Hoe Big Pharma vaccins verkocht aan de wereld – Deel 2

Leestijd: 6 minuten

Gisteren beschreef Paula Jardine in TCW hoe het oorspronkelijke doel van de Wereldgezondheidsorganisatie om de vele oorzaken van ongelijkheid op het gebied van gezondheid en ziekte aan te pakken – slechte sanitaire voorzieningen, gebrek aan schoon water, slechte voedselvoorziening, ondervoeding – werd vervangen door één allesoverheersend doel, dat van universele vaccinatie. Vandaag vertelt zij hoe twee “filantropische” stichtingen hun krachten bundelden om deze aanpak te bevorderen door middel van een wereldwijd programma dat “het fortuin van de stagnerende vaccinfabrikanten zou doen keren” en hoe landen ertoe werden overgehaald om zonder onderscheid een dekkingsgraad van 90 procent na te streven voor alle vaccins op hun nationale immunisatieschema’s.

IN het Unicef-rapport “State of the World’s Children” van 1984 vertelde directeur-generaal James Grant hoe de ontwikkelingslanden 50 jaar achterliepen op de geïndustrialiseerde wereld wat betreft kindersterftecijfers. Toen hij uitlegde hoe de geïndustrialiseerde wereld erin geslaagd was de kindersterfte terug te dringen, erkende hij dat “de belangrijkste drijfveer voor deze grote sprong voorwaarts de stijgende levensstandaard was – betere voeding, water, huisvesting, sanitaire voorzieningen, onderwijs en inkomen”.

Hoewel de verspreiding van de gezondheidszorg voor moeder en kind ongetwijfeld een belangrijke rol heeft gespeeld, speelden gezondheidstechnologie en medische diensten slechts een secundaire rol, en in het verslag werd gesteld dat doeltreffende vaccins tegen mazelen pas beschikbaar kwamen “nadat het aantal sterfgevallen onder kinderen ten gevolge van mazelen door betere voeding tot bijna nul was teruggebracht”.

Maar hoewel ondervoeding het schrikbeeld was dat in de Unicef-rapporten opdoemde, legde Grant snel uit dat vaccins ook daarbij konden helpen: “Alle infecties zijn terugslagen op het gebied van voeding. Vaak duurt het enkele weken voordat het kind weer een normaal gewicht en een normale groei heeft. Immunisatie tegen de zes belangrijkste infectieziekten van de kindertijd zou daarom een gedeeltelijke “immunisatie” tegen de ondervoeding zelf zijn”.

Niet lang na de pensionering van Dr. Halfdan Mahler, directeur-generaal van de WHO van 1973-1988, lanceerden Unicef, de Rockefeller Foundation (RF) en andere “partners” het Children’s Vaccine Initiative (CVI) om ontwikkelingslanden aan te moedigen hun vaccinatieprogramma’s in het kader van de Child Survival Revolution zelf te financieren. Dit was een belangrijke koerswijziging. Vaccins zouden niet langer een tijdelijk hulpprogramma zijn: zij zouden een strategische prioriteit worden en de schaarse budgetten voor gezondheidszorg zouden worden gebruikt om ze te bekostigen. Als motivering werd aangevoerd dat “de ontwikkeling, de invoering en het wijdverbreide gebruik van vaccins in geïndustrialiseerde en ontwikkelingslanden hebben geleid tot aanzienlijke vooruitgang tegen enkele van de meest verwoestende infecties van de mensheid”.

Vandaag beweert het Amerikaanse Centers for Disease Control (CDC), in tegenstelling tot de erkenning in het Unicef-rapport van 1984 dat vaccins slechts een secundaire invloed hadden op de kindersterfte, dat de verbeterde sociaal-economische omstandigheden in de geïndustrialiseerde landen slechts een indirecte invloed hadden op de ziekte.

Het is meer dan 20 jaar geleden dat de RF en de Bill and Melinda Gates Foundation (BMGF) hun krachten bundelden en de Wereldbank gebruikten om de Global Alliance for Vaccines and Immunization (GAVI) op te richten, nu bekend onder de naam GAVI, The Vaccine Alliance. Halverwege de jaren negentig, met nieuwe leiders aan het roer van zowel Unicef als de WHO, stelde Dr. Seth Berkley, de adjunct-directeur gezondheidswetenschappen van de RF, aan James Wolfensohn, de trustee van de Rockefeller Foundation die in 1995 tot voorzitter van de Wereldbank (WB) was benoemd, voor dat de WB en de RF “een staatsgreep” zouden plegen.

Berkley wilde het CVI vervangen, dat niet voldeed aan de verwachtingen van de vaccinproducenten: We zullen een extern orgaan hebben dat de industrie kan inschakelen (wat de Wereldgezondheidsorganisatie wettelijk niet kan), belangenbehartiging kan doen en een werkelijk internationale alliantie kan opbouwen’.

