Het morele recht op gewetensbezwaren, filosofische en persoonlijke vrijstelling van vaccinatie…

Leestijd: 18 minuten

Leestijd: 26 minuten

Het morele recht op gewetensbezwaren, filosofische en persoonlijke vrijstelling van vaccinatie.
Een gerefereerd artikel door Barbara Loe Fisher, medeoprichter en voorzitter van het National Vaccine Information Center.

“De vraag is of we in dit land als Amerikanen het recht zullen hebben om vrij te kiezen welke preventieve gezondheidszorg we voor onze gezinnen willen, inclusief welke vaccins we gebruiken, of dat ons die vrijheid wordt ontnomen door volksgezondheidsfunctionarissen.”

“Dit is geen communistisch China waar het collectieve belang wordt ingeroepen om mensenrechten te schenden en het leven van het individu te devalueren. Dit is Amerika, waar we het recht hebben om keuzes te maken en beslissingen te nemen over de gezondheid van onze kinderen en onze gezinnen.”

Barbara Loe Fisher
NBC’s “The Today Show” 1997

Helaas moeten we vaststellen dat 35 jaar na dato de vrijwilligheid onder dwang wordt gepusht door acteurs en verraders uit de medische praktijk, om je te laten enten met een coctail van tegennatuurlijke elementen. Gepromoot door een Eugenist die meermaals verklaarde dat de wereld te vol was, en als zogenaamde weldoener grote bedragen ter bechikking stelt om een killshot met de snelheid van het licht in elkaar te draaien, om de mensheid te redden. Diezelfde Eugenist is een entrepreneur, wat is het doel van een ondernemer, juist het genereren van WINST. De rest van deze definitie kunt u uiteraard zelf erbij bedenken

Vince

Na een televisiedebat met Neal Halsey, M.D. over verplichte vaccinatie op NBC’s “The Today Show” in maart 1997, werd Barbara Loe Fisher, medeoprichter en voorzitter van het National Vaccine Information Center (NVIC), uitgenodigd om een presentatie te geven op de vergadering van 2 mei 1997 van het National Vaccine Advisory Committee, U.S. Department of Health and Human Services, over vrijwillige, geïnformeerde toestemming voor vaccinatie.

Het National Vaccine Information Center (NVIC) vertegenwoordigt een heel andere achterban dan toen Kathi Williams, Jeff Schwartz en ik onze non-profit educatieve organisatie in 1982 oprichtte.[1] Vijftien jaar geleden, bestond ons lidmaatschap alleen uit ouders van wie de kinderen gewond waren geraakt of waren overleden als gevolg van reacties op het DPT-vaccin.[2]

Hoewel we nog steeds veel gezinnen ver-tegenwoordigen van kinderen en volwassenen die hebben geleden onder reacties op DPT, MMR, Hib, hepatitis B en poliovaccins en krijgen we elke week telefoontjes van ouders wier kinderen vaccinreacties ondervinden, een groot deel van onze actieve supporters zijn consumenten van gezondheidszorg en zorgverleners die geïnformeerde keuzes willen maken in de gezondheidszorg, waaronder vaccinatiekeuzes, voor zichzelf en hun kinderen

Veel ouders, die ons werk steunen, zijn niet filosofisch tegen het concept van vaccinatie en hebben geen bezwaar tegen elk vaccin. Zij zijn echter wel filosofisch gekant tegen dat overheids gezondheids functionarissen de macht hebben om hen te intimideren, bedreigen en dwingen tot het schenden van hun diepgewortelde gewetensbezwaren, te schenden wanneer zij tot de conclusie komen dat ofwel vaccinatie in het algemeen, of vaker nog, een bepaald vaccin niet geschikt is voor hun kinderen.

Het National Vaccine Information Center vertegenwoordigt burgers uit elke staat, die het principe steunen van geïnformeerde toestemming voor medische behandelingen, dat een centraal ethisch principe in de praktijk van de moderne geneeskunde en wordt toegepast op medische ingrepen die een risico op letsel of overlijden inhouden. [3,4,5] Impliciet in het concept van geïnformeerde toestemming is het recht om toestemming te weigeren of, in het geval van vaccinatiewetten, het recht om gewetensbezwaar, persoonlijke overtuiging of levensbeschouwing uit te oefenen vrijstelling van het verplichte gebruik van een of meer vaccins.

