Gisteravond had ik het genoegen de vertoning bij te wonen van een 90 minuten durende documentaire over de Gilets Jaunes1-beweging in Frankrijk in 2018-2019.
La Vie de tempête2 (letterlijk “leven in de storm” maar in het Engels Full Yellow Jacket getiteld) is een zeer ontroerend verslag van deze belangrijke volksopstand tegen de plutocratie.
Het combineert bedachtzame interviews met een dozijn GJ-aanhangers met vaak dramatische beelden van de gebeurtenissen op straat, toen de staat meedogenloos militaire aanvallen uitvoerde op de demonstranten, waarbij traangas, waterkanonnen en granaten werden gebruikt.
De moed van degenen die meer dan een jaar lang weekend na weekend doorgingen – met name van een vastberaden vrouw in een rolstoel – is vernederend om te zien.
De regisseur van de film, Marc Khanne, was aanwezig bij de vertoning en ik vroeg hem na afloop of hij een zekere continuïteit zag tussen de GJ-beweging en de huidige golf van protest tegen het Macron-regime, die nu ook wordt bestreden met draconische verboden en woest politiegeweld.
Hij zei dat hij zeker hetzelfde elan zag achter de 2023-opstand, maar voegde eraan toe dat, hoewel sommige GJ’s erbij betrokken waren, veel van de oorspronkelijke rebellen dat niet waren.
Zij hadden geen energie meer door hun volledige opstand en de repressie waarmee deze werd beantwoord.
Sommigen zaten nog steeds in de gevangenis, of moesten enorme boetes betalen, of hadden een zwakke gezondheid door verwondingen van politiestokken en granaten, of zelfs door wekelijkse blootstelling aan traangas.
Hij noemde een persoon die, als gevolg van dat laatste, nu intens gevoelig was voor elke vorm van chemicaliën en zelfs geen vleugje uitlaatgassen meer kon verdragen.
De oorspronkelijke rebellen zijn ook al lang geïdentificeerd en het doelwit van de staat. Ik heb gesproken met GJ’s die automatische politieboetes hebben gekregen, alleen omdat hun autokenteken in de buurt van een protest was geregistreerd.
Ik denk dat twee fundamentele inzichten uit de film naar voren kwamen.
Het eerste is dat de GJ’s heel gewone Franse mensen waren, die vaker voor het eerst protesteerden dan langdurig politiek actief waren, en dat hun eisen eenvoudig waren: sociale rechtvaardigheid en democratie.
Het was misschien dit element dat de beweging zoveel energie gaf, zoveel optimisme en zoveel verontwaardigde woede over de manier waarop zij door de staat werd behandeld, zowel in termen van laster als van politiegeweld.
Het tweede inzicht is dat dit geweld volkomen disproportioneel was en zeer bewust werd toegepast om de volksopstand de kop in te drukken.
Marc noemde na afloop van de film een foto die hij had ontdekt van een massaal protest in Toulouse in 2010, waar een menigte van ongeveer 150.000 mensen werd begeleid door één enkele politieauto, waarvan de inzittenden petten en hemdsmouwen droegen.
Wat, vroeg hij, was er in de tussenliggende acht jaar zo drastisch veranderd?
Voor mij kan het antwoord niet los worden gezien van de wereldwijde staatsgreep die we momenteel ondergaan onder de noemer The Great Reset3.
De overgang van een samenleving die pretendeert democratisch te zijn naar een openlijk autoritair model staat al lang op stapel.
Zoals 9/11 een einde maakte aan de enorme antiglobaliseringsprotesten die in de jaren negentig opbloeiden, zo was Covid bedoeld om de nieuwe golf van opstand die voor 2020 aanzwol, de kop in te drukken.
Emmanuel Macron, de voormalige Rothschild-bankier die in 2017 tot Franse president werd gekozen, heeft daar altijd deel van uitgemaakt.
