Het WEF wordt in kringen van critici van de pandemie herhaaldelijk gezien als een van de meesterbreinen in de voorbereiding en uitvoering van de pandemie. De invloed van het WEF is ontegenzeggelijk groot, maar alleen via zijn connecties met de Amerikaanse oligarchen, of misschien beter, de plutocratie.
In januari 2020, toen de pandemie nog niet was uitgeroepen en de Britse Guardian nog niet de rol van promotor en ideoloog van Covid speelde, stond er een interessant artikel met als titel: “De hogepriesters van de plutocratie komen allemaal bijeen in Davos. Wat voor goeds kan daar uit voortkomen?”
De tekst geeft een goede karakterisering van het WEF:
“In wezen is het Wereld Economisch Forum de hogepriester van de plutocratie, d.w.z. de heerschappij van de superrijken. Het is een goed voorbeeld van de blijvende ideologische erfenis van het neoliberalisme, een vaak genegeerd aspect van de neoliberale hegemonie. Terwijl de staten de controle over hun economieën hebben behouden, hebben de nationale politici hun macht over de economie en de politiek grotendeels uit handen gegeven. In de overtuiging dat “de markt” het beste mechanisme is om alles op te lossen, van werkgelegenheid tot gezondheidszorg, worden economen en ondernemers nu gezien als de beste probleemoplossers voor onze politieke problemen.
Of het nu is via “stakeholder capitalism” – het officiële thema van het WEF 2020, dat zinnig klinkt maar zo vaag is dat het geen betekenis meer heeft – of via de filantropie van miljardairs als Bill Gates en George Soros, de plutocraten bepalen de prioriteiten van de sociale verandering en activisten als “Greta” en beroemdheden als “Bono” kunnen hoogstens aan de zijlijn meedoen”.
Hier is de definitie van plutocratie volgens Wikipedia:
“Plutocratie is een vorm van heerschappij waarbij rijkdom de beslissende voorwaarde is voor deelname aan de heerschappij, d.w.z. de heerschappij van het geld (money rule; ook wel “moneyed aristocracy” genoemd in vergelijkbare zin). Zij kan geïnstitutionaliseerd zijn (b.v. door het stemmen via een volkstelling) of indirect worden uitgeoefend door de afhankelijkheid van gekozen besluitvormers van plutocraten”.
Bestaat deze “afhankelijkheid van gekozen besluitvormers van plutocraten” eigenlijk wel? Uiteraard, want er is een soort draaideur tussen hoge politieke ambten en vetbetaalde posten bij de plutocraten. Het meest recente voorbeeld in Oostenrijk is het vertrek van Sebastian Kurz als bondskanselier en het aanvaarden van een baan bij een van de Amerikaanse oligarchen. Eerdere kanseliers belandden ook onmiddellijk in min of meer voor de hand liggende en goed betaalde posities. Dit kan ook worden vastgesteld in Duitsland en andere landen. In de VS, bijvoorbeeld, is er een snel draaiende draaideur tussen de FDA en topfuncties in de farmaceutische industrie.
Het is ook interessant op te merken dat “economen en ondernemers nu worden gezien als de beste probleemoplossers voor onze politieke problemen”. Sinds Margret Thatcher is deze bewering uitgegroeid tot een geloofsartikel in de Europese politiek. Massale privatiseringen van sociaal belangrijke bedrijven en sectoren zijn doorgedrukt met de bewering dat particuliere bedrijven “beter kunnen beheren”. Waar, uitsluitend in hun eigen zakken.
Dit is ook hoe PPP’s – privaat-publieke partnerschappen – werken. Het Covax-voorbeeld laat het patroon duidelijk zien. De COVAX-faciliteit wordt beheerd door de WHO, samen met de particulier-publieke allianties voor vaccins Gavi (Global Alliance for Vaccines and Immunisations, toonaangevend) en CEPI (Coalition for Epidemic Preparedness Innovations). Een plutocraat schenkt 50 miljoen dollar en gebruikt het om een NGO op te richten of de “Faciliteit” te beginnen. De staten betalen een paar miljard voor de nobele zaak. Tijdens de digitale G7-top van 19 februari 2021 kondigde de EU bijvoorbeeld aan dat zij haar steun voor de COVAX-faciliteit zou verhogen tot 1 miljard euro, nadat zij aanvankelijk 500 miljoen euro had toegezegd. Duitsland kondigde op deze top een extra bedrag van 980 miljoen euro voor Covax aan en voegde daar op 22.05.2021 nog eens 100 miljoen euro aan toe. Met een totaalbedrag van bijna 2,2 miljard euro voor de wereldwijde reactie op de pandemie is Duitsland een van de grootste donoren.
Covax koopt vervolgens geneesmiddelen van bedrijven waarin de oligarchen grote aandelenblokken bezitten. Dankzij PPP komt het geld van de belastingbetaler dus terecht bij de bedrijven en miljardairs die “beter beheren” dan de openbare sector.
Het WEF vervult de praktische functie van een jaarlijkse ontmoetingsplaats van de superrijken met de toppolitici. De plutocraten bepalen intussen zo’n beetje alles, niet alleen de economie maar ook sociale en maatschappelijke trends, zoals het Guardian-artikel terecht opmerkt. En dat is precies het doel van Klaus Schwab.
Bron: Dr. Peter F. Mayer
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