Geïnformeerde toestemming: Een ethisch principe

Het Nationaal Vaccin Informatie Centrum (NVIC) heeft niet gepleit voor de afschaffing van vaccinatiewetten zoals andere groepen hebben voorgesteld. Wij hebben echter altijd het recht op geïnformeerde toestemming als een overkoepelend ethisch principe in de medische praktijk, waarop vaccinatie geen uitzondering mag vormen. Wij blijven erbij dat dit een verantwoord en ethisch te rechtvaardigen standpunt is in het licht van het feit dat vaccinatie een medische ingreep is die op een gezonde persoon wordt uitgevoerd persoon die de inherente mogelijkheid heeft om te resulteren in het letsel of de van die gezonde persoon. [6,7,8,9]

In overweging van:

Het feit dat er geen garantie is dat de opzettelijke introductie van gedode of levende micro-organismen in het lichaam van een gezonde persoon geen gevaar oplevert voor de gezondheid of de dood van die persoon. De gezondheid van die persoon niet in gevaar zal brengen of de dood van die persoon zal veroorzaken, hetzij onmiddellijk of in de toekomst; [10] en

de zeer weinig voorspelbare momenten die voor de medische wetenschap zijn vastgesteld om vooraf te waarschuwen dat er letsel of overlijden kan optreden; [11,12,13,14] en

zonder garantie dat het vaccin inderdaad de persoon tegen het oplopen van een ziekte zal beschermen; [15,16,17,18] en

bij gebrek aan voldoende wetenschappelijke kennis over de manier waarop vaccins afzonderlijk of in combinatie in het menselijk lichaam op cellulair en menselijk lichaam op cellulair en moleculair niveau, [19,20,21]

is vaccinatie een medische procedure die redelijkerwijs als experimenteel kan worden bestempeld, telkens wanneer zij wordt uitgevoerd op een gezond individu.

Verder verklaren de FDA, CDC en vaccinproducenten openlijk dat vaak het aantal menselijke proefpersonen dat wordt gebruikt in pre-licentie studies te klein zijn om zeldzame bijwerkingen te detecteren, [22] waardoor het post-marketing toezicht op nieuwe vaccins een de facto wetenschappelijk experiment. Het ethische beginsel van geïnformeerde toestemming voor vaccinatie zelfs van een nog groter belang.

Het paternalistische medische model onder vuur

De reden dat geïnformeerde toestemming sinds de 2e Wereldoorlog in toenemende mate is aangenomen als leidend ethisch principe voor de patiënt-arts relatie, [23] is even diep geworteld in de relatief nieuwe discipline van de politieke wetenschap als in meer oude filosofieën. De kern van de strijd van de geneeskunde om grip te krijgen op het recht van de mens op geïnformeerde toestemming voor een medische ingreep, is een uitdaging voor een leerstuk van de Hippocratische filosofie [24] in de medische praktijk, namelijk dat de arts en de arts alleen moet bepalen welke medische ingreep de patiënt ten goede komt.

Dit traditionele paternalistische medische model wordt in toenemende mate verworpen door de beter onderlegde zorgconsument van vandaag en vormt samen met deze uitdaging ook een historische uitdaging voor de suprematie van het allopathische medische model als het enige middel om de gezondheid te handhaven en ziekten te voorkomen. De beweging naar een meer gediversifieerd, multidimensioneel model van gezondheidszorg is een fenomeen dat zich niet alleen in de Verenigde Staten voordoet, maar in vele technologisch geavanceerde landen. [25,26,27]

Dit zijn controversiële en soms beangstigende dagen, Zowel voor consumenten en niet-allopathische zorgverleners die vechten voor het recht op betere informatie en meer keuzes in de gezondheidszorg, als voor artsen en de instellingen die zij domineren, die begrijpelijkerwijs niet houden van de inmenging of verstoring van de status quo. [28] Hoewel sociale verandering nooit gemakkelijk is voor de uitdager of de uitgedaagde, in een verlichte samenleving, verandering vaak een opmerkelijke kans op groei en vernieuwing voor iedereen is als het perspectief behouden blijft en geen van beide partijen zich inlaat met een “take no prisoners”-mentaliteit.

