Op de avond dat de Russische tsaar Vladimir Poetin zijn Slavische Oekraïense broeders de oorlog verklaarde voor imperialistische veroveringszaken, ondernam de 46e president van de Verenigde Staten, Joe Biden – een bekend gezicht in de Oekraïense hiërarchie – daadkrachtig actie.
Die actie, in plaats van een live toespraak tot de natie vanuit de imposante gangen van het verzorgingstehuis van het Witte Huis, kwam schijnbaar neer op een nachtje schoonheidsslaapje, totdat hij de volgende dag voor de camera’s van de wereld begon aan zijn dagelijkse dosis nachtmerrieachtige vergetelheid.
Zo’n lauwe reactie vatte de decennialange neergang van de “vrije wereld” precies samen. Dit is immers niet langer een Westen van Winston Churchill, maar een Westen van Woke. En jeetje, wat is die neergang gevaarlijk geworden.
Terwijl de zwaar gefinancierde en geherstructureerde militaire macht van Poetin (de op één na grootste ter wereld) eindelijk het bevel kreeg om hun raketten over de soevereine grens van Oekraïne te katapulteren, vond het eigen Twitter-account van het Britse “Ministry of Defence LGBT+ Network” de tijd om (in een nu verwijderde tweet) te berichten over hun “koffieochtend” #lgbthistorymonth waar veel zou worden gediscussieerd over elk lesbisch, homo, biseksueel, transgender of “+”-type boek dat in alle waardige boekhandels te koop was.
Mag ik de voor de hand liggende vraag stellen: Hoe kan het ministerie van Defensie tijd hebben voor dit alles? Nu? Op de rand van oorlog? Zijn er geen dringender prioriteiten?
Deze vraag is ook relevant voor de Geheime Inlichtingendienst van het land, de werkgevers van de James Bond-types MI5 en MI6. De vorige dag onthulden zij een nieuw document, getiteld “Mission Critical”, waarin Britse spionnen wordt gevraagd hun “white privilege” en het gebruik van “voornaamwoorden” in overweging te nemen in een totale oorlog (een oorlog waarin zij actiever lijken te zijn) om “diversiteit” en “inclusie” te verbeteren.
Welke prijs moeten wij misschien betalen (niet alleen als nationale burgers, maar ook als burgers in de context van de mondiale geopolitiek) als onze strijdkrachten, inlichtingendiensten of algemene straatpolitie, die allemaal de fundamentele opdracht hebben onze nationale veiligheid te beschermen en onze veiligheid te waarborgen, zo politiek correct worden dat mensenlevens op het spel komen te staan?
Dit is niet overdreven. Poetin is nu in beweging gekomen omdat hij weet dat het Westen zwak is, maar nog belangrijker is dat hij weet dat de enige supermacht (en het enige wereldleger) die zijn grootse expansionistische plannen kan tegenhouden, de VS, de zwakste is die ze ooit is geweest, deels dankzij dezelfde politiek-correcte besmetting. Tegelijkertijd kiest het communistische China van president Xi Jinping, de binnenkort ongeëvenaarde supermacht van de planeet, de kant van de met kernwapens gevulde dolle Russische beer. Het Westen leek nog nooit zo klein.
Amerika’s gepercipieerde zwakte zal niet als een verrassing komen voor de miljoenen die daar wonen, wier “goedkeuring” van hun opperbevelhebber gestaag is gedaald, samen met zijn cognitieve functie, sinds hij vorig jaar plaatsnam in het Oval Office. In tegenstelling tot een recente opiniepeiling in de VS, waaruit bleek dat 62 procent van de Amerikanen het eens is met het idee dat een Russische invasie eenvoudigweg niet zou hebben plaatsgevonden onder het bewind van ene Donald J. Trump.
Een dergelijke zwakte heeft drastische gevolgen voor de echte wereld: vele onschuldige levens zullen nu verloren gaan als direct gevolg van het verlies aan kracht van het Westen, niet alleen economisch, maar ook ideologisch.
Poetin heeft deze kwestie vorig jaar oktober in een toespraak aan de orde gesteld: [NL vertaald]
‘Wij zien met verbijstering de verlamming die zich ontvouwt in landen die er aan gewend zijn geraakt zichzelf te zien als de vlaggenschepen van de vooruitgang. Natuurlijk gaat het ons niets aan of wat er gebeurt, de sociale en culturele schokken die zich in sommige landen in de westerse landen voordoen, sommigen menen dat het agressieve uitwissen van hele bladzijden uit je eigen geschiedenis, de positieve actie in het belang van minderheden, en de eis om afstand te doen van de traditionele interpretatie van basiswaarden als moeder, vader, familie en het onderscheid tussen de seksen een mijlpaal zijn … een vernieuwing van de samenleving.’
Het is zeker waar dat Rusland geen ijkpunt van ‘vooruitgang’ is, en als men bedenkt hoeveel pijn en leed Poetin zijn eigen en andere mensen in het verleden en het heden heeft aangedaan, kan het voor velen van ons in het Westen ongetwijfeld moeilijk zijn om ook maar iets van zijn woorden te verteren, laat staan wanneer zijn woorden de vorm kunnen aannemen van morele preken. Dat wil niet zeggen dat ze niet waar kunnen klinken.
Hoe kunnen wij, als zogenaamde “vrije westerse democratieën” de scheidsrechters van de “vooruitgang” zijn, wanneer het draaiboek voor die “vooruitgang” in het Westen bestaat uit het censureren of elimineren van iedereen die ook maar iets durft te zeggen dat in de verste verte “aanstootgevend” is?
We verspillen zoveel tijd (wanneer anderen dat niet doen) met het geven van zuurstof aan dergelijke abjecte en oppervlakkige onzin, dat we onze essentie uit het oog zijn verloren: wat en wie er echt toe doen, maar ook wie we zijn en wat onze waarden zijn. We zijn zo geïnvesteerd en zo verwikkeld in de door de sociale media ingegeven onzin over “sociale rechtvaardigheid”, zoals velen van onze infantiele politieke klasse zijn, dat we in eigen land en op het wereldtoneel niet langer aanzien – of respect – hebben.
Daarom lijkt de enige politieke strategie die onze westerse ‘leiders’ ooit lijken te hebben, als reactie op het zware bombardement van Russische artillerie op Oekraïne, het opleggen van een reeks zinloze financiële sancties te zijn (ondanks het feit dat ze blijven betalen voor vaten Russische olie), het accepteren van de onvermijdelijke duizenden vluchtelingen (ondanks de reeds kapotte infrastructuur), terwijl ze tegelijkertijd op hun social media-accounts posten dat ze ‘solidair’ zijn met het huidige slachtoffer, in dit geval, het zwaar gebombardeerde Oekraïne.
Uiteindelijk, totdat het Westen opgroeit, zijn ruggengraat vindt, en wakker wordt voor het feit dat ‘wakker’ gewoon een synoniem is voor ‘zwak’, ben ik bang dat oorlog, internationaal en binnenlands, wel eens de met raketten geladen koers van een generatie zou kunnen worden.
Als Groot-Brittannië mogen wij dan wel het idee van het Imperium hebben opgegeven en onszelf daarvoor talloze uren nodeloos hebben gegeseld, onze vijanden hebben dat niet gedaan. Het wordt hoog tijd dat we een dergelijke dreiging serieuzer nemen en voorgoed afstand doen van de slachtoffergedreven psyche. Of God helpe de westerse beschaving.
- Bron: Jack on Substack
- https://substack.com/profile/23675212-jack
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