GAVI is officieel opgericht “om kinderlevens te redden en de gezondheid van mensen te beschermen door het wijdverbreide gebruik van veilige vaccins, met bijzondere aandacht voor de behoeften van ontwikkelingslanden”. Gestructureerd als een publiek-privaat partnerschap, grotendeels gefinancierd door BMGF en vaccinfabrikanten, had GAVI tot doel de stagnatie van de vaccinmarkt om te buigen door deze zo vorm te geven dat meer nieuwe en onderbenutte vaccins aan de ontwikkelingslanden konden worden verkocht.

Tot 2017 heeft de WHO voor GAVI ramingen van de impact van vaccins gemodelleerd. Toen de vragen van Gavi echter meer strategie- en beleidsgericht werden, met een behoefte om “beter rekening te houden met onzekerheid” en om “de vaccinimpact nauwkeuriger te kunnen schatten, waarbij het hoogste niveau van wetenschappelijke nauwkeurigheid wordt nagestreefd”, hebben GAVI en de Gates Foundation dit modelleringswerk uitbesteed aan een consortium onder leiding van professor Neil Ferguson.

Het unieke verkoopargument van vaccins is dat, als producten die gericht zijn op gezonde mensen, vrijwel elke persoon op de planeet een potentiële klant wordt en, nog beter, een terugkerende klant. Vaccins bieden mogelijkheden voor voortdurende groei en winst, die zelfs vóór Covid-19 ongeëvenaard waren in de farmaceutische sector.

In 2011, toen Seth Berkley de RF verliet om CEO van GAVI te worden en toezicht te houden op de uitvoering van zijn ‘Decennium van het vaccin’, maakten vaccins slechts 3 % uit van alle farmaceutische verkoop. Maar zij onderscheidden zich op één belangrijk punt van alle andere farmaceutische producten: hun verkoop groeide twee keer zo snel als die van elk ander farmaceutisch product, met 10-15 % per jaar tegenover 5-7 % voor andere producten.

In een in 2013 door de gezondheidseconoom van de WHO, Miloud Kaddar, opgesteld overzicht van industrietrends werd voorspeld dat de wereldmarkt voor vaccins een groeimotor voor de industrie zou worden en in 2025 in marktwaarde zou stijgen tot 100 miljard dollar. In één jaar tijd hebben alleen al de Covid-19-vaccins die prognoses overtroffen, met een opbrengst van $ 150 miljard voor het boekjaar 2021-2022 volgens het Wereld Economisch Forum (WEF).

De inkomstengroei die uit het onderzoek van Kaddar naar voren kwam, was echter niet afkomstig van ontwikkelingslanden. Die groei kwam van het feit dat alle landen, zowel geïndustrialiseerde als ontwikkelingslanden, ernaar streefden een vaccinatiegraad van 90% te halen voor alle vaccins op hun nationale vaccinatieschema’s. Toen hij zijn onderzoek uitvoerde, ontdekte Kaddar dat 82 % van alle verkopen in feite bestemd was voor de 15 % van de wereldbevolking die in geïndustrialiseerde landen woont waar de levensstandaard het hoogst is en waar goed gevoede bevolkingsgroepen de laagste ziektelast hebben. Het deel van de wereld waarop GAVI zich had moeten richten, bleef een grotendeels onaangeboorde markt.

De eerste taak van GAVI was het vergroten van het toezicht op de vaccinatiegraad, dat wil zeggen het aantal mensen in een bevolking dat is ingeënt met specifieke vaccins zoals aanbevolen in de immunisatieschema’s. In 2004 heeft het Verenigd Koninkrijk bijvoorbeeld, in een poging om de dekkingsdoelstellingen te halen, financiële stimulansen ingevoerd om huisartsenpraktijken aan te moedigen de vaccinatiegraad voor drie kindervaccins en seizoensgriep voor vier risicogroepen te verhogen.

In 2016 werden extra financiële stimulansen geboden aan de NHS-ziekenhuistrusts om de opname van griepvaccins door eerstelijnsmedewerkers te verhogen. In tegenstelling tot het dreigende Covid-vaccinmandaat is griepvaccinatie niet verplicht, maar wordt het sterk aangemoedigd, zoals blijkt uit de door NHS England voorgestelde stimulansen: “Personeel waardeert erkenning voor hun bijdrage aan de gezondheid van anderen en het opnemen van een stimulans of beloningsaspect in een griepvaccinatieprogramma voor het personeel kan effectief zijn. Een kleine traktatie kan een groot effect hebben. Zelfs zoiets simpels als een sticker om aan te geven dat zij hun vaccinatie hebben gehad, kan worden gedragen als een teken van trots en een signaal aan anderen dat zij ook de griepprik moeten krijgen.

Het was een voorbode van de omkoping en de dwang die de regering wil uitoefenen om de vaccinatiegraad op het niveau van de bevolking te brengen.

In het derde deel van dit verslag van morgen, onderzoekt Paula Jardine de gelijktijdige ontwikkeling van IIS of immunisatie-informatiesystemen.

Bron:

https://www.conservativewoman.co.uk/author/paulajardine/

Paula Jardine is a writer/researcher who has just completed the graduate diploma in law at ULaw. She has a history degree from the University of Toronto and a journalism degree from the University of King’s College in Halifax, Nova Scotia.

---

Beheerder Vincent W Schoers

Copyright © 2021 door zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.