Inleiding:
“De risico’s voor mariene habitats zijn het grootst in Caribische eilandstaten, zoals de Bahama’s en Antigua en Barbuda, en in kustwateren in Afrika, met name langs de West- en Centraal-Afrikaanse kust. In de Bahama’s, Angola en Mozambique wordt meer dan 2.000 km2 aan mariene habitats met grote risico’s geconfronteerd.” – bu.edu1, 6 december 20221
“In Angola, Fiji, Sri Lanka en Indonesië wordt meer dan 50.000 vierkante kilometer aan mariene habitats “geconfronteerd met lage maar niet te verwaarlozen risico’s van nabijgelegen projecten.” – bu.edu1, 6 december 2022
Volgens de studie leveren door China gebouwde of gefinancierde havens de grootste risico’s op voor mariene habitats; de risico’s blijven hoog, zelfs tot 30 kilometer van de haven.
China’s overzeese infrastructuurprojecten zijn niet de enige die mariene habitats verwoesten. De enorme Chinese vissersvloot draagt niet alleen bij tot de ernstige verwoesting van de mariene ecosystemen, maar ook tot de vernietiging van de bestaansmiddelen van de plaatselijke vissers.
Chinese vissersboten vernietigen de bestaansmiddelen van de West-Afrikaanse vissersgemeenschappen aan de West-Afrikaanse kust. Door de illegale Chinese visserij verliezen zij mogelijk meer dan 2 miljard dollar per jaar.
In Ghana… gebruiken illegale vissersboten Ghanese vlaggen, maar volgens de Environmental Justice Foundation is 90% van die boten eigendom van Chinese eigenaars.
“Er is geen vis in de wateren. Vroeger vingen we tot 90 trays sardinellavis per dag en nu krijgen we nauwelijks vijf trays per dag.” – Dembo Touray, visser Bakau, de grootste vissersgemeenschap van Gambia, aa.com.tr,2 2020.
Hoewel de communistische Chinese president Xi Jinping in 2019 beloofde dat de BRI “groen en duurzaam” zou worden, zei hij niet wanneer.
“China zegt dat het milieurichtlijnen zal volgen, maar de geschiedenis heeft aangetoond dat deze beschermingen niet bestaan.” – William Laurance, vooraanstaand onderzoekshoogleraar van het Centre for Tropical Environmental and Sustainability Science aan de James Cook University in Cairns, Australië, The Guardian, 20 september 2021.
Bovendien ontgint China al 70% van alle zeldzame aardmetalen, een situatie die de wereld vrijwel afhankelijk heeft gemaakt. De toekomst van het milieu van het Afrikaanse continent, kortom, ziet er allesbehalve duurzaam uit.
China’s overzeese infrastructuurprojecten brengen grote risico’s met zich mee voor het milieu. De regering van Sierra Leone heeft onlangs 250 hectare beschermd regenwoud en strand aan China verkocht – een ecotoeristisch gebied met zeldzame en bedreigde zeedieren. Afgebeeld: Tokeh Beach in Sierra Leone, nabij het Western Area Peninsula National Park, waarvan een deel is verkocht aan China. Critici noemen die verkoop een “catastrofale menselijke en ecologische ramp”. (Foto door Issouf Sanogo/AFP/Getty Images)
De overzeese infrastructuurprojecten van China brengen grote risico’s met zich mee voor het milieu, zo blijkt uit een nieuwe studie3.
Het rapport – uitgevoerd door onderzoekers van het Boston University Global Development Policy Center, de Universiteit van Queensland, de Universiteit van Californië Santa Barbara en de Colorado State University – richtte zich op de risico’s voor ecologische kust- en zee systemen van 114 overzeese ontwikkelingsprojecten van China tussen 2008 en 2019. Volgens het document vertegenwoordigen die 114 projecten slechts 20% van alle Chinese ontwikkelingsfinancieringsprojecten in die periode, wat betekent dat de resultaten van de studie waarschijnlijk slechts het topje van de ijsberg zijn.
“De risico’s voor mariene habitats zijn het grootst in Caribische eilandstaten, zoals de Bahama’s en Antigua en Barbuda, en in kustwateren in Afrika, met name langs de West- en Centraal-Afrikaanse kust. Op de Bahama’s, in Angola en Mozambique wordt meer dan 2.000 km2 mariene habitats met grote risico’s geconfronteerd”, aldus de studie.
