Hoe Big Pharma vaccins verkocht aan de wereld – Deel 3

Leestijd: 7 minuten

In dit derde deel van haar verslag vertelt Paula Jardine hoe immunisatie-informatiesystemen (IIS) werden ingevoerd om een zo groot mogelijke vaccinatiedekking te garanderen, terwijl er geen gelijktijdige veiligheidscontrole werd uitgevoerd.

Het Global Vaccine Action Plan (GVAP) van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is ontwikkeld om de GAVI (Global Alliance for Vaccines and Immunisation) te helpen haar een “decennium van vaccins” vanaf 2010 te verwezenlijken en “alle individuen en gemeenschappen te helpen een leven te leiden zonder ziekten die door vaccins kunnen worden voorkomen”.

Alle landen moesten van immunisatie een strategische prioriteit maken, waarvoor meer toezicht nodig was om “de nationale capaciteit voor het formuleren van empirisch onderbouwd beleid te versterken”. Er bestond geen aversie tegen het financieel stimuleren van personen of gezondheidswerkers om vaccinatie aan te moedigen, ondanks de mogelijkheid van belangenconflicten.

De voornaamste maatstaf voor succes in het GVAP was dat er in 2020 voor de doelpopulaties een nationale vaccinatiegraad van ten minste 90 % moet zijn “met een vaccinatiegraad van ten minste 80 % in elke bestuurseenheid voor alle vaccins in het nationale immunisatieprogramma”.

Er werden immunisatie-informatiesystemen (IIS) opgezet, nationale registers waarin wordt bijgehouden wie, wat en wanneer gevaccineerd heeft.

Het Europees Centrum voor Ziektebestrijding (ECDC) leidde hiervoor in 2016 een scoping-exercitie. Er moesten systemen worden geformuleerd die interoperabel zouden zijn met andere databases, met “een zware nadruk in het ontwerp op het genereren van bewijs ter ondersteuning van beslissingen die op populatieniveau moeten worden genomen”.

Vaccinatiegraad wordt 81 keer genoemd in het ECDC-verslag, twee keer zo vaak als vaccinveiligheid. Het ECDC beweert dat “het IIS ertoe kan bijdragen potentiële geruchten en ongegronde bezorgdheid te temperen door bewijsmateriaal te verstrekken, onder meer over ongewenste voorvallen na immunisatie”.

Dat mag zo zijn, maar het enige veiligheidssignaal dat waarschijnlijk uit een IIS naar voren zal komen, is bewijs van secundair falen van het vaccin – dat wil zeggen, uitbraken van doorbraakziekten onder degenen die tegen een bepaalde ziekte zijn ingeënt, waardoor een herhalingsvaccinatiecampagne nodig is.

De IIS bestaan niet voor het toezicht op de veiligheid (de technische term daarvoor is geneesmiddelenbewaking) van de vaccins wanneer zij eenmaal onder de bevolking in het algemeen zijn verspreid. Geneesmiddelenbewaking is de taak van de regelgevende instanties die de vergunningen afgeven, niet van de volksgezondheidsinstanties die de vaccinatiegraad controleren.

In feite registreren slechts zeven Europese landen bijwerkingen van vaccins in hun IIS. Het Verenigd Koninkrijk behoort daar niet toe. Van de zeven landen die dat wel doen, meldt alleen Zweden ze automatisch aan de regelgevende instantie, die de bevoegdheid heeft om onveilige producten uit de handel te nemen.

Dr. David Sencer is de voormalige directeur van de Amerikaanse overheidsinstelling Centres for Disease Control and Prevention (CDC), die zijn baan verloor na de mislukte Amerikaanse vaccinatiecampagne tegen de Mexicaanse griep in 1976.

De omvang van de schadevergoeding van de Amerikaanse regering in 1976 verklaart misschien waarom geen enkele regelgevende instantie in de wereld op farmaceutisch gebied een systeem heeft dat actief toezicht houdt op ongewenste voorvallen na toelating. In plaats daarvan vertrouwen alle regelgevende instanties op passief toezicht via vrijwillige meldingen aan systemen zoals het Yellow Card-systeem van de Medicines and Health Care Products Regulatory Authority (MHRA) in het Verenigd Koninkrijk.

