Een vrijwel ongereguleerde investeringsfirma oefent tegenwoordig meer politieke en financiële invloed uit dan de Federal Reserve en de meeste regeringen op deze planeet.
Het bedrijf, BlackRock Inc, ’s werelds grootste vermogensbeheerder, belegt wereldwijd maar liefst $9 biljoen aan fondsen van klanten, een bedrag dat meer dan het dubbele is van het jaarlijkse BBP van de Bondsrepubliek Duitsland.
Deze kolos staat aan de top van de piramide van wereldwijd bedrijfseigendom, waaronder onlangs ook in China. Sinds 1988 heeft het bedrijf zichzelf in een positie gebracht waarin het de facto de Federal Reserve, de meeste megabanken op Wall Street, waaronder Goldman Sachs, de Great Reset van het World Economic Forum in Davos, de regering-Biden en, als er niets aan wordt gedaan, de economische toekomst van onze wereld controleert. BlackRock is de belichaming van wat Mussolini Corporatisme noemde, waar een ongekozen bedrijfselite van bovenaf dicteert aan de bevolking.
Hoe ’s werelds grootste “schaduwbank” deze enorme macht over de wereld uitoefent, zou ons zorgen moeten baren. BlackRock is er sinds de oprichting door Larry Fink in 1988 in geslaagd om unieke financiële software en activa te verzamelen die geen enkele andere entiteit heeft. BlackRock’s Aladdin risicobeheersysteem, een softwaretool dat handel kan volgen en analyseren, controleert meer dan 18 biljoen dollar aan activa voor 200 financiële instellingen, waaronder de Federal Reserve en de Europese centrale banken. Wie “monitort” weet ook, kunnen we ons voorstellen. BlackRock wordt wel een financieel “Zwitsers zakmes” genoemd – institutionele belegger, geldmanager, private-equitybedrijf en wereldwijde overheidspartner in één.”[1] Toch wordt het bedrijf in de reguliere media behandeld als gewoon een financiële onderneming op Wall Street.
Er is een naadloze interface die de VN Agenda 2030 verbindt met de Grote Reset van het Wereld Economisch Forum in Davos en het ontluikende economische beleid van de regering Biden. Die interface is BlackRock.
Team Biden and BlackRock
Inmiddels moet het voor iedereen die de moeite neemt om te kijken duidelijk zijn dat de persoon die beweert president van de VS te zijn, de 78-jarige Joe Biden, geen beslissingen neemt. Hij heeft zelfs moeite met het lezen van een autocue of het beantwoorden van voorbereide vragen van vriendelijke media zonder Syrië en Libië door elkaar te halen en zelfs niet of hij wel president is. Hij wordt micromanaged door een groep handlers om een gescript “imago” van een president in stand te houden terwijl het beleid achter de schermen door anderen wordt gemaakt. Het doet griezelig veel denken aan het filmpersonage van Peter Sellers uit 1979, Chauncey Gardiner, in Being There.
Wat minder openbaar is, zijn de belangrijkste personen die het economisch beleid voor Biden Inc. bepalen. Ze worden eenvoudigweg BlackRock genoemd. Net zoals Goldman Sachs het economisch beleid voerde onder Obama en ook onder Trump, vervult BlackRock nu die sleutelrol. De deal werd blijkbaar bezegeld in januari 2019 toen Joe Biden, toen kandidaat en kanshebber om Trump te verslaan, een ontmoeting had met Larry Fink in New York, die naar verluidt tegen “working class Joe” zei: “Ik ben hier om te helpen.”[2]
Als president benoemde Biden Brian Deese tot directeur van de National Economic Council, de belangrijkste adviseur van de president voor economisch beleid. Een van de eerste Executive Orders van de president ging over economie en klimaatbeleid. Dat is niet verwonderlijk, want Deese kwam van Fink’s BlackRock waar hij Global Head of Sustainable Investing was. Voordat hij bij BlackRock kwam, bekleedde Deese hoge economische functies onder Obama, waaronder het vervangen van John Podesta als senior adviseur van de president, waar hij samenwerkte met Valerie Jarrett. Onder Obama speelde Deese een sleutelrol in de onderhandelingen[3] over de Parijse akkoorden over de opwarming van de aarde.
Op de belangrijke beleidspost van plaatsvervangend minister van Financiën onder minister Janet Yellen vinden we de in Nigeria geboren Adewale “Wally” Adeyemo. Adeyemo komt ook van BlackRock, waar hij van 2017 tot 2019 senior adviseur en stafchef van BlackRock CEO Larry Fink was, nadat hij de regering-Obama had verlaten. Zijn persoonlijke banden met Obama zijn sterk, want Obama benoemde hem in 2019 tot de eerste voorzitter van de Obama Foundation.