Samen met een algemene verwerping van het historisch paternalistische karakter van de patiënt-arts relatie ten gunste van een relatie gebaseerd op het vertellen van de waarheid en een meer gelijkwaardig besluitvormingspartnerschap, heeft het concept van het recht op geïnformeerde toestemming na de Tweede Wereldoorlog zich geconcentreerd op een erkenning van de onschendbaarheid van het individuele mensenrecht op autonomie en zelfbeschikking. [29] Dit ethische concept, geboren uit een ongekende tragedie, is de belangrijkste kracht geworden bij het vormgeven van de moderne bio-ethiek.

Van Aristoteles tot Kant: Het definiëren van morele deugdzaamheid

In de eeuwen voor de Tweede Wereldoorlog, hebben religieuze geschriften en enkele van de grootste filosofen in de geschiedenis erkend dat de zin van het leven zelf voor een groot deel afhangt van het vermogen van het individu om zijn eigen lot te kiezen. Aristoteles, die meesterlijke verdediger van empirische kennis en schepper van de deugdethiek, benadrukte dat wijsheid en morele deugd van binnenuit elk individu komen, van het cultiveren van de gevoelens die ons aanzetten tot meelevend handelen, waarheidsgetrouw, en nobele manieren te handelen.[30] Aristoteles’ respect voor het unieke vermogen van de mens om te redeneren en te kiezen voor deugdzaamheid overtuigde Thomas van Aquino, die op zijn beurt een bedreigde katholieke kerk ervan overtuigde dat religie niet bang hoefde te zijn voor de erkenning van het vermogen van de mens om de waarheid te ontdekken door middel van rede en zintuiglijke ervaring, en door geestelijke openbaring.[31]

Na de protestantse reformatie onder leiding van Maarten Luther, toen individuele verantwoordelijkheid belangrijker werd geacht dan gehoorzaamheid aan de religieuze leer, waren er in de 16e en 17e eeuw dramatische wetenschappelijke ontdekkingen, zoals die van Galileo en Isaac Newton, die een nieuw soort filosoof voortbrachten, zoals Thomas Hobbes, die een wetenschappelijk systeem van ethiek ontwikkelde met de nadruk op de georganiseerde samenleving, de staat en politieke structuren.[32]

Tegen het einde van de 18e eeuw, hield de grote Duitse filosoof Immanuel Kant vol dat het ultieme morele principe, dat bekend staat als de categorische imperatief, de gouden regel in zijn logische vorm is, dat wil zeggen, “Handel alsof het principe waarop uw handelen is gebaseerd, door uw wil een universele natuurwet wordt.” Kant stond erop dat geen mens een ander mens nooit mag behandelen als middel om een doel te bereiken hoe goed of wenselijk dat doel ook lijkt.[33]

Utilitarisme: Een politieke doctrine veranderd in een pseudo-ethiek

Maar Kant werd uitgedaagd door de Britse filosoof Jeremy Bentham, een tijdgenoot van Dr. Edward Jenner. Bentham ontwikkelde een ethische en politieke doctrine die bekend staat als het utilitarisme.[34] Utilitarisme, wat een consequentialistische theorie is, beoordeelt de juistheid of onjuistheid van een handeling aan de hand van de gevolgen en stelt dat een morele of ethische handeling resulteert in het grootste geluk voor het grootste aantal mensen.[35] Met zijn nadruk op het aantal mensen, Bentham creëerde het utilitarisme voornamelijk als leidraad voor het wetgevingsbeleid van de staat en, volgens Arras en Steinbock, moderne kosten-batenanalyses “de directe afstammelingen zijn van het klassieke utilitarisme.”[36]

Utilitarisme, dat een filosofische invloed had op het marxisme,[37] werd in zijn meest extreme en tragische vorm toegepast door de machthebbers van de Duitse staat tijdens de Tweede Wereldoorlog.[38] In een opmerkelijke reeks artikelen van artsen-bio-ethici en juristen, gepubliceerd in een november 1996 nummer van JAMA, staat een overtuigende beschrijving van hoe artsen in dienst van de staat de utilistische redenering gebruikten dat een kleiner aantal individuen kan worden opgeofferd voor het geluk van een groter aantal individuen.[39,40] In wetenschappelijke experimenten om manieren te vinden om de Duitse staat te zuiveren van alle besmetting door individuen waarvan de staat had besloten dat ze het algemeen belang schaadden, waaronder lichamelijk en geestelijk gehandicapte kinderen en volwassenen en mensen die aan ernstige ziekten leden, Artsen en ambtenaren van de volksgezondheid speelden een hoofdrol.[41]

