Vrijheid is ons geboorterecht, niet afhankelijk van medische status
Vorige week kreeg ik het verzoek om een petitie te ondertekenen die reeds door 17.000 medici is ondertekend, van wie velen de afgelopen twee jaar de waarheid hebben verdedigd tegen de sterke druk om zich te conformeren. Mensen voor wie ik veel respect heb. In de petitie stond dat “wij ondergetekenden” ons verzetten tegen vaccinmandaten tegen Covid-19 omdat veel mensen al een natuurlijke immuniteit hebben die effectiever is dan die van de vaccins. “Degenen die al immuun zijn kunnen alleen maar schade oplopen, geen voordeel. Ik ben het er volledig mee eens, maar ik kon het niet ondertekenen.
De reden waarom ik het niet kon is fundamenteel voor het huidige debat over volksgezondheid, en door het te omzeilen met pure logica graven we het graf van de mensheid voor degenen die ons willen begraven. We zijn vrij, of we zijn het niet. Wetenschap is niet de scheidsrechter van die vrijheid.
De Covid-19 crisis moet ons wakker schudden, niet tot slaaf maken
Covid-19 vaccin mandaten hebben de sluipende aanvaarding van de samenleving van de verankering van fundamentele mensenrechten aan medische status duidelijk gemaakt. Zoals veel artsen in de gezondheidszorg, accepteerde en steunde ik zelfs het verplichten van mazelenvaccinatie voor schoolbezoek. Mazelen doodt immers wereldwijd velen. Ik was ook akkoord met hepatitis B vaccinatie voor mijn werkplek. Beide vaccins worden als veilig en zeer effectief beschouwd. Mijn medische opleiding had benadrukt dat degenen die anti-vaccinatie waren, gelijk stonden aan de platte aarde theorie.
Nu eist de Covid-19 volksgezondheid injecties als een vereiste voor volwassenen en kinderen om deel te nemen aan normale gemeenschapsactiviteiten. De “vaccinatiestatus” bepaalt de “toegang” tot fundamentele mensenrechten – het recht op werk, reizen, sociale contacten en toegang tot onderwijs – die in de VN-Verklaring van de Rechten van de Mens als fundamenteel worden beschouwd.
Het kan zelfs het recht op toegang tot gezondheidszorg bepalen. Medische dwang is uit de schaduw opgedoken. Dit wordt bestreden met logica. De absurditeit aantonen van een algemeen mandaat voor een ziekte die gericht is op een welomschreven bevolkingsgroep (ouderen en comorbiditeit), die niets doet om de verspreiding te stoppen (d.w.z. geen bescherming voor anderen) en waartegen de meesten al beter beschermd zijn door natuurlijke immuniteit is een gemakkelijk argument als de mensen luisteren.
Gewapend met dergelijke argumenten is de groeiende beweging die zich verzet tegen vaccinatieverplichtingen tegen Covid-19, die vrachtwagenchauffeurs, restauranthouders, ziekenhuispersoneel en politici omspant, in veel landen bezig met het terugdringen van deze verplichtingen, hoewel deze anti-wetenschappelijke benadering in andere landen en, ironisch genoeg, in veel westerse onderwijsinstellingen gewoon doorgaat. Alleen machtswellust of diepe onwetendheid kunnen een dergelijke aanpak rechtvaardigen.
Maar met een tactische overwinning op het slagveld win je geen oorlog. Als we dit nieuwe gezondheidsfascisme willen opsluiten voor het nazisme van de jaren dertig van de vorige eeuw, dan is het niet voldoende om een bepaalde logische tekortkoming te benadrukken. Het nazisme werd niet van het politieke toneel verdreven omdat het onlogisch was, maar omdat het fundamenteel verkeerd was. Het was verkeerd omdat het niet alle mensen gelijk behandelde, en het stelde centraal gezag en een vermeend ‘collectief goed’ boven de rechten en gelijkheid van individuen.
Dit is de heuvel waarop we moeten staan, als we het gebruik van de volksgezondheid als instrument om de autoritaire corporatieve maatschappij, die de Grote Reset voor ogen had, af te dwingen, willen tegenhouden. Dit is een strijd die verder gaat dan volksgezondheid – het gaat om de fundamentele status van de menselijke positie. Het moet ondubbelzinnig het recht ontkennen van de ene groep om de andere te controleren en te misbruiken. Ik heb niet het recht om een niet-immuun diabetische 80-jarige met een hoog risico te verplichten een Covid-19 vaccin te krijgen. En u ook niet.
