was met een vast geroteerd been, niet in staat om naar de commode te gaan. Haar familie was erg overstuur”.
Deze persoon, die Dr. John wordt genoemd, heeft tijdens de pandemie zowel in centra voor kleine verwondingen en ziekten als in de eerstelijnsgezondheidszorg gewerkt.
Dr. John beweert dat hij “deze puinhoop vanaf het begin van de pandemie heeft zien ontstaan” en dat de ziekenhuizen tijdens de eerste lockdown eigenlijk heel rustig en bijna leeg waren.
“Vroeger zag ik gemiddeld 20 patiënten per dag, dat daalde tot 1 à 2 patiënten tijdens de eerste lockdown. Ik heb zelfs meegemaakt dat een oudere dame met vreselijke botbreuken drie weken na haar ongeluk het ziekenhuis binnenkwam, omdat ze te bang was om het coronavirus op te lopen om eerder naar het ziekenhuis te komen. Uiteindelijk overwon de pijn de angst.
“Ik heb ook mensen beoordeeld die thuis pijn op de borst hadden en die niet verder onderzocht wilden worden omdat ze zo bang waren voor ‘het virus’ dat ze liever een hartaanval kregen dan een infectie of de eenzaamheid om alleen naar het ziekenhuis te gaan.”
De statistieken van de NHS bevestigen zeker de beweringen van Dr. John.
We hebben de gegevens voor SEH-bezoeken in de maanden april (Lockdown 1) en november (Lockdown 2) voor 2020 onderzocht en vergeleken met april en november in 2018 en 2019, waaruit bleek dat SEH-bezoeken tijdens de eerste lockdown 57% lager waren dan het jaar ervoor, en SEH-bezoeken tijdens lockdown 2 waren 31% lager dan het jaar ervoor.[1]
2018 – april – 1.984.369 SEH-bezoeken / november – 2.036.847 SEH-bezoeken
2019 – april – 2.112.165 SEH-bezoeken / november – 2.143.505 SEH-bezoeken
2020 – april – 916.581 SEH-bezoeken / november – 1.485.132 SEH-bezoeken
Deze significante daling in bezoekersaantallen suggereert dat mensen te bang waren om het ziekenhuis te bezoeken vanwege de angstpropaganda die in de reguliere media werd verspreid.
Verder beschrijft Dr. John ook hoe veranderingen in het zorgbeleid ertoe hebben geleid dat patiënten geen goede nazorg kregen, wat resulteerde in negatieve resultaten voor patiënten en hun families.
Hij stelt dat de gebruikelijke vervolgbezoeken niet werden afgelegd en dat ouders het gips van de gebroken ledematen van hun kinderen verwijderden, “ik moet er niet aan denken hoe sommige ledematen er aan toe zijn”.
Hij vermeldde ook dat een verandering in het zorgbeleid ertoe leidde dat een meer dan 80-jarige vrouw permanent invalide werd.
Hij beschrijft hoe hij een oudere patiënt bezocht die na een heupoperatie slechts één persoonlijke fysio follow-up had gehad en één follow-up via de telefoon. Hij trof haar in bedlegerige toestand aan, niet in staat om op een brancard te gaan liggen, haar waardigheid ontnomen.
“Ik herinner me een bezoek aan een patiënt, een vrouw van in de 80. Ze had slechts één persoonlijke fysio follow-up gehad en één follow-up via de telefoon na een heupoperatie. Ze had maar één fysio follow-up gehad en één follow-up via de telefoon na een heupoperatie. Ik vond haar in haar kamer op incontinentiemateriaal, haar waardigheid was weggenomen omdat ze aan bed gebonden was met een vast gedraaid been, niet in staat om naar een commode te gaan. Haar familie was erg overstuur”.
De ondergang van de NHS had niet alleen gevolgen voor Dr. John’s patiënten, maar ook voor hem persoonlijk, omdat hij tijdens de pandemie een familielid verloor aan kanker omdat hij niet de vereiste zorg kreeg.
“De prognose was 7 jaar om te leven met zijn ziekte, hij hield het slechts 1 jaar vol in het nieuwe NHS-systeem.
“Ik ben ook getuige geweest van de wanhoop van families die zagen hoe hun familieleden eerder stierven dan had gemoeten door het gebrek aan professionele zorg die geboden had moeten worden. Het is een heel triest jaar geweest waarin ik getuige ben geweest van de teloorgang van de gezondheidszorg.
“Ik heb ook gezien dat patiënten met een beroerte naar huis werden gestuurd zonder enige nazorg. Ik weet ook van een triagebeleid waarbij het personeel gedwongen werd om potentieel ernstig zieke mensen naar huis te sturen onder het voorwendsel dat ze gebeld zouden worden als hun toestand verslechterde”.