Een vaccin wordt veilig geacht als het de klinische proeven van fase 1 zonder “ongeplande” diersterfte of vroegtijdige sterfte van menselijke proefpersonen doorstaat, en doeltreffend als het de klinische proeven van fase 2 doorstaat.

Producten zoals het noodlottige Pandemrix-griepvaccin – dat in 2009 door bijwerkingen werd getroffen – kunnen soms na de vergunningverlening worden teruggetrokken. Maar in de regel doen de regelgevers geen actieve inspanningen om de consumenten in het algemeen te beschermen, waardoor een product uit de handel zou moeten worden genomen zodra het in gebruik is genomen.

Om de inspanningen van GAVI om de vaccinatiegraad op betrouwbare wijze te monitoren, te vergemakkelijken, vraagt het GVAP dat aan elk individu een uniek identificatienummer wordt toegekend, zodat de respectieve gezondheidsautoriteit ervoor kan zorgen dat iedereen elk vaccin krijgt in “tijdgecontroleerde” naleving van de vaccinatieschema’s.

In 2013 financierde de Bill and Melinda Gates Foundation (BMGF) een identificatiesysteem op basis van vingerafdrukken om gevaccineerde kinderen in Afrika op te sporen. GAVI, de Rockefeller Foundation en Microsoft vormden vervolgens in 2016 de ID2020-alliantie om de wereldwijde behoefte aan veilige digitale identiteit te bevorderen.

‘We zitten momenteel midden in een wereldwijde identiteitscrisis: Tientallen miljoenen kinderen – vooral kinderen die in de meest afgelegen, verarmde gemeenschappen leven – hebben geen formele registratie van hun bestaan,’ aldus dr. Seth Berkley, associate director of health sciences bij de Rockefeller Foundation, en een van de initiatiefnemers van GAVI.

Dat vormt een enorme belemmering voor de missie van GAVI om ervoor te zorgen dat elk kind wereldwijd de essentiële vaccins krijgt die het nodig heeft om te overleven en te gedijen.

Hij zei dat de pioniers van het GAVI-initiatief INFUSE (Uptake, Scale and Equity in Immunisation) “in de voorste gelederen staan van de technologieën die ons zouden kunnen helpen die uitdaging te overwinnen“.

Covid-19 heeft een andere mogelijkheid geboden om de vaccinatiemonitoringmissie van GAVI te vervullen. Dr. Rebecca Weintraub, bestuurslid van Simprints, een van de bedrijven waarmee wordt samengewerkt om biometrische identificatieoplossingen voor immunisatieregisters te ontwikkelen, zei: “We hebben een uitgelezen kans om de weg te bereiden voor een dergelijke eerlijke en duurzame infrastructuur over de hele wereld. Als we het goed doen, kunnen we ervoor zorgen dat de belofte van de Covid-19-vaccinportefeuille in de toekomst leidt tot wijdverbreide vaccinatie – en bescherming – voor de wereldbevolking.” https://gatesopenresearch.org/articles/4-182/v2

Biometrische identificatie voor de ontwikkeling van immunisatieregisters begint echter een andere vorm aan te nemen. Het Ada Lovelace Institute, dat in 2018 werd opgericht door partners waaronder de Wellcome Trust om “ervoor te zorgen dat gegevens en AI werken voor mensen en de samenleving”, noemt vaccinpaspoorten en Covid-status-apps “systemen voor het verifieerbaar delen van privégezondheidsgegevens die relevant zijn voor Covid-19 en die kunnen worden gebruikt om de samenleving te stroomlijnen en differentiële lockdown-beperkingen op te leggen”.

‘Dit zou kunnen betekenen dat individuele toegang tot werk, verzekeringen, horeca en vrije tijd, en andere delen van het leven, wordt beperkt op basis van iemands gezondheid of risico op Covid-19-infectie of -overdracht.’ Met andere woorden, universele vaccinatie betekent universele controle.

Covid-19 heeft deze paspoorten misschien onder de publieke aandacht gebracht, maar het idee is niet nieuw. In december 2017 publiceerde de Europese Commissie een routekaart voor vaccinatie.

