De stam die kinderen voor altijd gemaskerd wil hebben
Een belangrijke maatstaf voor een beschaafde samenleving is de manier waarop zij omgaat met haar meest kwetsbare bevolkingsgroepen en met dieren. Kijkt de bevolking de andere kant op wanneer ouderen, kinderen, gehandicapten en dieren worden mishandeld of worden de daders opgepakt en gestraft tot aan de uiterste grenzen van de wet? Worden de daders opgesloten, of krijgen ze slechts een tik op de vingers en worden ze vrijgelaten om meer van G-ds wonderbaarlijke levende scheppingen te kwellen en te vernietigen?
In het algemeen heeft de Chinese Coronavirus pandemie grote aantallen werkelijk afschuwelijke en ongelukkige mensen de macht gegeven om hun meest obsessieve gezondheidsgerelateerde neuroses los te laten op de algemene bevolking en van anderen te verwachten dat zij zich schikken naar hun hypochondrische grillen. Het gaf ellendige en doodsbange massa’s mensen het recht en de goedkeuring om vreemden uit te schelden voor het niet bedekken van hun gezichten, om dystopische “volksgezondheids” regels te normaliseren die geen basis hadden in de wetenschap en om zichzelf over het algemeen te beschouwen als uitzonderlijk goede mensen omdat ze dit deden, en zeker waren ze beter dan jij en wisten ze beter wat goed was voor je gezondheid. Hun leven kreeg betekenis in directe verhouding tot het aantal regels dat zij zichzelf oplegden en van anderen eisten.
Tot maart 2020, toen de pandemie toesloeg, lijkt er in beschaafde samenlevingen een consensus te zijn geweest dat wreedheid tegen kinderen immoreel was. Maar de pandemie van het Coronavirus heeft daar verandering in gebracht en heeft daarom, naast haar andere menselijke slachting, een generatie kinderen en jongeren op unieke wijze beschadigd.
Wreedheid tegen kinderen is een nieuwe naam gegeven en is genormaliseerd door de “volksgezondheids”-massa’s, die op één lijn zitten met een steeds corrupter wordend medisch en educatief establishment. Wreedheid tegen kinderen is modieus en wordt gepositioneerd als deugdzaam. En terwijl volwassenen nu op normale wijze dineren en hun dagelijkse bezigheden verrichten, naar de Super Bowl gaan (70.000 fans) en het goede leven leiden, dringt een harde kern van verachtelijke mensen er nog steeds op aan dat kinderen gemaskerd moeten blijven, schijnbaar voor onbepaalde tijd. En de voorstanders van het maskeren van kinderen doen dat met zo’n koppige, lachwekkende vasthoudendheid en zo’n geestdrift, dat men zich alleen maar kan afvragen of deze obsessie het terrein van de sociopathische fetisj heeft overschreden. Volg de (politieke) wetenschap, zeiden ze.
Sadisme jegens kinderen – er is helaas geen andere manier om het te beschrijven – komt tot uiting in het verplicht afplakken van hun jonge gezichten, ongeacht de bewijzen – wetenschappelijk, anekdotisch of persoonlijk – dat het schadelijk is voor kinderen. Het gezichtsmasker is een van (zo niet de) meest kritische devotionele hoofdpijlers van de Cultus van Covid en ketterij zal niet worden getolereerd, de lichamelijke en geestelijke gezondheid van uw kinderen zij verdoemd.
Het gezichtsmasker is de duivelse talisman van de Religie van Covid en het moet eenvoudigweg worden vernietigd, uitgewist en zij die het toejuichten moeten in het beste geval met diepe achterdocht worden beschouwd en in een ideale wereld, moeten worden aangeklaagd wegens kindermisbruik. Op zijn minst zouden de sinistere volwassenen die dit beleid hebben opgelegd zonder ook maar een greintje berouw of spijt te tonen, nooit meer enige controle of macht mogen hebben over welk kind of ander levend wezen dan ook.
We worden verondersteld de misselijkmakende hypocrisie te negeren van politici die omringd zijn door gemaskerde kinderen, van volwassenen die ongemaskerd dineren en ongemaskerd hun gewone leven leiden terwijl ze erop staan dat kinderen gemaskerd zijn, het schouwspel van kinderen die gedwongen worden gemaskerd te zijn in een openluchtspeelomgeving, bij gevaarlijk hete temperaturen, als ze zich fysiek inspannen en als ze deelnemen aan normale kinderactiviteiten is gewoon een misdaad tegen de menselijkheid. Kinderen, vooral gehandicapte kinderen, kunnen niet leren met maskers op. Maskers laten hen lijden. Het is een weerzinwekkend schouwspel, en alleen het verplichte afplakken van de dienstdoende klasse naast hun maskerloze meesters doet daar ook maar in de verste verte aan onder.
Ouders hebben genoeg tijd besteed aan het beleefd vragen, en zelfs eisen van hun meerderen in de regering en het onderwijs “Ontmasker onze kinderen.” Het is hoog tijd om het gewoon te doen, want ze kunnen ons niet allemaal uitwijzen. Het is ook de hoogste tijd om de maskerfascisten te waarschuwen met alle middelen die beschikbaar zijn. De maskerfetisjisten, samen met degenen die de belangrijkste cheerleaders waren voor het sluiten van onze scholen, moeten worden gestraft, en permanent worden afgeschrikt om ooit, ooit een poging te doen tot een herhaling van dit volslagen fiasco.
Ik herhaal: de strijdlijn in de terugkeer naar het normale is het maskeren van kinderen.
De maskeringsmandaten in het algemeen, en het maskeren van kinderen moet erkend worden voor de puurheid van zijn kwaad, en verslagen worden door alle beschaafde mensen. We moeten ervoor zorgen dat de opsluiting van de gezichten en lichamen van onze kinderen nooit, nooit meer gebeurt. Om welke reden zij ook beweren te werken, met welke “goede bedoelingen” zij ook beweren gemotiveerd te zijn, één ding is duidelijk: alleen werkelijk zieke, onverschillige en kinderhatende volwassenen zouden mogelijkerwijs de gezichten van je kinderen voor onbepaalde tijd bedekt willen zien. En dit is een heuvel waard om voor te sterven.
Een middelbare schoolvriend van mij grapte ooit dat er maar twee groepen mensen in de wereld waren; zij die mensen in twee groepen verdeelden en zij die dat niet deden. Maar wat mij betreft zijn er maar twee groepen mensen in de wereld; zij die willen dat de gezichten van je kinderen voor onbepaalde tijd bedekt blijven, ongeacht de menselijke prijs, en zij die willen dat ze voor altijd vrij zijn, zoals hun door God gegeven geboorterecht is.
Kies uw stam.
Bron: Laura Rosen Cohen
Laura Rosen Cohen is een schrijfster uit Toronto. Haar werk is gepubliceerd in onder andere The Toronto Star, The Globe and Mail, National Post, The Jerusalem Post, The Jerusalem Report, The Canadian Jewish News en Newsweek. Ze is een ouder die speciale zorg nodig heeft en tevens columniste en de officiële In House Joodse Moeder van internationaal bestsellerauteur Mark Steyn op SteynOnline.com
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
