Het zogenaamde doel van Sustainable Development Goal 7 (“SDG7”) van de Verenigde Naties is “toegang tot betaalbare, betrouwbare, duurzame en moderne energie voor iedereen”. De werkelijke gevolgen van de uitvoering ervan kunnen niet anders zijn. Hernieuwbare energie is noch hernieuwbaar noch duurzaam en de energietransitie van SDG7 maakt het probleem van energiearmoede alleen maar erger.
Als onderdeel van een Unlimited Hangout onderzoeksserie getiteld ‘Duurzame Slavernij’[1], schreef Iain Davis een essay over de onmogelijke energietransformatie. Hieronder volgt de verkorte versie van zijn essay. Het verkorte essay zelf is lang, dus we hebben het in twee delen gesplitst. Dit is het eerste deel. We hebben dezelfde sectietitels gebruikt, in dezelfde volgorde, als het oorspronkelijke essay, voor het gemak. U kunt Davis’ gedetailleerde, goed onderbouwde en zeer informatieve essay HIER[2] lezen.
SDG7 is een van de doelen van Agenda 2030. De streefdatum om dit doel te bereiken is, zoals je zou verwachten, 2030. Het doel van SDG7 is “toegang tot betaalbare, betrouwbare, duurzame en moderne energie voor iedereen”.
VN-documenten zijn verpakt in wollige retoriek. Dit verdoezelt de onsmakelijke aspecten van “duurzame ontwikkeling”. We moeten verder kijken dan wat er wordt gezegd en wat er wordt gedaan.
Wanneer we de inspanningen van het VN-partnerschap van belanghebbenden om SDG7 te verwezenlijken nader bekijken, stellen we vast dat zij, in plaats van de problemen aan te pakken die de toegang tot energiebronnen beperken, deze problemen in feite verergeren met hun zogenaamde duurzame ontwikkeling van energie. Want ondanks hun beweringen doen zij geen echte toezeggingen om “de toegang tot betaalbare, betrouwbare, duurzame en moderne energie voor iedereen te waarborgen.”
Betaalbare energie?
Er is enige discussie over de precieze betekenis van “duurzame ontwikkeling”. Velen wijzen op de definitie in het Brundtland-rapport van 1987: Our Common Future[3]. Maar als we kijken naar de effecten van het zogenaamde “duurzame ontwikkeling”-beleid dat tot nu toe door de politieke klasse en het bedrijfsleven in de wereld is gevoerd, is dit concept van “duurzame ontwikkeling” niet meer dan wat mooie woorden, geschreven in indrukwekkend uitziende rapporten, en niets meer dan dat.
Nu economieën over de hele wereld geconfronteerd worden met de zorgwekkende gevolgen van stijgende energieprijzen, lijkt het erop dat de VN ver verwijderd is van de verwezenlijking van SDG7. Op dit moment kan de overgrote meerderheid van de mensen in de ontwikkelde landen zich de huidige energieprijzen niet veroorloven. En het vooruitzicht dat “betaalbare” energie binnen het bereik komt van mensen in ontwikkelingslanden lijkt uiterst gering.
Het is twijfelachtig of het simpelweg introduceren van een groter aandeel hernieuwbare – groene – energie in de bestaande netwerkinfrastructuur iets zal doen om de energiearmoede te verminderen. Dit geldt vooral in het licht van het feit dat hernieuwbare energie tot dusver duurder en minder betrouwbaar is gebleken dan zogenaamde “vuile energie”.
Wereldwijd zou de energiearmoede tot op zekere hoogte kunnen worden verlicht als er zou worden geïnvesteerd in de bouw van moderne en efficiënte micro-energiecentrales[4] in de momenteel afgesloten regio’s. Een systeem van lokale, gedecentraliseerde energieopwekking zou ook de economische groei herverdelen[5] en vrijwel zeker de algemene armoede en welvaartsongelijkheid verminderen.
Als betaalbare toegang tot “schone energie” voor iedereen werkelijk de doelstelling is van SDG7, zoals wordt beweerd, dan zouden we getuige moeten zijn van aanzienlijke inspanningen om de opwekking te decentraliseren en de energievoorziening te lokaliseren[6]. Maar dat is niet wat er gebeurt. In plaats daarvan worden investeringen in energiedistributie voornamelijk gekanaliseerd[7] in de ontwikkeling van het “slimme netwerk”[8].
Het Internationaal Energieagentschap merkt op dat bijna alle investeringen om “toegang tot betaalbare, betrouwbare, duurzame en moderne energie” te garanderen, worden gedaan in een handvol ontwikkelde en snelgroeiende economieën. Investeringen in infrastructuurprojecten, elektrische voertuigen, hernieuwbare energieopwekking en verbeterde batterijopslagcapaciteit zijn vooral gericht op de VS, Europa en vooral China[9].
Consumenten in ontwikkelde landen worden ook gedwongen hogere energieprijzen te betalen om de overgang naar zogenaamd hernieuwbare energie mogelijk te maken. De bevolking van Duitsland bijvoorbeeld betaalt al jaren een extra toeslag[10] om de “energietransitie” te financieren.
Dit effect van de stijgende energieprijzen wordt het sterkst gevoeld door de armsten en kwetsbaren, met name gepensioneerden[11]. Er zijn geen aanwijzingen dat deze hogere prijzen zullen dalen zodra de “energietransitie” is voltooid.
Energiearmoede zal blijven bestaan. Inspanningen voor “duurzame ontwikkeling”, die zogenaamd bedoeld zijn om de energiearmoede te verminderen, zijn niet alleen nutteloos, maar verergeren deze zelfs.
Betrouwbare energie?
Momenteel is hernieuwbare energie niet in staat om de industrie of enige andere “energie-intensieve” industrie in welk land dan ook volledig van energie te voorzien. Europese producenten van hernieuwbare energie sluiten tijdelijk hun productiefaciliteiten of stoppen ermee vanwege de gestegen energieprijzen.
Het probleem is dat de producten van de Europese fabrikanten van zonnepanelen en windturbines niet de constante energie-intensiteit kunnen opwekken die ze nodig hebben. Ze kunnen niet eens genoeg hernieuwbare energie opwekken om de energiekosten van hun eigen productielijnen zinvol te subsidiëren.
De EU-Commissie kwam met een zogenaamd “plan”, REPowerEU, om het probleem van de verstoring van de energieketen aan te pakken dat volgens haar is veroorzaakt door de oorlog van Rusland in Oekraïne.[leugen]
Een dergelijke bewering is onoprecht. Het is veel waarschijnlijker dat de aanzienlijke vermindering en mogelijke stopzetting van de energievoorziening uit Rusland voornamelijk het gevolg is van de deelname van de EU aan de door de VS geleide sanctieregeling die aan de Russische regering is opgelegd. En zelfs los van de gevolgen van die sancties is de toegenomen verstoring van de Europese energievoorziening grotendeels het resultaat van een bewuste beleidsverbintenis van de EU[12].
Maar het risico van het stopzetten van de traditionele Russische energielevering aan Europa is niets vergeleken met het risico van de overgang naar zogenaamd “betrouwbare” hernieuwbare energie. Het Europese energieprobleem dateert van voor de oorlog in Oekraïne. Tot dusver is de haast om over te schakelen op hernieuwbare energie beladen met moeilijkheden.
Zo heeft de Duitse regering met haar Energiewende-beleid de energiekosten voor de Duitse consument aanzienlijk verhoogd en de energiezekerheid van het land ondermijnd. De recente Russische leveringsproblemen hebben een bestaand probleem nog verergerd.
Momenteel zou het aandeel van hernieuwbare energie in de Duitse binnenlandse energiemix[13] 31% van het totale energieverbruik bedragen. Helaas zijn hernieuwbare energiebronnen onbetrouwbaar. De Energiewende heeft de Duitse bevolking geconfronteerd met instabiliteit van het net en Duitsland heeft momenteel moeite om in de winter voldoende energie op te wekken[14].
Om in de fundamentele energiebehoefte van het land te voorzien, moest de Duitse regering tegen aanzienlijke extra kosten de eerder gesloten kolencentrales[15] heropenen. Een van de gevolgen van de hernieuwde Duitse vraag naar steenkool was dat het energiebedrijf RWE zijn windmolenpark bij de stad Lutzerath ontmantelde om zijn kolenmijn[16] in Garzweiler uit te breiden.
Ook andere aspecten van het Energiewende-beleid slaan nergens op. Verbazingwekkend genoeg heeft Duitsland zich afgelopen april in het “paaspakket” van hervormingen ertoe verbonden om tegen 2030[17] te streven naar 80% hernieuwbare energieopwekking. Maar in maart 2021 – een jaar eerder en bijna een jaar voor de Russische militaire campagne in Oekraïne – bracht de Duitse Federale Rekenkamer een rapport uit[18] waarin werd gewaarschuwd voor de gevaren van voortzetting van de “energietransitie”.
In het verslag van maart 2021 wordt er bij de Duitse regering op aangedrongen te erkennen dat het streven naar zogenaamde “duurzame ontwikkeling” niet alleen de energiekosten voor de armste Duitse huishoudens en kleine tot middelgrote Duitse bedrijven verhoogt, maar ook het vermogen van het land in gevaar brengt om de betrouwbare stroom op te wekken die het nodig heeft om te functioneren.
Het groene waterstofconflict
Een van de oplossingen van het “Paaspakket” van de Duitse politici voor de zeer “groene” energieonzekerheid die zij hebben gecreëerd, is het opvoeren van het gebruik van biomassacentrales[19]. Dit betekent dat tijdens een wereldwijde voedselcrisis[20] de agrarische voedselproductie wordt omgeleid naar primaire energieproductie.
Wetenschappers van het Imperial College London (“ICL”) hebben de modellen opgesteld[21] om de beleidsmakers van de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk ervan te verzekeren dat er in de Europese Unie voldoende “duurzaam biomassapotentieel beschikbaar is”.
Biomassa wordt verondersteld een “groene” primaire energiebron te zijn. Maar de berekeningen waarop deze veronderstelling is gebaseerd, houden geen rekening met de energiekosten van de teelt van de landbouwgewassen (maïs, sojabonen, suikerriet, enz.) en van de oogst, het vervoer en de uiteindelijke omzetting van de gewassen in een bruikbare biobrandstof. Wanneer deze energiekosten worden opgeteld, heeft energie uit biomassa een grotere “koolstofvoetafdruk” dan de equivalente fossiele brandstof [22].
In de computermodellen van ICL wordt de “hernieuwbare” koolstofarme waterstof gebruikt als brandstof voor “geavanceerde biobrandstof thermochemische conversietechnologieën” om de geoogste biomassa om te zetten in een biobrandstof waarmee het hele Europese transportnetwerk kan worden aangedreven.
Wat een raadsel oplevert.
ICL schijnt te suggereren dat de door wind en zon opgewekte elektriciteit genoeg “hernieuwbare waterstof” kan produceren om de biobrandstof te produceren die Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en de rest van Europa van de brandstof zal voorzien die nodig is om alle auto’s, bestelwagens en vrachtwagens van energie te voorzien.
Waarom gebruiken we de door wind en zon opgewekte elektriciteit niet gewoon om elektrische voertuigen (“EV’s”) rechtstreeks op te laden en vermijden we hongersnood (veroorzaakt door het omzetten van gewassen van voedsel naar brandstof) en het nodeloos kappen van bomen?
Probleem van de energiedichtheid
Het eerste probleem is het gebrek aan energiedichtheid. Energiedichtheid is “de hoeveelheid energie die kan worden opgeslagen in een bepaald systeem, stof of gebied in de ruimte”. Hoewel biobrandstoffen, vooral biodiesel, tot de meest energiedichte vormen van zogenaamde “groene” energiebronnen behoren, zijn ze niet zo energiedicht als alternatieven voor fossiele brandstoffen.
Waterstof is een energiedichte bron, maar zon, wind en andere vormen van “hernieuwbare” elektriciteitsopwekking hebben een extreem lage energiedichtheid. Het is twijfelachtig of er voldoende “hernieuwbare waterstof” kan worden geproduceerd om de energie te leveren die nodig is voor de thermochemische omzetting van biobrandstoffen, op een schaal die in de buurt komt van wat nodig is.
Om aan de huidige vraag naar waterstof te voldoen, met alleen maar “groene waterstof”, zou de hoeveelheid “hernieuwbare energie” die uitsluitend voor de productie ervan wordt gebruikt, tweehonderd keer zo groot moeten worden.
Over het algemeen produceren hernieuwbare energiebronnen, zoals zon en wind, tussen 10% en 30% van hun functionele levensduur elektriciteit. Deze onstabiele stroomschommeling van hernieuwbare energiebronnen leidt er regelmatig toe dat sommige regio’s – bijvoorbeeld de staat Californië – hun zonne energie capaciteit op piekmomenten moeten stilleggen. In het geval van Californië moet het andere staten betalen om zijn overtollige energie via hun netten te verspreiden om zijn eigen net niet te overbelasten[23].
Net als in Duitsland hebben deze problemen met inconsistente stroom, in combinatie met de investeringssubsidies, de energiekosten voor de Californische consument doen stijgen[24].
Het probleem van de energieopslag
Het tweede probleem, dat zich alleen voordoet wanneer het zonnig is of de windsnelheid perfect is, is hoe het eventuele overschot aan energie kan worden opgeslagen.
Oncontroleerbare pieken in het energieverbruik veroorzaakten blackouts en het verlies van essentiële airconditioning[25] tijdens het hoogtepunt van de Californische zomer in 2020. Om dit soort pieken op wereldschaal te beheersen zouden de elektriciteitsnetten in elk land ter wereld volledig opnieuw moeten worden opgebouwd.
Net als in Californië kan het Duitse net de stroompieken van de wind- en zonneparken niet aan, die tijdens deze pieken vaak uit voorzorg worden stilgelegd.
Toegegeven, als de pieken op de een of andere manier zouden kunnen worden opgeslagen, zou dit een grote stap zijn in de richting van het aanpakken van de onbetrouwbaarheid van hernieuwbare energiebronnen. Helaas is voldoende opslag met de huidige technologie onmogelijk, vooral gezien het huidige gebrek aan beschikbare middelen. Zonder een aanzienlijke toename van de kernenergieproductie is de voorgestelde wereld van betrouwbare hernieuwbare energie dus een belachelijke wensdroom.
Het probleem van het wegwerpafval
Het derde probleem is de verwijdering van afval van hernieuwbare energiebronnen: Veel van het afval is niet echt “hernieuwbaar”. Zogenaamde hernieuwbare energiebronnen produceren 300 keer meer afval[26] dan een vergelijkbare kerncentrale om dezelfde hoeveelheid energie op te wekken. Bovendien hebben hernieuwbare energiebronnen meer dan 400 keer zoveel land nodig als kerncentrales om dezelfde hoeveelheid energie op te wekken.
Met een levensduur van 20 tot 30 jaar moeten veel van de zonnepanelen die begin jaren 2000 voor het eerst werden geïnstalleerd, nu worden vernietigd. Specifieke fabrieken die zonnepanelen recyclen[27] kunnen de waardevolle elementen, zoals zilver en koper, eruit halen, maar het meeste materiaal wordt verbrand in cementovens. Dit is een ongelooflijk energie-intensief proces. Er zal extra energie nodig zijn om de naar schatting 78 miljoen ton[28] zonnepanelen tegen 2050.
Zonnepanelen kunnen niet veilig worden gestort, omdat ze gevaarlijke hoeveelheden lood, cadmium en andere giftige chemicaliën bevatten.[29]
Het probleem van de ontoereikende middelen
Alsof al deze problemen nog niet onoverkomelijk genoeg waren, moet er nog een veel belangrijker obstakel worden overwonnen. Namelijk dit: Voor zover iemand weet, zijn er bij lange na niet genoeg grondstoffen op de planeet om de voorgestelde “duurzame” energie-infrastructuur aan te leggen.
De Britse regering, die medio 2019 de eerste regering ter wereld werd die zich verbindt tot een “netto nul”-beleid inzake broeikasgasemissies (BKG), heeft een verbod aangekondigd op de verkoop van benzine- en dieselauto’s tegen 2030 en een omschakeling naar een 100% EV-wagenpark.
Professor Richard Herrington schreef een brief[30] aan de Britse parlementaire commissie inzake klimaatverandering (CCC) waarin de middelen worden geschetst die nodig zijn om alleen al het bestaande wagenpark en het wegvervoer in het VK om te schakelen naar EV. Herringtons team van wetenschappers berekende de hoeveelheid zeldzame aardmetalen en andere metalen en de overige middelen en energie die nodig zijn om het plan van de Britse regering uit te voeren:
Om alle in het VK gebaseerde voertuigen vandaag te vervangen door elektrische voertuigen [. . .] zou bijna twee keer de totale jaarlijkse wereldproductie van kobalt, bijna de volledige wereldproductie van neodymium, driekwart van de wereldproductie van lithium en 12% van de wereldproductie van koper nodig zijn. [Het Verenigd Koninkrijk zal jaarlijks het equivalent van de volledige jaarlijkse kobaltbehoefte van de Europese industrie moeten invoeren. [. . .]
Als deze analyse wordt geëxtrapoleerd naar de thans geraamde twee miljard auto’s wereldwijd [. . .] zou de jaarlijkse productie van neodymium en dysprosium met 70% moeten toenemen, terwijl de kobaltproductie ten minste drie en een half keer zo groot zou moeten worden. [. . .]
De vraag naar energie voor de winning en verwerking van de metalen is bijna vier keer zo groot als de totale jaarlijkse elektriciteitsproductie van het VK. [Er zijn ernstige gevolgen voor de elektriciteitsopwekking in het VK die nodig is om deze voertuigen op te laden. Uitgaande van de gepubliceerde cijfers voor de huidige EV [. . .] zal dit een toename van 20% van de in het VK opgewekte elektriciteit vergen.
In de berekeningen van Herrington is met name geen rekening gehouden met de extra energie die nodig is voor de productie van de zonnepanelen en de wind- en waterkrachtturbines die nodig zijn om de noodzakelijke extra 20% van de totale Britse energieproductie op te wekken, alleen maar om de door het Verenigd Koninkrijk voorgestelde vloot van elektrische voertuigen op te laden.
Toen Amerikaanse wetenschappers een kritische kritische beoordeling van wereldwijde decarboniserings scenario’s[31] om na te gaan of SDG7 haalbaar is, keken zij verder dan de transformatie van vervoer en namen zij de totale vraag naar energie die nodig is voor elk ander aspect van ons leven in aanmerking.
Als de planeet zich werkelijk inzet voor deze voorgestelde energietransformatie van SDG7, betekent het probleem van de energie-intensiteit en -dichtheid dat inherent is aan hernieuwbare energiebronnen, dat de mensheid wereldwijd meer energie zal moeten opwekken, met ordes van grootte.
Het is pure fantasie – zo niet volslagen waanzin – om je voor te stellen dat de wereld momenteel over de technologie of de middelen beschikt om de benodigde energie uit “hernieuwbare energiebronnen” op te wekken. Toch zijn regeringen over de hele wereld vastbesloten om deze schijnbaar suïcidale missie uit te voeren.
Ondanks deze harde feiten moet de retoriek anders zeggen, want nationale regeringen en intergouvernementele instanties durven nooit de waarheid te vertellen over waar ze werkelijk mee bezig zijn.
Beleidsplatforms als REPowerEU en Energiewende zullen, in combinatie met het huidige sanctieregime van de EU, het sterfterisico voor de armste en meest kwetsbare Europeanen vergroten. Toch lijkt niemand zich hier iets van aan te trekken.
Deel 2 is een synopsis van de tweede helft van het essay van Iain Davis, met hoofdstukken over[32]: de bedrieglijke wereldwijde koolstofmarkt; profiteren van gefabriceerde schaarste; koolstofprijsstelling, een bizar economisch model; en de schertsvertoning van koolstofcompensatie.
Bron±
Verwijzingen±
- https://unlimitedhangout.com/2022/09/investigative-reports/sustainable-debt-slavery/ X
- https://unlimitedhangout.com/2023/01/investigative-series/sdg7-the-impossible-energy-transformation/ X
- https://en.wikisource.org/wiki/Brundtland_Report/Chapter_2._Towards_Sustainable_Development X
- https://www.omcpower.com/page/distributedenergy X
- https://www.worldbank.org/en/topic/energy/brief/sustainable-development-goal-on-energy-sdg7-and-the-world-bank-group X
- https://www.omcpower.com/page/distributedenergy X
- https://www.business-standard.com/article/current-affairs/investment-in-energy-storage-smart-grid-rose-66-in-jan-sep-period-report-122102600356_1.html X
- https://www.smartgrid.gov/the_smart_grid/smart_grid.html X
- https://www.iea.org/reports/world-energy-investment-2021/executive-summary X
- https://www.welt.de/wirtschaft/article198746739/Energiewende-Die-Oekostrom-Umlage-steigt-zum-vorletzten-Mal.html?wtmc=socialmedia.twitter.shared.web X
- Https://finance.yahoo.com/news/cost-of-living-older-generations-income-squeeze-surging-energy-bills-winter-000105252.html? X
- https://www.jpmorgan.com/insights/research/oil-gas-energy-prices X
- https://www.iea.org/countries/germany X
- https://archive.ph/NH8m8 X
- https://www.forbes.com/sites/juliecoleman/2022/07/08/germany-reopens-coal-plants-because-of-reduced-russian-energy/?sh=1f9291817350 X
- https://www.washingtonexaminer.com/policy/energy-environment/wind-farm-destroyed-converted-coal-mine X
- https://renewablesnow.com/news/german-govt-approves-plan-for-wind-solar-push-780099/ X
- https://www.welt.de/wirtschaft/article229449033/Energieversorgung-Bundesrechnungshof-warnt-vor-Stromluecke.html X
- https://www.sustainable-carbon.org/germany-to-use-controversial-biomass-amid-energy-crisis/ X
- https://www.wfp.org/global-hunger-crisis X
- https://iaindavis.com/ukc/SBioMEU.pdf X
- https://www.reuters.com/business/environment/us-corn-based-ethanol-worse-climate-than-gasoline-study-finds-2022-02-14/ X
- https://www.instituteforenergyresearch.org/renewable/solar/californias-solar-energy-overload/ X
- https://www.instituteforenergyresearch.org/renewable/solar/californias-solar-energy-overload/ X
- https://www.mercurynews.com/2020/08/17/california-blackouts-expose-problems-in-states-transition-to-clean-energy/ X
- https://archive.ph/bZhK8 X
- https://www.reuters.com/article/us-solar-recycling-idUSKBN1JL28Z X
- https://www.instituteforenergyresearch.org/renewable/solar/the-mounting-solar-panel-waste-problem/ X
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5607867/ X
- https://www.nhm.ac.uk/press-office/press-releases/leading-scientists-set-out-resource-challenge-of-meeting-net-zer.html X
- https://iaindavis.com/ukc/WCCProbs.pdf X
- https://unlimitedhangout.com/2023/01/investigative-series/sdg7-the-impossible-energy-transformation/ X