De eerste actie op de routekaart is het “onderzoeken van de haalbaarheid van de ontwikkeling van een gemeenschappelijke vaccinatiekaart/paspoort voor EU-burgers (dat rekening houdt met mogelijk verschillende nationale vaccinatieschema’s en) dat compatibel is met elektronische immunisatie-informatiesystemen en erkend is voor gebruik over de grenzen heen, zonder dubbel werk op nationaal niveau.

In 2018 heeft het Europees Gezondheidsparlement, een lobbyorganisatie die aanbevelingen voor het gezondheidsbeleid ontwikkelt om “de Europese gezondheidszorg te heroverwegen” en waarvan de sponsors onder meer Johnson & Johnson en Pfizer zijn, aanbevolen om elektronische vaccinatiepaspoorten in te stellen om “ervoor te zorgen dat mensen weten en in hun beste belang handelen over vaccinatie”.

Op dezelfde dag dat de MHRA toestemming gaf voor het gebruik van het vaccin van Pfizer-BioNTech, deed de WHO een oproep aan deskundigen om een zogenaamd Smart Vaccine Certificate-programma te ontwikkelen.

De inkomstengroei van de farmaceutische industrie is niet alleen gestimuleerd door maatregelen om de vaccinatiegraad te verhogen, maar ook door het aantal vaccins dat op de nationale immunisatieschema’s is geplaatst, te verhogen.

De “revolutie van het overleven van kinderen”, die door de organisatie van de Verenigde Naties UNICEF werd gepromoot, begon in 1982 met zes vaccins. Ten tijde van de eerste bestuursvergadering van GAVI in 1999 waren er 11 routinematig aanbevolen vaccins op het nationale immunisatieschema van de VS.

GAVI heeft onmiddellijk vastgesteld dat er een vaccinkloof bestaat die de ontwikkelingslanden moeten dichten, en streeft ernaar de immunisatieschema’s in de hele wereld af te stemmen op die in de VS.

De doelpalen blijven verschuiven. Toen het in 2013 opnieuw werd bijgewerkt, omvatte het Amerikaanse vaccinatieschema in totaal 52 injecties met 17 verschillende vaccins gedurende het hele leven van een persoon.

De tijd is voorbij dat ouders werd beloofd dat hun kinderen met één enkele injectie infecties konden vermijden en levenslang beschermd waren. Het aantal boosters blijft toenemen en omvat nu ook een aanbeveling voor volwassenen om een extra vaccin tegen mazelen, bof en rodehond (MMR) te krijgen.

Een voetnoot bij de MMR-aanbeveling luidt: “Documentatie van een door een (zorg)arts geconstateerde ziekte wordt niet beschouwd als aanvaardbaar bewijs van immuniteit voor mazelen, bof of rodehond”.

Het idee alleen al dat iemand levenslang immuniteit zou kunnen hebben verworven na te zijn hersteld van een besmettelijke ziekte is nu anathema, tenzij dit wordt bewezen door een laboratoriumtest.

Het huidige immunisatieschema van het VK is iets conservatiever, zowel wat betreft het totale aantal aanbevolen vaccins als het aantal doses. De meest recente bijgewerkte versie, per 23 november 2021, is te vinden op de website van het Oxford Vaccine Knowledge Project.

Daarin worden slechts drie vaccins voor volwassenen aanbevolen – griep, pneumokokken en gordelroos. De drie worden door Public Health England alleen aanbevolen voor 65-plussers, of 70 in het geval van het gordelroosvaccin. Ondanks het controversiële mandaat voor NHS-personeel om het Covid-19-vaccin te krijgen – dat nu is ingetrokken – staat de vaccinatie niet op het schema.

De medische informatie van het Oxford Vaccine Knowledge Project wordt beoordeeld door professor Andrew Pollard, voorzitter van het Joint Committee on Vaccination and Immunisation van het Verenigd Koninkrijk en lid van het comité van deskundigen van de wetenschappelijke adviesgroep van de WHO.

Bron:

https://www.conservativewoman.co.uk/author/paulajardine/

Paula Jardine is schrijfster/onderzoekster en heeft net het diploma van doctor in de rechten aan de ULaw behaald. Zij heeft een diploma geschiedenis van de Universiteit van Toronto en een diploma journalistiek van de Universiteit van King’s College in Halifax, Nova Scotia.

---

Beheerder Vincent W Schoers

Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.