JOHN Nugent, de oprichter van het Institute for Digital Privacy, boort een niche aan in de markt voor digitale diensten. Hij helpt het publiek te verdedigen tegen een frontale aanval op onze online privacyrechten en heeft een boek gepubliceerd, Digital Privacy Self-defence – Why it matters and what to do.1
Privacy is een fundamenteel mensenrecht. Het is vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (artikel 12)pdf1, het Europees Handvest van de grondrechtenpdf2 (artikel 7) en het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de menspdf3 (artikel 8), dat in de Engelse wet is opgenomen onder de Human Rights Act 1998pdf4. Maakt dit het recht op privacy tot een vanzelfsprekende waarheid? Tot op zekere hoogte wel, maar de paradox van een vanzelfsprekende waarheid is dat het moeilijk (hoewel niet onmogelijk) is om argumenten te bedenken om haar te ondersteunen, juist omdat ze evident is, of zou moeten zijn, zonder bewijs of redenering. Dat is de betekenis van vanzelfsprekend! Toch dwingen overheden in de hele westerse wereld ons om onze digitale privacy te verdedigen.
Het boek van Nugent verkent de uitholling van onze rechten, legt het besturingsmodel van Big Tech uit en biedt een context voor waarom zoveel mensen in de afgelopen 25 jaar een permanente staat van digitale surveillance zijn gaan accepteren – het ‘Nieuwe Normaal’.
Voorvechters van privacy werden pas echt op de proef gesteld toen de Amerikaanse nationale veiligheidsstaat de 9/11 crisis als wapen gebruikte om privacyrechten te ondermijnen in naam van de strijd tegen het zogenaamde terrorisme. Na 2001 vertelde de controlestaat ons dat de enige manier om veilig te zijn voor terrorisme was om je recht op privacy op te geven. Het misleidende argument dat werd aangevoerd om de groeiende controlestaat te rechtvaardigen, was dat het opgeven van dit recht alleen de slechteriken zou treffen – er bestaat geen privacyprobleem als iemand niets te verbergen heeft. Het briljante antwoord van Ed Snowden hierop luidt: Zeggen dat je niets geeft om het recht op privacy omdat je niets te verbergen hebt, is niet anders dan zeggen dat je niets geeft om de vrijheid van meningsuiting omdat je niets te zeggen hebt.
Privacy en vrijheid zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden – je kunt niet vrij zijn als de staat en Big Tech inzage hebben in al je gesprekken, sociale media-interacties en gegevens over financiële activiteiten.
Helaas heeft de niets te verbergen mantra terrein gewonnen onder een groot deel van het onnadenkende publiek, dat niet in staat lijkt te zijn om de Benjamin Franklin quote te begrijpen:
Zij die essentiële vrijheid willen opgeven om een beetje tijdelijke veiligheid te kopen, verdienen noch vrijheid noch veiligheid. Individuele vrijheid is een fundamentele menselijke behoefte die niet ondergeschikt gemaakt kan worden aan een vals en onbereikbaar streven om het risico op alle schade tot nul te reduceren. Het accepteren van het risico op schade is de prijs die we moeten betalen om het ultieme menselijke goed – individuele vrijheid – te behouden.
Sinds 2020 wordt het woord ‘fascisme’ om de haverklap gebruikt door voorstanders van vrijheid, en met reden. Hoeveel duidelijker moet de samensmelting van staats- en bedrijfsmacht in de digitale wereld zijn? Een onlangs vrijgegeven rapport2 van agentschappen van de Amerikaanse nationale veiligheidsstaat onthulde dat de Amerikaanse overheid belastinggeld gebruikt om commercieel beschikbare informatie (‘CAI’) te kopen die zeer gevoelige gegevens over Amerikaanse burgers bevat. In hun eigen woorden:
“Deze gegevens kunnen gevoelige en intieme informatie onthullen over persoonlijke eigenschappen, privégedrag, sociale connecties en spraak van Amerikaanse en niet-Amerikaanse personen. Ze kunnen worden misbruikt om in privélevens te neuzen, reputaties te ruïneren, emotioneel leed te veroorzaken en de veiligheid van individuen te bedreigen”.
