Zij die geen oog hebben voor de geschiedenis en zich blind staren op het heden zullen de slaven van de wereldwijde NWO van de Roodjassen zijn, zij die lering trekken uit de lessen van het verleden zijn de vrije onafhankelijken. Dus breek uit het opgelegde stramien en roep de adepten van de Roodjassen ter verantwoording. Democratie is niet wat onze leiders voor staan, wel de onderdrukking en autocratische staat waar wij als monddood vee hun grillen mogen vervullen.
Vince
In maart 2022 waarschuwde secretaris-generaal van de VN Antonio Guterres[1] voor een “orkaan van honger en een ineenstorting van het wereldwijde voedselsysteem” in de nasleep van de crisis in Oekraïne.
Guterres zei dat de prijzen van voedsel, brandstof en meststoffen de pan uit rijzen en dat de aanvoerketens worden verstoord. Hij voegde eraan toe dat dit de armsten het hardst treft en de kiem legt voor politieke instabiliteit en onrust over de hele wereld.
Volgens het International Panel of Experts on Sustainable Food Systems[2] is er momenteel voldoende voedsel en is er geen risico op wereldwijde voedseltekorten.
We zien een overvloed aan voedsel maar torenhoge prijzen. Het probleem is niet het voedseltekort, maar de speculatie op voedselgrondstoffen en de manipulatie van een inherent gebrekkig wereldwijd voedselsysteem dat de belangen dient van de handelaren in agribusinessproducten en leveranciers van grondstoffen ten koste van de behoeften van mensen en echte voedselzekerheid.
De oorlog in Oekraïne is een geopolitiek handels- en energieconflict. Het gaat er vooral om dat de VS een oorlog bij volmacht voert tegen Rusland en Europa door te proberen Europa van Rusland te scheiden en Rusland sancties op te leggen om Europa te schaden en nog afhankelijker te maken van de VS.
Econoom professor Michael Hudson[3] stelde onlangs dat de oorlog uiteindelijk tegen Europa en Duitsland is. Het doel van de sancties is om te voorkomen dat Europa en andere bondgenoten hun handel en investeringen met Rusland en China uitbreiden.
Het neoliberale beleid sinds de jaren 1980 heeft de Amerikaanse economie uitgehold. Nu de productieve basis ernstig verzwakt is, is de enige manier voor de VS om de hegemonie te behouden het ondermijnen van China en Rusland en het verzwakken van Europa.
Hudson zegt dat Biden en de neocons van de VS een jaar geleden hebben geprobeerd om Nord Stream 2 en alle (energie)handel met Rusland te blokkeren, zodat de VS deze zelf kunnen monopoliseren.
Ondanks de ‘groene agenda’ die momenteel wordt gepushed, vertrouwt de VS nog steeds op fossiele energie om zijn macht in het buitenland te projecteren. Zelfs nu Rusland en China de dollar de rug toekeren, blijft de controle over en prijsvorming van olie en gas (en de daaruit voortvloeiende schulden) in dollars de sleutel tot de pogingen van de VS om hun hegemonie te behouden.
De VS wisten van tevoren hoe de sancties tegen Rusland zouden uitpakken. Ze zouden dienen om de wereld in twee blokken te verdelen en een nieuwe koude oorlog aan te wakkeren met de VS en Europa aan de ene kant en China en Rusland als de twee belangrijkste landen aan de andere kant.
De beleidsmakers van de VS wisten dat Europa verwoest zou worden door de hogere energie- en voedselprijzen en dat de voedselimporterende landen in het Zuiden zouden lijden onder de stijgende kosten.
Het is niet de eerste keer dat de VS een grote crisis heeft veroorzaakt om de mondiale hegemonie te handhaven en een piek in de belangrijkste grondstofprijzen te veroorzaken waardoor landen in feite in afhankelijkheid en schulden verstrikt raken.
In 2009 beschreef Andrew Gavin Marshall[4] hoe Henry Kissinger in 1973 – niet lang nadat hij van de goudstandaard was afgestapt – integraal betrokken was bij het manipuleren van gebeurtenissen in het Midden-Oosten (de Arabisch-Israëlische oorlog en de ‘energiecrisis’). Dit diende om de wereldhegemonie voor de VS voort te zetten, die zichzelf bijna bankroet had gemaakt door de oorlog in Vietnam en bedreigd werd door de economische opkomst van Duitsland en Japan.