De beweringen van Dr. John worden ondersteund door een rapport van de Care Quality Commission dat aantoonde dat 34% van het NHS personeel onder druk werd gezet om “Niet reanimeren” orders te geven aan Covid patiënten met een handicap of leermoeilijkheden[2]. Het beleid leidde ertoe dat mensen met een handicap en leermoeilijkheden goed waren voor 3 op de 5 Covid sterfgevallen volgens officiële ONS cijfers.[3]
Deze getuigenis van een medewerker van de NHS suggereert dat het publiek werd voorgelogen over het officiële verhaal dat de NHS tijdens de pandemie werd overspoeld.
Het benadrukt de negatieve impact van verkeerde informatie en angstpropaganda op de perceptie van de situatie door het publiek, wat ertoe leidde dat mensen medische behandeling vermeden uit angst om het virus op te lopen.
Daarnaast wordt ook de negatieve impact van veranderingen in het zorgbeleid belicht, wat ertoe leidt dat patiënten geen goede nazorg krijgen en negatieve resultaten voor patiënten en hun families.
Een feit dat ook wordt ondersteund door een document met de bijnaam ‘The Death Document’ dat werd gepubliceerd door NICE, een uitvoerende non-departmental public body, gesponsord door het Department of Health and Social Care.
Evenals een berg bewijs dat de Britse regering toestemming heeft gegeven voor de essentiële “massamoord” op ouderen en kwetsbaren door middel van Midazolam injecties en vervolgens het publiek vertelde dat Covid-19 de schuldige was.
Tussen 2 maart en 12 juni 2020 stierven 18.562 bewoners van verzorgingstehuizen in Engeland met COVID-19, waaronder 18.168 mensen van 65 jaar en ouder, wat neerkomt op bijna 40% van alle sterfgevallen met COVID-19 in Engeland in deze periode.
Dit is een significant aantal als je bedenkt dat in dezelfde periode 28.186 “excess deaths” werden geregistreerd in verzorgingstehuizen in Engeland, wat een stijging betekent van 46% vergeleken met dezelfde periode in voorgaande jaren.
Een aantal beslissingen en beleidsmaatregelen van autoriteiten op nationaal en lokaal niveau in het VK schonden de rechten van verzorgingshuisbewoners op leven, gezondheid en non-discriminatie.
Deze omvatten:
- Massale ontslagen uit het ziekenhuis naar verzorgingshuizen.[4]
- Het opleggen van algemene Niet Pogen Reanimatie (DNAR) orders aan bewoners van veel verzorgingshuizen in het hele land en beperkingen op de toegang van bewoners tot het ziekenhuis.[5]
- Opschorting van reguliere toezichtprocedures voor verzorgingstehuizen door de wettelijke regulerende instantie, de Care Quality Commission (CQC), en de Local Government and Social Care Ombudsman.
Deze acties van de autoriteiten droegen bij aan het hoge aantal sterfgevallen onder verzorgingshuisbewoners tijdens de pandemie.
Er wordt ook gesteld dat ernstige ziekte bij Covid-19 gepaard gaat met longontsteking en ademhalingsproblemen.
Typische symptomen zijn dan ook ademnood, hoesten, zwakte en koorts. Er wordt ook opgemerkt dat mensen die lijden aan een verslechtering van de ademhaling en die geen intensieve zorg krijgen, een acuut ademnoodsyndroom ontwikkelen met ernstige ademnood.
Met dat in gedachten is hier een belangrijke waarschuwing die van toepassing is op Midazolam[6] met dank aan de Amerikaanse National Library of Medicine -.
Midazolam injectie kan ernstige of levensbedreigende ademhalingsproblemen veroorzaken, zoals een oppervlakkige, vertraagde of tijdelijk gestopte ademhaling die kan leiden tot blijvend hersenletsel of overlijden. Je mag deze medicatie alleen krijgen in een ziekenhuis of dokterspraktijk die de apparatuur heeft die nodig is om je hart en longen te controleren en om snel levensreddende medische behandeling te geven als je ademhaling vertraagt of stopt. Uw arts of verpleegkundige zal u nauwlettend in de gaten houden nadat u deze medicatie heeft gekregen om er zeker van te zijn dat u goed ademt.
In de waarschuwing staat dat deze medicatie alleen mag worden toegediend in een ziekenhuis of dokterspraktijk die over de nodige apparatuur beschikt om het hart en de longen van de patiënt te controleren en indien nodig een levensreddende behandeling te geven.
Daarom rijst de vraag waarom het “Overlijdensdocument” dat in april 2020 werd gepubliceerd, artsen opdraagt om COVID-19-patiënten die lijden aan een ziekte die het ademhalingssysteem zou aantasten, te behandelen met Midazolam, een geneesmiddel dat het ademhalingssysteem aantast.
