Door Frits Bos
Premier Mark Rutte heeft in een lange speech nederig excuses gemaakt voor de slavernij. Door het stof ging hij namens de Nederlandse bevolking. Sigrid Kaag is voor niets in regeringstoestel naar Suriname gevlogen, klimaat onvriendelijk en op onze kosten. Ze kroop bijna op de grond van nederigheid. Wat een zelfbevlekking! Dit MOET stoppen!
Suriname weigert de excuses. Ultiem bot. Wat een belediging. Excuses die je maakt moeten ook aanvaard worden. Dat is niet het geval dus gelden de excuses niet. Nogal wat zwarten vinden herstelbetalingen belangrijker dan excuses. Ze vergeten echter dat zeer velen van hen al heel lang op een uitkering teren, opgebracht door Nederlandse belastingbetalers. Het zou toch eens genoeg moeten zijn zou je denken. In Nederland wonen 520.000 Surinamers en Antillianen. Ze hebben geen probleem met leven bij de nazaten van hun slavendrijvers. Zo erg is het blijkbaar niet. Het is onbegrijpelijk dat Suriname, zo rijk aan grondstoffen, onvoldoende werk biedt aan een bevolking van nog geen miljoen, waarvan 600.000 in Suriname. Het land is corrupt, een politieke puinhoop, racistisch, en staat in de Failed State index op een oneervolle plaats 116. Ex minister Stef Blok had dus gelijk, ondanks alle ontkenning van de feiten. Het wordt tijd dat Surinamers een begin gaan maken, met de kennis alhier opgedaan, om hun wonderschone land op te bouwen. Quod non.
De criminaliteit van hen ligt vijf keer boven gemiddeld autochtoon niveau. Ze hebben het vooral op onze ouderen en zwakken gemunt. Daar zouden excuses bij passen, dunkt me. Hier past ook de komma met het verzoek aan Surinaamse voorlieden hun landgenoten tot de orde te roepen. Maar ondertussen is alles volgens hen “racisme!”, “witte onschuld” en “witte superioriteit”. “Racisme” is bestorven in de mond van Silvana Simons. Wat een toegevoegde waarde. Wat een verwoesting van het brein van hun kinderen, de wrok. Prof Piet Emmer, dé expert op slavernij, wordt niet geconsulteerd. Natuurlijk niet want hij is volgens NOS verslaggever een racist. Wat een gotspe! Excuses hiervoor? Natuurlijk niet. Wangedrag. Hoe gaat het met moordenaar Bouterse? Opvallend is dat de Surinamers alhier zo weinig over hun vaderland praten.
De komma is dus niet alleen bedoeld voor autochtone Nederlanders, maar vooral ook voor zwarten. Vergeet niet dat de basis van de Caraïbische slavernij in Afrika ligt, bij de Afrikaanse slavendrijvers die de dorpen ingingen om slaven te maken. Wij waren de afnemers. Zij bepaalde de condities. Onze premier gaat voor in voortschrijdend inzicht. “Zwarte Piet moet weg.” “Nee. Zwarte Piet is zwart”, maar toch weer niet na voortschrijdend inzicht. Kampioen door de bocht gaan. “Ons past geen excuses maken voor iets zo lang geleden en wij hebben geen bloedschuld”. Maar toen toch weer wel excuses na voortschrijdend inzicht. Afgang. “De Gouden Koets willen jullie van de straat?” “Akkoord, dat doen we”. “Het n-woord verbieden?” “Prima”. “Wij doen geen herstelbetalingen”.
Maar dan toch weer wel na voortschrijdend inzicht?
Wat een puinhoop voor een premier met een ruggengraat als van een tuinslang. Deze man kan niets goed doen. Alles gaat mis, alles zorgt voor ellende. Wanneer worden we van hem verlost? Geen wonder dat de Nederlandse bevolking geen enkel vertrouwen meer heeft in de politiek. Ze bakken er buitengewoon weinig van.
Voor nogal wat Surinamers, die we al vele jaren financieel op de rails houden, kunnen we nooit iets goed doen. Ze hebben hun hand opgehouden en altijd gekregen. We gaan telkens door de bocht voor zwarte eisen. Suriname en Antillen hebben de Nederlandse belastingbetaler door de decennia heen klauwen met geld gekost. Bodemloze put. Enerzijds willen ze onafhankelijk zijn en zijn we bedankt en niet tot ziens, maar zodra ze weer in de problemen komen melden ze zich weer en komen ze om geld schooien. 40.000 euro! Wordt het niet tijd om definitief afscheid van Suriname en Antillen te nemen en ze ten opzichte van Nederland dan ook geen enkel recht op wat dan ook te gunnen? Dan kunnen ze eindelijk op eigen benen staan. Na de weigering van de excuses is de boot aan. Basta. Take back control.
Met dank aan DDS
Het hierna geplaatste artikel is uit 2020 komt van HUMANS are FREE.
Onthoud dat WOKE het gif js wat onze toekomst bedreigd, en dat gif moeten wij neutraliseren. En wat betreft dat bloedirritante kutkind Sylvana Simons, ga je schamen. Neuken met blanke mannen omdat je eigen soort onbetrouwbaar is, ja blank maar wel met geld, veel geld, dus wat maakt dat jou, een overbetaalde ZWARTE CALL GIRL!!!!
Vince
VERBODEN GESCHIEDENIS Top 8 zwarte slavenhouders
Amerikaanse geschiedenisleraren weten hoe belangrijk het is om de verschrikkingen van de slavernij te onderwijzen – niet alleen zodat de fouten van het verleden niet worden herhaald, maar ook omdat de langdurige onderdrukking en wreedheid jegens zwarte mensen zelfs tot in de moderne tijd voortduurt in belangrijke culturele kwesties zoals politiegeweld en een cyclus van armoede die rechtstreeks verband houdt met racisme dat door de slavernij is veroorzaakt.
Wat niet vaak onderwezen wordt, is dat er veel zwarte mensen waren die niet alleen deelnamen aan de slavenhandel, maar er vaak ook veel profijt van hadden.
Zij bezaten slaven als eigendom om hun eigen economisch welzijn te vergroten door gratis arbeidskrachten voor hun plantages.
Velen waren biraciale kinderen van voormalige blanke meesters en werden ofwel bevrijd ofwel in een testament bezittingen nagelaten. Het Amerikaanse Zuiden is berucht om het gebruik van slaven op hun grote plantages, en veel van de zwarte slavenhouders op deze lijst komen uit South Carolina en Louisiana.
Sommigen werden beschouwd als slavenmagnaten (voor het bezitten van meer dan 50 slaven), maar anderen verdienden hun plaats gewoon vanwege hun unieke verhalen.
8. Nat Butler
Nat Butler maakt deze lijst vanwege de speciale soort manipulatieve wreedheid die hij toonde tegenover zijn medemensen.
Butler was een van de ergste slavenhouders. Niet alleen nam hij deel aan de handel, maar hij misleidde slaven actief om weg te lopen zodat hij ze terug kon verkopen aan hun meesters.
Butler zou een slaaf overtuigen om zich te verbergen op zijn eigendom. Butler sprak dan met de eigenaar van de slaaf om uit te vinden wat de beloning was om hem terug te brengen.
Als de beloning hoog was, zou hij de slaaf gewoon terugbrengen voor het geld. Als de prijs laag was, kocht Butler de slaaf en verkocht hem met winst door aan slavenhandelaren in het zuiden.[1]
Hij kreeg een slechte reputatie in zijn county door zijn sluwe acties, en velen probeerden hem pijn te doen en zelfs te vermoorden uit wraak.
Justus Angel En Meesteres L. Horry
Justus Angel en Mistress L. Horry waren rijke zwarte meesters die elk 84 slaven bezaten, of 168 samen.
Zij bevonden zich in 1830 in Colleton District (nu Charleston County) in Zuid-Carolina. Omdat de meeste slavenhouders slechts een handvol slaven hadden, werden Angel en Horry beschouwd als economische elite en werden ze slavenmagnaten genoemd.
Voor Angel en Horry waren slaven niet meer dan arbeid, en zij beschouwden hen als hun eigendom; zij maakten jacht op weggelopen slaven en bestraften degenen die zich misdroegen.
Hoewel er geen bewijs is dat zij hun slaven harder behandelden dan andere slaveneigenaren, was het bekend dat zij hun slaven uitsluitend voor zakelijke doeleinden bezaten.
Ze kochten, verkochten en verhandelden ze als eigendom, en slaven die zich misdroegen werden streng gestraft als ze de winst in de weg stonden.
Weduwe C. Richards En Zoon P.C. Richards
In 1860 bezaten slaveneigenaren, blank of zwart, gemiddeld één tot vijf slaven.
Ongeveer 28 procent van de vrije zwarte bevolking in New Orleans bezat in die tijd slaven, en minstens zes bezaten er 65 of meer.
C. Richards en haar zoon P.C. gaan boven deze andere zes slavenhouders uit door er meer dan twee keer zoveel te bezitten.
De weduwe en haar zoon beheerden samen een grote suikerplantage en bezaten meer slaven dan alle andere zwarte slavenhouders in Louisiana in 1860, met een maximum van 152.
De familie Pendarvis
In de jaren 1730 was de familie Pendarvis een van de meest vooraanstaande in het Zuiden, met de grootste rijstplantages in de Palmetto regio en meer dan 123 slaven.
Zij domineerden Colleton County (nu het gebied van Charleston) en werden een van de rijkste slavenhoudersfamilies in Zuid-Carolina.
Het ironische is dat deze familie van rijke zwarte slavenhouders hun rijkdom per ongeluk kreeg toen er een testament werd gemaakt dat het landgoed van Joseph Pendarvis gaf aan zijn buitenechtelijke kinderen met zijn slavin, Parthena.[2]
Ondanks de eigen afkomst van de familie, bleven alle Pendarvis landgoederen slavenarbeid gebruiken terwijl ze de Palmetto State overnamen.
4. Marie Therese Metoyer
Marie woonde in het Koninkrijk Kongo toen ze haar toekomstige echtgenoot ontmoette, die hevig verliefd op haar werd.
In een tijd waarin interraciale huwelijken als verkeerd en immoreel werden beschouwd, trouwde Marie met de blanke Fransman Claude Metoyer en verhuisde met hem en hun kinderen naar Louisiana.
Omdat hun huwelijk door de maatschappij niet werd goedgekeurd, bleef Marie technisch gezien een slavin van haar man. Jaren later en na zes kinderen werd Marie eindelijk bevrijd en scheidden zij en haar man.
Claude vertrok naar Frankrijk, waar hij trouwde met een Franse vrouw. Marie bleef echter niet met niets achter en begon een plantage die aanvankelijk in tabak handelde.
Onder Marie’s leiding bloeide de familie Metoyer en de plantage groeide.
Uiteindelijk bezaten ze meer slaven dan enig ander gezin in hun district, met een aantal van 287 in 1830.
Er is niet veel bewijs van wrede behandeling van hun eigen slaven, maar de Metoyers waren berucht voor het kopen van extra slaven om de zwaarste taken op de plantage uit te voeren en ze vervolgens terug te sturen als het werk klaar was.
Dit voorkwam dat ze hun eigen slaven het vuile werk lieten doen.
3. Antoine Dubuclet
Antoine Dubuclet werd als vrij man geboren uit vrije ouders en erfde van zijn vader een grote suikerplantage genaamd Cedar Grove.
Onder zijn vader was de plantage klein en telde slechts enkele slaven. Onder Antoine’s leiding groeide de plantage en in 1860 bezat hij meer dan 100 slaven en had hij een van de grootste suikerplantages in Louisiana.
Hij was extreem rijk, zelfs meer dan zijn blanke buren. Zijn plantage was 264.000 dollar waard, terwijl het gemiddelde inkomen van zijn buren in het Zuiden slechts ongeveer 3.978 dollar bedroeg.
Na zijn huwelijk met een rijke zwarte vrouw breidden zijn landerijen zich uit, en na haar dood werd Dubuclet beschouwd als de rijkste zwarte slaveneigenaar in Louisiana.
Hij werd gekozen en diende als penningmeester van de staat tijdens de Reconstructieperiode, een van de enige zwarte mannen die het ambt meer dan één termijn bekleedde.
2. William (April) Ellison
In 1862 was William Ellison een van de grootste slavenhouders in South Carolina en tevens een van de rijkste. Hij werd als slaaf geboren en kreeg de naam April, naar de maand waarin hij werd geboren.
Hij had meer geluk dan de meesten en werd gekocht door een blanke slavenhouder genaamd William Ellison, die de tijd nam om hem op te voeden.
Toen hij 26 jaar oud was, werd hij door zijn meester bevrijd en begon hij met de bouw van zijn uitgestrekte katoenplantage.
Als vrij man liet hij zijn naam veranderen in William Ellison, die van zijn vroegere eigenaar.
Wat Ellison zo verachtelijk maakt en hem de tweede plaats op deze lijst oplevert, is de manier waarop hij zijn rijkdom vergaarde. Ellison stond erom bekend dat hij een groot deel van zijn geld verdiende als “slavenfokker”.
Het fokken van slaven was illegaal in veel zuidelijke staten, maar Ellison verkocht in het geheim bijna alle geboren vrouwtjes en hield er een paar over voor toekomstige fok.
Hij hield veel van de jonge mannen, omdat ze nuttig werden geacht op zijn plantage. Ellison stond bekend als een harde meester, en zijn slaven waren bijna uitgehongerd en zeer slecht gekleed.
Hij hield een gebouw zonder ramen op zijn eigendom voor het specifieke doel om zijn misdragende slaven aan de ketting te leggen.[3]
1. Anthony Johnson
Niemand op deze lijst heeft de slavernijgeschiedenis zo beïnvloed als Anthony Johnson. Het gerucht gaat dat hij de eerste zwarte man was die in Virginia aankwam en de eerste zwarte contractarbeider in Amerika.
Hij was ook de eerste zwarte man die zijn vrijheid verkreeg en de eerste die land bezat. Als echte pionier van primeurs kon Johnson het daar niet bij laten.
Ironisch genoeg werd hij de eerste zwarte slaveneigenaar, en het was zijn rechtszaak die de slavernij in Amerika vastlegde.
In 1635 werd Johnson bevrijd en kreeg hij een plantage van 250 hectare waar hij meester was over zowel zwarte als blanke bedienden. In 1654 klaag-de Johnson zijn buurman aan in een zaak die de geschiedenis van Amerika voorgoed zou verande-ren.
Johnsons bediende, John Casor, beweerde dat hij een contractarbeider was die een aantal jaren na zijn contract voor John-son had gewerkt en nu voor Johnsons buurman Parker werkte.
Johnson klaagde Parker aan, verklaarde dat Casor zijn bediende was “voor eeuwig” en de rechtbank stelde hem in het gelijk.
Casor moest terugkeren naar Johnson, en de zaak vestigde het principe in Amerika dat een persoon in staat is een ander persoon voor de rest van zijn leven te bezitten.
Enkele waarheden over de slavernij, hoe het werd afgeschaft en door wie:
Kijk hoe zwarte beroemdheden ontdekken dat hun voorouders slavenhouders waren:
Bronnen: DDS & HAF
Verwijzingen:
http://www.termineigh.com/genealogy/cutrer/pendarvis_narrative.pdf
https://americancivilwar.com/authors/black_slaveowners.htm
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebratie influencers
Geef een reactie