Kissinger hielp bij het veiligstellen van enorme OPEC olieprijsstijgingen en dus voldoende winsten voor Anglo-Amerikaanse oliemaatschappijen die te veel schulden hadden gemaakt in Noordzee olie. Hij verstevigde ook het petrodollar-systeem met de Saoedi’s en plaatste vervolgens Afrikaanse landen, die begonnen waren aan een (op olie gebaseerde) industrialisatie, in een tredmolen van afhankelijkheid en schulden door de piek in de olieprijzen.
Er wordt algemeen aangenomen dat het beleid van hoge olieprijzen bedoeld was om Europa, Japan en de ontwikkelingslanden te benadelen.
Vandaag voeren de VS opnieuw oorlog tegen grote delen van de mensheid, waarvan de verarming bedoeld is om ervoor te zorgen dat ze afhankelijk blijven van de VS en de financiële instellingen die het gebruikt om afhankelijkheid en schulden te creëren – de Wereldbank en het IMF.
Honderden miljoenen zullen armoede en honger ervaren als gevolg van het beleid van de VS. Deze mensen (degenen waar de VS en Pfizer et al zogenaamd zoveel om gaven en die ze allemaal een prik in de arm wilden geven) worden met minachting bekeken en als bijkomende schade beschouwd in het grote geopolitieke spel.
In tegenstelling tot wat velen denken, heeft de VS de uitkomst van de sancties tegen Rusland niet verkeerd ingeschat. Michael Hudson merkt op dat de energieprijzen stijgen, wat gunstig is voor de Amerikaanse oliemaatschappijen en de Amerikaanse betalingsbalans als energie-exporteur. Bovendien is het doel van de sancties tegen Rusland om de Russische export (van tarwe en gas dat wordt gebruikt voor de productie van kunstmest) te beperken, waardoor de landbouwgrondstoffenprijzen zullen stijgen. Ook dit zal de VS als landbouwexporteur ten goede komen.
Dit is hoe de VS hun dominantie over andere landen probeert te behouden.
Het huidige beleid is ontworpen om een voedsel- en schuldencrisis te creëren, vooral voor armere landen. De VS kan deze schuldencrisis gebruiken om landen te dwingen door te gaan met het privatiseren en verkopen van hun publieke bezittingen om de schulden af te betalen voor de hogere olie- en voedselimporten.
Deze imperialistische strategie komt na de ‘COVID relief’ leningen die een soortgelijk doel hebben gediend. In 2021 toonde een onderzoek van Oxfam naar COVID-19 leningen van het IMF aan dat 33 Afrikaanse landen werden aangemoedigd om een bezuinigingsbeleid te voeren. De armste landen ter wereld moeten in 2022 43 miljard dollar aan schuldaflossingen betalen, die anders de kosten van hun voedselimport zouden kunnen dekken.
Oxfam en Development Finance International hebben ook onthuld dat 43 van de 55 lidstaten van de Afrikaanse Unie te maken krijgen met bezuinigingen op de overheidsuitgaven van in totaal 183 miljard dollar in de komende vijf jaar.
De sluiting van de wereldeconomie in maart 2020 (‘lockdown’) heeft een ongekend proces van wereldwijde schuldenlast in gang gezet. Voorwaardelijkheid betekent dat nationale regeringen moeten capituleren voor de eisen van westerse financiële instellingen. Deze schulden zijn grotendeels in dollars uitgedrukt, wat bijdraagt aan de versterking van de Amerikaanse dollar en de macht van de VS over landen.
De VS creëren een nieuwe wereldorde en moeten ervoor zorgen dat een groot deel van het Zuiden in hun invloedssfeer blijft, in plaats van in het Russische en vooral Chinese kamp te belanden met hun ‘Belt Road’-initiatief voor economische welvaart.
Post-COVID, dit is waar de oorlog in Oekraïne, sancties tegen Rusland en de geëngineerde voedsel- en energiecrisis echt over gaan.