Vrijheid is een geboorterecht, geen beloning
Als we erkennen dat “alle mensen vrij en gelijk in waardigheid en rechten worden geboren” (artikel 1 van de VN-Verklaring van de Rechten van de Mens), en dat er iets intrinsiek waardevols is aan ‘mens zijn’, dan moet dat een aantal consequenties hebben. Deze worden weerspiegeld in de verklaringen over de mensenrechten die na de Tweede Wereldoorlog zijn opgesteld en die ook ten grondslag lagen aan het vroegere Verdrag van Genève. Ze worden weerspiegeld in veel religieuze overtuigingen, maar zijn niet exclusief voor hen. Hun codificatie na de Tweede Wereldoorlog weerspiegelde het besef dat herhaalde compromissen, specifiek gerechtvaardigd door een “algemeen welzijn” voor de volksgezondheid, de samenleving snel uitholden. De weg naar genocide werd geplaveid door artsen, die zoals allen vatbaar zijn voor eigenbelang, angst en een vermogen tot haten.
De alternatieve benadering is de mens slechts te zien als een brok biologie of een complexe reeks van chemische reacties. In dit geval heeft een individu geen rechten, en heeft de toekomst geen echte zin. Deze alternatieve benadering maakt alle dingen rationeel, en niets goed of fout. Het kiezen van een middenweg tussen de twee – mensen zijn een beetje speciaal, maar dat kan worden weggenomen wanneer dat goed uitkomt (goed uitkomen voor wie?) – is niet goed bestand tegen dieper nadenken.
Echte gelijkheid leidt tot het concept van lichamelijke autonomie – ik kan jou niet overrulen in zaken die jou aangaan. Als mensen soevereiniteit hebben over hun eigen lichaam, dan kunnen ze niet gedwongen worden om dat lichaam aan te passen of het te laten schenden door anderen.
Dwang houdt in dat er gedreigd wordt met het wegnemen van basisrechten die autonomie en soevereiniteit verschaffen, en is daarom een vorm van geweld, het wegnemen van een geboorterecht – een deel van ons wezen – als we geloven dat we als mensen geboren worden met intrinsieke rechten op, of eigendom van, dergelijke vrijheden. Zij maken deel uit van wat ons tot meer maakt dan biologische massa. Daarom vereisen wij vrije en geïnformeerde toestemming voor medische ingrepen wanneer een persoon op enigerlei wijze in staat is die toestemming te geven.
Vrijheid kan dus niet afhankelijk worden gemaakt van de medische status of de keuze van de medische procedure. Als we vrij geboren worden, verwerven we geen vrijheid door ons te schikken. Grondrechten kunnen derhalve niet worden beperkt op basis van medische status (bv. natuurlijke immuniteit) of keuze van interventie (bv. testen) of niet-interventie. Het bevorderen van dergelijke stigmatisering en discriminatie is in strijd met de erkenning van deze rechten.
Verzet tegen mandaten op basis van wetenschap erkent autoritarisme
Het blijft verleidelijk om de gemakkelijke weg te kiezen en zich te verzetten tegen vaccinmandaten van Covid-19 door te wijzen op de duidelijke tekortkomingen in de wetenschap die eraan ten grondslag ligt. Dit is een nuttig instrument – de verkondigers van onlogica en leugens moeten worden ontmaskerd. Maar het kan slechts één instrument zijn op de weg naar een alomvattende oplossing, en het mag de onderliggende ziekte niet voeden.
Het claimen van natuurlijke immuniteit als enige uitsluiting van vaccinatiemandaten is niet logischer dan het negeren ervan. Immune leden van oudere leeftijdsgroepen lopen nog steeds een hoger risico dan de niet-immune gezonde jongeren. Het leeftijdsgebonden risico varieert duizenden keren, en noch vaccins noch natuurlijke immuniteit kunnen deze kloof overbruggen. Dus hoe moeten fitheid, leeftijd en waarschijnlijke blootstelling in beeld worden gebracht, en wat is de rechtvaardiging om ze te negeren? Moeten we een jonge, fitte atlete verplicht inenten omdat zij toevallig een eerdere infectie heeft vermeden, terwijl we doen alsof een zwaarlijvige gepensioneerde met diabetes die een eerdere infectie heeft overleefd, daarvan is vrijgesteld?
Als we het risico willen nuanceren, welke drempels voor leeftijd en fitheid zullen dan worden gehanteerd, en wie zal ze vaststellen? Hoe zal de natuurlijke immuniteit worden gemeten? Welk soort tests zal worden gebruikt en hoe vaak, op wiens kosten? Wie zal van nature immuun zijn voor de volgende pandemie en zullen vaccinatieverplichtingen aanvaardbaarder zijn dan wanneer het vaccin snel wordt verspreid voordat velen van hen natuurlijk immuun zijn geworden? Wie bepaalt eigenlijk wat een pandemie is en wat niet? Vinden we het goed dat de bureaucraten van de Wereldgezondheidsorganisatie ons risico bepalen, gebaseerd op hun eigen interpretatie van hun eigen veranderende definities?
Als we ons uitsluitend beroepen op natuurlijke immuniteit als een manier om onder mandaten uit te komen, dwingen we tests en de daaruit voortvloeiende medische procedures af als een basis voor vrijheid. Dat is geen vrijheid. Hoe goed bedoeld ook, het is een glibberig pad dat naar elders leidt.
Codificatie van mensenrechten is de prijs van vrijheid
Mensenrechten kunnen in wezen niet afhankelijk zijn van de naleving van volksgezondheidsfunctionarissen. Of politici. Of de grillen van filantropen en hun favoriete bedrijven. Deze rechten moeten een intrinsiek onderdeel zijn van het mens-zijn, ongeacht de omstandigheid, ongeacht leeftijd, geslacht, afstamming, rijkdom of gezondheidstoestand. Anders zijn we inderdaad niet meer dan complexe chemische constructies zonder echte intrinsieke waarde. De maatschappij, en elk individu, moet beslissen.
De reactie van Covid-19 op het gebied van de volksgezondheid laat zien dat veel van wat we in de gezondheidszorg als vanzelfsprekend beschouwen, opnieuw moet worden bekeken. De eerbiediging van de individuele soevereiniteit sluit sancties tegen degenen die opzettelijk schade toebrengen niet uit, maar de noodzaak om de reactie van de samenleving hierop te controleren ligt ten grondslag aan de duizenden jaren oude ontwikkeling van het recht. Gevallen van wanpraktijken worden, op transparante wijze, voor de rechter getoetst. Het sluit ook bescherming tegen schade niet uit.
Bepaalde landen met een hoog risico eisen een bewijs van vaccinatie tegen gele koorts voor inkomende reizen, omdat een uitbraak kan leiden tot een sterftecijfer van 30%. In sommige landen moeten scholen verplicht worden gevaccineerd tegen mazelen, ondanks het feit dat het vaccin bescherming biedt tegen verdere besmetting van al degenen die ervoor gekozen hebben zich te laten vaccineren. In het licht van de recente gebeurtenissen moeten wij dergelijke eisen op transparante en zorgvuldige wijze afwegen, waarbij wij opzettelijke schade aan anderen moeten voorkomen, maar de natuurwet van de onschendbaarheid van de mens voorop moeten blijven stellen.
Soms moet de meerderheid een risico een tijdlang slikken. Soms lijkt het respecteren van de vrijheid van anderen ons geld te kosten, maar het codificeren van mensenrechten en het aandringen op procedures, wettigheid en recht geeft de wijsheid de tijd om de angst te overwinnen. Het is de verzekering die de leden van een vrije samenleving vrij houdt. Verzekering is de onontkoombare terugkerende kost die beschermt tegen incidentele, maar onvermijdelijke catastrofes. Slavernij in een medico-fascistische maatschappij kan een catastrofe worden zonder uitweg.
- Bron: David Bell
- David Bell is een in de Verenigde Staten woonachtige arts op het gebied van de volksgezondheid. Na interne geneeskunde en volksgezondheid in Australië en het VK, werkte hij bij de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), als programmahoofd voor malaria en koortsachtige ziekten bij de Foundation for Innovative New Diagnostics (FIND) in Genève, en als directeur Global Health Technologies bij Intellectual Ventures Global Good Fund in Bellevue, VS. Hij adviseert op het gebied van biotech en wereldwijde gezondheid. MBBS, MTH, PhD, FAFPHM, FRCP
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
