Sinds 2014 heerst er in Oekraïne een stille burgeroorlog tussen de Oekraïense meerderheid in het westen en een Russische minderheid in het oosten. De etnisch Oekraïense kant in dit conflict is gecoöpteerd door de supranationale mondiale imperiale monoliet. Dit is het kader van westerse elites dat de politieke, medische en culturele orthodoxie over de hele wereld bepaalt. Zij controleren niet alleen alle grote politieke partijen in de meeste westerse landen, maar ook mondiale internationale consortia van de Verenigde Naties tot het Economisch Wereldforum, de Europese Unie en de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie. Hun doel is Rusland verder uit te knijpen door Oekraïne – met inbegrip van de Russischtalige oostelijke regio’s – tot een ander politiek bestanddeel van het Amerikaanse globalisme te maken.
Voor de Russen – veel Russen – is dit onaanvaardbaar. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie daalden de globalisten op Rusland neer om te verkrachten en te plunderen. In de jaren na 2000 werd de uitbreiding van de NAVO gebruikt om Rusland langs de Oostzee in te sluiten. Het waren moeilijke jaren, maar Rusland heeft uiteindelijk zijn soevereiniteit herwonnen. Sindsdien beschouwen de westerse globalisten het ongebonden Rusland als hun vijand, en ze hebben Oekraïne gekozen als een handige proxy tegen Rusland. Oekraïne is nuttig voor dit doel, omdat het een aanzienlijke strategische betekenis heeft, hetzij als toegangspoort tot Rusland via de open Oekraïense vlakten, hetzij als halteplaats voor Amerikaanse raketten.
Dezelfde westerse globalisten die Rusland haten, rekenen ons ook tot hun vijanden, en mijn oprechte advies is om hen hierin serieus te nemen. Zij hebben een soort bijziendheid voor binnenlandse politieke dissidenten; wij zijn het ongebonden binnenlandse element, Rusland is het ongebonden internationale element, en dus wanneer Donald Trump tot president wordt gekozen, moet dat voor hen het resultaat zijn van Russische inmenging.
Ik blijf deze mensen Amerikaanse of westerse globalisten noemen, maar dat is maar één manier om ze te begrijpen. Ik heb niets tegen Amerikanen; ik heb er vele jaren gewoond en heb een groot aantal Amerikaanse vrienden. Het is slechts een historisch toeval, waarschijnlijk, dat Amerika zich in het centrum bevindt van deze globalistische uitwas, deze post-politieke, post-nationale orde.
Rolf Peter Sieferle, een van mijn favoriete denkers, schreef in meer abstracte termen over het fundamentele conflict tussen de globalisten aan de ene kant, en de ongebonden mensen zoals ik en ongebonden landen zoals Rusland. Voor hem is de botsing tussen “politiek” en “systeem”:1
Politiek behoort tot een oudere bestaanslaag, geordend in termen van de staat en van de geschiedenis, uitgekristalliseerd in staatslieden, leiders en ideologen. Zij heeft programma’s, waarden en doelstellingen. Wat nodig is, zijn deugden en verbintenissen die gericht zijn op een bovenliggend geheel. Het laatste redmiddel van de politiek is oorlog – de bereidheid van het individu om zich op te offeren voor een hoger doel, voor zijn gemeenschap.
Systeem kenmerkt nieuw opkomende orden van hogere complexiteit, die achtereenvolgens de politiek verdringen. Systemen organiseren zichzelf zonder focus, zonder waarden, doelen of programma’s. Hun enige stelregel is vrijheid en emancipatie voor individuen. Deugd en opoffering zijn anachronismen. Oorlogen zijn niets anders dan catastrofale conflicten die voorkomen moeten worden door kundig management. Orde wordt geschapen door objectieve, autonome beperkingen, niet door een normatieve oriëntatie. De structuren van systemen zijn voor individuen even onontkoombaar als een magnetisch veld is voor ijzervijlsel. Zij “weten” er niets van, maar zij conformeren zich aan hun voorgedefinieerde paden. De belangrijkste processen worden niet gecontroleerd en kunnen nauwelijks theoretisch worden begrepen.
Het systeem heeft grotendeels de overhand gekregen in de geavanceerde “westerse” landen. Toch denkt de rest van de wereld in veel opzichten nog steeds politiek. Dit komt op het Westen over als anachronistisch fundamentalisme. …
De systeem-globalisten erkennen de legitimiteit van de Russische strategische belangen niet, evenmin als de legitimiteit van de strategische belangen van wie dan ook. Globalisten hebben geen veiligheidsbelangen op die manier. Velen van hen geloven zelfs hun eigen holle retoriek, dat zij vrijheid en democratie verspreiden, zelfs na deze laatste twee jaar van experimenten met gedwongen vaccinatie en intermitterende massa-huisarrest. Zelfs als ze dat allemaal niet geloven over democratie, verbeelden ze zich toch dat ze missionarissen van licht en goedheid zijn voor alle volkeren overal, en dat het menselijk potentieel pas ten volle zal worden gerealiseerd, wanneer elke laatste Rus op Facebook zit en geabonneerd is op Amazon Prime.
Het mondiale Amerikaanse rijk valt niet binnen; dat is niet wat systemen doen. Het assimileert. Het is in feite een borg die economische en politieke beperkingen oplegt aan een steeds groter wordend deel van de wereld, die bevolkingen geleidelijk vetmesten, afleiden en deracineren, met de bedoeling ze te laten opgaan in dezelfde oppervlakkige multinationale consumentensoep. Hun plan was Oekraïne deel te laten uitmaken van de borg, en op die manier Rusland verder op te dringen. Rusland reageerde op politieke wijze, door de wapens op te nemen. Omdat de westerse borg nooit van ophouden weet, zal Oekraïne nu worden vernietigd en waarschijnlijk opgedeeld, als een middel om het voor altijd buiten de westerse globalistische plooi te houden.
Hoe graag de globalisten Rusland ook willen omsingelen met de NAVO, in hun verstandigste momenten zijn ze niet bereid een kernoorlog te riskeren om het meest oostelijke deel van Europa te verdedigen. Voor de globalisten was Oekraïne slechts een pion. Nadat ze klaar zijn met hun driftbui, zullen ze ergens anders een ander proxy gevecht beginnen, en een ander land ruïneren; en ze zullen ook doorgaan met het vermalen van ongebonden niet-geassimileerde binnenlandse dissidenten binnen hun grenzen. Ze maken hier geen onderscheid.
De westerse media en politici willen de oorzaak van de oorlog in Oekraïne niet verklaren, omdat het een nederlaag is die zij zelf hebben veroorzaakt. Daarom hebben zij ervoor gekozen Poetin af te schilderen als een soort krankzinnige gek, naar het voorbeeld van een Kim Jong-un of een Saddam Hoessein. Dat is precies verkeerd: dat zijn onvoorspelbare dictators die papieren tijgerlegers aanvoeren. De Russen zijn een met kernwapens bewapende wereldmacht, en de oorlog in Oekraïne is niet iets dat Poetin zelf gisteren heeft bedacht. Het geniet zeker aanzienlijke steun binnen het Russische politieke en militaire establishment.
Dus, nu ik sommigen van jullie boos heb gemaakt: Niets in het bovenstaande is ook maar enigszins origineel; veel mensen (van John Mearsheimer tot Noam Chomsky tot een Joe Biden uit eind jaren ’90) hebben soortgelijke opmerkingen gemaakt. Ik denk dat er weinig ruimte is voor originele gedachten, als het gaat om de grote gebeurtenissen in de wereldpolitiek. Het meeste van wat er gebeurt wordt duidelijk, zodra je buiten het krankzinnige mediakader stapt en de dingen observeert zoals ze zijn.
Bron: https://www.eugyppius.com/p/ukraine-and-the-global-american-empire?s=r
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