In 2014 stelde Michael Hudson[5] dat de VS het grootste deel van het Zuiden heeft kunnen domineren door middel van landbouw en controle over de voedselvoorziening.
De geopolitieke leenstrategie van de Wereldbank heeft landen veranderd in gebieden met een voedseltekort door ze ervan te overtuigen om geldgewassen te verbouwen – plantage-exportgewassen – en niet om zichzelf te voeden met hun eigen voedselgewassen.
De oliesector en de agribusiness zijn als onderdeel van de Amerikaanse geopolitieke strategie met elkaar verbonden.
Agribusiness is wat er na de boeren komt.
De dominante notie van ‘voedselzekerheid’, gepromoot door mondiale agribusinessspelers als Cargill, Archer Daniel Midland, Bunge en Louis Dreyfus en ondersteund door de Wereldbank, is gebaseerd op het vermogen van mensen en naties om voedsel te kopen. Het heeft niets te maken met zelfvoorziening en alles met mondiale markten en toeleveringsketens die worden beheerst door gigantische agribusinessspelers.
Samen met olie is de controle over de wereldwijde landbouw al tientallen jaren een spil van de Amerikaanse geopolitieke strategie. De Groene Revolutie werd geëxporteerd met dank aan olierijke belangen[6] en armere landen namen het van chemicaliën en olie afhankelijke landbouwmodel van het agro-kapitaal over waarvoor leningen nodig waren voor productiemiddelen en de ontwikkeling van de bijbehorende infrastructuur.
Dit hield in dat landen werden opgesloten in een geglobaliseerd voedselsysteem dat afhankelijk is van monocultuur van exportgoederen om buitenlandse valuta te verdienen, gekoppeld aan de terugbetaling van schulden in dollars en richtlijnen van de Wereldbank en het IMF voor ‘structurele aanpassing’. Wat we hebben gezien is de transformatie[7] van veel landen van zelfvoorzienend in voedseltekortgebieden.
En wat we ook hebben gezien is dat landen op een loopband worden geplaatst voor de productie van basisproducten. De behoefte aan buitenlandse valuta (Amerikaanse dollars) om olie en voedsel te kopen versterkt de noodzaak om de productie van kasgewassen voor de export te verhogen.
De Overeenkomst inzake de landbouw (AoA) van de Wereldhandelsorganisatie zet het handelsregime uiteen dat nodig is voor dit soort bedrijfsafhankelijkheid die zich voordoet als ‘mondiale voedselzekerheid’.
Dit wordt uitgelegd in een rapport uit juli 2022 van Navdanya International – Sowing Hunger, Reaping Profits – A Food Crisis by Design [Zaai Honger, winst oogsten – Een ontworpen voedselcrisis][8] – waarin wordt opgemerkt dat internationale handelswetten en handelsliberalisering ten goede zijn gekomen aan de grote agro-industrie en blijven meeliften op de implementatie van de Groene Revolutie.
Het rapport stelt dat de Amerikaanse lobby en handelsonderhandelingen werden geleid door de voormalige CEO van Cargill Investors Service en Goldman Sachs-directeur Dan Amstutz, die in 1988 door Ronald Reagan werd benoemd tot hoofdonderhandelaar voor de Uruguay-ronde van de GATT. Dit hielp om de belangen van de Amerikaanse agro-industrie te verankeren in de nieuwe regels die de wereldwijde handel in grondstoffen en de daaropvolgende golven van industriële landbouwuitbreiding zouden gaan regelen.
De AoA verwijderde de bescherming van boeren tegen de prijzen en schommelingen op de wereldmarkt. Tegelijkertijd werden er uitzonderingen gemaakt voor de VS en de EU om hun landbouw te blijven subsidiëren ten voordele van de grote agro-industrie.
Navdanya merkt op:
“Door de afschaffing van de bescherming van staatstarieven en subsidies werden kleine boeren berooid achtergelaten. Het resultaat is een wanverhouding tussen wat boeren verdienen voor wat ze produceren en wat consumenten betalen, waarbij boeren minder verdienen en consumenten meer betalen omdat tussenhandelaren in de agribusiness het meeste geld opstrijken.”
