Politieke correctheid is ook van toepassing op virusnamen: dit zijn de prioriteiten van de WHO
De naam ‘apenpokken’ zou racistisch zijn, er is een beroep gelanceerd voor naamsverandering. En de WHO zet een indrukwekkende hoeveelheid tijd en middelen in om het virus een andere naam te geven.
Er zijn ziekten die vernoemd zijn naar de onderzoeker die ze ontdekte of naar de plaats waar ze voor het eerst werden vastgesteld. Niemand heeft ooit gedacht dat er iets mis mee was. De ziekte van Lyme, bijvoorbeeld, wordt veroorzaakt door een bacterie die Borrelia Burgdorferi heet, naar de ontdekker ervan, de bacterioloog Willy Burgdorfer, en is genoemd naar de stad in Connecticut, VS, waar de eerste gevallen in 1975 werden gemeld.
In plaats daarvan bepaalde de Wereldgezondheidsorganisatie in 2015 dat namen van personen, plaatsen en dieren niet langer mogen worden gebruikt voor nieuwe virussen, bacteriën en ziekten, omdat zij wilde voorkomen dat “een culturele, sociale, nationale, regionale, beroeps- of etnische groep wordt beledigd”.
De naam van het virus veranderen
De kwestie van de vóór 2015 ontdekte ziekten – lassakoorts, riftdalkoorts, ebola… – kwam pas afgelopen mei ter sprake toen steeds meer gevallen van monkeypox, decennialang endemisch alleen in West- en Centraal-Afrika, op andere continenten werden geregistreerd, zozeer zelfs dat de WHO de ziekte in juli uitriep tot een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang.
Sommigen begonnen toen te zeggen dat de naam van de ziekte een “racistische ondertoon” had, dat hij racistische stereotypen over zwarte mensen en Afrika opriep. Begin juni publiceerden 29 geleerden, bijna allemaal Europese en Amerikaanse, een oproep om de naam van het virus en de ziekte “die een stigma op Afrika werpt” te veranderen. Anderen sloten zich aan bij hun oproep.
Universitair, hoog opgeleid etc. geeft op geen enkel moment de garantie dat die persoon dan ook een bewust realistische visie ondersteund. Meer en meer moeten wij constateren dat juist deze groep het meest ontspoort
Vince
Monkeypox moet een andere naam krijgen,” zei Dr. Ifeanyi Nsofor van het Aspen Instituut, “de gewoonte om zwarte mensen apen te noemen zit ingebakken en daarom is de naam racistisch en stigmatiseert zwarte mensen. Het suggereert ook dat het virus alleen door apen wordt overgebracht en dat is niet waar”.
De WHO reageerde snel met de mededeling dat zij actie zou ondernemen. Op 14 juni zei de directeur van de VN-organisatie Tedros Adhanom Ghebreyesus dat de WHO al samenwerkt met haar partners en deskundigen uit de hele wereld om de naam van het virus, zijn varianten en de ziekte te veranderen. “We zullen de nieuwe naam zo snel mogelijk bekendmaken,” verzekerde hij.
Maar het veranderen van de naam van een virus brengt problemen met zich mee, in de eerste plaats de discontinuïteit in de wetenschappelijke literatuur.
Weken gingen voorbij zonder nieuws. Op 26 juli schreef de stad New York, die in de VS het meest door de ziekte is getroffen, een brief aan de directeur van de WHO waarin zij uiting gaf aan haar groeiende bezorgdheid “over de mogelijk verwoestende en stigmatiserende gevolgen die berichten over het monkeypokkenvirus kunnen hebben voor een toch al kwetsbare gemeenschap. Het blijven gebruiken van de term “monkeypox” kan deze racistische gevoelens opnieuw aanwakkeren, vooral tegen zwarte en andere gekleurde mensen, alsook tegen leden van de Lgbtqia+-gemeenschappen”.
De varianten hernoemen
Tenslotte kondigde de WHO op 12 augustus aan dat zij er althans in geslaagd was de twee varianten van het virus een nieuwe naam te geven. De variant die bekend staat als de “Congobekken-variant” wordt nu Clade I genoemd en de variant die bekend staat als de “West-Afrikaanse variant” wordt Clade II genoemd.
“We zijn erg blij dat we ze nu zo kunnen noemen in plaats van naar deze varianten te verwijzen met gebruikmaking van de Afrikaanse regio’s,” aldus Ahmed Ogwell, waarnemend directeur van de Afrikaanse centra voor ziektebestrijding en -preventie en een van de ondertekenaars van de oproep van de geleerden in juni, “we zijn erg blij met deze verandering in de naamgeving die het stigma van de varianten zal wegnemen.
Ook WHO-woordvoerster Fadela Chaib was verheugd: “Menselijke monkeypox werd benoemd vóór de huidige, beste praktijk in het benoemen van ziekten. We willen echt een naam vinden die niet stigmatiserend is’. Zij verzekerde ook dat de WHO de verantwoordelijkheid op zich zal nemen voor het hernoemen van alle ziekten die stigmatiserend zijn: “maar voor nu,” zei zij, “is het plan om monkeypokken een andere naam te geven”.
