VERHAAL IN EEN OOGOPSLAG
- Dr. Sam Bailey uit Christchurch, Nieuw-Zeeland, was een bekende presentatrice in een gezondheidsserie van TVNZ genaamd “The Checkup” totdat ze werd ontslagen wegens het “verspreiden van onjuiste informatie”.
- Bailey heeft kunnen achterhalen wat tot haar ontslag heeft geleid – iemand met een achtergrond in maatschappelijk werk heeft aangifte tegen haar gedaan wegens het verspreiden van “verkeerde informatie” over positieve reverse transcription polymerase chain reaction (RT-PCR) tests voor COVID-19
- De klacht zelf bevatte onnauwkeurigheden die suggereerden dat de persoon de wetenschap niet begreep en verzuimde verwijzingen op te nemen om de bewering van “verkeerde informatie” te staven
- Het was een geval van iemand die napraatte wat hem was verteld, zonder de echte informatie te analyseren, en probeerde een standpunt te onderdrukken dat zijn/haar eigen wereldbeeld bedreigde
- Het is een wiel van desinformatie waarin officiële instanties oproepen tot het melden van desinformatie en de dreiging ervan voor het publiek rondbazuinen, maar niemand eigenlijk definieert wat deze desinformatie is en degenen die tegen het narratief ingaan het doelwit zijn
- Bailey merkt op: “… Wees zeer achterdochtig als je de term COVID-misinformatie hoort, want geen van de instellingen die de term actief promoten, kan hem definiëren en lijkt er niet al te happig op om er discussies over aan te gaan”.
Dr. Sam Bailey uit Christchurch, Nieuw-Zeeland was een bekende presentatrice in een TVNZ gezondheidsserie genaamd “The Checkup.” Dat wil zeggen, totdat ze werd ontslagen voor “het verspreiden van onjuiste informatie.” Dat woord – verkeerde informatie – wordt sinds het begin van de pandemie lukraak in de mond genomen, maar wat betekent het eigenlijk? Wat is misinformatie en wie bepaalt wat misinformatie is en wat niet?
We zijn op het ingewikkelde punt beland dat een arts een mening kan geven en die men als “verkeerde informatie” kan bestempelen, maar hoe kan een mening “verkeerd” zijn? De bestaansmiddelen en reputaties van talloze mensen zijn gedecimeerd op basis van “verkeerde informatie” terwijl we nog steeds geen antwoorden hebben op deze vragen.
Wat is nu precies de betekenis van misinformatie?…
Bailey citeert de definitie van misinformatie uit het Cambridge Woordenboek: “verkeerde informatie, of het feit dat mensen verkeerd geïnformeerd zijn. “1 Dit impliceert dat er ofwel onjuiste beweringen zijn ofwel dat de persoon anderen probeert te misleiden. Overheden, en de daaraan verbonden bedrijven, zijn degenen die de term misinformatie het vaakst gebruiken, maar Bailey merkt het volgende op:
- “… We weten uit de geschiedenis dat regeringen, en de daaraan verbonden bedrijven, specialisten zijn in het belazeren van niet alleen het buitenland maar ook hun eigen burgers om allerlei gekke dingen te doen. Maar nu verwachten ze dat wij geloven dat klokkenluiders en individuen die hun carrière op het spel zetten, degenen zijn die achter de verkeerde informatie zitten.”
Mensen worden gecensureerd, gedeporteerd en verbannen van sociale media voor de misdaad van het verspreiden van “desinformatie”, waarvan de betekenis kan veranderen van dag tot dag en van platform tot platform.
Het is een moderne heksenjacht, waarbij het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Veiligheid zelfs het verspreiden van “valse verhalen” rond COVID-19 als een van de grootste bedreigingen voor de nationale veiligheid beschouwt, wat in feite een “binnenlands terroristisch” doelwit op de rug legt van diegenen onder ons die zijn geïdentificeerd als de meest productieve “superverspreiders” van COVID-19 misinformatie, wat die “misinformatie” ook mag zijn.
In de VS heeft de dark money groep het Center for Countering Digital Hate (CCDH) 12 individuen, waaronder mijzelf, beschuldigd verantwoordelijk te zijn voor het verspreiden van het merendeel van deze misinformatie, maar zelfs Facebook wees op de absurditeit van een dergelijke bewering. In een rapport van 18 augustus 2021 heeft Monika Bickert, vice-president van het inhoudsbeleid van Facebook, de feiten op een rijtje gezet en daarbij de beweringen van CCDH onderuitgehaald:
- “In de afgelopen weken is er een debat geweest over de vraag of het wereldwijde probleem van misinformatie over COVID-19-vaccins kan worden opgelost door eenvoudigweg 12 mensen van sociale mediaplatforms te verwijderen. Mensen die dit verhaal naar voren hebben gebracht, beweren dat deze 12 mensen verantwoordelijk zijn voor 73% van de online verkeerde informatie over vaccins op Facebook. Er is geen enkel bewijs om deze bewering te ondersteunen …
- In feite zijn deze 12 mensen verantwoordelijk voor slechts 0,05% van alle weergaven van vaccin-gerelateerde inhoud op Facebook. Dit omvat alle vaccin-gerelateerde berichten die ze hebben gedeeld, of ze nu waar of onwaar zijn, evenals URL’s die met deze mensen in verband worden gebracht.”
Wat is precies de betekenis van onjuiste informatie?…
Bailey citeert de definitie van misinformatie uit het Cambridge Woordenboek: “verkeerde informatie, of het feit dat mensen verkeerd geïnformeerd zijn. “1 Dit impliceert dat er ofwel onjuiste beweringen zijn ofwel dat de persoon anderen probeert te misleiden. Overheden, en de daaraan verbonden bedrijven, zijn degenen die de term misinformatie het vaakst gebruiken, maar Bailey merkt het volgende op:
- “… We weten uit de geschiedenis dat regeringen, en de daaraan verbonden bedrijven, specialisten zijn in het belazeren van niet alleen het buitenland maar ook hun eigen burgers om allerlei gekke dingen te doen. Maar nu verwachten ze dat wij geloven dat klokkenluiders en individuen die hun carrière op het spel zetten, degenen zijn die achter de verkeerde informatie zitten.”
Mensen worden gecensureerd, gedeporteerd en verbannen van sociale media voor de misdaad van het verspreiden van “desinformatie”, waarvan de betekenis kan veranderen van dag tot dag en van platform tot platform.
Het is een moderne heksenjacht, waarbij het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Veiligheid zelfs het verspreiden van “valse verhalen” rond COVID-19 als een van de grootste bedreigingen voor de nationale veiligheid beschouwt, wat in feite een “binnenlands terroristisch” doelwit op de rug legt van diegenen onder ons die zijn geïdentificeerd als de meest productieve “superverspreiders” van COVID-19 misinformatie, wat die “misinformatie” ook mag zijn. Niet alleen in America maar elke Natie over de hele wereld volgt deze waan.
In de VS heeft de dark money groep het Center for Countering Digital Hate (CCDH) 12 individuen, waaronder mijzelf, beschuldigd verantwoordelijk te zijn voor het verspreiden van het merendeel van deze misinformatie, maar zelfs Facebook wees op de absurditeit van een dergelijke bewering. In een rapport van 18 augustus 2021 heeft Monika Bickert, vice-president van het inhoudsbeleid van Facebook, de feiten op een rijtje gezet en daarbij de beweringen van CCDH onderuitgehaald:
- “In de afgelopen weken is er een debat geweest over de vraag of het wereldwijde probleem van misinformatie over COVID-19-vaccins kan worden opgelost door eenvoudigweg 12 mensen van sociale mediaplatforms te verwijderen. Mensen die dit verhaal naar voren hebben gebracht, beweren dat deze 12 mensen verantwoordelijk zijn voor 73% van de online verkeerde informatie over vaccins op Facebook. Er is geen enkel bewijs om deze bewering te ondersteunen …
- In feite zijn deze 12 mensen verantwoordelijk voor slechts 0,05% van alle weergaven van vaccin-gerelateerde inhoud op Facebook. Dit omvat alle vaccin-gerelateerde berichten die ze hebben gedeeld, of ze nu waar of onwaar zijn, evenals URL’s die met deze mensen in verband worden gebracht.”
Miljoenen besteden aan de bestrijding van een ongedefinieerd ‘probleem’…
Soortgelijke voorvallen doen zich wereldwijd voor, ook in Nieuw-Zeeland, waar Bailey het volgende verklaarde:
- “Hier in Nieuw-Zeeland hebben we door de regering gefinancierde departementen en door de staat gesponsorde media die beweren verantwoordelijk te zijn voor het verzamelen, controleren en onderrichten van misinformatie over COVID-19. Maar wanneer je hen probeert vast te pinnen op het staven van de beweringen van verkeerde informatie, lijkt het erop dat ze allemaal de verantwoordelijkheid afschuiven en geen van hen kan je specifieke voorbeelden geven.”
Om dit tot op de bodem uit te zoeken heeft Dr. Anna Goodwin, een gepensioneerd oncoloog, een onderzoek ingesteld bij de Health Research Council of New Zealand om meer te weten te komen over hun beweringen van verkeerde informatie.
Zij wees erop dat de Nieuw-Zeelandse minister van Volksgezondheid Andrew Little 42 miljoen dollar heeft uitgetrokken om 36 projecten te financieren die erop gericht zijn verkeerde informatie en “aarzeling om te vaccineren” te verminderen. Zij vroeg: “Wat is de definitie van ‘COVID-19-misinformatie’ met het oog op de toewijzing van middelen om dit probleem aan te pakken? ” Hun antwoord?
“De Health Research Council heeft niet verwezen naar ‘COVID-19 desinformatie’ en geen van de gefinancierde projecten gebruikte deze term, vandaar dat we er geen definitie van hebben. ” Nieuw-Zeelands Unite Against COVID-19 website verzuimt ook om desinformatie te definiëren, hoewel ze wel suggereren dat je het met je arts zou kunnen bespreken – behalve dat zorgverleners ook hun vergunning kunnen verliezen als ze niet universeel het COVID-19 verhaal ondersteunen en “anti-vaccinatie berichten” delen.
Bij New Zealand Doctors’ SOS, of NZDSOS, hebben meer dan 38.000 beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg een verklaring ondertekend die de autoriteiten herinnert aan de code van Neurenberg en dat COVID-19 injecties vrijwillig moeten zijn en niet onder dwang moeten worden toegediend.
De regering is degene met de agenda…
Bailey wijst op de ironie van het feit dat de website van de Nieuw-Zeelandse regering een sectie bevat over “Hoe misleidende informatie te herkennen”. Het omvat het nadenken over “wat de auteur wil dat je gelooft”, een strategie om iemand in diskrediet te brengen zonder de informatie die hij deelt daadwerkelijk te evalueren.
“Het zet het publiek onder druk omdat de overheid degene is met de agenda. Ze willen dat je iets gelooft en hun beleid volgt, dat steeds meer op dwang berust, omdat mensen niet mee willen gaan in hun onzin,” zegt ze.
Verder stellen ze voor om te zoeken naar “betrouwbare bronnen” zoals “academici of de mainstream media”, maar ze hebben het niet over de academici die steeds meer vraagtekens zetten bij wat er gaande is. Bovendien zijn de mainstream media afhankelijk van reclame-inkomsten en overheidssteun om te overleven – ze zullen niet in de hand bijten die hen voedt.
Michael Bassett, Ph.D., een Nieuw-Zeelands politiek historicus, merkte op dat “de regering probeert de media aan haar kant te houden door hen te veel te betalen voor het drukken van de massa’s COVID-mededelingen … als mijn informatie juist is, is het corruptie, puur en simpel. Onder normale omstandigheden zou er rebellie zijn. “
De website van de Nieuw-Zeelandse regering moedigt inwoners ook aan om degenen die “verkeerde informatie” verspreiden te bespioneren en te verklikken door de autoriteiten onmiddellijk op de hoogte te brengen via CERT NZ, de officiële instantie van het land om te reageren op bedreigingen van de cyberveiligheid, terwijl er tegelijkertijd tegenstrijdige verklaringen worden afgelegd zoals: “Elke Nieuw-Zeelander heeft recht op vrijheid van meningsuiting. Het aanvechten van verkeerde informatie is een manier om ervoor te zorgen dat Nieuw-Zeelanders toegang hebben tot de feiten. “
Bailey merkt op: “Dit lijkt wel iets uit ‘1984’. Ze moedigen je aan om anderen te verklikken onder het mom van vrijheid van meningsuiting, zodat de vrijheid van meningsuiting van anderen gereguleerd kan worden. “
Meer informatie over ‘desinformatie…
Welke criteria gebruikt CERT NZ om te bepalen of de meldingen van desinformatie die ze actief opvragen bij het publiek geloofwaardig zijn en, in feite, desinformatie? Rob Pope, directeur van CERT NZ, zegt:
- “Leden van het publiek melden potentiële desinformatie en misinformatie … Andere instanties met relevante materiedeskundigheid kunnen de juistheid ervan vaststellen, bijvoorbeeld voor COVID-19 het Ministerie van Volksgezondheid.”
Het is een wiel van desinformatie, waarin alle instanties oproepen om desinformatie te melden en de dreiging ervan voor het publiek draaien, maar niemand eigenlijk definieert wat deze desinformatie is.
Professor Cameron Stewart van de Universiteit van Sydney werd geïnterviewd door ABC News over het onderwerp van het reguleren van COVID-19 desinformatie en beïnvloeders van sociale media, en hij ging zo ver om te impliceren dat alleen bepaalde door de overheid gefinancierde academici COVID-19 informatie zouden moeten bespreken – niet die op sociale media. En hij verzuimde ook misinformatie te definiëren.
Bailey vroeg hem om commentaar op zijn uitspraken, en waarom hij de gecentraliseerde controle van informatie door een select groepje zou steunen – een zekere aanzet tot een ramp – maar hij antwoordde niet.
Door verkeerde informatie wordt Bailey ontslagen…
Bailey heeft kunnen achterhalen wat ertoe geleid heeft dat ze ontslagen is als presentatrice bij “The Checkup”. Iemand met een achtergrond in maatschappelijk werk rapporteerde haar voor het verspreiden van “verkeerde informatie” over positieve reverse transcription polymerase chainreaction (RT-PCR) testen voor COVID-19.
De PCR-test is niet ontworpen om als diagnostisch instrument te worden gebruikt omdat hij geen onderscheid kan maken tussen inactieve (niet-besmettelijke) virussen en “levende” of reproductieve virussen. Zij kon de aard van de klacht achterhalen, die zelf onnauwkeurigheden bevatte waaruit bleek dat de persoon de wetenschap niet begreep en geen referenties bevatte ter ondersteuning van de bewering dat “verkeerde informatie” werd verstrekt.
Desalniettemin kwam de klacht terecht bij de directie van TVNZ, waarna een gesprek volgde tussen Rachel Howard, algemeen manager bedrijfscommunicatie, en Vicki Keogh, TVNZ’s commissaris voor feitelijke en een script loze komedie.
“Deze twee dames, die geen medische of wetenschappelijke achtergrond blijken te hebben, produceerden vervolgens hun eigen script loze komedie,” zei Bailey, en zouden een gesprek met haar hebben over het verwijderen van de “problematische” inhoud, die volgens haar onder meer inhield dat zij verklaarde geen interesse te hebben in het krijgen van een COVID-19 prik.
De leidinggevenden bespraken toen dat er een “volledige audit van het YouTube-kanaal” moest komen, en dat “het verwijderen van deze video de minimale stap is, maar dat het nog steeds een enorm reputatierisico inhoudt om een platform te geven aan een arts die COVID ontkent”. Kort daarna werd Bailey gevraagd om de video te verwijderen, maar ze zei dat ze achter al haar inhoud stond.
Het was een geval van iemand die na papegaait wat hem is verteld zonder de echte informatie te analyseren, en die probeerde een standpunt te onderdrukken dat zijn eigen wereldbeeld bedreigde. Bij het doorspitten van informatie in je eigen leven, is het belangrijk om diep genoeg te graven om te ontdekken wat echt is, en wat echte desinformatie is. Zoals Bailey zei:
- “Terugkijkend ben ik nu blij dat deze mensen mij op een bepaalde manier de ware weg hebben gewezen die ik moest gaan. Directeuren van publieke tv-shows en het publiek dat hun anti-wetenschappelijke en gekunstelde berichtgeving bejubelde, was niet iets waar ik deel van kon uitmaken.
- Mijn eigen inhoud is vrij van de kunstmatige beperkingen en het verlaten van de Tv-show heeft mij gesterkt in mijn vastberadenheid om geen middel onbeproefd te laten bij het onderzoeken van de wetenschap… zelfs als de bevindingen ingaan tegen de gevestigde orde en de manier waarop ik ben opgeleid.
- Uiteindelijk moet je heel wantrouwig zijn als je de term COVID misinformatie hoort, want geen van de instellingen die de term actief promoten, kan hem definiëren en ze lijken er niet al te happig op om er discussies over aan te gaan. Misschien kunnen we met deze dingen die mysterieuze definities hebben, uitleg vragen aan een expert in het vak.”