Ik haalde zijn regime aan als casestudy in het essay Liberalisme: de tirannie van de rijkdom met twee gezichten4, dat ik publiceerde op de rand van het Covid-moment, op 11 maart 2020.
En in het boek Covid-19 van WEF-leider Klaus Schwab uit 2020: The Great Reset noemt hij specifiek de Gilets Jaunes5 in zijn waarschuwing dat “sociale onrust” en een “politiek en maatschappelijk verzet tegen de globalisering” een “somber scenario” vormen voor de belangen die hij vertegenwoordigt.
Als ik Marc’s film van de GJ’s met een paar jaar afstand bekijk, en nu getuige ben van de manier waarop de Franse staat in 2023 met het protest omgaat, is het voor mij heel duidelijk dat we een nieuwe historische fase zijn ingegaan, zij het hopelijk van zeer korte duur.
De laatste schokkende onthulling6 is dat Macrons politie nu van plan is om drones in te zetten tegen demonstranten, niet alleen om ze in de gaten te houden en ze via luidsprekers bevelen te geven, maar ook om ze te besproeien met chemicaliën waarmee ze later onder Uv-licht kunnen worden geïdentificeerd.
Dit is niet het gedrag van een ouderwetse pseudo-democratische regering die probeert de “rechtsstaat” te handhaven zonder het volk van zich te vervreemden.
Dit regime geeft geen moer om het volk of wat het van hen vindt.
Zij is bereid eenvoudigweg haar volledige macht te gebruiken om iedereen die zich tegen haar heerschappij durft te verzetten, te verpletteren.
Wat we hier zien heeft meer weg van een buitenlandse bezettingsregering, zoals Frankrijk die tijdens de Tweede Wereldoorlog meemaakte.
Het regime heeft geen affiniteit met de gewone Fransen en hun wensen en behandelt hen zoals de Franse staat vroeger Algerijnen behandelde; zoals het Britse rijk zijn onderdanen in India of Ierland behandelde; zoals het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime zwarten behandelde of zoals de Israëlische staat de Palestijnen blijft behandelen.
Het is natuurlijk niet alleen Frankrijk dat wordt bezet door het wereldrijk van de hebzucht.
Maar het niveau van het verzet hier heeft deze waarheid aan het licht gebracht, heeft de illusie van democratie7 voor miljoenen verbrijzeld.
Dit is op zich geen overwinning. De brute kracht van de bezettingsmacht is niet gemakkelijk te overwinnen in een frontale strijd, zoals al die dappere Gilets Jaunes die op straat ogen of armen verloren, heel goed weten.
Maar het systeem dwingen zijn brutaliteit bloot te leggen is een noodzakelijke stap om het te verslaan.
Als we deze monsterlijke wereldwijde criminele entiteit ten val willen brengen, moeten we eerst de leugens, façades en voorwendsels waarachter het zich verschuilt, afbreken, zodat de volledige misselijkmakende gruwel van haar bestaan en haar agenda aan het licht komt.
Zoals alle vampiers, zal ze verschrompelen en sterven in het reinigende zonlicht van de waarheid.
Bron: https://thefreeonline.com/2023/05/18/resisting-and-revealing-the-plutocratic-occupation/
Verwijzingen:
| 1 | https://winteroak.org.uk/the-gilets-jaunes/ |
| 2 | https://www.laviedetempete.com/ |
| 3 | https://winteroak.org.uk/the-great-reset/ |
| 4 | https://winteroakpress.files.wordpress.com/2022/03/fascism-rebranded-e-book2.pdf |
| 5 | https://winteroak.org.uk/2020/10/05/klaus-schwab-and-his-great-fascist-reset/ |
| 6 | https://twitter.com/WinterOakPress/status/1658708905164169217 |
| 7 | https://winteroak.org.uk/2023/05/02/adieu-to-the-illusion-of-democracy/ |
Categorie: Plutocratie
Tags: Rothschild, Gilet Jaunes, WEF,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