Een andere vraag is waarom in dezelfde maand het voorschrijven van Midazolam buiten het ziekenhuis twee keer zo hoog was als in 2019.
Dit geeft aanleiding tot bezorgdheid over de geschiktheid van de behandeling van Covid-19 patiënten in verzorgingshuizen tijdens de pandemie.
Het CQC, een wettelijke instantie in opdracht van het Department for Health and Social Care, voerde een speciaal onderzoek uit naar Niet Pogen Cardiopulmonale Resuscitatie (DNACPR)-beslissingen tijdens de COVID-19 pandemie. Het onderzoek [7] vond bewijs van onaanvaardbare en ongepaste DNACPR’s tijdens de pandemie en stelt dat het mogelijk is dat er nog steeds gevallen van ongepaste DNACPR’s bestaan.
Uit het onderzoek van het CQC bleek ook dat deze richtlijnen tijdens de “pandemie” niet werden opgevolgd, aangezien het CQC uit talrijke bronnen zeer verontrustend bewijs had ontvangen dat tijdens de COVID-19 pandemie door sommige zorgverleners op algemene wijze DNACPR-mededelingen werden toegepast op bepaalde categorieën van personen, zonder enige betrokkenheid van de personen of hun families.
Bijna 10% van de mensen die gebruikmaken van voorzieningen of families die reageerden op hun oproep tot bewijs, vertelden het British Institute of Human Rights dat ze druk of gebruik van DNACPR-bevelen hadden ervaren.
Vierendertig procent van de mensen die in de gezondheidszorg en/of sociale zorg werken, zeiden dat ze onder druk werden gezet om DNACPR’s in te stellen zonder de persoon erbij te betrekken.
Daarnaast zei 71% van de belangenorganisaties en campagnevoerders dat ze te maken hadden met DNACPR-bevelen die werden uitgevaardigd of met druk om ze uit te vaardigen zonder betrokken te zijn bij de beslissing.
Er wordt ook opgemerkt dat deze DNACPR-bevelen ten onrechte werden gebruikt als excuus om de zorg rond het levenseinde te starten.
The Death Document
NICE beweert een onafhankelijke organisatie te zijn, maar in werkelijkheid lijkt het dat allesbehalve te zijn als je naar de structuur kijkt. Op deze pagina[8] zie je de quote “Our Structure – De structuur van de organisatie en hoe we samenwerken met de overheid”. Als je de link naar de “Our Structure” pagina[9] volgt en vervolgens klikt op “Find out more about how we develop guidelines” kom je op een pagina[10] waar duidelijk staat dat “Topics are referred to NICE from the following organisations”:
- Onderwerpen in de gezondheidszorg: NHS Engeland Onderwerpen op het gebied van volksgezondheid: Ministerie van Volksgezondheid en Sociale Zorg Onderwerpen op het gebied van sociale zorg: Department of Health and Social Care (Ministerie van Volksgezondheid en Sociale Zorg) en Department for Education (Ministerie van Onderwijs).Healthcare topics: NHS England
- Public health topics: Department of Health and Social Care
- Social care topics: Department of Health and Social Care and Department for Education.
Er is een kopie van het NICE-kader[11] die je op je gemak kunt doornemen. Zoals je zult zien bij clausule 4.1 “De minister is verantwoording verschuldigd aan het parlement voor het gezondheidssysteem (zijn “rentmeester”), met inbegrip van NICE”.
Alle bovenstaande informatie wijst erop dat NICE helemaal niet onafhankelijk is. Het is duidelijk een deel van de Britse regering, (NICE wordt gefinancierd door en moet verantwoording afleggen aan het ministerie van Volksgezondheid en Sociale Zorg) en werkt als een agentschap van de NHS. Verder, en dat is zorgwekkend, gezien het feit dat het geen onafhankelijke organisatie lijkt te zijn, is de reikwijdte van NICE extreem groot, aangezien hun richtlijnen niet alleen in ziekenhuizen worden geïmplementeerd, maar ook in huisartsenpraktijken, verzorgingshuizen en gemeenschapsorganisaties, samen met anderen, en zich internationaal uitstrekken.
Met al het bovenstaande in gedachten moeten we de vraag stellen: “Is de Britse regering, via het Ministerie van Volksgezondheid en Sociale Zorg, op enigerlei wijze verantwoordelijk voor NICE-richtlijn NG163 die leidde tot het onnodig doden van de meest kwetsbare ouderen in het Verenigd Koninkrijk door het gebruik van Midazolam en Opioïden aan te bevelen voor de “behandeling” van Covid 19?
Dit document is moeilijk te vinden. Als je ernaar zoekt op de NICE-website, kom je op een pagina waar staat dat deze richtlijn is bijgewerkt door NG191, die ervoor in de plaats komt. Er is geen bibliotheekexemplaar van NG163 dat je kunt bekijken.