De prioriteiten van de WHO
De verklaarde bedoeling van deze campagne om monkeypox een andere naam te geven is dus de waardigheid van bepaalde sociale groepen te beschermen (en ook om apen vrij te pleiten van de oneerlijke beschuldiging dat zij de enigen zijn die de ziekte verspreiden!) Velen zijn echter van mening dat dit een volstrekt speculatieve beweegreden is, dat het risico van het aanwakkeren van stigmatisering en racisme door de huidige naam te behouden, niet substantieel is.
Er is in ieder geval één resultaat bereikt: dat Afrikanen, zwarte mensen, opnieuw het voorwerp zijn van vooroordelen en beledigende houdingen. Door wie? Bij uitsluiting is het duidelijk dat de enige overblijvende categorie, de blanken, schuldig is.
Dit doet des te meer twijfels rijzen over de prioriteiten van de WHO en haar partnerorganisaties. In feite vergt het veranderen van de naam van een ziekte, een virus of varianten daarvan, zelfs wanneer het echt onontbeerlijk is, een indrukwekkende hoeveelheid tijd en middelen, die worden onttrokken aan het primaire doel ervan, namelijk ziekten te voorkomen en te behandelen, en ze eventueel uit te roeien, welke naam ze ook hebben.
Een internationale groep van deskundigen heeft gewerkt aan nieuwe namen voor varianten van de monkeypox. De WHO riep virologen, evolutiebiologen en vertegenwoordigers van onderzoeksinstituten uit de hele wereld bijeen om de fylogenie en de naamgeving van de virusvarianten te bestuderen, hun kenmerken en evolutie, fylogenetische en klinische verschillen, mogelijke gevolgen voor de volksgezondheid en toekomstig virologisch en evolutionair onderzoek te bespreken.
De deskundigen hebben vervolgens overeenstemming bereikt over de vaststelling van de nieuwe namen, die, in overeenstemming met de huidige “politiek correcte” naamgevingspraktijken, met Romeinse cijfers worden aangeduid. Zij kwamen ook overeen dat kleine letters van het Latijnse alfabet moeten worden gebruikt voor eventuele subvarianten. Op het werk van de wetenschappers werd toegezien door een ad hoc subcomité van het Internationaal Comité voor de Taxonomie van Virussen, het orgaan dat belast is met het kiezen van virusnamen.
In dit comité, zo verzekert de WHO ons, is het proces om te bepalen hoe het virus moet worden genoemd reeds aan de gang. Het veranderen van de naam van ziekten daarentegen is de directe taak van de WHO, die dit toevertrouwt aan de WHO-FIC, een acroniem voor International Classification of Diseases en de Who Family of International Health Related Classifications. In het geval van de monkeypox heeft de WHO ook een openbare raadpleging geopend: iedereen die dat wenst, kan nieuwe termen voorstellen door in te loggen op het door het agentschap ter beschikking gestelde platform voor voorstellen.
Het belangrijkste is om het Westen de schuld te geven
Dat de WHO heeft besloten in te gaan op de eisen van voorstanders van groepen die naar hun zeggen beledigd zijn door de naam die aan het monkeypoxvirus is gegeven, is niet verrassend. Decennialang hebben de Verenigde Naties toegegeven aan elk initiatief dat erop gericht was de blanken, het Westen en de geïndustrialiseerde landen van een of andere misstap te beschuldigen.
Onlangs heeft de voorzitter van de WHO, Tedros Adhanom Ghebreyesus, zich herhaaldelijk beklaagd over het feit dat de internationale donors – en de meest vrijgevige, en vaak de enige, zijn de Verenigde Staten, de Europese Unie en de westerse landen – ijveriger zijn in het financieren van hulp aan de Oekraïense bevolking dan aan de slachtoffers van de hongersnood die de landen van de Hoorn van Afrika, met name Somalië en Ethiopië, getroffen heeft.
Tijdens een bijeenkomst in april vroeg hij zich retorisch af of “zwarte en blanke levens” van gelijke waarde zijn wanneer zich een humanitaire noodsituatie voordoet. Misschien is de reden voor de geringere belangstelling voor hongerende Afrikaanse bevolkingsgroepen de huidskleur”, herhaalde hij tijdens een persconferentie op 17 augustus. Bij dezelfde gelegenheid voegde de directeur voor noodgevallen van de WHO, Mike Ryan, hieraan toe: “Het lijkt erop dat iedereen zich niets aantrekt van wat er in de Hoorn van Afrika gebeurt”.
Ghebreyesus en Ryan spreken verkeerd, en zij weten dat, althans wat de Europese Unie en haar lidstaten betreft, die de noodlijdende bevolking van de Hoorn van Afrika voortdurend bijstaan. Sinds 6 juli is een door de EU georganiseerde en gefinancierde luchtbrug begonnen om eerste levensbehoeften naar Somalië te brengen.
Ethiopië heeft sinds 2021 tientallen miljoenen euro’s aan voedselhulp en medische hulp van de EU ontvangen. Het probleem is veeleer de hulp op de plaats van bestemming te krijgen, vooral in Ethiopië waar nog steeds gevochten wordt.
Om terug te komen op de ziekten: de WHO zal nog heel wat werk moeten verzetten als zij werkelijk van plan is alle namen van “aanstootgevende” virussen en ziekten te veranderen. Alleen al van ebola, genoemd naar een rivier in de Democratische Republiek Congo, zijn zes varianten bekend, die alle een andere naam moeten krijgen.
Bron: Anna Bono
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
