Zowel in tijden van vrede als in tijden van oorlog verloopt de westerse overheersing over de rest van de wereld, evenals die van de Verenigde Staten over hun bondgenoten, via het instrument van het recht. De internationale tribunalen zijn er dus niet op uit om recht te spreken, maar om de wereldorde te bevestigen en degenen die haar uitdagen te straffen. Het Amerikaanse recht en het Europese recht dienen ook om de rest van de wereld te dwingen zich naar het beleid van Washington en Brussel te schikken. Dit systeem begint te vervagen.
Sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie heeft het Westen internationale rechtbanken en het Amerikaanse rechtssysteem gebruikt om zijn recht op te leggen. Zij veroordelen degenen die zij bestrijden en berechten nooit hun eigen misdadigers. Deze opvatting van rechtvaardigheid is het absolute voorbeeld geworden van hun dubbele moraal. Toch begint de verzwakking van de westerse overheersing sinds de overwinning van Rusland in Syrië en nog meer sinds de oorlog in Oekraïne gevolgen te hebben voor dit systeem.
HET EINDE VAN DE WESTERSE OVERHEERSING BEGON IN 2016..
Op 5 mei 2016 verkondigde president Vladimir Poetin de overwinning van de beschaving op de barbarij, d.w.z. van Syrië en Rusland op de door het Westen bewapende en gesteunde jihadisten. Hij organiseerde een op televisie uitgezonden symfonieconcert in de ruïnes van Palmyra, de oude stad waar koningin Zenobia alle religies in harmonie had laten samenleven. De symbolische titel van dit concert van het Mariinsky-orkest van Sint-Petersburg was: “Gebed voor vrede”. De heer Poetin sprak via een videoconferentie.
De westerlingen begrepen niet wat er gebeurde omdat zij niet wisten dat de jihadisten slechts marionetten van hun geheime diensten waren. In hun ogen, en vooral sinds de aanslagen van 11 september, waren zij hun vijanden. Zij begrepen niet dat de schade die de jihadi’s thuis en in de rest van de wereld aanrichtten, helemaal niet hetzelfde was. Zo kostten de aanslagen van 9/11 – die tegen alle logica in aan jihadi’s werden toegeschreven – aan 2.977 mensen het leven, terwijl Daesh* honderdduizenden Arabieren en Afrikanen vermoordde.
*https://nl.wikipedia.org/wiki/Islamitische_Staat_(in_Irak_en_de_Levant)
HET EINDE VAN DE INSTRUMENTATIE VAN DE INTERNATIONALE JUSTITIE..
Het proces dat in 2011 in Den Haag begon tegen een Afrikaanse leider die door het Westen ten val was gebracht, heeft na het Palmyra-concert een sfeerverandering ondergaan. Laten we de feiten in herinnering brengen:
in 2000 werd Laurent Gbagbo verkozen tot president van Ivoorkust. De man was de kandidaat van de Verenigde Staten. Eerst vestigde hij een autoritair regime dat bepaalde etnische groepen bevoordeelde ten koste van andere. Toen besefte hij dat hij alleen maar rijker werd dankzij zijn bondgenoot en besloot hij zijn land te dienen.
Onmiddellijk moedigden de Verenigde Staten en Frankrijk een opstand tegen hem aan, met het argument dat zij fouten hadden gemaakt. Uiteindelijk, na interventie door de Verenigde Naties, zette het Franse leger in 2011 president Gbagbo af en installeerde president Alassane Ouattara, een persoonlijke vriend van de Franse president Nicolas Sarkozy.
De afgezette Gbagbo werd gearresteerd om door het Internationaal Strafhof te worden berecht voor “genocide”. Het Hof, dat het internationale tij zag keren, is er echter nooit in geslaagd de feiten vast te stellen. Het sprak Laurent Gbagbo vrij, in 2019, vervolgens in hoger beroep in 2020.
Sindsdien zagen we de Franse aanwezigheid in Afrika onverbid-delijk afnemen.
Het Internationaal Strafhof was, in tegenstelling tot het project van zijn oprichters, een instrument van overheersing geworden dat alleen Afrikaanse nationalisten veroordeelde. Het heeft nooit de misdaden van Amerikaanse presidenten, Britse premiers of Franse presidenten onderzocht. Zijn vooringenomenheid in dienst van het imperialisme bleek duidelijk toen de aanklager, Luis Moreno Ocampo, ten onrechte beweerde Saif al-Islam Kadhafi vast te houden om de Libiërs ervan te weerhouden zich tegen de illegale NAVO-oorlog te verzetten.
HET BEGIN VAN GELIJKE INTERNATIONALE GERECHTIGHEID VOOR IEDEREEN..
Evenzo heeft de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 30 december 2022 een resolutie aangenomen waarin het Internationaal Gerechtshof, de interne rechtbank van de VN, wordt gevraagd te oordelen over de Israëlische bezetting van Palestina. Dit is een spectaculaire omkering van de meerderheid, aangezien deze bezetting al 75 jaar duurt. Het lijdt geen twijfel dat het Hof Israël zal veroordelen en de 195 lidstaten van de Verenigde Naties zal dwingen de consequenties te trekken.
De westerse landen proberen nu een nieuw tribunaal op te richten, omdat de bestaande tribunalen hen in de steek laten. De initiatiefnemers willen “Vladimir Poetin veroordelen voor de vermeende Russische misdaden in Oekraïne”.
Het doel is de mensen de verantwoordelijkheid van de Duitse bondskanselier Angela Merkel en de Franse president François Hollande te doen vergeten, die de Minsk-akkoorden mede hebben ondertekend, zonder ooit de intentie te hebben gehad ze toe te passen, en die hebben toegestaan dat 20.000 Oekraïners werden vermoord.
Het gaat er ook om te ontkennen dat de Russische president Vladimir Poetin op grond van de verantwoordelijkheid om te beschermen militair heeft ingegrepen om deze akkoorden, bekrachtigd door resolutie 2202 van de Veiligheidsraad, af te dwingen.
Elke militaire operatie maakt slachtoffers. Vaak ten onrechte. Dat is de aard van oorlogen en dat onderscheidt ze van politionele acties. Het probleem is niet om degenen die oorlogen voeren te veroordelen, maar om het gebruik van oorlog te voorkomen.
Internationaal strafrecht moet niet diegenen straffen die worden gedwongen te doden om hun land te verdedigen, maar degenen die conflicten kunstmatig creëren en diegenen die zonder reden doden. En dat zijn totaal twee verschillende zaken.
HET EINDE VAN DE INSTRUMENTATIE VAN DE WESTERSE JUSTITIE..
De Verenigde Staten en de Europese Unie hebben een buiten-territoriale werking van hun lokale wetten uitgevonden. Geheel in strijd met het Handvest van de Verenigde Naties schenden zij in naam van hun nationale recht de soevereiniteit van andere staten.
Sinds 1942 hebben de Verenigde Staten talrijke extraterritoriale wetten aangenomen:
- Wet Handelen met de Vijand (1942),
- Wet Buitenlandse Corrupte Praktijken (1977),
- Wet Cubaanse Vrijheid en Democratische Solidariteit (bekend als Helms-Burton) (1996),
- Sanctie Wet Iran en Libië (bekend als Amato-Kennedy) (1996),
- USA PATRIOT Act (2001),
- Wet Publiek, Bedrijf, Accounting, Hervorming en Investeerders Bescherming (bekend als Sarbanes-Oxley of SarbOx) (2002),
- Wet Buitenlandse Account en Belasting Naleving (FACTA) (2010), CLOUD Act (2018).
Bij dit systeem zijn Justitie en de Amerikaanse geheime diensten permanent betrokken. Volgens de DGSI (Franse contraspionage):
“Extraterritorialiteit vertaalt zich in een grote verschei-denheid aan wetten en juridische mechanismen die de Amerikaanse autoriteiten de mogelijkheid geven om buitenlandse bedrijven aan hun normen te onderwerpen, maar ook om hun know-how vast te leggen, om de ontwikkelingsinspanningen van concurrenten van Ameri-kaanse bedrijven te belemmeren, om lastige of begeerde buitenlandse bedrijven te controleren of te bewaken, en zo aanzienlijke financiële inkomsten te genereren” [1].
Het ontmoedigt buitenlandse bedrijven die in de VS werken of overal Amerikaanse dollars gebruiken om in strijd met het beleid van Washington te handelen. Het legaliseert ook economische oorlogsvoering, valselijk “sancties” genoemd, ook al zijn deze bepalingen in strijd met het VN Handvest, omdat ze niet zijn goedgekeurd door de Veiligheidsraad. Het is sterk genoeg om, bijvoorbeeld, een staat volledig te isoleren en de bevolking uit te hongeren, zoals in Irak met Bill Clinton, en nu het geval is in Syrië met Joe Biden.
Naar Amerikaans voorbeeld, neemt de Europese Unie geleidelijk haar eigen extraterritoriale wetten aan. In 2014 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie (bekend als het Hof van Luxemburg) het overzeese moederbedrijf van een Spaanse zoekmachine schuldig bevonden aan het schenden van Europese wetten door haar dochteronderneming.
Ook dit westerse model valt in duigen. De economische oorlog die het Westen voert tegen Iran, ter gelegenheid van de Westerse agressie in Syrië door proxy jihadisten, en tegen Rusland, ter gelegenheid van Moskou’s uitvoering van resolutie 2202, is te breed om toegepast te worden.
Olietankers aarzelen niet langer om Iraanse of Russische olie op zee over te laden. Iedereen weet dit, maar doet alsof hij het negeert. Als het Pentagon niet aarzelt om schepen voor de kust van Syrië tot zinken te brengen, durft het dat ook niet voor de kust van de Europese Unie na het saboteren van de Nord Stream 1 en Nord Stream 2 pijpleidingen.
Deze keer, zijn de daders niet langer “vijanden”, maar “bondgenoten”. Deze economische oorlogen zijn pas impopulair in het Westen als de westerlingen de exorbitante prijs gaan betalen.
[1]
Spionage: de modus operandi van de Verenigde Staten
Door Service société
Gepubliceerd op 13/11/2018 om 22:16, bijgewerkt op 13/11/2018 om 23:11
De Amerikanen gebruiken offensieve methoden op verschillende gebieden om de Franse exportmarkten te controleren en te beheersen ten gunste van hun economische belangen.
Bron: Thierry Meyssan
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers.
Alles hier gepubliceerd reflecteert de mening, ziens-, denkwijze van de gene die het plaatst
Geef een reactie