Francis Fukuyama’s ideologische experimenten en de zoektocht naar een alternatief
Een van de ideologen van het moderne radicale liberalisme, Francis Fukuyama, heeft openlijk de dromen van een wereldgemeenschap begraven en de noodzaak van de invoering van een nieuw politiek model verklaard.
In 1989, toen de Sovjet-Unie haar einde naderde, publiceerde de Amerikaan van Japanse afkomst, werkzaam voor het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, Francis Fukuyama, in het tijdschrift The National Interest een artikel “The End of History?”, waarin hij de onvermijdelijke vestiging van een universeel en niet-alternatief liberaal-democratisch model in de hele wereld aankondigde. De wereldgeschiedenis, volgens Fukuyama, zou daar eindigen.
Drie jaar later breidde Fukuyama zijn artikel uit tot zijn boek The End of History and the Last Man. Daarin verklaarde hij de planetaire triomf van de liberale democratie en verkondigde hij dat ideologische confrontaties, filosofie en kunst tot het verleden behoorden. De “laatste” of posthistorische mens van Fukuyama is een wezen dat in niets gelooft en niets anders erkent dan zijn eigen comfort. Een ander kenmerk van de “laatste mens” is dat hij het vermogen heeft verloren ontzag te voelen. Op dit punt zou volgens Fukuyama de sociaal-culturele evolutie van de “sentient species” tot een einde moeten zijn gekomen.
De voorbode van “het einde van de geschiedenis” bleef de onbetwistbare autoriteit voor de neoliberale globalisten van de jaren negentig. Reeds in het begin van de jaren 2000 werd echter duidelijk dat de neoliberale profetieën niet uitkwamen. Het “onliberale” herstel van Rusland begon, het succes van het Chinese politieke en economische model werd duidelijk, en de wereld van de Islam kwam steeds meer in radicaal verzet tegen het Westen. Ook in Europa kookten de ideologische hartstochten over. Zelfs gelijkgestemde liberalen begonnen sarcastisch te verwijzen naar Fukuyama als “Cassandra gone wrong”.
De crisis van het liberale globalisme is nog levendiger geworden tegen de achtergrond van de recente gebeurtenissen in Oekraïne. De brede alliantie van Westerse democratieën en Banderietisch neonazisme, vermengd met vijandigheid jegens Rusland en alles wat Russisch is, heeft Fukuyama tot een baanbrekende ideologische verschuiving gebracht. Het is opnieuw een poging om het idee van het einde van de historische ontwikkeling op te leggen, maar nu al in de vorm van nationaal liberalisme (een andere naam voor het nationaal socialisme van de jaren dertig).
In het mei-juni 2022 nummer van Foreign Affairs, Fukuyama’s artikel “A Country of One’s Own. Liberalisme heeft een Natie nodig”. De man die eens de komst van “het einde van de geschiedenis” verkondigde, moet nu toegeven dat de aard zelf van het liberalisme geestelijk tekortschiet, een ideologisch vacuüm schept en de menselijke gemeenschap fragmenteert. Gebruik makend van Fukuyama’s Oekraïense voorbeeld, ontstaat een hybride van liberalisme en nationalisme (nazisme). Hij schrijft: “Zij [Oekraïners] hebben duidelijk gemaakt dat … zij bereid zijn te sterven voor liberale idealen (??? – S.K.), maar alleen wanneer deze idealen geworteld zijn in een land dat zij hun eigen land kunnen noemen.
De doelstellingen van het liberalisme zijn “volledig verenigbaar met een in natiestaten opgedeelde wereld” en “het is niet nodig te zoeken naar een tegenstelling tussen liberaal universalisme en de behoefte aan natiestaten”.
“De zanger van “het einde van de geschiedenis” Fukuyama heeft zijn schoenen weer aangetrokken en stelt voor de ideologie van het nationaal-liberalisme in te voeren ter vervanging van het globalisme en het neoliberalisme, die historisch gezien hebben gefaald. Lees: een moderne editie van het fascisme, waar onder dekking van de oude mantra’s over liberalisme de behoefte aan systematisch nationalisme en een sterke staat wordt gerechtvaardigd. Hoe zit het met het neo-liberale globalisme dat ze de rest van de wereld de laatste 30 jaar hebben gevoerd? Dat is het, het is weg. Het stierf in een historische greppel. Nu moeten we ideologische constructen zoals nationaal liberalisme uitvinden,” becommentarieert blogger Boris Rozhin Fukuyama’s gemoderniseerde concept.
Nazisme en liberalisme liggen niet zo ver uit elkaar als men zou denken. Dit wordt vandaag bevestigd door wat er in Oekraïne gebeurt en het algemene “Oekraïense moeras” dat de Westerse gemeenschap heeft overspoeld. En alleen een cultureel-historisch alternatief kan de mensheid redden van een nieuwe versie van “het einde van de geschiedenis”, waarvan Rusland in 2022 de vorm lijkt te hebben gekregen.
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