En een derde senior BlackRock-persoon die nu het economisch beleid in de regering leidt, is ook ongebruikelijk in verschillende opzichten. Michael Pyle is de senior economisch adviseur van vicepresident Kamala Harris. Hij kwam naar Washington vanuit de positie van Global Chief Investment Strategist bij BlackRock, waar hij toezicht hield op de strategie voor het beleggen van zo’n $ 9 biljoen aan fondsen. Voordat hij op het hoogste niveau bij BlackRock kwam, was hij ook in de regering-Obama senior adviseur van de staatssecretaris van Financiën voor internationale zaken, en in 2015 werd hij adviseur[4] van het presidentiële bod van Hillary Clinton.
Het feit dat drie van de meest invloedrijke economische benoemingen van de regering-Biden afkomstig waren van BlackRock, en daarvoor allemaal van de regering-Obama, is opmerkelijk. Er is een duidelijk patroon en het suggereert dat de rol van BlackRock in Washington veel groter is dan ons wordt verteld.
Wat is BlackRock?
Nooit eerder was een financieel bedrijf met zoveel invloed op de wereldmarkten zo verborgen voor het publiek. Dat is geen toeval. Omdat het technisch gezien geen bank is die bankleningen verstrekt of deposito’s aanneemt, onttrekt het zich aan het gereglementeerde toezicht van de Federal Reserve, ook al doet het wat de meeste megabanken zoals HSBC of JP MorganChase doen – effecten kopen en verkopen voor winst. Toen het Congres probeerde om vermogensbeheerders zoals BlackRock en Vanguard Funds onder de Dodd-Frank wet van na 2008 te laten vallen als “systeemrelevante financiële instellingen” of SIFI’s, maakte een enorme lobby van BlackRock een einde aan de dreiging. BlackRock is in wezen een wet op zichzelf. En het is inderdaad “systemisch belangrijk” als geen ander, met mogelijke uitzondering van Vanguard, dat naar verluidt ook een grote aandeelhouder van BlackRock is.
BlackRock-oprichter en CEO Larry Fink is duidelijk geïnteresseerd in het kopen van invloed wereldwijd. Hij maakte het voormalige Duitse CDU-parlementslid Friederich Merz hoofd van BlackRock Duitsland toen het ernaar uitzag dat hij kanselier Merkel zou opvolgen, en de voormalige Britse minister van Financiën George Osborne tot “politiek adviseur”. Fink benoemde voormalig stafchef Cheryl Mills van Hillary Clinton in het BlackRock-bestuur toen het zeker leek dat Hillary binnenkort in het Witte Huis zou zitten.
Hij heeft voormalige centrale bankiers benoemd in zijn raad van bestuur en heeft lucratieve contracten afgesloten met hun voormalige instellingen. Stanley Fisher, voormalig hoofd van de Bank of Israel en later ook vicevoorzitter van de Federal Reserve, is nu senior adviseur bij BlackRock. Philipp Hildebrand, voormalig president van de Zwitserse Nationale Bank, is vicevoorzitter bij BlackRock, waar hij toezicht houdt op het BlackRock Investment Institute. Jean Boivin, voormalig vice-gouverneur van de Bank of Canada, is wereldwijd hoofd onderzoek[5] bij het beleggingsinstituut van BlackRock.
BlackRock and the Fed
Het was dit ex-centrale bankteam bij BlackRock dat in maart 2019 een “nood”reddingsplan ontwikkelde voor Fed-voorzitter Powell toen de financiële markten op de rand leken te staan van een nieuwe ineenstorting van de “Lehman-crisis” in 2008. Als “dank” benoemde Fed-voorzitter Jerome Powell BlackRock in een no-bid rol om alle aankoopprogramma’s voor bedrijfsobligaties van de Fed te beheren, inclusief obligaties waarin BlackRock zelf belegt. Belangenverstrengeling? Een groep van ongeveer 30 NGO’s schreef aan Fed-voorzitter Powell: “Door BlackRock de volledige controle te geven over dit schuldopkoopprogramma, maakt de Fed… BlackRock nog belangrijker voor het financiële systeem. Toch is BlackRock niet onderworpen aan de regelgevende controle van zelfs kleinere systeemrelevante financiële instellingen.”[6]
In een gedetailleerd rapport in 2019 merkte een non-profit onderzoeksgroep uit Washington, Campaign for Accountability, op dat, “BlackRock, ’s werelds grootste vermogensbeheerder, een strategie van lobbyen, campagnebijdragen en draaideurhuur heeft geïmplementeerd om overheidsregulering tegen te gaan en zich te vestigen als een van de machtigste financiële bedrijven[7] ter wereld.”
