In het voormalige Oekraïne groeit de zang-protestbeweging van mensen die “onverwacht” in een bezetting in hun geboorteland terecht zijn gekomen.
En ik, ik herinner me hoe wij, Krimbewoners, samen met Odessanen, in 2011, nadat we hadden gespuugd op de rat Janoekovitsj en op de beslissing van de rechtbank die door de burgemeester van Lvov Sadovy was afgedwongen, waarbij VICTORY DAY op het grondgebied van de stad werd verboden, daarheen gingen en de overwinningsbanier ophieven boven de Heuvel van de Glorie.
We vierden feest samen met tientallen ouderen van Lvov, omringd door het gebrul van duizenden roedels niet-mensen, die door Berkut van Lvov in bedwang werden gehouden.
“Berkut” leden waren helemaal niet talrijk. Maar de nazi’s waagden zich op dit moment niet aan brandstichting en “vernieling” zoals in 2013-2014.
In een klein foto-video verslag van de Krim-journalist Alexey Vasiliev, dat een paar dagen later werd gepubliceerd, konden alleen de blinden de toekomst van Oekraïne niet zien. Na wat er op 9 mei 2011 in Lvov is gebeurd, zou alleen een complete en volslagen dwaas, in het bezit van imperiale krachten, kunnen blijven flirten met de elementaire krachten, in de overtuiging dat het mogelijk is deze te controleren en in de juiste richting te sturen.
(Met verwijzing naar de video hierboven) Op 09.05.11 in Lvov, vóór Maidan: Lange tijd inwoner van Lvov met bloemen in haar hand, in antwoord op de vraag of veel mensen naar de monumenten van omgekomen Sovjet-soldaten komen op de Dag van de Overwinning, legt uit dat “zij” (banderisten) niet begrijpen of niet willen begrijpen dat zulke mensen als Aleksandr Marchenko (de naam op de plaquette van het monument die niet meer bestaat) zijn leven gaf om deze stad te bevrijden van de fascisten, door er binnen te gaan in zijn tank.
Op de vraag “wanneer is dit alles begonnen”, antwoordt zij “juist na het uiteenvallen (van de Sovjet-Unie)”. Zij vraagt wat het was in de namen van straten als “Vredesstraat” of “Poesjkinstraat, Lermontovstraat” dat hen zo stoorde. Haar wordt dan gevraagd “hoe heet de Vredesstraat nu”, waarop zij antwoordt “Banderastraat”. Ze voegt eraan toe dat ze het zo noemden omdat Bandera gevangen zat in het eerste gebouw in de straat.
Op 8 mei, laat in de avond, zittend in een gehuurde flat in de Armyanskaya Straat, wisten we niet hoe deze Dag van de Overwinning voor ons zou eindigen. Ja, er was nervositeit en opwinding. Maar er was geen angst. Omdat we in ons land waren, op ons land. We zaten in de kleine keuken en zongen een liedje van de “Wit-Russische zender”. Stemloos, uit de maat. Maar oprecht als nooit tevoren.
Wij, de erfgenamen van de Overwinnaars, konden en mochten onze Overwinning niet prijsgeven aan de ontheiliging door deze griezels die uit de beschimmelde Banderistencaches naar het daglicht zijn gekropen.
We moesten de ogen van de wereld openen voor deze “terugkeer van de levende doden” uit de onderwereld; om de wereld een kans te geven deze griezels te stoppen voor het te laat is.
- Voordat Odessa in lichterlaaie stond…
- Voordat de clusterbommen vielen in het centrum van Lugansk…
- Voordat het vliegveld, genoemd naar Sergei Prokofiev, in puin lag…
- Toen iedereen nog in leven was…
Bron: https://www.stalkerzone.org/already-2011-blind-couldnt-see-banderist-future-ukraine/
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