De Code van Neurenberg: De rechten van het individu moeten op de eerste plaats komen

Uit het Artsenproces in Neurenberg kwam de Neurenberg Code voort, waarvan Yale professor in de rechten, arts en ethicus Jay Katz heeft gezegd “zo niet expliciet dan toch impliciet, opdroeg dat het principe van de vooruitgang van de wetenschap moest buigen voor een hoger principe: bescherming van de individuele onschendbaarheid. Het recht van individuen op volledige zelfbeschikking en autonomie moet voorop staan. Wetenschappelijke vooruitgang kan worden belemmerd, misschien soms zelfs onmogelijk, maar dit is een prijs die de moeite waard is.”[42]

In een ander artikel, zei Dr. Katz dat de rechters van het Neurenberg tribunaal, overweldigd door wat ze hadden geleerd, “zich een wereld voorstelden waarin vrije vrouwen en mannen, na zorgvuldige uitleg, hun eigen goede of slechte beslissingen konden nemen, maar geen beslissingen die hen onbewust werden opgelegd door het gezag van de staat, wetenschap of geneeskunde.”

Bio-ethicus Arthur Caplan sloot zich hierbij aan toen hij zei, “De Code van Neurenberg verwerpt expliciet het morele argument dat het creëren van voordelen voor velen de opoffering van enkelen rechtvaardigt. Elk experiment, hoe belangrijk of waardevol ook, vereist de uitdrukkelijke vrijwillige toestemming van het individu. Het recht van het individu om over zijn lichaam te beschikken gaat boven het belang van anderen bij het verkrijgen van kennis of voordelen.”[43]

Het eerste beginsel van de Code van Neurenberg is “De vrijwillige toestemming van het menselijk subject is absoluut noodzakelijk”. Dit betekent dat de betrokkene handelingsbekwaam moet zijn om toestemming te geven; zich in een zodanige positie moet bevinden dat hij zijn vrije keuze kan maken, zonder tussenkomst van enig element van geweld, fraude, bedrog, dwang, overreding, of een andere vorm van dwang of drang; en moet voldoende kennis en begrip hebben van de elementen van het betrokken onderwerp om hem in staat te stellen een verstandige en verlichte beslissing te nemen.”[44]

De Code van Neurenberg, die het meest specifiek betrekking heeft op het gebruik van mensen in medisch onderzoek, maar ook door bio-ethici en Amerikaanse rechtbanken wordt gezien als de basis voor het recht op geïnformeerde toestemming voor medische procedures met een risico op letsel of overlijden, werd in 1964 gevolgd door de goedkeuring van de Verklaringen van Helsinki door de World Medical Association. Net als de Code van Neurenberg, benadrukten de Verklaringen van Helsinki het recht van de mens op vrijwillige, geïnformeerde toestemming voor deelname aan medisch onderzoek dat de individuele patiënt al dan niet ten goede kan komen, of de wetenschap of de mensheid.[45]

Joods-christelijke ethische traditie beschermt gewetensvrijheid

Maar zelfs als de Code van Neurenberg en de Verklaringen van Helsinki nooit waren afgekondigd en ons hebben gewezen op de moraliteit van het aanvaarden van het menselijk recht op geïnformeerde toestemming voor medische ingrepen die ons kunnen doden of verwonden, er is de sterke joods-christelijke ethische traditie die het heilige recht beschermt van het individu om gewetensvrijheid uit te oefenen, zelfs als het in strijd is met een seculiere wet van de staat.

Deze vrijheid wordt in de katholieke canon zo onschendbaar geacht, dat de definitie van het morele geweten uitvoerig wordt besproken in de catechismus van de katholieke kerk, waarin staat: “Het geweten is een oordeel van het verstand waarbij de mens de morele kwaliteit erkent van een concrete handeling die hij gaat verrichten, aan het uitvoeren is of al heeft voltooid. Bij alles wat hij zegt en doet, is de mens verplicht trouw te volgen wat hij weet dat rechtvaardig en juist is. Het is door het oordeel van zijn geweten dat de mens het voorschrift van de goddelijke wet waarneemt en erkent.” In nog sterkere bewoordingen, waarschuwt de Katholieke Kerk dat “Een mens moet altijd gehoorzamen aan het zekere oordeel van zijn geweten. Als hij opzettelijk zou handelen tegen dat oordeel, zou hij zichzelf veroordelen.”[46]

In het Oude Testament van de Bijbel, dat de basis is voor de Joodse wet en de leidraad voor elke gelovige in de Joodse wet om de wil van God te ontdekken, Abraham wordt door God gevraagd zijn zoon te offeren om zijn geloof te tonen. Hoewel Abraham bereid is, dwingt God Abraham niet om zijn zoon te offeren. Sterker nog, God maakt duidelijk dat mensenoffers om trouw te tonen niet gepast zijn.[47] Waarom zouden artsen in een moderne staat de macht hebben om meer van een ouder te vragen dan God aan Abraham vroeg?

Bio-ethiek: Mensen zijn geen objecten of middelen tot een doel

Bio-ethici George Annas en Michael Grodin zeiden het volgende “Wanneer oorlog, politiek of ideologie mensen als objecten behandelen, verliezen we allemaal onze menselijkheid.” Of, zoals Elie Weisel zei, “Als je een idee of concept neemt en het in een abstractie verandert, opent dat de weg om van mensen ook abstracties te maken.“[48]

In elke oorlog, of het nu een oorlog is met mensen met wapens om andere mensen te verslaan, of een oorlog waarbij mensen met vaccins worden geïnjecteerd in een poging om micro-organismen te elimineren, is het gemakkelijk voor de verantwoordelijken om de instrumenten van die oorlog – mensen – als objecten en een middel om een doel te bereiken. Maar de grote morele traditie van het joods-christelijke westerse denken ondersteunt dit gevaarlijke concept niet.

David Walsh, een ethicus en politiek wetenschapper, die in mei 1996 sprak op de workshop risicocommunicatie van het Institute of Medicine, maakte duidelijk dat de enige keer dat de staat de morele autoriteit heeft om het onschendbare recht op autonomie van een mens terzijde te schuiven en hem te dwingen zijn leven te riskeren voor de staat, is wanneer het voortbestaan van de gemeenschap op het spel staat. Toen tijdens een pauze van de workshop, vroegen verschillende deelnemers hem te definiëren wat dat betekent in termen van overdraagbare ziekten, antwoordde Dr. Walsh “Wanneer het aantal sterfgevallen door een ziekte in een gemeenschap groter is dan het aantal geboorten.” [49] Het is interessant om op te merken dat geen enkele plaag in de geschiedenis, zelfs niet de Zwarte Pest en zeker geen enkele ziekte die met een vaccin te voorkomen is, noch de AIDS-epidemie, voldoet aan de definitie van overdraagbare ziekte.

Filosoof Hans Jonas, in een van de meest briljante en ontroerende essays die ik ooit heb gelezen over bio-ethiek, herinnert hij ons eraan dat een staat het recht kan hebben om een individu te vragen vrijwillig te sterven voor wat de staat heeft gedefinieerd als het algemeen belang, maar zelden of nooit heeft een staat het morele recht om de dood te eisen, maar zelden of nooit heeft een staat de morele autoriteit om dit te bevelen. Net als Dr. Walsh, waarschuwde Jonas voor de buitengewone noodsituatie die van kracht moeten zijn voordat de staat ethisch gezien de individuele autonomie mag overschrijden.

Hij concludeerde:

“Laten we niet vergeten dat vooruitgang een optioneel doel is, en geen onvoorwaardelijke verbintenis is, en dat met name het tempo ervan, hoe dwangmatig ook, niets heiligs heeft. Laten we ook niet vergeten dat een tragere vooruitgang in de verovering van ziekte de samenleving niet zou bedreigen, hoe pijnlijk het ook is voor degenen die moeten betreuren dat hun specifieke ziekte nog niet is overwonnen, maar dat de samenleving wel degelijk bedreigd zou worden door de erosie van die morele waarden waarvan het verlies, mogelijk veroorzaakt door een te meedogenloos streven naar wetenschappelijke vooruitgang, haar de meest duizelingwekkende triomfen niet meer de moeite waard zouden zijn.”[50]

Zelfs Bertrand Russell, een overtuigd agnost en soms een toegewijde aanhanger van de utilistische ethiek, waarschuwde dat “ons gedrag, wat onze ethiek ook moge zijn, alleen sociale doelen zal dienen in voor zover eigenbelang en de belangen van de samenleving in harmonie zijn.” Hij voegde eraan toe: “Het is de taak van verstandige instellingen om een dergelijke harmonie zoveel mogelijk te creëren.”[51]

Verplichte vaccinatiewetten dwingen tot schending van het morele geweten

Ik stel voor dat het niet in het belang is van de burgers van deze vrije samenleving of van volksge-zondheids functionarissen in gezag-hebbende posities in de federale of staatsoverheid om de hak van de laars van de staat te gebruiken om alle tegenstanders van verplichte vaccinatiewetten te verpletteren en individuen te dwingen hun diepge-wortelde gewetensovertuiging te schenden.[52] Het is niet in het beste belang van degenen onder u, die diep geloven in de juistheid van het gebruik van vaccins om micro-organismen te elimineren, om gewantrouwd en gevreesd te worden door de mensen die gedwongen worden de vaccins te gebruiken die u maakt en promoot voor universeel gebruik.[53]

Het is erg moeilijk voor mensen om overheidsfunctionarissen te vertrouwen die kinderen opsporen en opjagen om ervoor te zorgen dat de verplichte vaccinatiewetten, die waterpokken nu gelijkstellen met pokken en hepatitis B met polio, worden nageleefd. Het is verschrikkelijk als Amerikanen in angst leven voor overheidsfunctionarissen die bij ouders op de stoep staan met dagvaardingen om hen te beschuldigen van kindermishandeling omdat zij niet vaccineren; die ouders bedreigen omdat ze weigeren hun overlevende kinderen in te enten met hetzelfde vaccin dat een van hun andere kinderen heeft verwond of gedood; die een tiener in de boeien slaan en opsluiten omdat hij geen bewijs kan tonen dat hij een tweede MMR-prik heeft gekregen; die kinderen het recht ontzeggen om naar school; die arme zwangere moeders het recht op voedsel of een uitkering ontzeggen tenzij al hun kinderen zijn ingeënt met alle door de overheid aanbevolen vaccins.

Hoe kunnen de mensen geloven, of bereid te doen wat volksgezondheidsambtenaren zeggen als ze in angst leven voor die ambtenaren?

Wij als ouders, die onze kinderen beter kennen en liefhebben dan wie dan ook, wij een grotere morele verplichting hebben, zijn de voogden van onze kinderen totdat zij oud genoeg zijn om zelf beslissingen over leven en dood te nemen. Wij zijn verantwoordelijk voor hun welzijn en wij zijn degenen die het verdriet en de last dragen wanneer zij door welke oorzaak dan ook gewond raken of sterven. Wij zijn hun stem en door alles wat juist is in dit grote land en in het morele universum, zouden wij rationele, geïnformeerde, vrijwillig moeten beslissen voor welke ziekten en welke vaccins wij bereid zijn hun leven te riskeren – zonder angst voor vergelding van artsen in dienst van de staat.

Discussieer met ons. Onderwijs ons. Overtuig ons. Maar spoor ons niet op en dwing ons niet om ons morele geweten te schenden.

Namens het groeiende aantal Amerikaanse burgers, die het Nationaal Vaccin Informatie Centrum vertegenwoordigen, vragen wij het Nationaal Vaccin Advies Comité om het ethische principe van geïnformeerde toestemming te ondersteunen, wat in dit geval een gewetensvolle, persoonlijke overtuiging of filosofische vrijstelling van vaccinatie.

En niet alleen in Amerika, ook hier hebben wij tegenover onze kinderen en elkaar de morele plicht om elkaar te beschermen tegen regenten, het RIVM en andere leugenaars, die zich voor de show laten enten met een placebo. Negeer de valse reclamecampagnes en als de tijd daar is laat de misdadigers rekenschap afleggen voor hun misdaden tegen de menselijkheid. Ze schenden doelbewust de Code van Neurenberg en de Verklaring van Helsinki

Vince

Bron: Barbara Loe Fisher

Referenties – Bijgewerkt in 2015.

1. Institute of Medicine Vaccine Safety Committee. Adverse Effects of Pertussis and Rubella Vaccines. Appendix B: Pertussis and Rubella Vaccines: A Brief Chronology. (pp. 323-324). Washington, D.C. National Academies Press 1991.
2. Fisher BL. Compensating Vaccine Injuries: Are Reforms Needed? Testimony for U.S. House Subcommittee on Criminal Justice, Drug Policy and Human Resources. Sept. 28, 1999.
3. Council of Europe. Convention for the Protection of Human Rights and Dignity of the Human Being with regard to the Application of Biology and Medicine: Convention on Human Rights and Biomedicine. Apr. 4, 1997
4. Nir E. Informed Consent. The Stanford Encyclopedia of Philosophy 2011 (Fall Edition).
5. Cohen J, Ezer T. Human rights in patient care: A theoretic and practical framework. Health and Human Rights Journal 2013.
6. Institute of Medicine Vaccine Safety Committee. Adverse Effects of Pertussis and Rubella Vaccines. Chapter 4: Encephalopathy (pp. 86- 88). Washington, DC. The National Academies Press 1991
7. Institute of Medicine Vaccine Safety Committee. Adverse Events Associated with Childhood Vaccines: Evidence Bearing on Causality. Conclusions Based on the Evidence Bearing on Causality (pp. 12- 17). Washington, D.C. National Academy Press 1994.
8. Institute of Medicine Committee to Study New Research on Vaccines. DPT Vaccine and Chronic Nervous System Dysfunction: A New Analysis. Conclusion (p. 15). Washington, D.C. The National Academy Press 1994.
9. Weibel RE, Caserta V, Benor DE, Evans G. Acute Encephalopathy Followed by Permanent Brain Injury or Death Associated with Further Attenuated Measles Vaccines: A Review of Cases Submitted to the National Vaccine Injury Compensation Program. Pediatrics 1998; 101(3): 383-387.
10. HRSA. U.S. Vaccine Injury Compensation Statistics Report. May 2015.
11. Institute of Medicine Vaccine Safety Committee. Adverse Events Associated with Childhood Vaccines: Evidence Bearing on Causality: Need for Research and Surveillance (p. 305-308). Washington, D.C. National Academy Press 1994.
12. Institute of Medicine Vaccine Safety Forum. Summaries of Two Workshops: Detecting and Responding to Adverse Events Following Vaccination and Research to Identify Risks for Adverse Events Following Vaccination: Biological Mechanisms and Possible Means of Prevention. National Academies Press 1997.
13. Institute of Medicine Committee to Review Adverse Effects of Vaccines. Adverse Effects of Vaccines: Evidence and Causality: Evaluating Biological Mechanisms of Adverse Events: Increased Susceptibility. Washington, DC: The National Academies Press 2012.
14. Institute of Medicine Committee on the Assessment of Studies of Health Outcomes Related to the Recommended Childhood Immunization Schedule. The Childhood Immunization Schedule and Safety Stakeholder Concerns, Scientific Evidence and Future Studies: Summary: Health Outcomes (p. 5-6) and Conclusions About Scientific Findings (p. 11) and Review of Scientific Findings (p. 75- 98). Washington, D.C. The National Academies Press 2013.
15. Trollfors B. Bordetella pertussis whole cell vaccines – efficacy and toxicity. Acta Pediatr Scand 1984; 73(4): 419-425.
16. FDA. FDA Study helps provide an understanding of rising rates of whooping cough and response to vaccination. Press Release: Nov. 27, 2013.
17. Haralambieva IH, Ovsyannikova IG, Pankratz VS et al. The genetic basis for interindividual immune response variation to measles vaccine: new understanding and new vaccine approaches. Expert Rev Vaccine 2013: 12(1): 57-70.
18. CBC News. Flu vaccine only 23% effective in U.S., even less effective in Canada. CBC News Jan. 15, 2015.
19. Institute of Medicine Vaccine Safety Committee. Adverse Effects of Pertussis and Rubella Vaccines. Afterword on Research Needs. Washington, DC. The National Academies Press 1991.
20. Institute of Medicine Vaccine Safety Committee. Adverse Events Associated with Childhood Vaccines: Evidence Bearing on Causality: Need for Research and Surveillance (p. 305-308). Washington, D.C. National Academy Press 1994.
21. Institute of Medicine Committee to Review Adverse Effects of Vaccines. Adverse Effects of Vaccines: Evidence and Causality: Evaluating Biological Mechanisms of Adverse Events (p. 57-102) and Concluding Comments (p. 629-632). Washington, DC: The National Academies Press 2012.
22. WHO. Introduction to Vaccine Safety: Pre-Licensure Vaccine Safety. 2015.
23. Bennett M. A history of informed consent. The Aeolian Center 2000.
24. The Free Dictionary. Definition of Hippocratic Oath and Primum Non Nocere (First, do no harm).
25. Elsenberg DM, Davis RB, Ettner Sl et al. Trends in Alternative Medicine Use in the United States, 1990-1997: Results of a Followup National Survey. JAMA 1998; 280(18): 1569-1575.
26. Thomas SN, Ed. The Convergence of Complementary, Alternative and Conventional Health Care: Integrating Complementary and Alternative Therapies with Conventional Care. Program of Integrative Medicine, University of North Carolina 2004.
27. European Public Health Alliance (EPHA). Complementary and Alternative Medicine – An Overview. Dec. 15, 2011.
28. Getzendanner S. Permanent Injunction Order Against AMA. JAMA 1988; 259(1): 81-82.
29. Warren R. Paternalism in Medical Ethics: A Critique. Journal of The University of York Philosophy Society 2010.
30. Kraut R. Aristotle’s Ethics. Stanford Encyclopedia of Philosophy. Mar. 29, 2010.
31. Floyd S. Thomas Aquinas: Moral Philosophy. Internet Encyclopedia of Philosophy. May 23, 2006.
32. Williams G. Hobbes Moral and Political Philosophy. Internet Encyclopedia of Philosophy July 5, 2005.
33. McCormick M. Immanuel Kant: Metaphysics. Internet Encyclopedia of Philosophy June 30, 2005.
34. Sweet W. Jeremy Bentham (1748-1832). Internet Encyclopedia of Philosophy. Dec. 23, 2008
35. Kay CD. Notes on Utilitarianism. Wofford College Department of Philosophy 1997.
36. Arras JD, Steinbock B. Moral Reasoning in the Medical Context. In: Arras JD, Steinbock B, eds. Ethical Issues in Modern Medicine. Mountain View: Mayfield Publishing Co; 1995: 1-39.
37. Brunger J. Marx’s Doctrine of Use Value Compared with Mill’s Theoretic Utilitarianism. Academia.org July 12, 2014.
38. Schultz JJ. The Doctor’s Dilemma: The Utilitarian Medical Ethics of Nazi Physician Karl Brandt. University of Toronto Medical Journal 2013; 90(4): 176.
39. Barondess JA. Medicine Against Society – Lessons from the Third Reich. JAMA 1996; 276(20): 1657-1661.
40. Grodin MA, Annas GJ. Legacies of Nuremberg – Medical Ethics and Human Rights. JAMA 1996; 276(20): 1682-1683.
41. Sidel VW. The Social Responsibilites of Health Professionals – Lessons from Their Role in Nazi Germany. JAMA 1996; 276(20) 1679-1681.
42. Katz J. The Consent Principle of the Nuremberg Code – It’s Significance Then and Now. In: Nazi Doctors and the Nuremberg Code – Human Rights in Human Experimentation. Oxford University Press 1992: Page 236.
43. Caplan AL. The Doctor’s Trial and Analogies to the Holocaust in Contemporary Bioethical Debates. In: Annas GJ, Grodin MA, eds.The Nazi Doctors and the Nuremberg Code.New York, NY: Oxford University Press; 1992: 258-275.
44. U.S. Department of Health and Human Services. The Nuremberg Code.
45. World Medical Association. Declaration of Helsinki – Ethical Principles for Medical Research Involving Human Subjects.
46. Catechism of the Catholic Church. Moral Conscience: The Judgment of Conscience. Part 3, Section 1, Chapter 1, Article 6.
47. The Bible. Abraham Tested. Genesis 22: 1-22.
48. Annas GJ, Grodin MA. The Nazi Doctors and the Nuremberg Code – Human Rights in Human Experimentation. Elie Wiesel: Forward. Oxford University Press 1992.
49. Evans G, Bostrom A, Johnston RB, Fisher BL, Stoto MA, Ed. Risk Communication and Vaccination: Summary of a Workshop. Pg. 12. Institute of Medicine Vaccine Safety Forum. Washington D.C. National Academy Press 1997.
50. Jonas H. Philosophical Reflections on Experimenting with Human Subjects. In: Philosophical Essays – From Current Creed to Technological Man. Pg. 245. University of Chicago Press 1980.
51. Russell B.Religion and Science. Pg. 241. New York: Oxford University Press; 1961.
52. Fisher BL. The Vaccine Culture War in America: Are You Ready? NVIC Newsletter Mar. 8, 2015.
53. Fisher BL. Blackmail and the Medical Vaccine Exemption. NVIC Newsletter May 18, 2015.

---

Beheerder Vincent W Schoers

Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.