Voedselzekerheid’ heeft geleid tot de ontmanteling van voedselsoevereiniteit en zelfvoorziening op het gebied van voedsel ten gunste van de integratie van de wereldmarkt en de macht van het bedrijfsleven.
We hoeven niet verder te kijken dan India om dit in actie te zien. De nu ingetrokken recente landbouwwetgeving in India was bedoeld om het land de ‘schoktherapie’ van het neoliberalisme te geven die andere landen hebben ervaren.
De ‘liberaliserende’ wetgeving was deels bedoeld om de belangen van de Amerikaanse agro-industrie te bevoordelen en India in voedselonzekerheid te storten door het land te dwingen zijn voedselbuffervoorraden – die zo essentieel zijn voor de voedselzekerheid van het land – op te ruimen en vervolgens met zijn buitenlandse reserves op een volatiele wereldmarkt te bieden op voedsel van handelaren in agro-industrieën.
De Indiase regering werd er alleen van weerhouden deze weg te volgen door het massale, jarenlange boerenprotest dat plaatsvond.
De huidige crisis wordt ook aangewakkerd door speculatie. Navdanya haalt een onderzoek aan van Lighthouse Reports[9] en The Wire[10] om aan te tonen hoe speculatie door investeringsbedrijven, banken en hedgefondsen op landbouwgrondstoffen profiteert van stijgende voedselprijzen. Grondstoffentoekomstprijzen zijn niet langer gekoppeld aan de werkelijke vraag en aanbod op de markt, maar zijn puur gebaseerd op speculatie.
Archer Daniels Midland, Bunge, Cargill en Louis Dreyfus en beleggingsfondsen als Black Rock en Vanguard blijven enorme financiële klappen uitdelen, waardoor de broodprijs in sommige armere landen bijna verdubbelt.
De cynische ‘oplossing’ die de wereldwijde agribusiness voor de huidige voedselcrisis propageert, is om boeren aan te sporen meer te produceren en te streven naar betere opbrengsten, alsof de crisis die van de onderproductie is. Het betekent meer chemische inputs, meer genetische manipulatietechnieken en dergelijke, waardoor meer boeren schulden maken en vast komen te zitten in afhankelijkheid.
Het is dezelfde oude leugen van de industrie dat de wereld zal verhongeren zonder haar producten en er meer van nodig is. De realiteit is dat de wereld wordt geconfronteerd met honger en stijgende voedselprijzen vanwege het systeem dat de grote agro-industrie heeft opgezet.
En het is hetzelfde oude verhaal – nieuwe technologieën op de markt brengen op zoek naar een probleem en dan crises gebruiken als rechtvaardiging voor hun uitrol terwijl de onderliggende redenen voor dergelijke crises worden genegeerd.
Navdanya zet mogelijke oplossingen voor de huidige situatie uiteen, gebaseerd op principes van agro-ecologie, korte aanvoerlijnen, voedselsoevereiniteit en economische democratie – beleid dat in de loop der jaren uitvoerig is beschreven in vele artikelen en officiële rapporten.
Wat betreft het terugvechten tegen de aanval op de levensstandaard van gewone mensen, groeit de steun onder de arbeidersbeweging in plaatsen zoals het Verenigd Koninkrijk. Spoorwegvakbondsleider Mick Lynch roept op tot een arbeidersbeweging gebaseerd op solidariteit en klassenbewustzijn om terug te vechten tegen een miljardairsklasse die zich scherp bewust is van haar eigen klassenbelangen.
Te lang is ‘klasse’ afwezig geweest in het mainstream politieke discours. Alleen door middel van georganiseerd, verenigd protest zullen gewone mensen enige kans hebben om betekenisvolle invloed uit te oefenen tegen de nieuwe wereldorde van tiranniek autoritarisme en de verwoestende aanvallen op de rechten, bestaansmiddelen en levensstandaard van gewone mensen waarvan we getuige zijn.
Bron: Colin Todhunter
https://www.globalresearch.ca/engineered-food-poverty-crisis-secure-continued-us-dominance/5790815
Verwijzingen:
Categorie: Roodjassen & Werelddominantie
Tags: Agribusiness, Bayer/Monsanto, monocultuur, GMO, Henri Kissinger,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie