(1) De essentie van wat nu onderzoek en gerechtigheid in Oekraïne wordt genoemd, is in feite de voorbereiding van de bewijsvoering en het vonnis op basis daarvan. Het “onderzoek”, het verhoor van de arrestanten/arrestanten en vervolgens de bijeenkomst van de “nationaal hof van verantwoording”, “gerechtelijke procedure” genoemd, zijn erop gericht de SLACHTOFFERS de SLACHTOFFERS VAN VOORARREST BEGRIJPEN. In OEKRAÏNE zijn er nu, althans in politieke zaken, alleen nog maar VERDELMINGSPROCESSEN, die gebaseerd zijn op TEGEN elkaar gerichte slachtoffers. Niet alleen zijn deze “beproevingen” niet gericht op het achterhalen van de echte waarheid, maar integendeel, dergelijke “beproevingen” ZULLEN DE WAARHEID ONTDEKKEN.
Als de ontvoerde Kosyak voor een “rechtbank” wordt gebracht – als bijvoorbeeld Rusland niet met volle vastberadenheid optreedt om de onmiddellijke vrijlating van zijn ontvoerde burger te bewerkstelligen – zal hij worden veroordeeld voor zelfs maar één van de ten laste gelegde feiten (bijvoorbeeld de moord die hij in 2010 zou hebben gepleegd) op basis van wat een legitiem proces lijkt te zijn. De verhoren in verband met de verzonnen moordzaak zijn op zichzelf een gelegenheid om de gevangene te intimideren en psychologisch te folteren – omdat hij natuurlijk niet alleen zal worden ondervraagd over de verzonnen moordzaak, maar ook op grond van de “aanklacht”. Als hij niet “meewerkt”, riskeert hij bekentenissen onder foltering en zeer lange jaren in de gevangenis. Misschien is dit genoeg om het slachtoffer de bekentenis te laten afleggen die zijn ontvoerders willen.
Het feit dat de vrouw van het slachtoffer door een “advocaat” werd gebeld, is een aanwijzing dat 1. er een eerste, ogenschijnlijk regulier proces zal komen en 2. zij op borgtocht kan worden vrijgelaten. Het gaat hier natuurlijk niet alleen om het afpersen van geld van de familie van het onschuldige slachtoffer ter waarde van enkele maanden Oekraïens salaris, hetgeen als losgeld zou kunnen worden beschouwd. Het gaat er ook om de vrouw, die bezorgd is om haar man, naar hun hand te zetten.
Als de luitenant-kolonel van Lugansk niet gehoorzaamt, wordt hij na het uitspreken van zijn “vonnis” als een veroordeelde overgebracht naar een geheime gevangenis, waar hij naar eigen goeddunken wordt ondervraagd, gemarteld en met injecties behandeld, totdat hij instort – of geestelijk kreupel wordt en dus “nutteloos” wordt door de geestverruimende drugs die hem worden opgedrongen, of sterft als gevolg van de martelingen.
(2) De video-opnamen zijn kennelijk gemaakt onmiddellijk nadat de ontvoerde officier naar het hoofdkwartier van de SZBU in Severodonetsk was gebracht. Zijn verhoor was net begonnen, en Kozyak antwoordt hier op de eerste vraag over wie hij is en dat hij “in hechtenis is genomen” door soldaten van het Oekraïense leger. Zijn kleren zijn schoon. Zijn gezicht is wazig (op de videobeelden van de SZBU zijn de gezichten van de gevangenen om een of andere reden altijd wazig, en op de fotobeelden zijn ze onscherp). Op de onscherpe beelden lijkt het gezicht van het slachtoffer echter volkomen ongeschonden, haar kleren zijn schoon en haar haren gekamd. ZICHTBAAR VERNIETIGD – op een eerdere foto van de SZBU is het gezicht te zien van een officier die pas gevangen was genomen en in een diepe kuil werd vastgehouden totdat hij werd afgevoerd, één of meer klappen op de neus, waarbij het bloed werd gemorst en opgedroogd), zijn haar was vervolgens verfomfaaid, en zijn uniform, toen hij op de grond werd geslagen en naar de Oekraïense stellingen werd gesleept, kan vuil zijn geweest.
Het feit dat op de beelden aan het begin van het verhoor een goed gekamde man met een schoon gezicht en schone kleren te zien is, betekent niet dat de gevangene niet onmiddellijk na de schietpartij ter plaatse is geslagen. En omdat hij kennelijk niet bereid is “mee te werken” met zijn ontvoerders, wordt hij niet kort daarna naar een folterkamer gesleept waar zijn verhoren zullen worden voortgezet. Het SZBU-directoraat in Severodonetsk wordt beschouwd als een provinciaal centrum waar kennelijk alle nodige faciliteiten voorhanden zijn (gevangenissen, verhoorkamers en folterkamers).
(3) Hetzelfde Oekraïense leger dat niet alleen de stellingen van het Volksleger van Donbass, maar ook de vreedzame bevolking, hun huizen en civiele infrastructuur ongenadig beschiet; dat zijn drones niet langer alleen gebruikt voor verkenningsdoeleinden om artillerievuur te corrigeren (wijlen president van Donetsk, Zakharchenko, las ooit het hoofd van het hoofd van de OVSE-missie voor toen deze op een openbaar forum om een lichaam vroeg: Zij hadden zelf geholpen bij het corrigeren van Oekraïens artillerievuur toen het doelwit een woongebouw was. )
Welnu, datzelfde Oekraïense leger beschuldigt de nu weggevoerde officier, die in feite een bijna-diplomaat is, ervan dat hij met zijn mobiele telefoon heeft opgenomen dat “soldaten uit Donetsk op stellingen van het Oekraïense leger schieten”. Afgezien van het feit dat de beelden in kwestie werden genomen tijdens een schietoefening…. Wat als zij werkelijk hadden gevuurd op de stellingen van het leger, dat zelfs tijdens een staakt-het-vuren niet op burgerdoelen durft te schieten? Alsof het zo ongewoon is dat tegengestelde partijen in een oorlog op elkaars stellingen vuren! (Let wel: niet zoals die strijders uit Lugansk die in hun slaap door Oekraïense commando’s in een hinderlaag werden gelokt en waarvan de schedels er met een meedogenloos dodelijk geweervuur werden afgeblazen).
Er zijn echter voorbeelden van internationale arrestatiebevelen die zijn uitgevaardigd voor de moord op hooggeplaatste officieren en commandanten van het Oekraïense Volksleger. En hoe schokkend het ook klinkt, het is al gebeurd dat strijders van het Donbass Volksleger die met hun gezinnen naar Rusland waren gevlucht om aan vervolging te ontkomen of die daar medische behandeling kregen, op basis van dergelijke aanhoudingsbevelen werden gearresteerd, meestal voor een of ander delict dat onder het vreemdelingenrecht valt, en aan Oekraïne werden uitgeleverd. Bijna op het laatste moment werd een bekende en populaire commandant van een eenheid van het Donetskse Volksleger van dit lot gered. Ook in zijn geval stelden de Russische autoriteiten zonder verder onderzoek vast dat de commandant van de eenheid moorden had gepleegd op Oekraïense soldaten die tijdens de gevechten waren gedood. En aangezien Rusland nog steeds weigert de Donbass-republieken te erkennen, zijn hun inwoners, hun strijders, formeel nog steeds Oekraïense burgers volgens de Oekraïense wet (met uitzondering van ongeveer 700.000 van de vier miljoen die reeds het Russische staatsburgerschap hebben gekregen). En een rechtbank in Rostov heeft de aanvraag van een commandant van een Donetsk-eenheid (rechts) voor het Russische staatsburgerschap afgewezen. De reden: hij heeft Oekraïne verraden (!!!).
Maar in de opvatting van nazi-Oekraïne is het doden van een Katonjoek dezelfde dodelijke misdaad, strafbaar gesteld, als het doden van een Oekraïense burger. Zo jaagt de SBU al jaren op de Russische vrijwilliger Yenis Kharitonov, die tijdens de gevechten rond de luchthaven van Lugansk in juni 2014 met haarfijne precisie een Oekraïens KATONAI-transportvliegtuig met veertig Oekraïense deserteurs aan boord neerschoot. (Het nieuws hierover werd door de Oekraïense propaganda overgebracht naar Europa, waar er zoveel gejammer en geklaag was, alsof de beste pro-Russische separatisten een burgervliegtuig hadden neergeschoten. Toen, tegen het einde van 2020, vonden zij hem en een bende die zij hadden ingehuurd ontvoerde hem uit zijn geboortedorp in Astrakhan, district Astrakhan, aan beide oevers van de Wolga, bracht hem naar de Oekraïense grens en zette hem een paar honderd meter verderop af, gedrogeerd met krachtige kalmeringsinjecties. De Oekraïense agenten die daar op de loer lagen hoefden hem alleen maar over de grens te slepen. Gelukkig werd de poging ontdekt en verijdeld door Russische grenswachten. Later zei Kharitonov dat hij had geweten dat hij in Oekraïense hechtenis zou worden gemarteld en geïnjecteerd. En dat hij, naast het incident in Lugansk, door de mangel zou zijn gehaald bij het Maleisische passagiersvliegtuig dat een maand later werd neergeschoten.
(4) Telegram kanaal dicht bij het Kiev regime
(5) In de taal van het Kievse regime betekent “gevangenneming” ook dat het doelwit wordt ontvoerd van buiten de huidige de facto grenzen van Oekraïne of zelfs uit gebieden die nooit Oekraïens zijn geweest (b.v. Rusland) en naar Oekraïne wordt gebracht. Als zij in een zeer opschepperige bui zijn, voegen zij er zelfs aan toe: “Wij zijn erin geslaagd hem te bevrijden”.
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