Clare Wills Harrison, een advocaat die sinds 2020 het Midazolam schandaal aan het licht brengt, vond NG163 enige tijd geleden samen met meerdere andere documenten die sindsdien aan het licht zijn gekomen en relevant zijn voor de Midazolam kwestie. Het is eerlijk om te zeggen dat NG163 direct heeft geleid tot het onjuiste gebruik van een protocol dat Clare en haar team “het sterfpad” noemen, en ze zijn tot de conclusie gekomen dat wanneer het woord “pad” voorkomt in medische aanbevelingen, dit normaal gesproken een reden tot zorg is.
Je kunt NG163 zelf lezen door op [12] te klikken.
Als je NG163 leest, let dan op de datum – 3 april 2020. Dit was minder dan 2 weken nadat het Verenigd Koninkrijk in lockdown ging. Zelfs als we toegeven dat NICE, via de regering, al vanaf januari 2020 aan richtlijnen voor behandeling werkte, toen de eerste berichten over Covid 19 de wereld rondgingen, zou dat NICE slechts 3 maanden hebben gegeven om de richtlijnen in NG163 op te stellen. Het is ondenkbaar dat NICE het bewijs en de effectieve informatie over het gebruik van Midazolam en Opioïden voor de behandeling van ademnood en angst in Covid 19, binnen dit tijdsbestek zou hebben.
NG163 stelt duidelijk dat Midazolam op de datum van publicatie in het Verenigd Koninkrijk geen vergunning had om gebruikt te worden voor ademnood of agitatie. Als het voor hetzelfde wordt voorgeschreven, wordt het daarom beschouwd als off-label gebruik. Een PowerPoint-presentatie gemaakt door Clare Wills Harrison (zie hier[13]) legt de extra eisen uit die worden gesteld aan iedereen die een geneesmiddel off-label voorschrijft. Denk ook aan de consequente weigering van de Britse gezondheidsinstanties om het off-label voorschrijven van andere goedkope antivirale geneesmiddelen voor de behandeling van Covid toe te staan.
Op het moment van publicatie (april 2020) hadden opioïden en benzodiazepinen geen Britse handelsvergunning voor matige tot ernstige ademnood. Zie suport for decission-making for off-label prescribing during the COVID-19 pandemic, geproduceerd door de General Medical Council (GMC) en Care Quality Commission (CQC), en de GMC’s COVID-19 ethical hub, [gewijzigd 17 april 2020].
De GMC reguleert artsen in het Verenigd Koninkrijk. Ze stellen normen op, houden een register bij, voeren kwaliteitsonderwijs uit en onderzoeken klachten.
Op 14 april heeft de GMC een “Joint statement: Community-based prescribing for COVID-19 symptoms” die je hier kunt lezen.[14]
De gezamenlijke verklaring ondersteunt onweerlegbaar de NICE-richtlijnen in NG163 – De GMC heeft op 14 april een “Joint statement: Community-based prescribing for COVID-19 symptoms” gepubliceerd.
Deze geneesmiddelen hebben momenteel geen handelsvergunning in het VK voor dit gebruik. We weten dat sommige artsen zich zorgen maken over hoe deze richtlijn past bij het advies van GMC en MHRA over het gebruik van geneesmiddelen zonder vergunning of buiten de voorwaarden van hun bestaande vergunning (‘off label’).
We willen dat artsen weten dat het in principe gepast is om deze richtlijnen te volgen en dat we ons geen zorgen maken over voorschrijfbeslissingen op basis van deze richtlijnen.
De NICE-richtlijn is duidelijk dat sedatie en het gebruik van opioïden niet moeten worden ingehouden uit angst om ademhalingsproblemen te veroorzaken.
Advocaat Clare Wills Harrison sprak met Dr. Bryan Ardis in detail over het “Death Document” en meer in de video hieronder -…
Uit het bewijsmateriaal van klokkenluidende NHS medewerkers, onderzoeksjuristen en officiële regeringsrapporten blijkt duidelijk dat je meer dan twee jaar van je leven opgaf door een leugen.
Een leugen die het voortijdig beëindigen van het leven van duizenden en duizenden mensen met zich meebracht, waarvan u werd verteld dat ze stierven aan Covid-19.
Een leugen die gepaard ging met het plegen van één van de grootste misdaden tegen de mensheid sinds mensenheugenis.
Een leugen die drie dingen vereiste: angst, jouw gehoorzaamheid en een medicijn dat Midazolam heet.
Verwijzingen:
Categorie: COVID-19
Tags: Midazolam, Remdesivir, NHS, Anthony Fauci, NG163, Death Document, NICE, ademnoodsyndroom,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie