Mijn goede vriend Toby Young heeft in de Spectator een stuk geschreven over het Big Brother Watch-rapport over hoe Covid-dissidenten werden bespioneerd door Britse staatsagentschappen, waaronder de desinformatieafdeling van het leger die bekend staat als de 77e Brigade.
Voor mij is de meest opvallende zin deze: “Maar, frustrerend genoeg, is er geen enkele onthulling die schandalig genoeg is om een officieel onderzoek te starten.” Ja, Tobes. Je komt er wel. Kan de reden voor deze frustratie misschien zijn dat het verslag zo ontworpen is?
Ik denk het wel. Het rapport van Big Brother Watch – met de sexy titel “Ministerie van Waarheid: de geheimzinnige overheidseenheden die uw spraak bespioneren” – komt op mij over als een schoolvoorbeeld van “limited hangout”. Dat wil zeggen dat flarden van tot dan toe “geheime” informatie in het publieke bewustzijn worden gedruppeld met de bedoeling om niet te verlichten maar om te beperken, te bedekken en te misleiden.
Net als “complottheorie”, is “limited hangout” een door de CIA gepopulariseerde uitdrukking. Stel dat de Deep State iets verkeerds heeft gedaan en na maanden of jaren te zijn afgescheept met officiële ontkenningen staat het publiek op het punt de lelijke waarheid te ontdekken. Wat hun propaganda eenheden op dat moment zullen doen, is een tactisch lek van gecureerde informatie toestaan, wat niet meer is dan halve waarheden. Terwijl het publiek zich druk maakt over deze afgezwakte versie van het schandaal, blijven de schadelijkere zaken in de schaduw.
Laten we in dit licht enkele van de belangrijkste beweringen in dit “onderzoeksverslag” onderzoeken. Hier is de eerste van de “belangrijkste bevindingen”:
“Labourleider Sir Keir Starmer, conservatieve parlementsleden David Davis en Chris Green, vooraanstaande academici van de Universiteit van Oxford en het University College London, en journalisten als Peter Hitchens en Julia Hartley-Brewer, hebben allemaal opmerkingen over de regering laten analyseren door anti-misinformatie-eenheden”.
Die paragraaf is al een enorme rode vlag. Wat doet Covid autoritair Sir Keir Starmer in hemelsnaam op een lijst van vermeende dissidenten? Waarom wordt vaccinatieliefhebber Julia Hartley-Brewer (het meest genoemde slachtoffer in het rapport) zo prominent genoemd? En wat is dat toch met dat woord “geanalyseerd”, waarvan de afgemeten neutraliteit nauwelijks iets zegt over de gesjoemel die nu regelmatig ten koste gaat van gezagsgetrouwe Britten door overheidsinstanties?
Hier is de tweede belangrijke bevinding: Target speech omvatte openbare kritiek op de reactie van de regering op de pandemie – met name lockdown modellering en vaccin paspoorten – evenals kritiek van journalisten op de terugtrekking uit Afghanistan en kritiek van parlementsleden op de Navo.
Merk op hoe de Afghanistan- en Navo-kwesties worden toegevoegd om het water te vertroebelen. Let ook op de afleidende nadruk op “lockdown modelling en vaccin paspoorten” – belangrijke kwesties, zeker, maar lang niet zo belangrijk als de meest agressief gecensureerde vorm van dissidentie, namelijk kritiek op deze vermeende vaccins en hun potentieel dodelijke effecten.
En hier is de derde belangrijke bevinding: “Soldaten van de 77e Brigade van het leger, belast met “niet-dodelijke psychologische oorlogsvoering”, verzamelden tweets van Britse burgers die over Covid-19 postten en gaven die door aan de centrale overheid – ondanks dat ze beweerden dat de operaties strikt overzee werden geleid.
Er is veel misplaatste opwinding geweest over deze ‘onthulling’. In de dubbele pagina’s tellende berichtgeving van de Mail on Sunday (op zich al een rode vlag) was het bijvoorbeeld de kop: “Leger bespioneerde critici van de lockdown”: Sceptici, waaronder onze eigen Peter Hitchens, vermoedden al lang dat ze in de gaten werden gehouden.
In de Daily Sceptic kopte Tobes zijn versie ‘The 77th Brigade spied on lockdown sceptics, including me.’ En de medische podcaster Dr. John Campbell op YouTube liet aan zijn naar verluidt 2,66 miljoen abonnees weten dat hij ooit het idee dat een eenheid van het leger zijn eigen burgers zou bespioneren in de ‘complottheorie-emmer’ had gestopt, maar dat hij nu besefte dat het waar was.
Dus het is goed nieuws, toch? Al diegenen onder ons die vanaf het begin hebben gezegd dat het 77e infiltreerde in online chatgroepen, zich voordeed onder valse identiteiten om de Covid-agenda van de regering te promoten, sceptici te trollen, vaccincritici zwart te maken enzovoort: we zijn eindelijk in het gelijk gesteld.
Je hoort deze zin vaak van mensen in Awake kringen. En als je ze vertelt dat ze zojuist het slachtoffer zijn geworden van een militaire psyop, raken ze behoorlijk overstuur en defensief. Ik begrijp dit volkomen. Wanneer jouw kant een ondubbelzinnige overwinning lijkt te hebben behaald – in dit geval het wakker schudden van de Normies voor de schade die wordt aangericht door de 77e Brigade en andere kwaadaardige staatsagentschappen – is het heel vervelend wanneer een spelbreker antwoordt dat, nee, dit eigenlijk allemaal deel uitmaakte van het plan van de Vijand.
Helaas is dat precies hoe beperkte hangouts werken. De selectief uitgelekte informatie is niet geheel waardeloos. (Als dat zo was, zou niemand het verhaal geloven). Het is eerder informatie die zijn houdbaarheidsdatum heeft bereikt. De mensen die het lekken hebben een tactische beslissing genomen: het zou toch uitkomen; op deze manier, door het vrij te geven op hun voorwaarden, kunnen ze tenminste een zekere controle houden over het verhaal.
Niet wat ze onthullen, maar wat ze NIET onthullen is het probleem. Stel dat je dit verhaal voor het eerst ziet, wat zou je dan te weten komen? Nou, u zou horen over een legereenheid die, in opdracht van de regering, Britse burgers bespioneerde. “Whoa! Dit klinkt ernstig!” zou je denken. Maar dan zou je verder lezen en je bezorgdheid zou snel afnemen omdat de beschuldigingen tegen het 77e (en de verschillende andere genoemde staatsagentschappen, zoals de Counter Disinformation Unit, de Rapid Response Unit, enz) zo onschuldig lijken.
Een van de pronkstukken van het rapport is een kort opstel van een anonieme legerklokkenluider die aan de 77e Brigade was verbonden en nu beweert zich te schamen voor zijn betrokkenheid. Maar het leest minder als een bekentenis dan als een zorgvuldig geformuleerde schadebeperkingsoefening. Deze voorbeelden geven een voorproefje:
“We werden op basistraining gestuurd, inclusief het gebruik van geanonimiseerde laptops en veel juridische briefings om ervoor te zorgen dat we wisten hoe we legaal moesten blijven.
Er was hun verteld wat wettelijk was toegestaan, zoals een “scrape” waarbij we online platforms doorzochten op trefwoorden; en wat illegaal was, zoals het herhaaldelijk zonder toestemming bekijken van de rekening van een met name genoemd Brits persoon, hoewel sommige mensen dat na hun dienst vanaf hun rekening deden.
Merk op dat hier de nadruk wordt gelegd op de naar verluidt grote inspanningen van de eenheid om alles boven tafel en legaal te houden. Merk ook op hoe eventuele overtredingen worden toegeschreven aan een paar malafide operators die, om onverklaarbare redenen, na werktijd graag doorwerkten met hun eigen tijd en apparatuur.
Deze tactiek van schadebeperking is ook duidelijk in het deel over de Counter Disinformation Unit die, zo wordt ons gevraagd te geloven, zichzelf in de knoop heeft gebracht door zich zorgen te maken over de vrijheid van meningsuiting bij het debat over het al dan niet melden van enkele tweets van Toby Young: “Uit interne e-mails blijkt dat CDU-medewerkers hebben gedebatteerd over de vraag of zij een aantal van zijn tweets aan Twitter moesten melden als een mogelijke schending van de voorwaarden. Bij het overwegen van de te nemen maatregelen merkte het personeel op dat het melden van de journalist “een verdere analyse van de gevolgen van de FoS [vrijheid van meningsuiting] zou vereisen”. Het rapport doet zijn best om ons te vertellen dat er geen bewijs is dat een van Tobes’ tweets werd gemarkeerd.
Misschien begin je te zien hoe de techniek werkt. Onder het mom van vertellen hoe verschrikkelijk deze verschillende agentschappen zijn, vertelt het rapport ons eigenlijk hoe onschuldig ze zijn. Ze waren, zo wordt ons herhaaldelijk verteld, nauwgezet in het naleven van juridische finesses. Als ze toch over de schreef gingen, was dat eerder te wijten aan overdreven individuele ijver of incompetentie dan aan kwade opzet. Wat betreft de breed uitgemeten beschuldiging dat ze Britse onderdanen “bespioneerden”? Nou, we hebben het hier niet over afluisterapparatuur, of wel? Of gevolgd worden door mannen in sjofele regenjassen. Nee, het ergste wat deze spionagediensten hebben gedaan – zo beweert het rapport – is dat ze de social media posts van een paar mensen hebben ‘gemonitord’. Hetzelfde, zou je kunnen opmerken, dat elke gewone gebruiker van Twitter elke dag doet.
Met andere woorden, dit zogenaamde onderzoeksrapport had beter Big Fat Nothingburger kunnen heten – want dat is de omvang van de schokkende onthullingen. Als u nog steeds anders gelooft, en uw hartstochtelijke zaak wilt maken dat ‘Nee, het is goed. Dankzij dit verslag zijn veel meer mensen zich bewust van wat er aan de hand is”, dan wil ik u graag aan een paar dingen herinneren.
Ten eerste voegt het rapport weinig toe aan wat Laura Dodsworth ons al vertelde in haar bestseller State of Fear uit mei 2021. Het feit dat kranten als de Mail on Sunday nu melden wat al meer dan 18 maanden openbaar is, is dus geen teken van een glorieuze nieuwe informatiedoorbraak. Het is eerder een teken dat de gevestigde orde eindelijk klaar is voor de volgende fase van haar gecontroleerde vrijgave van informatie.
Ten tweede, denk eens even aan wat dit rapport van Nothingburger ons NIET vertelt. Zoals iedereen in dissidente kringen al lang weet, zijn de activiteiten van de 77e Brigade en aanverwante staatsagentschappen aanzienlijk agressiever en verwerpelijker dan alles wat in het rapport wordt onthuld. Denk aan Mike Yeadon, ex-Pfizer-VP die vaccin-klokkenluider werd: zijn Twitter-account werd gekaapt, hij werd in diskrediet gebracht met een tirade van schunnige, anti-islamitische tweets, en min of meer van de sociale media verdreven.
Het simpele feit is dat de Britse regering – net als regeringen overal ter wereld – oorlog heeft gevoerd tegen haar burgers. Ze heeft hen gepest, overgehaald en misleid tot het nemen van vaccins die ze niet nodig hadden. Zij heeft tegen hen gelogen over de aard van de dreiging die uitgaat van de “pandemie”, over de veiligheid van vaccins, over het aantal doden en gewonden door vaccins. En zij heeft haar leugenachtige verhaal afgedwongen door het stilzwijgen van de reguliere media te kopen (met geld van de belastingbetaler, natuurlijk) en door het belasteren, marginaliseren en censureren van sceptici. Een belangrijk onderdeel van deze lelijke, volstrekt immorele, door en door antidemocratische black ops campagne zijn al die agentschappen die nu in feite witgewassen worden in dit beperkte hangout rapport.
Voordat ik hun rapport las toen het afgelopen zondag werd gepubliceerd, was ik agnostisch over Big Brother Watch, een organisatie waarvan ik heel weinig wist. Sindsdien heb ik veel gehoord dat mij verontrust: over hun financieringsbronnen, over de betrokken mensen, enzovoort. Maar voor mij is al het bewijs dat dit rapport niet te vertrouwen is, te vinden in het rapport zelf. Het onthult niets van echte waarde (althans niets dat niet snel naar buiten zou komen); het bezoedelt de vaag bruikbare informatie door ze te doorspekken met irrelevante zaken; het bagatelliseert de ernst van de dreiging die uitgaat van de betrokken organisaties door ze tegelijk scrupuleus en amateuristisch te laten klinken. Het geheel stinkt.
Bron: James Delingpole
Verwijzingen:
Laat hier uw waardering achter over dit artikel
Abonneren op de nieuwsbrief is gratis en op elk moment opzegbaar.. Bij het verschijnen van een nieuwe blogpost verschijnt dit automatisch in je mailbox
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie