Weg met de door de imperialisten gesteunde Fascistische/Nationalistische Staatsgreep in Oekraïne!
Tegen Russisch en Oekraïens nationalisme en antisemitisme..
Voor de arbeidersrevolutie!
12 MAART – Sinds eind november wordt Oekraïne geteisterd door een rechts-nationalistische en pro-imperialistische mobilisatie, die culmineerde in een staatsgreep waarbij de alom verachte president Viktor Janoekovitsj werd verdreven en het land prompt in tweeën werd gesplitst. Binnen enkele uren na hun machtsovername verordonneerden de usurpators dat Russisch niet langer zou worden aanvaard als officiële taal, wat het Russischtalige oosten en zuiden van het land woedend maakte. De Russische president Vladimir Poetin zag de staatsgreep als een slag die de VS, de Europese Unie en de NAVO, die de mobilisatie steunden, aan Moskou wilden toebrengen, wat ook zo was. Hij sloeg snel terug door het Krim-schiereiland, de thuisbasis van de Russische Zwarte Zeevloot, in te nemen, tot applaus van de Russische meerderheid van de lokale bevolking. Nu sputteren de westerse imperialisten tegen, waarbij de VS dreigen met economische sancties en erger.
Het gepraat in de media over een nieuwe Koude Oorlog onderstreept de impasse dat de Oekraïne een bijproduct is van de vernietiging van de Sovjet-Unie, een bureaucratisch gedegenereerde arbeidersstaat. De contrarevolutie van 1991-1992 leidde tot verarming van de bevolking in de voormalige Sovjetstaten, terwijl het kapitalisme hele bedrijfstakken verwoestte, vrouwen hun rechten verloren en interetnische vijandelijkheden werden aangewakkerd. De bolsjewistische revolutie van 1917 onder leiding van Lenin en Trotski bracht het Russische tsarenrijk ten val, een beruchte “gevangenis van volkeren”, door de werkende bevolking van verschillende nationaliteiten te verenigen. In Oekraïne, lange tijd slaaf van het Russische en Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk, behaalden de bolsjewieken de overwinning in een veelzijdige burgeroorlog door de strijd voor sociale revolutie te verenigen met nationale bevrijding. Als bevelhebber van het Rode Leger vaardigde Leon Trotski op 30 november 1919 een dagorder uit waarin hij opriep tot een “vrij en onafhankelijk Sovjet-Oekraïne”.
Maar in tegenstelling tot het vroege Sovjet-beleid van bevordering van de Oekraïense taal en cultuur, streefde de bureaucratie die zich onder Stalin de politieke macht toeëigende, agressief naar russificatie, waarbij zij de strijd voor een socialistische wereldrevolutie had opgegeven ten gunste van de illusie van de opbouw van “socialisme in één land”. Bovendien vielen er in Oekraïne enkele miljoenen doden als gevolg van Stalins gedwongen collectivisering van de boerenlandbouw, en zijn zuiveringen troffen de Oekraïense communisten harder dan in welke andere Sovjetrepubliek ook. Het Russische chauvinisme van de Stalinistische bureaucratie kweekte anti-Communistisch Oekraïens nationalisme. Ondanks deze zware last vormde de planeconomie van de USSR het kader voor een multinationale staat. Het kapitalisme daarentegen is gebaseerd op de nationale staat, en de contrarevolutie werd dan ook gekenmerkt door een heropleving van het reactionaire nationalisme.
Net als in Joegoslavië in de jaren ’90, een andere multinationale bureaucratisch misvormde arbeidersstaat die uit elkaar werd gerukt door het herstel van de kapitalistische heerschappij, zien we vandaag in Oekraïne “alle oude rotzooi” terugkeren, inclusief de groei van gewelddadige fascistische nationalistische bewegingen. En zoals altijd zijn de “democratische” Westerse imperialisten druk bezig het vuur aan te wakkeren. In de nieuwe “regering” in Kiev, in elkaar geflanst onder toezicht van de VS en de EU, zijn er vijf ministers, waaronder een vice-premier en de minister van defensie, die afkomstig zijn van of uit de Svoboda (Vrijheid) Partij, een fascistische groepering die Oekraïne’s kwalen wijt aan de ” Joods-Russische maffia” en de communisten. In plaats van alarmbellen te laten rinkelen, werd de aanwezigheid van regelrechte fascisten, gesteund door neonazistische bendes, in de media mooier voorgesteld dan “vreedzame pro-democratische demonstranten”.
Poetins beslissende verovering van de Krim zonder een schot te lossen heeft het coupregime in Kiev in een lastig parket gebracht, bij gebrek aan middelen om het regime uit te dagen. Het heeft ook brede steun gekregen in Oost-Oekraïne, met tienduizenden deelnemers aan pro-Russische demonstraties in de industriële centra van Kharkiv, Donetsk en Luhansk.
De westerse imperialisten hebben tot dusverre alleen maar Amerikaanse visa geweigerd en zich teruggetrokken uit een top van de Groep van Acht (G8) die in juni in de Russische badplaats Sotsji aan de Zwarte Zee zal worden gehouden. Berlijn zou het moeilijk hebben zonder energieleveranties uit Rusland, dat een groot deel van het aardgas levert dat de Duitse industrie van brandstof voorziet. Maar zelfs als Poetins doelen beperkt zijn, met name het beschermen van de strategisch gelegen thuishaven van Ruslands Zwarte Zee vloot, zouden imperialistische ultimatums en provocerende acties van Oekraïense nationalistische en fascistische bendes een schietoorlog kunnen ontketenen.
Trotskisten erkennen dat sinds de val van de USSR de overwegend Russischtalige bevolking van de Krim onder Oekraïens bewind heeft geleden, eerst de onafhankelijkheid heeft uitgeroepen en daarna in 1992 een zekere mate van autonomie heeft bereikt. Wij steunen het zelfbeschikkingsrecht van de Krim en zouden ons verzetten tegen elke poging om dat te verhinderen of te ondermijnen, of het nu gaat om imperialistische sancties, militaire dreigementen of het afsnijden van de water- en stroomvoorziening. Marxisten zouden ook de eisen steunen voor autonomie van het Russischtalige Odessa en Oost-Oekraïne, die terecht bang zijn voor aanvallen van de nieuwe machthebbers in Kiev, evenals voor de Krim-Tataren. Een grootschalige oorlog tussen Rusland en Oekraïne zou echter waarschijnlijk een reactionair nationaal conflict worden, waarbij Rusland gedreven wordt door grootmachtambities en Oekraïne door anti-Russisch nationalisme dat gesteund wordt door het VS/EU-imperialisme.
De Liga voor de Vierde Internationale roept in plaats daarvan op tot een internationalistische strijd om alle kapitalistische heersers omver te werpen door middel van een arbeidersrevolutie. Intussen eisen we dat de imperialisten van de VS en de Europese Unie en hun militaire machine van de NAVO uit Oekraïne vertrekken en roepen we de werkende mensen op zich resoluut te verzetten tegen alle sancties tegen Rusland. De echte aanstichters van de brand in Oekraïne zijn de kapitalistische would-be meesters van de wereld in Washington en Wall Street, in Brussel en Berlijn. De afgelopen twee decennia hebben zij getracht Rusland te omsingelen met samenzweerders, van de Baltische republieken tot Polen, Georgië en de grote prijs, Oekraïne. En als het Westen erin slaagt Oekraïne in zijn baan te trekken, zullen de door het Internationaal Monetair Fonds opgelegde “bezuinigingshervormingen” de werkende bevolking nog verder verarmen.
Fascisten en Oekraïense Nationalisten leiden de mobilisatie in Kiev
De bezetting van het Onafhankelijkheidsplein in Kiev, ook wel het Maidanplein genoemd, begon eind november als protest tegen het besluit van Janoekovitsj om 15 miljard dollar aan Russische hulp te accepteren in plaats van een overeenkomst met de Europese Unie te ondertekenen die al enige tijd in de maak was. Veel van de demonstranten kwamen uit het westen van Oekraïne en werden met bussen tegelijk aangevoerd. Terwijl sommige West-Oekraïners naïef hopen dat aansluiting bij “Europa” de levensstandaard zou verhogen, hadden de protestleiders een heel andere agenda. “Euromaidan”, zoals de bezetting van het plein werd genoemd, werd vanaf het begin gedomineerd door Oekraïense ultranationalisten en regelrechte fascisten, doordrenkt van haat tegen Russen, joden en communisten en erop uit om een harde aanpak uit te lokken. Toen de politie inderdaad aanviel, maar zich kort daarna terugtrok, werden de provocateurs aangemoedigd, en de gewonden en doden die daarbij vielen, deden het publiek ontvlammen.
Maar terwijl de westerse pers haar mantra bleef herhalen over “vreedzame pro-democratische betogers” die door een wreed regime werden aangevallen, waren de leiders en de harde kern van enkele duizenden betogers op de Maidan allesbehalve vreedzaam … of pro-democratisch. In de aanloop naar en na de staatsgreep was er een orgie van gemene Oekraïense nationalistische, antisemitische en anticommunistische aanvallen. Het eerste Lenin-standbeeld werd al op 8 december omvergeworpen. Bij een incident in januari verbrandden neonazistische skinheads een Sovjetvlag terwijl ze een Keltisch kruis lieten zien dat de “white power” beweging symboliseerd. In de 24 uur na de staatsgreep van 22 februari werden niet minder dan 16 Lenin-standbeelden neergehaald, waardoor het totaal op 25 komt. Op 23 februari werd het hoofdkwartier van de Communistische Partij van Oekraïne (KPU) aangevallen, en de volgende dag werd het huis van de KPU-leider geplunderd en in brand gestoken.
Tegelijkertijd werd in de stad Styri bij Lviv in het westen van Oekraïne een monument voor de “Sovjet Soldaat” ter nagedachtenis van hen die stierven in de strijd tegen de Duitse imperialistische indringers in de Tweede Wereldoorlog, met een hijskraan verwijderd. Daarnaast zouden honderden kantoren van Janoekovitsj’ Partij van de Regio’s (PoR) in brand zijn gestoken. Deze partij, die in het Russischtalige oosten en midden van Oekraïne grote meerderheden behaalde (en in het parlement werd gesteund door de KPU), werd gezien als een vertegenwoordiger van de Russische invloed in Oekraïne. Na de overwinning van de staatsgreep werd een parlementslid van de Partij van de Regio’s voor de Verkhovna Rada (Opperste Raad) in elkaar geslagen. Tijdens dezelfde zitting na de staatsgreep werd een wetsvoorstel ingediend om de PoR en de KPU buiten de wet te stellen.
Er zijn ook herhaaldelijk aanvallen op Joden geweest. Hier volgt een gedeeltelijke lijst:
- Op 10 januari werd een in Israël geboren leraar Hebreeuws, Hillel Wertheimer, in zijn flatgebouw aangevallen door vier mannen die hem van de synagogedienst naar huis waren gevolgd.
- Op 17 januari werd een joodse man, Dov Baar Glickman, meerdere malen in zijn been gestoken door drie aanvallers die hem buiten een synagoge in Kiev aanvielen (Times of Israel, 18 januari).
- Op 6 februari werd gemeld dat een Holocaust-monument in de stad Oleksandria, in het district Kirovograd, ontheiligd was, met hakenkruizen en “Dood aan de Joden” erop gekrabbeld. (De bolsjewistische leiders Grigorii Zinoviev en Leon Trotski kwamen beiden uit deze streek).
- Op 20 februari sloot de leidende Kievse rabbijn Moshe Reuven Azman Joodse scholen, vertelde leden van de Joodse gemeenschap om hun huizen niet te verlaten en spoorde hen aan om “de stad en zelfs het land te verlaten indien mogelijk,” uit angst voor aanslagen (Maariv, 21 februari).
- De vrees van de rabbijn was terecht aangezien onmiddellijk na de staatsgreep, op 23 februari, de Giymat Rosa Synagoge in Zaporizhia, nabij Dnepropetrovsk, in brand werd gestoken (Timenews.in.ua, 24 februari).
De Israëlische regering heeft berichten over antisemitisch geweld van de hand gewezen en in plaats daarvan gewezen op de aanwezigheid van verschillende Israëlische legerveteranen onder de “knokploegen” van de anti-Janoekovitsj beweging. Toch hebben leden van de Israëlische Knesset de regering-Netanyahu opgeroepen om “een noodplan op te stellen om Oekraïense Joden naar Israël te halen” (website World Jewish Congress, 27 februari). Dit is geen tegenstrijdigheid, aangezien zionisten die teruggaan tot Ze’ev Jabotinsky (en David Ben Gurion) een geschiedenis hebben van samenwerking met nazi’s en andere antisemieten om Joodse immigratie naar Palestina te bevorderen. (De vader van de Israëlische premier Netanyahu was de secretaris van Jabotinsky).
Zeker, velen die op de Maidan demonstreerden waren woedend over hun corrupte heersers, en ongetwijfeld droomden velen ervan dat “Europa” hun democratie en welvaart zou brengen. Maar de imperialistische media (met name de liberalen en de sociaal-democratische linksen) doen gezamenlijk hun best om het onweerlegbare bewijs van fascistische en Oekraïense etnische nationalistische ultras in de leiding van de demonstranten in Kiev en de regering na de staatsgreep in de doofpot te stoppen. Horen, zien en zwijgen over Maidan zijn de bevelen van hun imperialistische commandanten. Iedereen die verbijsterd is door hun cynische doofpotaffaire zou er goed aan doen enkele van de vele online beschikbare video’s te bekijken van brute acties door de sinistere nazi-bendes. Om te beginnen kunt u kijken naar de compilatie die is samengesteld op de internetsite van RT (Russia Today) TV op: http://rt.com/news/ukraine-nationalists-fears-video-674/.
U kunt daar zien hoe half februari gemaskerde misdadigers in gevechtstenues en zwarte laarzen van de Svoboda-partij activisten van de groep “Voor een schoon Kiev”, voornamelijk vrouwen, mishandelen die naar buiten kwamen om puin te vegen, vuilnis te verzamelen en barricades te ontmantelen; hoe de fascistische knokploegen jonge mannen neerslaan en hen tot bloedens toe slaan met ijzeren staven en honkbalknuppels, waarbij ze hen herhaaldelijk tegen het hoofd schoppen; hoe ze aangestoken molotovcocktails gooien en raketten afvuren op de weerloze activisten. Je ziet troepen knokploegen van Pravy Sektor (Rechtse Sector) die met de armen stijf salueren in nazi-stijl terwijl ze “Oekraïne voor de Oekraïners” scanderen en “Eer aan de natie! Dood aan de vijanden!” Je ziet “SS” gegraveerd op hun schilden terwijl ze potentieel dodelijke stekelvlegels [dorsvlegel voorzien van spikes] naar vrouwen zwaaien en martiale poses aannemen met hun revolvers.
Je kunt het ze horen uitleggen: “Nationaal Socialistische thema’s zijn populair onder sommigen van ons. Een schone natie. Niet zoals onder Hitler, maar op onze eigen manier, een beetje zoals dat.” Gevraagd naar Russischtaligen in Oost-Oekraïne en de Krim, antwoorden ze: “Degenen die van Rusland houden, laten ze naar Rusland verhuizen. Oekraïne zal alleen voor Oekraïners zijn.” Een woordvoerder van C14, een antisemitische jeugdgroep gelieerd aan Svoboda, vertelt aan BBC TV dat: “Veel etnische groepen controle hebben over bedrijfsstructuren, sommige economisch, sommige politiek.” Welke etnische groepen? “Russen, Joden en Polen“. Ook actief op de Maidan waren de neonazistische straatvechters van Patriot of Ukraine; de racistische White Hammer; Trizub (Drietand, genoemd naar het wapen van Oekraïne) die militaire training van de jeugd sponsort; het Congres van Oekraïense Nationalisten en het Oekraïense Platform Sobor. Het doel van deze gewapende bendes is elke oppositie te terroriseren.
De “mainstream” bourgeois apologeten voor de Maidan mobilisatie, gevolgd door sommige linksen, geven over het algemeen toe wat inmiddels onmogelijk meer te ontkennen is – de prominente deelname van antisemitische etnische nationalisten en fascisten aan de mobilisaties – maar proberen dit te minimaliseren door te beweren dat zij slechts een minderheid van de demonstranten vertegenwoordigen, etc. Een Duitse academicus die lesgeeft in Kiev, Andreas Umland, stelde eerder dat “Svoboda een kleine Oekraïense politieke kracht is geweest en dat waarschijnlijk zal blijven,” terwijl hij zei dat het een “strategische fout” was van andere demonstranten om de slogans van de ultranationalisten over te nemen (Kyiv Post, 28 december 2013). In januari liet hij een petitie rondgaan van academici die zeiden dat “de zware focus op rechts-radicalen in internationale mediaberichten” “ongegrond en misleidend” is. Meer recent (AFP, 1 maart) betoogde Umland dat de invloed van Svoboda “gehyped” was en Pravy Sektor “overschat” werd.
Zelfs als dit waar zou zijn, wat niet het geval is, kan er natuurlijk niet gezamenlijk worden opgetreden met fascisten en racisten, zij moeten worden verpletterd. Onderschatting van de dreiging van neonazi’s, blanke racisten en antisemieten kan fataal zijn. En in feite waren Svoboda en Pravy Sektor topleiders van de Maidan-bezetting. Een van de drie belangrijkste woordvoerders was Svoboda-leider Oleh Tyahnibok, een parlementslid dat in 2004 een toespraak hield waarin hij klaagde dat Oekraïne werd geleid door een “moskoviet-joodse maffia”. Later riep hij de regering op om “een einde te maken aan de criminele activiteiten van het georganiseerde Jodendom”. Vorig jaar werd Tyahnibok de toegang tot de Verenigde Staten ontzegd vanwege zijn virulente antisemitisme. Maar in december verscheen de Republikeinse senator John McCain op het podium op de Maidan met deze Jodenhater, en de Amerikaanse staatssecretaris Victoria Nuland had een ontmoeting met hem.
Nummer 2 in de Svoboda-hiërarchie is Yuri Mykhalchyshyn, die openlijk het fascisme propageert. Mykhalchyshyn richtte de organisatie in 1991 op als de Sociaal-Nationale Partij, waarmee hij de naam van Hitlers nationaal-socialisten nabootste. Hij noemt de Holocaust “een heldere episode in de Europese beschaving”, richtte een denktank op die oorspronkelijk “Joseph Goebbels Political Research Center” heette, publiceerde een bundel traktaten van Italiaanse, Duitse en Oekraïense fascisten, kleedt zich in skinhead neo-nazistijl en leidt fakkeltochten achter spandoeken met SS-symbolen. Is Tyahnibok vooral antisemitisch, Mukhalchyshyn is vooral anti-Russisch en noemt de Oekraïners ten oosten van de Dnjepr “Aziatische honden”. Afgelopen oktober diende hij bij de Rada een wetsvoorstel in om overheidsambtenaren te verplichten Oekraïens te spreken en te schrijven of ontslagen te worden.1
- 1. Voor dit en meer over Svoboda’s aanbidding van het fascisme, zie Per Anders Rudling, “The Return of the Ukrainian Far Right,” in Ruth Wodak en John Richardson, Analyzing Fascist Discourse (2013).