De Chinese vissersvloot voor verre wateren is opnieuw betrokken bij verdachte en mogelijk illegale visserij in de buurt van de Argentijnse wateren. Dit melden oa. InsightCrime en de South China Morning Post
In Angola, Fiji, Sri Lanka en Indonesië wordt meer dan 50.000 vierkante kilometer mariene habitat “geconfronteerd met lage maar niet te verwaarlozen risico’s van nabijgelegen projecten”.
Volgens de studie leveren door China gebouwde of gefinancierde havens de grootste risico’s op voor mariene habitats; de risico’s blijven hoog, zelfs tot op 30 kilometer van de haven.
“Deze havens zijn te vinden op de Bahama’s, Antigua en Barbuda, Cuba, Mauritanië, Ivoorkust, Kameroen, Angola, Mozambique, Djibouti en Sri Lanka, en zijn een belangrijke drijvende kracht achter de regionale risicopunten”, aldus de studie.
Havens zijn echter niet de enige door de Chinezen gebouwde infrastructuurprojecten die risico’s inhouden voor het plaatselijke milieu.
“Verscheidene andere soorten ontwikkelingsfinancieringsprojecten, zoals elektriciteitscentrales, bruggen, wegen en andere faciliteiten, brengen grote risico’s met zich mee binnen een straal van 1 km van de projectlocatie”, aldus het rapport.
Ook werd bekendgemaakt dat één vissershaven, het Beira Fishing Port Rehabilitation-project in Mozambique, “het grootste gemiddelde risico vormt voor mariene habitats binnen een straal van 10 km van alle in de studie onderzochte projecten”.
China’s overzeese infrastructuurprojecten zijn niet de enige die mariene habitats verwoesten. De enorme visserijvloot van China draagt niet alleen bij tot de ernstige verwoesting van de mariene ecosystemen, maar ook tot de vernietiging van de bestaansmiddelen van de plaatselijke vissers. Een Zuid-Afrikaanse denktank, het Institute for Security Studies, heeft onlangs vastgesteld4 dat Chinese vissersboten de bestaansmiddelen van West-Afrikaanse vissersgemeenschappen aan de West-Afrikaanse kust vernietigen. Door de illegale Chinese visserij zouden zij jaarlijks meer dan 2 miljard dollar kunnen verliezen.
In Ghana bijvoorbeeld varen illegale vissersboten onder Ghanese vlag, maar volgens de Environmental Justice Foundation5 is 90% van die boten eigendom van Chinese eigenaars. Visserssteden in het West-Afrikaanse land Benin staan leeg, omdat de lokale bevolking wordt gedwongen6 om bij gebrek aan vis de visserij te verlaten en elders werk te zoeken. Een visser, Geoffroy Gbedevi, zei dat het voeden van zijn dochter en zwangere vrouw steeds moeilijker wordt: er is veel minder vis dan vroeger. “Niets gaat meer zoals vroeger”, zei hij7.
Toen China in de Mauritaanse stad Nouadhibou een haven bouwde voor zijn grote industriële vissersschepen8 , hadden de kleine lokale vissersgemeenschappen geen schijn van kans. China bedreigt niet alleen de bestaansmiddelen van de plaatselijke vissersgemeenschappen, maar ook hun voedselvoorziening: het land berooft de plaatselijke mariene habitats van de vis waarvan de plaatselijke bevolking leeft.
“Als we niets aan dit probleem doen, hebben we echt te maken met een uitdaging op twee niveaus,” zei Dr. Whitley Saumweber, directeur van het Stephenson Ocean Security Project van het Center for Strategic and International Security Studies in oktober 2021.
“We hebben te maken met de uitdaging van zich ontwikkelende kuststaten, een uitdaging die hun soevereiniteit, duurzaamheid en veiligheid raakt. Soevereiniteit omdat ze de toegang tot hun eigen natuurlijke rijkdommen en de controle daarover verliezen. Duurzaamheid omdat ze het vermogen verliezen om die hulpbronnen op een duurzame manier te beheren. En veiligheid vanwege de potentiële schade die dat gebrek aan beheer zal hebben voor een hulpbron die cruciaal is voor hun eigen voedselzekerheid en potentiële ontwikkelingsmogelijkheden.”
De havens en de grote risico’s die zij opleveren voor het milieu zijn echter slechts één aspect van de schade die China aan het milieu toebrengt. China investeert in havens in Afrika, voornamelijk om grondstoffen uit het continent te kunnen halen en deze terug naar China of elders te exporteren. Het bouwen van de havens is dus slechts de eerste stap in een keten van milieuvernietiging. Vismeel bijvoorbeeld – lokaal gewonnen vis die tot een poeder wordt vermalen om vis in aquacultuur te voeden – is een miljardenindustrie. In Gambia begon, kort nadat een Chinese vismeelfabriek in bedrijf was genomen, het wild in de lagune van het Bolong Fenyo natuurreservaat te sterven door illegaal giftig afval van de fabriek. Nu de Chinese vismeelfabrieken de visbestanden uitputten, heeft de plaatselijke bevolking de handel in vis volledig verloren.
“Er is geen vis meer in de wateren. Vroeger vingen we tot 90 trays sardinellavis per dag en nu krijgen we nauwelijks vijf trays per dag”, aldus9 visser Dembo Touray uit Bakau, de grootste vissersgemeenschap van Gambia.
Hetzelfde scenario doet zich voor in Mauritanië, waar Greenpeace in 201910 39 vismeelfabrieken documenteerde, tegenover slechts één in 2005, hoewel niet duidelijk is of het allemaal Chinese fabrieken waren.
Terwijl de overzeese havens van China enige aandacht hebben gekregen van wereldleiders in verband met de veiligheidsproblemen die zij opleveren, is er lang niet genoeg aandacht besteed aan de verwoestende milieueffecten die China’s Belt and Road-projecten overal ter wereld veroorzaken. In 2017, bij de opening van het Beijing Belt and Road Forum, zei VN-secretaris-generaal António Guterres11 dat het Belt and Road Initiative werd gedreven door de ambitie van “mondiale ontwikkeling”, en impliceerde dat duurzaamheid een van de drijvende krachten erachter was.
Hoewel de communistische Chinese president Xi Jinping in 2019 beloofde dat het BRI “groen en duurzaam” zou worden12, zei hij niet wanneer.
Volgens vooraanstaand onderzoeksprofessor William Laurance van het Centre for Tropical Environmental and Sustainability Science aan de James Cook University in Cairns, Australië, is er geen hoop dat de BRI duurzaam zal worden. Laurance schreef eerder13 dat China “ongekende schade toebrengt aan ecosystemen en biodiversiteit over de hele wereld.” In augustus 2021 noemde hij14 China’s Belt and Road Initiative “a global planet changer”.
“China heeft gezegd dat het koolstofarm, groen en duurzaam zal zijn, maar het is allesbehalve dat,” zei Laurance15 in september.
“Nieuwe wegen zullen nog steeds bossen decimeren, transportroutes zullen nog steeds op grote schaal biodiversiteit vernietigen. China zegt dat het milieurichtlijnen zal volgen, maar de geschiedenis heeft aangetoond dat deze beschermingen niet bestaan.”
Volgens Divya Narain, een onderzoeker van de Universiteit van Queensland, is het Belt and Road Initiative mogelijk het “riskantste milieuproject in de geschiedenis”.
“Het zal buitengewone gevolgen hebben voor het milieu omdat de corridors en andere projecten door enkele van de meest ongerepte en kwetsbare ecosystemen ter wereld lopen”, vertelde ze de Guardian in september, en voegde eraan toe dat veel voltooide projecten al “enorm schadelijk” waren.
Enkele van de ergste vervuilingen zijn afkomstig van de winning van zeldzame aardmetalen, veelal in Afrika, dat enkele van de grootste vindplaatsen ter wereld bezit. De vraag stijgt enorm: zeldzame aardmetalen worden gebruikt in alles van mobiele telefoons, computers, gevechtsvliegtuigen, geleide raketten, zonnepanelen en windturbines tot elektrische voertuigen. Hoewel de winning van zeldzame aardmetalen zeer vervuilend is, heeft China overal in Afrika mijnbouwovereenkomsten gesloten16.
Bovendien ontgint China al 70% van alle zeldzame aardmetalen, waardoor de wereld er vrijwel afhankelijk van is geworden. Kortom, de toekomst van het milieu op het Afrikaanse continent ziet er allesbehalve duurzaam uit.
Bron: Robert Williams
Referenties:
Categorie: Chinese Piraterij
Tags: Visroof, Illegale Viskwekerij, China,
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te laten ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