De New York Fed huurde BlackRock in maart 2019 in voor het beheer van haar commerciële mortgage-backed securities programma en haar $ 750 miljard primaire en secundaire aankopen van bedrijfsobligaties en ETF’s in no-bid contracten. De Amerikaanse financiële journalisten Pam en Russ Martens merkten in hun kritiek op dat de Fed Wall Street in 2019 op een duistere manier heeft gered: “Voor het eerst in de geschiedenis heeft de Fed BlackRock ingehuurd om ‘direct’ $750 miljard aan zowel primaire als secundaire bedrijfsobligaties en obligatie-ETF’s (Exchange Traded Funds) op te kopen, een product waarvan BlackRock een van de grootste leveranciers ter wereld is“. Ze gingen verder met: “Nog meer verontwaardiging: het door BlackRock geleide programma krijgt $75 miljard van de $454 miljard aan belastinggeld om de verliezen op te vangen van zijn aankopen van bedrijfsobligaties, waaronder zijn eigen ETF’s, die het van de Fed mag kopen…”.
Fed-hoofd Jerome Powell en Larry Fink kennen elkaar blijkbaar goed. Zelfs nadat Powell BlackRock de enorm lucratieve no-bid “go direct” deal had gegeven, bleef Powell dezelfde BlackRock een geschatte $25 miljoen van Powell’s privé beleggingen in effecten laten beheren. Uit openbare documenten blijkt dat Powell in deze periode rechtstreekse vertrouwelijke telefoongesprekken voerde met BlackRock CEO Fink. Volgens de vereiste financiële openbaarmaking wist BlackRock de waarde[8] van Powell’s beleggingen van het jaar daarvoor te verdubbelen! Geen belangenverstrengeling, of toch?
Een shady BlackRock in Mexico
De duistere geschiedenis van BlackRock in Mexico laat zien dat belangenverstrengeling en het opbouwen van invloed met toonaangevende overheidsinstellingen niet beperkt blijft tot de VS. PRI-presidentskandidaat Peña Nieto ging tijdens zijn campagne in november 2011 naar Wall Street. Daar ontmoette hij Larry Fink. Wat volgde op de overwinning van Nieto in 2012 was een hechte relatie tussen Fink en Nieto die bol stond van belangenverstrengeling[9], vriendjespolitiek en corruptie.
Waarschijnlijk om er zeker van te zijn dat BlackRock aan de winnende hand was in het corrupte nieuwe Nieto-regime, benoemde Fink de 52-jarige Marcos Antonio Slim Domit, de miljardairszoon van Mexico’s rijkste en waarschijnlijk meest corrupte man, Carlos Slim, tot lid van BlackRock’s raad van bestuur. Marcos Antonio leidt samen met zijn broer Carlos Slim Domit het enorme zakenimperium van zijn vader. Carlos Slim Domit, de oudste zoon, was co-voorzitter van het World Economic Forum Latin America in 2015 en is momenteel voorzitter van de raad van bestuur van America Movil, waar BlackRock een belangrijke investeerder is. Kleine gezellige wereld.
De vader, Carlos Slim, destijds door Forbes uitgeroepen tot ’s werelds rijkste persoon, bouwde een imperium op rond zijn overname van Telemex (later America Movil). Toenmalig president Carlos Salinas de Gortari schonk het telecomimperium in feite aan Slim in 1989. Salinas ontvluchtte Mexico later op beschuldiging van het stelen van meer dan 10 miljard dollar uit de staatskas.
Zoals zoveel in Mexico sinds de jaren ’80 speelde drugsgeld blijkbaar een grote rol bij de oudere Carlos Slim, vader van BlackRock-directeur Marcos Slim. In 2015 gaf WikiLeaks interne bedrijfsmails vrij van de privé-inlichtingendienst Stratfor. Stratfor schrijft in een e-mail van april 2011, de tijd waarin BlackRock zijn plannen voor Mexico opstelt, dat een speciale agent van de Amerikaanse DEA, William F. Dionne, de banden van Carlos Slim met de Mexicaanse drugskartels bevestigt. Stratfor vraagt Dionne: “Billy, heeft de MX (Mexicaanse) miljardair Carlos Slim banden met de narcoticabendes?”. Dionne antwoordt: “Wat betreft je vraag[10], de MX telecommunicatiemiljardair is dat.” In een land waar 44% van de bevolking in armoede leeft, word je niet de rijkste man ter wereld in slechts twee decennia door Girl Scout koekjes te verkopen.
Fink en Mexicaanse PPP
Met Marcos Slim in de raad van bestuur van BlackRock en de nieuwe president Enrique Peña Nieto was Larry Finks Mexicaanse partner in Nieto Peña’s Publiek-Private Samenwerking (PPP) van $590 miljard, BlackRock, klaar om de vruchten te plukken. Om zijn nieuwe Mexicaanse activiteiten beter af te stemmen, benoemde Fink in 2013 de voormalige Mexicaanse staatssecretaris van Financiën Gerardo Rodriguez Regordosa tot directeur van BlackRock Emerging Market Strategy. In 2016 benoemde Peña Nieto Isaac Volin, toen hoofd van BlackRock Mexico, tot nummer 2 bij PEMEX, waar hij de leiding had over corruptie, schandalen en het grootste verlies in de geschiedenis van PEMEX, $ 38 miljard.
