15 mei 1911
Het Hooggerechtshof van de V.S. verklaart John Rockefeller en zijn Trust schuldig aan corruptie, illegale handelspraktijken en afpersing. Als gevolg van deze beslissing wordt de gehele Rockefeller Standard Oil-Trust, ’s werelds grootste onderneming van die tijd, veroordeeld tot ontmanteling. Maar Rockefeller stond al boven het Hooggerechtshof en trok zich niets aan van deze beslissing.
1913
Om de publieke en politieke druk op hem en andere roofbaronnen te verlichten, gebruikt Rockefeller een truc die “filantropie” heet, waarbij de illegale winsten uit zijn roofpraktijken in de oliebusiness worden gebruikt om de Rockefeller Foundation op te richten. Dit belastingparadijs werd gebruikt om strategisch de gezondheidszorg in de V.S. over te nemen.
De Rockefeller Foundation was de dekmantel voor een nieuwe wereldwijde zakelijke onderneming van Rockefeller en zijn handlangers. Deze nieuwe onderneming werd de farmaceutische investeringsbusiness genoemd. Donaties van de Rockefeller Foundation gingen alleen naar medische scholen en ziekenhuizen. Deze instellingen waren missionarissen geworden van een nieuw soort bedrijven: de fabrikanten van gepatenteerde, synthetische geneesmiddelen.
Dit was ook de tijd waarin de eerste vitamines werden ontdekt. Het werd echter al snel duidelijk dat deze natuurlijke moleculen levensreddende voordelen voor de gezondheid hadden en dat zij veel chronische gezondheidsproblemen konden voorkomen. De eerste boeken verschenen met, later opgegeven, onderzoeken naar de gezondheidsvoordelen van vitamines. Deze pas ontdekte moleculen hadden slechts één nadeel: zij konden niet worden gepatenteert.
Al in de eerste jaren van haar bestaan stond de farmaceutische investeringsbusiness dus voor een dodelijke bedreiging: vitaminen en andere microvoedingsstoffen die werden gepromoot als programma’s voor de volksgezondheid, zouden de ontwikkeling van een omvangrijke investeringsbusiness op basis van gepatenteerde geneesmiddelen onmogelijk maken. Het uitschakelen van deze ongewenste concurrentie van natuurlijke microvoedingsstoffen werd dus een kwestie van leven of dood voor de farmaceutische industrie.
1918
De Rockefeller Foundation gebruikt de Spaanse griepepidemie – en de media (die zij toen al beheerste) – om een heksenjacht te beginnen op alle vormen van geneeskunde die niet onder haar patenten vielen.
Binnen de volgende 15 jaar werden alle medische scholen in de VS, de meeste ziekenhuizen en de American Medical Association in wezen pionnen op het schaakbord van Rockefeller’s strategie om de gehele gezondheidszorg te onderwerpen aan het monopolie van zijn farmaceutische investeringsbedrijf.
Vermomd als “Moeder Theresa” werd de Rockefeller Foundation ook gebruikt om vreemde landen en hele continenten te veroveren voor de farmaceutische investeringsbusiness – net zoals Rockefeller zelf een paar decennia eerder had gedaan met zijn petrochemische investeringsbusiness.
1925
Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, in Duitsland, wordt het eerste chemisch/farmaceutisch kartel opgericht om te concurreren met Rockefeller’s streven naar controle over de wereldwijde geneesmiddelenmarkt. Onder leiding van de Duitse multinationals Bayer, BASF en Hoechst werd het I.G. Farben kartel opgericht met een totaal aantal werknemers van meer dan 80.000. De race om wereldwijde controle was begonnen.
29 november 1929
Het Rockefeller kartel (U.S.A.) en het I.G. Farben kartel (Duitsland) besloten de hele wereld in belangenzones te verdelen – precies dezelfde misdaad waarvoor Rockefeller 18 jaar eerder was veroordeeld, toen zijn trust de U.S. in “belangenzones” had verdeeld.
1932 / 33
Het I.G. Farben kartel, even onverzadigbaar, besluit niet langer gebonden te zijn door de beperkingen van 1929. Ze steunen een opstandige Duitse politicus, die I.G. Farben belooft de wereld militair voor hen te veroveren. Met miljoenen dollars aan verkiezingsgiften grijpt deze politicus de macht in Duitsland, verandert de Duitse democratie in een dictatuur en komt zijn belofte na om zijn veroveringsoorlog te beginnen, een oorlog die al snel bekend wordt als WO II.
In elk land dat Hitlers wehrmacht binnenviel, bestond de eerste daad erin de chemische, petrochemische en farmaceutische industrieën te beroven en ze – gratis – toe te wijzen aan het I.G. Farben imperium.
1942 – 45
Om zijn wereldleiderschap met gepatenteerde medicijnen te verstevigen, test het I.G. Farben kartel zijn gepatenteerde farmaceutische stoffen op concentratiekamp gevangenen in Auschwitz, Dachau en vele andere plaatsen. De vergoedingen voor het uitvoeren van deze onmenselijke studies werden rechtstreeks overgemaakt van de bankrekeningen van Bayer, Hoechst en BASF naar de bankrekeningen van de SS, die de concentratiekampen exploiteerde.
1945
I.G. Farben’s plan om de controle te krijgen over de wereld olie en drugs markten is mislukt. De V.S. en de andere geallieerden hebben WO II gewonnen. Niettemin hadden veel Amerikaanse en geallieerde soldaten hun leven verloren tijdens het conflict, en de beloning van de geallieerden was weinig vergeleken met de beloningen van anderen. De bedrijfsaandelen van de verliezers, I.G. Farben, gingen naar de Rockefeller trust (U.S.A.) en Rothschild / J.P. Morgan (U.K.).
1947
In het Neurenberg tribunaal voor oorlogsmisdaden werden 24 managers van Bayer, BASF, Hoechst en andere leidinggevenden van het I.G. Farben kartel berecht voor misdaden tegen de menselijkheid. Deze misdaden omvatten: het leiden van aanvalsoorlogen, het instellen van slavernij en het plegen van massamoord. In zijn slotpleidooi vatte VS-hoofdaanklager Telford Taylor de misdaden van deze bedrijfscriminelen samen met de volgende woorden: “Zonder I.G. Farben, zou de tweede wereldoorlog niet mogelijk zijn geweest”.
Zoals ik in eerdere comentaren al had aangegeven was dat de 2e WO een patenten oorlog was.
Vince
Verbazend genoeg kregen de echte schuldigen voor de dood van 60 miljoen mensen in de tweede wereldoorlog – de I.G. Farben executives – de mildste vonnissen. Zelfs de directieleden die verantwoordelijk waren voor de misdaden in I.G. Auschwitz, kregen slechts maximaal twaalf jaar gevangenisstraf. Verbaasd? Dat hoeft ook niet.
In 1944 was Nelson Rockefeller al toegetreden tot de uitvoerende macht van de Amerikaanse regering. Hij begon als Onder-Secretaris van Staat en eindigde een paar jaar later als Speciaal Adviseur van President Truman voor Speciale Zaken. Met andere woorden, op kritieke momenten in de 20e eeuw namen de Rockefeller-belangen rechtstreeks de leiding. Zij beslisten over de naoorlogse vorm van de wereld en de verdeling van de rijkdom.
Als zodanig, onder invloed van het U.S. State Department, kunnen de vonnissen in Neurenberg tegen de I.G. Farben managers gemakkelijk verklaard worden. In ruil voor het overnemen van de bedrijfsaandelen van I.G. Farben, en daarmee de wereldwijde controle over de olie- en drugshandel, zorgde Nelson Rockefeller ervoor dat de echte schuldigen van de Tweede Wereldoorlog niet werden opgehangen. In feite, en zoals we zullen zien, waren ze nodig.
1949
De Bondsrepubliek Duitsland werd opgericht. Dit was de eerste keer in de geschiedenis dat de grondwet en samenleving van een geïndustrialiseerde natie kon worden gepland en gemodelleerd als een fort van de farmaceutische investeringsbusiness – een transatlantische buitenpost voor de Rockefeller belangen.
Binnen slechts een paar jaar werden de I.G. Farben managers die in Neurenberg waren veroordeeld vrijgelaten uit de gevangenis en teruggeplaatst in hun vroegere posities als belanghebbenden van de Rockefeller belangen. Fritz Ter Meer, bijvoorbeeld, die tot twaalf jaar gevangenisstraf was veroordeeld voor zijn misdaden in Auschwitz, was in 1963 weer voorzitter van de raad van bestuur van Bayer, Duitslands grootste farmaceutische multinational!
1945 – 49
De rol van de gebroeders Rockefeller bleef niet beperkt tot het overnemen van de wereldmonopolies van de olie- en geneesmiddelenindustrie. Zij moesten ook het politieke kader scheppen waarin deze bedrijven konden gedijen. Onder hun invloed werden daarom in 1945 in San Francisco de Verenigde Naties opgericht. Om de politieke controle over de naoorlogse wereld in handen te krijgen, hadden drie landen – de belangrijkste exportlanden van drugs – het voor het zeggen, terwijl 200 andere naties slechts toeschouwers waren.
Opgericht als organisaties die zogenaamd het welzijn van de wereldbevolking moesten dienen, bleken de ondergeschikte organisaties van de VN, zoals de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en de Wereldhandelsorganisatie (WTO), al snel niets meer te zijn dan de politieke wapens van de wereldwijde olie- en drugsbelangen.
1963
Namens de Rockefeller belangen leidde de regering van de farmaceutische bananenrepubliek Duitsland een van de meest beruchte pogingen die ooit binnen de Verenigde Naties zijn ondernomen. Onder het voorwendsel van consumenten-bescherming begon het een vier decennia durende kruistocht om vitaminetherapieën en andere natuurlijke, niet octrooieerbare gezondheids benaderingen in alle lidstaten van de Verenigde Naties te verbieden. Het doel was eenvoudigweg alle concurrentie voor de miljardenbusiness met gepatenteerde medicijnen uit te bannen. Het plan was simpel: kopieer voor de hele wereld wat in Amerika in de jaren twintig al was bereikt – een monopolie op de gezondheidszorg voor de investeringsbusiness met gepatenteerde medicijnen.
Aangezien de markt voor de farmaceutische investeringsbusiness afhankelijk is van het voortbestaan van ziekten, waren de ontwikkelde geneesmiddelen niet bedoeld om ziekten te voorkomen, te genezen of uit te roeien. Het doel van de wereldwijde strategie was dus de gezondheid van miljarden mensen te monopoliseren, met pillen die bijna de symptomen bestrijden maar nauwelijks de onderliggende oorzaak van de ziekte aanpakken. Door miljarden mensen de toegang te ontzeggen tot levensreddende informatie over de gezondheidsvoordelen van natuurlijke gezondheids-benaderingen, en tegelijkertijd een monopolie te vestigen met grotendeels ondoeltreffende en vaak giftige gepatenteerde geneesmiddelen, werden ziekte en dood in genocidale proporties veroorzaakt.
Deze epidemie van onnodige invaliditeit en dood door de farmaceutische handel met ziekte is ongeëvenaard in de geschiedenis.
Linus Pauling en andere eminente wetenschappers verdienen lof voor het feit dat zij de deur van de kennis over de gezondheidsvoordelen van vitamines en andere effectieve natuurlijke gezondheidsbenaderingen hebben opengehouden. Zonder hen zouden we nu al in een gezondheidsgevangenis leven, bewaakt door de poortwachters van de farmaceutische industrie met ziekte in de geneeskunde, de politiek en de media.
Linus Pauling verdient ook lof voor het feit dat hij het belang van Dr. Rath’s vroege onderzoek naar vitamines en hart- en vaatziekten heeft onderkend, en voor het feit dat hij Dr. Rath heeft uitgenodigd om zich tijdens zijn laatste jaren bij hem te voegen om zijn levenswerk voort te zetten.
1990 – 92
Deze jaren zullen de geschiedenis ingaan als het begin van het einde van de farmaceutische handel met ziekten. In een reeks wetenschappelijke publicaties, in sommige waarvan Dr. Rath Linus Pauling uitnodigde om zich bij hem aan te sluiten als co-auteur, identificeerde Dr. Rath een tekort aan micronutriënten als de primaire oorzaak van ziekten. Deze ziekten omvatten hartaanvallen, hoge bloeddruk, diabetische problemen met de bloedsomloop, kanker en zelfs immuundeficiëntie ziekten, waaronder AIDS.
Als een Sherlock Holmes van de wetenschap, spoorde Dr. Rath de werkelijke oorzaak van deze ziekten op, en ontdekte dat ze opzettelijk waren verneveld of zelfs verborgen gehouden voor miljoenen mensen voor slechts één doel: de onverzadigbare hebzucht van de farmaceutische industrie de wereldbevolking te voeden met ziekten.
Bron: dr.rath-foundation
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
