De Jimmy Savile-documentaire liet zien hoe monsters zich in het volle zicht kunnen verbergen terwijl ogenschijnlijk fatsoenlijke mensen ervoor kiezen de tekenen te negeren om pas na afloop hun schok en verontwaardiging te uiten.
Zal het 2042 of 2062 zijn wanneer Netflix een documentaire uitbrengt over een zeker medisch schandaal in het begin van de jaren 2020, toen een verplicht overheidsvaccin duizenden kinderen en jongeren doodde en beschadigde? De documentairemakers en hun publiek zullen zich afvragen: “Waarom luisterde er niemand? Hoe heeft men dit kunnen laten gebeuren?
Een door vakgenoten getoetste Israëlische studie die in januari werd gepubliceerd, concludeerde dat het aantal hartontstekingen hoger was bij dubbel gevaccineerde jonge mannen dan bij gedeeltelijk gevaccineerde jonge mannen, en veel hoger dan bij niet-gevaccineerde jonge mannen.
Dit onderzoek volgde op eerdere waarschuwingen over het ernstige risico en de bewijzen van postvaccinale myocarditis bij jonge mannen, waarschuwingen op basis van bewijzen die zijn blijven gelden terwijl het publiek toekeek hoe atleten instortten of stierven.
Hoeveel meer bewijs is er nodig om de gezondheidsautoriteiten ervan te weerhouden te zeggen dat deze voorvallen zeldzaam zijn of om volwassenen met gezag ervan te weerhouden deze injecties aan kinderen en jongeren op te dringen?
Misschien handelen zij te kwader trouw. Of, wat waarschijnlijker is, ze stellen nooit vragen bij wat hun bazen hen opdringen. Als men zegt dat iets veilig is, is het ook veilig.
Yvonne D’Ath, minister van Volksgezondheid voor Queensland, Australië, zei: “Ik denk niet dat iemand kan verklaren waarom we een stijging van 40 procent hebben gezien in code één [de ambulanceoproep met de hoogste prioriteit] . . soms loop ik een ambulancedienst binnen en zeggen ze: “We hadden een toename van 30 procent in code 1’s gisteren, we kunnen u niet vertellen waarom, we hadden gewoon veel hartaanvallen en pijn op de borst, ademhalingsmoeilijkheden”, soms kun je niet verklaren waarom die dingen gebeuren”.
Nee?
Ernest Ramirez, wiens enige zoon Ernesto tijdens het basketballen voor zijn ogen in elkaar zakte en stierf na zijn Pfizer-prik, kan ons misschien wel een idee geven. Zijn getuigenis is een van de meest verontrustende dingen die je ooit zult zien of horen. Ernesto is een van de vele slachtoffers van het coronavirus vaccin. Weinigen kennen zijn naam nu, en dat is nu juist het probleem. Zijn dood was uiterst zeldzaam, sneren de volksgezondheidsdeskundigen. Niet zeldzaam genoeg. En de relatieve statistische zeldzaamheid van zijn dood is irrelevant omdat zijn dood volledig vermijdbaar was en hij anders nog in leven zou zijn.
Dit zijn de woorden van Ernesto’s aangeslagen vader:
Ik was vader van een 16-jarige zoon, alleenstaande ouder, ik voedde mijn zoon op sinds hij een baby was, hij betekende de wereld voor me, ik kreeg het vaccin om mijn zoon te beschermen, en in maart april kondigden ze aan dat het veilig was voor tieners. Ik en mijn zoon zijn nooit uit elkaar geweest, we waren altijd samen. Hij was mijn beste vriend. Hij was altijd vol van glimlach, iedereen die mijn zoon kende zou zien dat hij gelukkig was… We gingen vissen, kamperen, deden van alles.
We kregen het Pfizer-vaccin omdat ik dacht dat het was om hem te beschermen. Ik dacht dat het het juiste was om te doen, het was als het spelen van Russische roulette. Mijn regering loog tegen me, ze zeiden dat het veilig was.
Ik ga Kerstmis op dat kerkhof doorbrengen, ze moeten stoppen met dit aan onze kinderen op te dringen. Ik heb de mijne verloren, ik moet de jouwe beschermen.
De inzamelingsactie van de heer Ramirez om aandacht te vragen voor de kwestie werd later door Go Fund Me verwijderd wegens “verboden gedrag”.