Peña Nieto had het enorme oliemonopolie van de staat, PEMEX, voor het eerst sinds de nationalisatie in de jaren 1930 opengesteld voor particuliere investeerders. De eerste die daarvan profiteerde was BlackRock van Fink. Binnen zeven maanden had BlackRock voor $1 miljard aan energieprojecten van PEMEX binnengehaald, vaak als enige bieder. Tijdens de ambtstermijn van Peña Nieto, een van de meest controversiële en minst populaire presidenten, profiteerde BlackRock van de gezellige banden. Het was al snel[11] betrokken bij zeer winstgevende (en corrupte) infrastructuurprojecten onder Peña Nieto, waaronder niet alleen olie- en gaspijpleidingen en putten, maar ook tolwegen, ziekenhuizen, gaspijpleidingen en zelfs gevangenissen.
Opmerkelijk is dat BlackRock’s Mexicaanse “vriend” Peña Nieto niet alleen “vrienden” was met Carlos Slim, maar ook met het hoofd van het beruchte Sinaloa-kartel, “El Chapo” Guzman. In een rechtszaak in 2019 in New York getuigde Alex Cifuentes, een Colombiaanse drugsbaron die zichzelf beschreef als El Chapo’s “rechterhand”, dat Peña Nieto vlak na zijn verkiezing in 2012 $250 miljoen had gevraagd aan het Sinaloa kartel voordat hij genoegen nam met $100 miljoen. We kunnen alleen maar raden[12] waarvoor.
Larry Fink en de grote reset van het WEF
In 2019 werd Larry Fink lid van het bestuur van het World Economic Forum in Davos, de in Zwitserland gevestigde organisatie die al zo’n 40 jaar de economische globalisering bevordert. Fink, die dicht bij het technocratische hoofd van het WEF staat, Klaus Schwab, van Great Reset bekendheid, staat nu in de positie om het enorme gewicht van BlackRock te gebruiken om te creëren wat mogelijk, als het niet eerder instort, ’s werelds grootste Ponzi zwendel is, ESG corporate investing. Fink met een hefboom van $9 biljoen duwt de grootste verschuiving van kapitaal in de geschiedenis naar een zwendel die bekend staat als ESG Beleggen. De VN-agenda voor een “duurzame economie” wordt in stilte gerealiseerd door dezelfde mondiale banken die de financiële crises van 2008 hebben veroorzaakt. Deze keer bereiden ze de Klaus Schwab WEF Great Reset voor door honderden miljarden en binnenkort triljoenen aan investeringen naar hun zelfgekozen “wakkere” bedrijven te sturen, en weg van de “niet wakkere” zoals olie- en gasbedrijven of steenkool. BlackRock loopt sinds 2018 voorop bij het creëren van een nieuwe beleggingsinfrastructuur die “winnaars” of “verliezers” uitkiest voor investeringen op basis van hoe serieus dat bedrijf is op het gebied van ESG-Milieu, Sociale waarden en Governance.
Een bedrijf krijgt bijvoorbeeld positieve beoordelingen voor de ernst van het aannemen van genderdivers management en werknemers, of neemt maatregelen om hun koolstofvoetafdruk te elimineren door hun energiebronnen groen of duurzaam te maken om de VN-term te gebruiken. Hoe bedrijven bijdragen aan een wereldwijd duurzaam bestuur is het meest vage van de ESG en kan van alles inhouden, van bedrijfsdonaties aan Black Lives Matter tot het steunen van VN-organisaties zoals de WHO. Oliemaatschappijen zoals ExxonMobil of steenkoolbedrijven, hoe duidelijk ook, zijn ten dode opgeschreven nu Fink en zijn vrienden hun financiële Great Reset of Green New Deal promoten. Daarom heeft hij een deal gesloten met het presidentschap van Biden in 2019.
Volg het geld. En we kunnen verwachten dat de New York Times BlackRock zal aanmoedigen terwijl het de financiële structuren in de wereld vernietigt. Sinds 2017 is BlackRock de grootste aandeelhouder van de krant. Carlos Slim was de op één na grootste. Zelfs Carl Icahn, een meedogenloze vermogensstripper van Wall Street, noemde[13] BlackRock ooit “een extreem gevaarlijk bedrijf… Ik zei altijd: “Weet je, de maffia heeft een betere ethische code dan jullie.”
Bron: F. William Engdahl
Verwijzingen:
Categorie: Totalitaire Macht
Tags: BlackRock, Vangaurd, Biden regime, Mexico, Narcotica,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie