Alicia Kearns
Niemand in het Britse parlement is agressiever geweest in het aanwakkeren van etnische spanningen in Kosovo dan Alicia Kearns. Een nadere beschouwing van haar staat van dienst onthult banden met inlichtingendiensten en “waarschijnlijk illegale” activiteiten voor regimeverandering.
In een opmerkelijke ommekeer[1] hebben de EU en de VS, na meer dan twintig jaar hun ogen te hebben gesloten voor de langzaam voortschrijdende uitroeiing van de Serviërs in Kosovo, eindelijk geprobeerd hun vazal in toom te houden door Pristina vaak te veroordelen en zelfs sancties[2] op te leggen.
Hoewel ze onbeduidend zijn in vergelijking met de strafmaatregelen tegen staten waar het Westen een regimewisseling nastreeft, zouden de sancties tegen Kosovo begin 2023 ondenkbaar zijn geweest. Zowel Brussel als Washington hebben premier Albin Kurti duidelijk gemaakt dat de sancties zullen worden teruggedraaid als hij de spanningen met de Servische bevolking van het aspirant-land vermindert en hen weer in de politieke gelederen opneemt.
Kurti blijft zich echter verzetten. Eén verklaring voor zijn onverzettelijkheid zou de stille aanmoediging van de Britse inlichtingendienst kunnen zijn. In het Britse parlement is geen enkele wetgever zo uitgesproken in zijn veroordeling van de sancties tegen Kosovo als Alicia Kearns, het hoofd van de commissie buitenlandse zaken van het Lagerhuis[3] en een nauwe bondgenoot van verschillende Kosovaarse functionarissen.
The Grayzone kan onthullen dat Kearns een veteraan is op het gebied van psychologische oorlogvoering en een medewerker van de Britse inlichtingendienst. Haar moedwillig verborgen professionele cv bevat sterke aanwijzingen van een achtergrond als MI6-officier die duistere kunsten heeft gebruikt in talloze westerse conflictgebieden.
Zouden haar recente publieke interventies in de Kosovo-crisis de vonk kunnen zijn die uiteindelijk het tweede front van de Oekraïense proxyoorlog in voormalig Joegoslavië doet ontbranden?
Britse ‘vredesmacht’ legt basis voor oorlog
Op 4 juli hield Kearns een buitengewoon strijdlustige toespraak[4] in het parlement. Ze schilderde het hedendaagse Servië als het centrum van een uitgebreid web van verkiezingsbemoeienis, georganiseerde misdaad, desinformatie, terrorisme en destabilisatie op de Balkan en daarbuiten. Ze sloot haar opmerkingen af met de eis dat Londen beslissende actie onderneemt.
“De regering…moet erkennen dat de macht om af te schrikken bij dit Huis en [het Ministerie van Buitenlandse Zaken] ligt. We kunnen dit doen,” fulmineerde Kearns, voordat ze voorstelde dat Londen vredestroepen in de hele regio zou stationeren om de vermeende dreigingen van Servië tegen te gaan. Ze voegde eraan toe:
“Het VK heeft een onafhankelijke stem binnen de kwint en de internationale arena om nee te zeggen tegen de EU en de VS. We kunnen tegen hen zeggen… jullie zullen niet doorgaan met de aanpak die jullie nu hanteren, want het enige wat jullie doen is autocraten in staat stellen en, eerlijk gezegd, onze democratische bondgenoten met een stok slaan.”
Centraal in haar tirade stond de bewering dat door de Servische regering gecontroleerde terreurcellen bezig waren Kosovo te destabiliseren, geholpen door een gestage stroom wapens en geld uit Belgrado. Kearns beweerde dat de Britse regering en de vredesmissie Kosovo Force (KFOR) van de NAVO “goed op de hoogte” waren van de illegale Servische activiteiten, maar tot nu toe hadden nagelaten actie te ondernemen.
“We hebben te lang nagelaten om gewapende Servische milities die in het noorden van Kosovo opereren op te roepen…” verklaarde ze. “Er worden wapens vanuit Servië de grens over gesmokkeld naar orthodoxe kerken in ambulances. Als onze troepen zich daarvan bewust worden en toestemming proberen te krijgen om ze te gaan halen, duurt dat te lang. Tegen de tijd dat er toestemming is… is er al een ambulance bij de kerk en heeft alle wapens er weer uitgehaald.”