Ze verzamelen het hoe dan ook.
Nugent benadrukt dat dit misbruik niet gisteren is begonnen en dat iedereen die nog steeds denkt dat onze Big Brother regering te vertrouwen is, in La-la land leeft. Hier in het Verenigd Koninkrijk worden medische gegevens van de NHS nu gedeeld met Google en Amazon. Ons wordt verteld dat de gegevens anoniem zijn, maar onderzoekers hebben herhaaldelijk aangetoond dat geanonimiseerde databases heel gemakkelijk en nauwkeurig kunnen worden gedeanonimiseerd. (Zie Nugent, p16.) Gegevens zijn de olie van de Vierde Industriële Revolutie [WEF] en de controleketens voor overheden. De belangen van bedrijven en staten liggen perfect op één lijn.
Wat te doen
Het recht op privacy is een belangrijke pijler van menselijke waardigheid nu Big Tech en de staat samenspannen om ons op te sluiten in een digitale goelag, voorzien van een ID, elke toetsaanslag vastleggend en beteugeld voor verkeerde gedachten. Een belangrijke tactiek om hun machtsgreep te stoppen is vechten voor het behoud van onze privacy. In het boek van Nugent vind je manieren om dit te doen door het dagelijkse ongewenste volgen en profileren te beperken. Het is niet het soort verdediging dat je nodig hebt om te ontsnappen aan gerichte bewaking door staatsveiligheidsdiensten, maar het is een goed begin voor de gemiddelde persoon.
Nugent stelt voor om deze tactieken voor het verhogen van de digitale privacy te behandelen ‘als een project van 20 uur verspreid over een paar weken’. Door het op te delen in hapklare brokken binnen een redelijk tijdsbestek wordt het haalbaar. Wat mij betreft is de beste tip het overschakelen van je besturingssysteem op Linux. Er is natuurlijk geen wondermiddel en er zijn andere dingen die je moet doen. Maar meer afstand creëren tussen jezelf en het Microsoft/Google datanet is een goed begin.
De ultieme bescherming van ieders digitale privacy ligt in gedecentraliseerde en versleutelde diensten die draaien op vrije en open source software. In de tussentijd: ‘Privacy blijft je eigen verantwoordelijkheid. We moeten het allemaal terugnemen door onze privacyrechten uit te oefenen met welke middelen dan ook die tot onze beschikking staan’ – Rick Falkvinge, oprichter van de Piratenpartij3.
Universele Verklaring van de Rechten van de Mens
Artikel 12
Niemand zal onderworpen worden aan willekeurige inmenging in zijn persoonlijke aangelegenheden, in zijn gezin, zijn tehuis of zijn briefwisseling, noch aan aantasting van zijn eer en goede naam. Een ieder heeft recht op bescherming van de wet tegen dergelijke inmenging of aantasting.
Handvest van de grondrechten van de Europese Unie
Artikel 7
De eerbiediging van het privé-leven en van het familie- en gezinsleven
Eenieder heeft recht op eerbiediging van zijn privé-leven, zijn familie- en gezinsleven, zijn woning en zijn communicatie.
Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens –
Artikel 8
1 Een ieder heeft recht op respect voor zijn privé-leven, zijn familie- en gezinsleven, zijn woning en zijn correspondentie.
2 Geen inmenging van enig openbaar gezag in de uitoefening van dit recht is toegestaan, behoudens voor zover bij de wet is voorzien en in een democratische samenleving noodzakelijk is in het belang van de nationale veiligheid, de openbare veiligheid of het economisch welzijn van het land, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden of de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen.
Je kunt meer te weten komen over het werk van John Nugent door zijn website www.idigprivacy.com te bezoeken en zijn boek is hier verkrijgbaar.
Bron: Rusere Shoniwa
Verwijzingen;
Categorie: Big Data
Tags: Big Brother, 1984, digitale gevangenis, onteigening van rechten, onteigening van identiteit, blockchain technologie, CBDC,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