Svoboda en andere rechtse etnische nationalisten zijn niet langer onbelangrijke spelers in de Oekraïense politiek, maar zijn erin geslaagd om hun thema’s en gezangen over te laten nemen door de Maidan-protestanten. En omdat ze een sleutelrol hebben gespeeld bij de staatsgreep, zijn veel van deze ultrarechtse groeperingen nu prominent aanwezig in de regering na de staatsgreep. Svoboda heeft vice-premier en minister van Economie Oleksandr Sych, die eerder een wetsvoorstel indiende om alle abortussen te verbieden, ook in geval van verkrachting; minister van Ecologie Andriy Makhnyk; minister van Landbouw Ihor Shvaiko; en de belangrijke positie van procureur-generaal, Oleh Makhnitsky. Minister van Onderwijs Serhiy Kvit is een “voormalig” lid van Svoboda, evenals Andriy Parubiy, op de sleutelpost van hoofd van de nationale veiligheids- en defensieraad, belast met het leger, terwijl de plaatsvervangende chef Dmytro Yarosh, de topleider van Pravy Sektor is.
Het regime van na de staatsgreep, dat de macht greep met een gewapende actie van de maffia, is een coalitie van enerzijds fascisten en etnische nationalisten die Maidan vertegenwoordigen, en anderzijds economische vrijmarketeers die de oligarchen en hun internationale geldschieters vertegenwoordigen, met name de “premier” Arseniy Yatsenyuk, woordvoerder van de Batkivshchyna (Vaderland)-partij en tweede belangrijkste leider van Euromaidan. Yatsenyuk, een bankier en stand-in voor Batkivshchyna-chef Yulia Tymoshenko, de voormalige premier en oligarch die door Janoekovitsj wegens corruptie in de gevangenis werd gezet, was de Amerikaanse favoriet. (Yatsenyuk heeft een villa op een steenworp afstand van de weelderige woning van de afgezette president Yanukovych). De derde Euromaidan-partijleider, wereldkampioen boksen Vitali Klitschko van de Oekraïense Democratische Hervormingspartij (UDAR), ligt eruit, na een veto van de Amerikaanse diplomaat Nuland in haar beruchte uitgelekte telefoongesprek (zie kader).
“F**k de EU!”: Amerikaanse diplomaten kiezen premier Oekraïne
Een kijkje achter het gordijn van de imperialistische machinaties over Oekraïne werd geboden toen iemand een deel van een gesprek tussen de Amerikaanse ambassadeur in Oekraïne Geoffrey Pyatt en de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland lekte en het op 6 februari op YouTube plaatste. Gezien de onthullingen van het afgelopen jaar over het wereldwijd afluisteren van NSA-gesprekken, waarbij de VS iedereen afluistert, inclusief leiders van Amerikaanse topbondgenoten zoals Duitsland, was het inderdaad poëtische gerechtigheid toen de gesprekken van de afluisteraars zelf op het internet werden verspreid.
In hun niet-zo-veilige chat besluiten Pyatt en Nuland dat Klitschko geen lid mag worden van een toekomstige regering, die zij rond Yatsenyuk willen vormen, zoals een paar weken later inderdaad gebeurde. Als hun verwijzingen naar “Klitsch” en “Yats” in deze dialoog u doen denken aan bijnamen voor huisdieren, zit u er niet ver naast. Nuland besluit verder “wat hij [Yatsenyuk] nodig heeft is Klitsch en [fascistische Svoboda leider] Tyahnibok aan de buitenkant”.
Nadat hij de marsorders voor de Oekraïners heeft bepaald en een VN-dekmantel heeft voorgesteld om ze uit te voeren, voegt Nuland eraan toe: “En weet je, fuck de EU.” Nuland’s taal over de Europese Unie is gewoon een grove uiting van imperialistische rivaliteiten. De VS wilden niet alleen sneller handelen, terwijl de Europeanen een meer discrete “regime change” wilden, maar ze gaven ook de voorkeur aan verschillende marionetten. Klitschko, voormalig zwaargewicht bokser maar politiek lichtgewicht, was de Duitse kandidaat die zwaar werd gesteund door de Adenauer Stichting van de Christen-Democraten.
De media concentreerden zich op de “ondiplomatieke” taal, terwijl het echte verhaal is hoe de VS betrapt werden bij het organiseren van de toekomstige inzet van Oekraïense politici op het politieke schaakbord en zelfs bij het micromanagen van hun programmering. En na de putsch heeft Oekraïne nu een “interim-regering” onder leiding van “Yats” en zonder “Klitsch”. Tot zover de “Oekraïense soevereiniteit”!
Dit kabinet bereidt zich nu voor om de draconische economische “hervormingen” op te leggen die het Internationaal Monetair Fonds heeft gedicteerd, [zie mijn post van 16 mei] in ruil voor een paar miljard euro en dollars die de verwoestingen nog niet zullen dekken. Volgens een ontwerpdocument dat in handen kwam van de Oekraïense editie van de Russische zakenkrant Kommersant, zijn er plannen om de pensioenen te halveren. Dit zal ongetwijfeld spoedig worden gevolgd door eisen voor meer privatiseringen, en (vooral met het einde van de Russische kortingen) het stopzetten van de aardgassubsidies, die de Oekraïeners hebben behoed voor doodvriezen in de ijskoude winters. Loonsverlagingen zullen niet veraf zijn, hoewel veel van die verlagingen kunnen worden bereikt door een drastische devaluatie van de Oekraïense munteenheid, de hryvnia, met 50% of meer (hij is al 25% gedaald sinds december), waardoor de prijzen voor eerste levensbehoeften de hoogte in zullen schieten.
Intussen heeft het coupregime vooraanstaande “oligarchen” benoemd tot niet-gekozen bestuurders van de oostelijke Oekraïense provincies. Sergei Taruta werd benoemd tot gouverneur van Donetsk en Ihor Kolomoysky tot gouverneur van Dnipropetrovsk. Taruta is eigenaar van ISD, met grote staalfabrieken in Oekraïne en ook de grootste staalfabrieken in Polen (Huta Czestachowa) en Hongarije. Kolomoysky is de op twee na rijkste man van Oekraïne volgens de miljardairslijst van Forbes en staat aan het hoofd van het conglomeraat Privat Group, dat banken, luchtvaartmaatschappijen, ijzer- en staalfabrieken, olie- en chemische fabrieken, enz. controleert. De nieuwe machthebbers in Kiev hopen blijkbaar dat, nu de Partij van de Regio’s uit beeld is, de Russischtaligen in Oost-Oekraïne vertrouwen zullen hebben in deze roofridders die beweren voor werkgelegenheid te zorgen (na de overblijfselen van de gecollectiviseerde Sovjeteconomie te hebben geplunderd).
Dit is dus de “democratie” die door het imperialisme van de VS en de EU wordt gepromoot: de naakte dictatuur van het monopolistische kapitaal.
Maar volgens een document van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken zijn er geen aanslagen op kerken geweest. Telt de brandbomaanslag op een synagoge niet mee? Er zouden ook “geen vergeldingsacties tegen politieke tegenstanders” zijn geweest. Hoe zit het dan met de aanval op de afgevaardigde van de Partij van de Regio’s, Vitaly Grushevsky, buiten de Rada? Hoe zit het met het verbieden van de Communistische Partij en de Partij van de Regio’s in de districten Ivano-Frankivsk, Ternopil en Poltava? Of de aanval op het KPU-kantoor in Zaporozhia, of het in brand steken van KPU-kantoren in Kiev, Dnipropetrovsk en Kryvy Rih? Of de aanval op de secretaris van de Communistische Partij in Lviv, Rotislav Vasilko, die met een kruis in het gezicht werd geslagen en in het Mariinsky Park werd gemarteld, waarbij naalden onder zijn vingernagels werden gestoken, waarbij hij met knuppels werd geslagen, een long werd doorboord, zijn neus en drie ribben werden gebroken, zijn schedel werd gekraakt en hij, zijn vrouw en kinderen met de dood werden bedreigd?
“De rust is weergekeerd in Kiev,” verklaart het ministerie van Buitenlandse Zaken. Het herinnert aan het beroemde artikel van de Duitse communiste Rosa Luxemburg in januari 1919, “Orde heerst in Berlijn”, waarin zij de draak stak met de beweringen van de sociaal-democratische regering en de bourgeois media nadat eerstgenoemden de linkse oppositie hadden neergeslagen. Uren later werden zij en Karl Liebknecht op bevel van de regering gearresteerd en vermoord door het fascistische tuig van het Freikorps.
De terugkeer van het Banderacistische Fascisme
Alle ultrarechtse groeperingen omhelzen de fascistische nationalist Stepan Bandera, wiens vleugel van de Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN-B) en haar Oekraïense Opstandelingenleger (UPA) tijdens de Tweede Wereldoorlog een guerrillaoorlog voerden tegen het Rode Leger van de Sovjet-Unie, in alliantie met de Duitse imperialistische bezetters. Bandera werkte vanuit Krakau, het hoofdkwartier van het Duitse bestuur van bezet Polen. Hij trainde mobiele knokploegen in militaire kampen van de Duitse inlichtingendienst (Abwehr), hielp bij de vorming van de Oekraïense Nachtigall en Roland bataljons om onder Duits bevel te vechten, en ontving 2,5 miljoen Reichmark voor anti-Sovjet subversieve activiteiten. Toen de betrekkingen tussen de nazi’s en de UPA verzuurden, werd Bandera “in reserve gehouden” in het concentratiekamp Sachsenhausen, maar werd in 1944 vrijgelaten om te vechten tegen het oprukkende Rode Leger van de Sovjet-Unie.
In latere jaren hebben apologeten voor Bandera geprobeerd te beweren dat hij ook tegen de nazi’s vocht. Dit is een verzinsel, en degenen die het propageren zijn fascismeverdedigers. Toen Duitse troepen in juni 1941 Oekraïne binnenvielen, riep de OUN-leider een Oekraïense staat uit waarvan de oprichtingsakte verklaarde dat het “nauw zal samenwerken met het nationaal-socialistische Groot-Duitsland, onder leiding van zijn leider Adolf Hitler”. Bandera’s plaatsvervanger en “premier” van de spookstaat Jarovlav Stetsko, die tegenwoordig in Oost-Oekraïne wordt geëerd, riep op tot “de vernietiging van de Joden” door “de Duitse methoden om het Jodendom uit te roeien naar Oekraïne te brengen”. In 1943-44 richtte de UPA een bloedbad aan onder meer dan 90.000 Polen en duizenden Joden. Toen Bandera in 1944 de strijd hervatte, vestigde hij een kantoor in Berlijn terwijl de Duitsers UPA-eenheden door de lucht bevoorraadden.
Toen Lviv op 30 juni 1941 door de Duitsers werd bezet, brak er een drie dagen durende pogrom uit, georganiseerd door de Einsatzgruppen (paramilitaire doodseskaders) van de SS, maar voornamelijk uitgevoerd door het Nacthigall Bataljon onder leiding van Roman Sjoekejevitsj, de latere commandant van de UPA, en rechtstreeks door de OUN van Bandera. Tot 10.000 Joden en communisten werden op de meest afschuwelijke wijze afgeslacht. Een tweede pogrom in Lviv vond drie weken later plaats, de “Petlyura dagen” genoemd (naar de anti-Sovjet Oekraïense hetman Symon Petlyura), voornamelijk door Oekraïense nationalistische knokploegen, waarbij nog eens 2.000 Joden omkwamen. Later, na een besluit van de OUN-B uit 1943 om alle niet-Oekraïners te verdrijven, richtte de UPA systematisch bloedbaden aan onder Polen in de regio Volhynia (40.000 tot 60.000 doden) en Oost-Galicië rond Lviv (30.000-40.000 doden).
De Banderaïtische OUN waren nazi-geallieerde fascisten, net als de aanhangers van de marionetten-dictator Tiso in Slowakije, de Kroatische Ustasha of de Roemeense Legionairs. Terwijl Oekraïense nationalisten tegenwoordig het antisemitisme van Bandera en zijn samenwerking met de Hitleristen proberen te verhullen, prijzen zij de nazi-Waffen-SS Galizien Volunteer Division, waar veel UPA-leden lid van werden. In april 2011 hield Svoboda een mars van enkele duizenden in Lviv ter gelegenheid van de verjaardag van de oprichting van de divisie. Gelukkig werd de Galiziener SS vernietigd en de meeste van haar troepen gedood in juli 1944 bij de slag om Brody toen Marshall Konev’s Eerste Oekraïense Front van het Sovjet Rode Leger Lvov (nu Lviv) bevrijdde. Helaas sloten 2.000 overlevenden zich aan bij de Banderaite UPA die onsuccesvolle anti-Sovjet guerrilla acties voortzette tot in de jaren 1950.
Toen in 1991 de Sociaal-Nationale Partij van Oekraïne werd opgericht, koos zij als symbool een spiegelbeeld van de Wolfsangel, of wolfshaak, een hakenkruis-achtig ontwerp dat door verscheidene nazi-SSD-divisies werd gebruikt en dat sinds de Tweede Wereldoorlog door neo-nazistische groeperingen wordt gebruikt. Hoewel de SNPU in 2004 haar naam veranderde in Svoboda en probeerde haar imago af te zwakken naar het voorbeeld van het Front National in Frankrijk, de Vrijheidspartij in Oostenrijk, de NPD in Duitsland en Jobbik in Hongarije, allemaal partijen die een rechts-populistische houding aannemen in sociale aangelegenheden (bv. tegen immigranten), behield zij de Wolfsangel. Tijdens de recente mobilisatie droegen Svoboda-ploegen gele armbanden met het nazi-symbool. Svoboda promootte Bandera ook als een nationale held, met onder meer een fakkeltocht in nazi-stijl in Kiev op 1 januari om de verjaardag van de Oekraïense fascist te vieren.
Ultra-rechtse Oekraïense nationalisten hebben de Bandera-mythologie kunnen uitbuiten, vooral omdat die werd gedeeld met de “mainstream” burgerlijke partijen uit een gemeenschappelijke haat tegen de Sovjet-Unie. In zijn beruchte antisemitische toespraak uit 2004 prees Svoboda-leider Tyahnibok de OUN-UPA voor zijn strijd tegen de “Moskovieten, Duitsers, Joden en ander gespuis, die onze Oekraïense staat wilden afpakken!” Joesjtsjenko richtte tijdens zijn presidentschap een Museum van de Sovjetbezetting op dat een gezuiverde patriottische versie van de UPA presenteerde, en verklaarde Bandera en Sjoekevitsj, de organisator van de pogrom van Lviv, tot nationale helden. Dus toen de fascisten Svoboda en Pravy Sektor samen met andere Oekraïense ultranationalisten marcheerden met de rood-zwarte vlag van Bandera’s UPA (symbool voor bloed en aarde, Blut und Boden in nazi-taal) en scandeerden “Eer aan de natie, Eer aan zijn helden. Dood aan zijn vijanden”, paste het precies op de Maidan.
Maar deze Oekraïense nationalistische iconografie die nazi-collaborateurs witwast, stootte velen in het Russischtalige oosten af die ouders en grootouders hadden die in het Rode Leger van de Sovjet-Unie hadden gevochten tegen de Duitse indringers en later tegen de Banderabendes. Toen zij op de Maidan de Banderaïsche vlag zagen wapperen, vreesden zij dat die protesten tegen hen gericht waren. En toen de zegevierende fascisten en ultranationalisten onmiddellijk een wet goedkeurden die het gebruik van het Russisch in officiële zaken verbood, werd hun vrees bevestigd. Dat bevestigde ook de bezorgdheid van de academicus Umland dat het prijzen van Bandera’s UPA zou kunnen leiden tot vervreemding van “miljoenen oostelijke en zuidelijke Oekraïners” die hen beschouwen als “verachtelijke verraders in de gezamenlijke strijd van de naties van de Sovjet-Unie tegen het fascisme,” en zou kunnen leiden tot “het uit elkaar scheuren van de jonge Oekraïense staat.”
Svoboda, Pravy Sektor en de andere fascistische en ultranationalistische groeperingen die een leidende rol hebben gespeeld in de Maidan-protesten zijn geen uniek Oekraïens fenomeen. In verschillende delen van Europa zijn in het kielzog van de contrarevolutie in de USSR en het voormalige Sovjetblok, en vooral de laatste jaren als gevolg van de kapitalistische economische crisis die in 2008 explodeerde en de aanhoudende massale werkloosheid, belangrijke bewegingen ontstaan. Dit is een massabeweging geworden in landen waar de bourgeoisie de haat tegen immigranten en nationale minderheden heeft aangewakkerd, zoals Jobbik in Hongarije, het Front National in Frankrijk en Golden Dawn in Griekenland. Oproepen tot etnische zuiverheid zijn een essentieel ingrediënt van deze hysterie, samen met het gebruikelijke anticommunisme van fascistische bewegingen, dat bijzonder sterk is geweest in Oekraïne.
Svoboda ontwikkelde zich van een kleine politieke speler tot een belangrijke electorale partij vanaf 2009, toen het meer dan een derde van de stemmen kreeg in een regionale verkiezing, en in 2012, toen het 10% van de stemmen won in de parlementsverkiezingen en meer zetels dan de KPU in de nationale Rada, ondanks het feit dat het aanzienlijk minder stemmen had. Veel van degenen die op Svoboda stemden, waren arbeiders, boos over de werkloosheid en de enorme corruptie van de politieke leiders van Oekraïne. Maar de basis van de fascisten wordt, zoals altijd, gevormd door de woedende kleinburgerij die zich met een knuppel naar de macht wil werken. Wat zij hebben bereikt is dat de ene factie van de traditionele kapitalistische politici de andere vervangt, wat hun basis misschien niet tevreden stelt. Dat zou tot ontevredenheid kunnen leiden in West-Oekraïne, dat waarschijnlijk de eerste regio zal zijn waar de door de EU opgelegde bezuinigingen voelbaar zullen worden. Hoewel dit een opening zou kunnen bieden, vereist het opbouwen van een klassenoppositie tegen alle “oligarchen” bovenal revolutionair internationalistisch leiderschap.
Wordt vervolgd met deel 2……
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