De beschuldiging, die nog nooit eerder publiekelijk was geuit door een Westerse functionaris, leidde tot wijdverspreide verontwaardiging[5] in Servië. Het leidde ook tot een zeldzame publieke ontkenning door KFOR. Slechts 24 uur nadat Kearns haar explosieve beweringen in het parlement had gedaan, verklaarde de missie stellig[6] dat er geen enkel bewijs was dat er wapens vanuit Servië Kosovo werden binnengesmokkeld.
Een woordvoerder legde uit dat het incident waarnaar ze verwees plaatsvond in 2022, toen Britse troepen gestationeerd in Noord-Kosovo een “illegale wapenaanwezigheid” meldden aan het hoofdkwartier van KFOR: “Na verder onderzoek om daar bevestiging van te vinden, is er geen bewijs naar boven gekomen van wat er is gemeld.”
Kearns’ kruistocht voor Britse interventie tegen Servië zal waarschijnlijk niet worden belemmerd door onthullingen als deze. Op dezelfde dag dat KFOR haar verhaal deed ontploffen, werd ze door Politico[7] genoemd als een van de top 40 parlementsleden “die het meest effectief zijn in het veiligstellen van beleidsveranderingen en het bepalen van de agenda in Westminster.”
Zoals we zullen zien, heeft Kearns sinistere en aanzienlijke invloed uitgeoefend in andere gebieden van geheime oorlogvoering en door middel van operaties die nog niet openbaar zijn gemaakt.
Alicia Kearns’ dossier over spionagewerk in Syrië is ‘waarschijnlijk illegaal’.
Gedurende de tien jaar durende Syrische crisis voerde de Britse inlichtingendienst een aantal uitgebreide, geheime informatiecampagnes[8] uit, die jaarlijks miljoenen kostten. Het doel was om de regering van Bashar Assad te destabiliseren, om Syriërs, internationale instanties en het Westerse publiek ervan te overtuigen dat genocidale militante groepen die het land plunderden een “gematigd” alternatief waren en om media over de hele wereld te overspoelen met propaganda voor de oppositie.
Deze inspanningen werden geleverd door een groep schimmige aannemers. Uit gelekte documenten die door The Grayzone zijn ingezien, blijkt dat hun werk tussen 2014 en 2016 werd overzien en geleid door Kearns onder auspiciën van Whitehall’s Counter Daesh Communications Cell.
Het werk van Kearns voor de cel omvatte onder andere het bedenken van een “door de premier goedgekeurde communicatiestrategie om Daesh te verslaan en Syrië te steunen”, het leiden van de psychologische oorlogsvoering van het Ministerie van Buitenlandse Zaken naar aanleiding van “Russische militaire activiteiten” in Damascus, en het vertegenwoordigen van Londen “bij één-op-één vergaderingen met ministers van Buitenlandse Zaken, de hoogste religieuze leiders van landen, NGO’s en buitenlandse militairen van 15 landen”. Dienovereenkomstig leverde haar team “openlijke en discrete communicatiecampagnes” binnen Groot-Brittannië en West-Azië.
Gedurende deze periode ontving Kearns drie bonussen voor “uitzonderlijk” werk en werd hij genomineerd voor de “exceptional policy delivery award” van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Een vernietigend intern overzicht[9] van de activiteiten van de cel, niet bedoeld voor publieke consumptie, was veel minder vleiend. De conclusie was dat deze geheime propagandaprogramma’s “slecht gepland waren, waarschijnlijk illegaal en ze kostten levens”.
De aannemers waar Kearns toezicht op hield[10] bestonden meestal uit hooggeplaatste militaire en inlichtingenveteranen. Het is niet bekend of de spionnen binnen deze bedrijven ooit hun formele functies bij de geheime dienst hebben neergelegd. Neem bijvoorbeeld InCoStrat[11], een schimmige organisatie opgericht door voormalige leden van het Britse leger en Emma Le Mesurier, de vrouw van wijlen de oprichter van de Syrische Witte Helmen en ex-militair-inlichtingenofficier James Le Mesurier. Emma Le Mesurier heeft toegegeven[12] een MI6 officier te zijn geweest en erkende dat haar bedrijf “geheime beïnvloedingsoperaties” uitvoerde.