Het bewijs dat de jeugd wordt opgeofferd aan een internationaal en nationaal geïnspireerde cultus van covalente vaccins is overal. Lees maar eens de getuigenissen van vele jonge Australiërs (en in Australië wonende Britten) die werden gedwongen en gepest om zich te laten vaccineren, en die vervolgens vreselijke verwondingen opliepen als gevolg daarvan. De 20-jarige Taylor Cattanach is een van hen. Zij wilde het vaccin niet, maar werd er in feite toe gedwongen omdat zij anders zou worden uitgesloten van de samenleving en van veel vormen van werkgelegenheid. Ik zat daar te huilen toen ze [het vaccin] inspoot,’ schrijft ze. Later kreeg ze een hartprobleem, ofwel myocarditis of pericarditis.
Een andere getuigenis is die van Kristy Sherween, moeder van een 15-jarige jongen die alleen ‘J’ wordt genoemd.
J kreeg het vaccin omdat hij een knieoperatie moest ondergaan in Brisbane en het verplicht was. Kort na zijn tweede dosis begon hij ademhalingsmoeilijkheden te krijgen. De ziekenhuisartsen stuurden hem naar huis met het advies Nurofen en rust te nemen. De volgende dag ging J naar de winkel en belde zijn ouders om te zeggen dat hij pijn op de borst had en niet kon ademen. Weer stuurden de ziekenhuisartsen hem naar huis. Die nacht verloor J zijn gezichtsvermogen en de volgende dag was zijn hartslag 180 per minuut. Een huisarts vertelde hem dat hij angst had.
Omdat de pijn op de borst verergerde, werd J opnieuw in het ziekenhuis gezien en naar huis gestuurd. Dagen later, na wat lichte oefeningen, werd J bewusteloos ineengezakt aangetroffen. De artsen gaven uiteindelijk aan dat het vaccin verband zou kunnen houden met het lijden van J, maar weigerden dit op te schrijven.
Wereldwijd stapelen de bewijzen van schade zich op. Afgelopen december schorste Vietnam een hele partij Pfizer-vaccins nadat 120 schoolkinderen in het ziekenhuis waren opgenomen. In Hong Kong werd afgelopen november een risico op myocarditis gemeld van 1 op 2680 jongens in de leeftijd van 12 tot 17 jaar, een 13-voudige stijging ten opzichte van de achtergrondcijfers voor deze aandoening.
Nu komen er in het Verenigd Koninkrijk bewijzen aan het licht van sterk opgeblazen noodgevallen met hartfalen. Deze maand is bijvoorbeeld uit een vrijgave van informatie (referentienummer 05039) van de NHS Blackpool Teaching Hospitals gebleken dat het aantal verwijzingen naar diagnoseklinieken voor hartfalen in 2021 bijna tien keer zo hoog was als in 2020.
De cijfers zijn als volgt:
2018: 213
2019: 172
2020: 63
2021: 603
2022 (tot eind februari): 104
Het cijfer voor 2020, dat een snelle daling van het aantal verwijzingen naar het hart laat zien, is op zich al een schandaal, omdat het suggereert dat dit een van de gevolgen was van de NHS Covid only-dienst; dat arme zielen die te horen kregen dat ziekenhuizen werden overspoeld door Covid, thuis aan onbehandeld hartfalen leden. De cijfers over het aantal sterfgevallen buiten Covid, met name in particuliere tehuizen, suggereren dat het er veel waren.
Het cijfer voor 2021 – het jaar van de uitrol van het vaccin – is meer dan vier keer zo hoog als dat van het laatste “normale” jaar, 2019, en meer dan 200 verwijzingen meer dan de cijfers voor 2018 en 2019 samen. Het cijfer voor 2022 tot eind februari lijkt 2019 te gaan inhalen als dat nog niet is gebeurd.
Wat is hiervan de oorzaak?
Stress en ellende als gevolg van de beperkingen (een schande op zich) zouden een rol kunnen spelen. Maar waarschijnlijker is het, gezien het wereldwijde bewijsmateriaal, dat het Covid-vaccin de oorzaak is.
Dit inspireerde mij om zelf een beetje onderzoek te doen. Ik vroeg mijn lokale overheid, NHS Buckinghamshire, hoeveel hartverwijzingen zij tot nu toe elk jaar van 2016 tot 2022 hadden behandeld. Dit waren de resultaten:
2016: 81
2017: 113
2018: 142
2019: 455
2020: 619
2021: 1284
2022: 449
We zijn nauwelijks halverwege dit jaar, maar toch hebben de hartverwijzingen in Buckinghamshire waarschijnlijk het aantal van het laatste normale jaar overschreden. Het aantal hartverwijzingen in 2021 was meer dan twee keer zo hoog als in 2020. Wat is er veranderd?
Het zou toeval kunnen zijn. Dien hetzelfde FoI verzoek in bij uw gezondheidsautoriteit, en kijk wat u vindt.
Nee, er is geen excuus meer voor onwetendheid en stilzwijgen.
Bron:Harry Dougherty
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