Als hoofd van de cel ontmoette Kearns elke week “voormalige” MI6 vertegenwoordigers die bij deze frontgroepen waren gestationeerd en “had over alles het laatste woord”. Het zou hoogst ongebruikelijk zijn voor een burger om door de Britse inlichtingendienst te worden belast met het toezicht op het werk van haar agenten. Dit alleen al suggereert sterk dat ze in deze periode geen gewone medewerker van het Ministerie van Buitenlandse Zaken was, maar in feite een MI6 officier.
Na de leiding te hebben gehad over de door spionnen geteisterde anti-ISIS Cell, stapte Kearns over naar de Torchlight Group – alweer een dekmantel van de Britse inlichtingendienst. Van 2017 tot 2019 werkte Kearns bij Torchlight als “freelance consultant”[13] voor “gewelddadig extremisme, contra-disinformatie, hybride oorlogvoering en programma’s voor gedragsverandering voor regeringen, militairen en NGO’s”.
Het is geen verrassing dat het bedrijf werd en wordt bemand door voormalige hooggeplaatste spionnen en soldaten die gespecialiseerd zijn in taken zoals het trainen van repressieve regeringen[14] in de vuile trucs van GCHQ, het bespioneren[15] van Palestijnse vluchtelingen en het infiltreren in buitenlandse veiligheids-[16] en inlichtingendiensten namens Londen.
Het is onbekend wanneer en hoe Kearns het pad kruiste met Witte Helmen-chef James Le Mesurier, maar ze verklaarde dat ze “trots” was om met hem te hebben samengewerkt. Ze beschreef de zeer controversiële, zogenaamd humanitaire oprichter van de groep als “ongelooflijk”, in de nasleep[17] van zijn mysterieuze dood in november 2019.
Gezien hun duidelijke verwantschap, krijgt Kearns auteurschap van een opiniestuk[18] voor Huffington Post in april 2018, dagen na de vermeende aanval met chemische wapens in Douma, Syrië, een zeer verdacht karakter. Net als haar recente toespraak over Kosovo, kwam Kearns’ opiniestuk neer op een daverende oproep tot Westerse interventie, waarbij ze de nu gediscrediteerde beweringen over chemische aanvallen hypothekeerde en “samenzweringstheorieën” van sceptici van het officiële verhaal hekelde.
Later uitgelekte documenten[19] van de Organisatie voor de Preventie van Chemische Wapens bevestigen ruimschoots dat het incident in Douma een valse vlag was, uitgevoerd door gewapende oppositiegroepen die wanhopig hun nederlaag wilden afwenden. Onafhankelijke onderzoeken[20] geven aan dat Le Mesurier een centrale rol speelde bij het saboteren van het officiële onderzoek naar het incident, door persoonlijk nagemaakte bodemmonsters te leveren aan wetenschappers van de Organisatie en door getuigen te coachen.
Dit was verre van een geïsoleerd incident. The Grayzone heeft gedocumenteerd[21] hoe een incestueus web van MI6-gelinkte agenten elke vermeende chemische wapenaanval in Syrië in scène heeft gezet en op de markt heeft gebracht met het specifieke doel om een VS-laarzen-op-de-grond scenario te bespoedigen.
Groot-Brittannië creëert geheim leger voor wereldwijde regimeverandering op de Balkan
De meeste normale zakenmensen en politici prijzen hun prestaties zo publiekelijk mogelijk aan. Velen verfraaien hun prestaties zelfs om in de gunst te komen van toekomstige werkgevers, investeerders of kiezers. Maar Alicia Kearns niet.
In oktober 2011 registreerde Kearns een bedrijf dat Public Communications Ltd. heette. Het bedrijf, waarvan zij de enige directeur was, diende nooit rekeningen in voordat het in januari 2014 werd geliquideerd. De Britse wet schrijft voor dat deze vermeldingen onder geen enkele omstandigheid kunnen worden verwijderd[22] en 20 jaar na de sluiting van een bedrijf moeten blijven bestaan. Maar de gegevens van het bedrijf zijn gewist – nog een suggestie van een MI6-band.
Kearns, of iemand in haar omgeving, heeft er ook aan gewerkt om haar online voetafdruk elders sterk te verkleinen. Alle Internet Archive opnames van haar persoonlijke website[23] van voor 2020, die tweeënhalf jaar beslaan, leiden naar een lege pagina[24]. Ondertussen werd haar LinkedIn-profiel[25] ook geschoond[26] van elke verwijzing naar haar carrière voordat ze parlementslid werd, zodra ze werd gekozen in december 2019.
Een lokaal mediabericht dat gepubliceerd werd tijdens[27] Kearns’ kandidaatstelling voor het parlement dat jaar, bevat niettemin enkele onthullende details, waaronder dat ze betrokken was bij “interventies tegen desinformatie en hybride oorlogvoering” over de hele wereld, met name in de Westelijke Balkan.
Hoewel de volledige staat van dienst van Kearns werk in de regio onbekend blijft, heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken sinds 2018 een speciale campagne[28] in de Balkan lopen die bekend staat als “Global Britain”. Uitgelekte documenten over deze operatie onthullen dat het zich bezighoudt met het op slinkse wijze beïnvloeden van de samenstelling van lokale regeringen en wet- en regelgeving om de belangen van Londen te bevorderen.
Dit is bereikt door het in het geheim financieren van een netwerk van maatschappelijke organisaties, NGO’s en mediakanalen. Veel van dit werk is uitgevoerd onder het mom van “tegengaan van desinformatie”, met een specifieke focus op de Russische staatsnieuwszenders RT en Sputnik. Het ware doel van deze inspanningen wordt openhartig uiteengezet in een uitgelekt document dat betrekking heeft op een “rechtsstaat”-project van Global Britain in de regio:
“In contexten waar de prikkels van de elite niet op één lijn liggen met onze doelstellingen/waarden…kan een aanpak nodig zijn die probeert politici uit de elite ter verantwoording te roepen…We kunnen relaties en allianties opbouwen met degenen die onze doelstellingen en waarden voor hervorming delen…Het is van cruciaal belang dat de media de capaciteit en vrijheid hebben om politieke actoren ter verantwoording te roepen.”
Met andere woorden, Londen tolereert geen politieke oppositie op hoog niveau tegen zijn agenda voor de Westelijke Balkan en de Britse inlichtingendienst staat klaar om actieve maatregelen te nemen om alle lokale tegenstand te neutraliseren.
Servië was de belangrijkste regionale weerstand die werd geïdentificeerd door het ministerie van Buitenlandse Zaken, vanwege de grote publieke en politieke antipathie tegen Groot-Brittannië. De wrok van de lokale bevolking hield rechtstreeks verband met de centrale rol die Londen speelde in de 78 dagen durende “humanitaire” bombardementen van de NAVO, die Pristina in maart 1999 platgooiden[29]. Pristina, door veel Serviërs[30] beschouwd als de wieg van hun beschaving, werd door de militaire aanval onttrokken aan de greep van Belgrado.
Daarom werd het noodzakelijk geacht dat de Britse inlichtingendienst de negatieve perceptie van Londen in Belgrado zou bestrijden door middel van psychologische oorlogvoering. Dit zou helpen om de permanente scheiding van Kosovo en Servië te bewerkstelligen onder het mom van een poging om een brug te slaan tussen de gemeenschap en Servië.
De operatie met de naam “Versterking van positieve vrede in Kosovo en Servië” kostte 5 miljoen pond tussen 2020 en 2022. Het doel was om de steun voor de nationale regering van Kosovo onder de Noord-Kosovaarse Serviërs te vergroten door hen ervan te overtuigen hun moederland op te geven en een bredere lokale identiteit te omarmen.
Dit moest worden bereikt door bestaande “op identiteit gebaseerde verhalen” uit te dagen en “sociale verandering op nationaal niveau” te bewerkstelligen door “alternatieve verhalen” te promoten via “nationale en regionale mediakanalen en beïnvloeders in de sociale media”. De rol van Groot-Brittannië in de samenzwering moest te allen tijde een goed bewaard geheim blijven. Deelnemende organisaties en individuen ondertekenden geheimhoudingsverklaringen en werden “gebrieft en geïnstrueerd” over “hoe de projectfinanciering te vertegenwoordigen” als daar om werd gevraagd. Alleen agenten op de hoogste niveaus zouden enig idee hebben van de betrokkenheid van Londen.
Extern personeel dat sociale media-accounts voor het project beheerde, voorzag posts van geotags in “het gebied van de doelgroep” en zorgde ervoor dat hun activiteiten “zorgvuldig werden gekalibreerd om ervoor te zorgen dat de groei als organisch werd gezien en niet als het resultaat van externe financiering”. Ze hielden voortdurend in de gaten hoe het project lokaal werd gezien en probeerden “elke associatie van het project met de Britse overheid” te identificeren.
Er werd dan ook een speciaal evacuatieplan opgesteld, inclusief “maatregelen om gegevens, waaronder harde schijven, te verwijderen of te vernietigen” voor het geval het plan openbaar zou worden gemaakt.
Britse regering ‘deelt KFOR’s standpunt’
Nadat KFOR de oorlogszuchtige retoriek van Kearns in het parlement had verworpen, beschuldigden veel Serviërs haar[31] ervan doelbewust levens in gevaar te brengen. In Kosovo heeft een dergelijke kwaadaardige geruchtenstroom[32] de afgelopen twintig jaar onnoemelijk veel bloedvergieten veroorzaakt.
In maart 2004 beschuldigden nepberichten in de lokale media Serviërs ervan dat ze opzettelijk drie Albanese kinderen hadden verdronken, wat leidde tot een seismische opleving[33] van etnisch geladen geweld dat culmineerde in een bloedbad van bijna 20 mensen, honderden gewonden en de verwoesting van tientallen orthodoxe kerken.
Een daaropvolgend OVSE-onderzoek[34] naar de moorden concludeerde dat “zonder de roekeloze en sensatiebeluste berichtgeving… de gebeurtenissen een andere wending hadden kunnen nemen” en “misschien niet de intensiteit en het niveau van wreedheid hadden bereikt waarvan we getuige waren of zelfs helemaal niet hadden plaatsgevonden”. Het onderzoek sloot af met een grimmige waarschuwing dat “in een samenleving na een etnisch conflict zoals in Kosovo, tendentieuze berichtgeving alleen al kan leiden tot geweld”.
Hoe kan een specialiste in psychologische oorlogvoering en Westelijke Balkanexpert als Alicia Kearns zich niet bewust zijn van de mogelijke gevolgen van haar anti-Servische tirade in een tondeldoos als Pristina?
Een hoger geplaatste figuur in het Britse diplomatieke establishment, die zich veel dichter bij het brandpunt van het conflict bevond, herkende duidelijk de opruiende aard van Kearns’ tirades. Op 17 juli verwierp Nicholas Abbott, de Britse ambassadeur in Kosovo, botweg[35] Kearns’ beschuldiging dat de Servisch-orthodoxe kerk betrokken was bij wapensmokkel. Abbott deed Kearns af als een gewone parlementariër en verklaarde dat de Britse regering absoluut “het standpunt van KFOR deelt”. De diplomaat wuifde ook suggesties weg dat haar rol in de Commissie Buitenlandse Zaken haar een bevoorrecht, geheim inzicht zou kunnen hebben gegeven.
“In termen van die specifieke beschuldiging, hebben we die informatie niet,” zei Abbott. “We hebben dat bewijs niet… Dit is geen informatie die ze heeft ontvangen van de Britse regering. Dit is geen informatie die op de een of andere manier door het ministerie van Buitenlandse Zaken is gefilterd.”
Elders merkte Abbott op dat “veel” van wat hij in Pristina had gezien hem duidelijk deed denken aan Noord-Ierland. Daar voerden de verschillende spionagediensten van Londen gedurende de halve eeuw durende “Onlusten” een geheime oorlog die deed denken aan de “strategie van spanning” die MI6 tijdens de Koude Oorlog in Europa voerde onder Operatie Gladio[36]. De Britse regering tastte in het duister over veel van deze activiteiten.
Als zodanig waren de opmerkingen van de ambassadeur misschien toepasselijker dan hij bedoelde – want hetzelfde zou vandaag de dag in Kosovo kunnen gelden.
Bron: KIT KLARENBERG
https://thegrayzone.com/2023/07/27/british- intelligence-war-kosovo/
Verwijzingen:
Categorie: Roodjassen,Intriganten&Bedriegers
Tags: Alicia Kearns, Kosovo, Serviërs, EU, VS, VK, MI6, KFOR, NATO,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie