Laten we om te beginnen erkennen hoe zinloos en grotendeels onzinnig COVID-“bestrijdingsmaatregelen” zijn. In veel gebieden van de Verenigde Staten is het dragen van maskers niet verplicht, tienduizenden mensen zitten opeengepakt in arena’s, dineren binnenshuis, lopen door overvolle winkelcentra, komen bijeen voor conferenties, werken in kantoren, genieten van persoonlijke gesprekken zonder een gezichtsmasker te zien. In diezelfde stad echter verplichten Uber-chauffeurs klanten om maskers te dragen, foto’s van zichzelf te nemen met een masker op en die te uploaden naar de Uber-app voor hun volgende rit – duidelijk een zinloze pantomime.
Het is ongerijmd of zonder reden, de meeste hotels, zelfs in steden zonder een mandaat, zullen nog steeds borden hebben met “Maskers verplicht in openbare ruimtes”. Maar als je achter de balie kijkt, zie je misschien het bevrijde neusgat van de hotelagent over de borstwering van dit zinloze totemschild gluren, of soms bengelt het masker ronduit aan de kin. En als een gast zonder masker voorbij slentert en dergelijke ’tekens’ zich opstapelen, overvalt je opluchting, want het gezonde verstand heeft gezegevierd. Maar er zijn nog steeds plexiglas scheidingswanden! Het is bekend dat deze de zaken juist erger maken door resten van uitademingen samen te voegen met ziekteverwekkers te verzamelen. Maar uitputting onderdrukt meestal de wens om verder te ondervragen.
De verwarring neemt toe als voor een winkelende bezoeker als het ene winkelcentrum geen maskers vereist, terwijl dezelfde winkel in een ander winkelcentrum dat wel doen, waarschijnlijk als gevolg van het psychologische profiel van de respectievelijke managers. Om precies te zijn, Starbucks in Downtown Disney in Anaheim Californië laat u genieten van uw hele ervaring daar zonder een masker. Maar een nabijgelegen Starbucks, ook in Anaheim, eist dat u een masker draagt aan de balie en tijdens het bestellen. Maar als je eenmaal zit, kun je de maskers weggooien. Als je vraagt naar de tegenstrijdigheid, zijn verwarring en verbazing meestal niet ver weg, omdat we een hele bevolkingsgroep hebben opgeleid om in dergelijke absurditeiten niets te vragen maar blind volgen.
Zwalkend autoritarisme
Net als anderen juich ik de wens van Singapore toe om geen massale tests meer uit te voeren op symptoom-lozen, en zich te concentreren op degenen met symptomen die C-19 endemisch zijn. Een ongevaccineerd Singapore had de pandemie echter doorstaan met slechts een 35-tal aan COVID toegeschreven sterfgevallen, die nu in een zeer korte periode zijn gestegen tot 246 en nog stijgen. De milde mortaliteit gold vanaf het begin van de pandemie tot bijna het voorjaar van 2021.
Om de overgang naar de behandeling van COVID als endemisch mogelijk te maken, heeft Singapore de massavaccinatie en de maskering (inclusief maskers met hoge filtratiegraad) verdubbeld, zonder kosten voor de burgers. Deze zijn zelfs gratis verkrijgbaar uit automaten. De “maskers” hebben nog steeds een grandioos misleidend effect. Het aantal gevallen in Singapore stijgt explosief, van vijf per miljoen tot ongeveer 580 per miljoen, een stijging van 11.500%!
Omgerekend naar bevolkingsaantal zou het equivalent in de VS 190.000 gevallen per dag zijn, ondanks de massale prikken en de ononderbroken maskermandaten. Wij zien Australië als een ander waarschuwend voorbeeld waar zinloze massale tests, een onrealistische obsessie om elk COVID-geval te voorkomen en de onmacht van hoge vaccinatiecijfers om de ‘pandemie’ te beëindigen, samenkomen met ’s werelds langste lockdown in Melbourne om een voorbeeld te geven van een COVID-psychiatrisch geval in plaats van een COVID-succesverhaal.
En het zijn niet alleen ‘gevallen’. Van de mensen die zuurstof op de IC moesten krijgen, in Singapore was iets minder dan 50% volledig gevaccineerd. Ik haat het bijna om ‘Zweden’ weer eens te gebruiken, maar het aantal nieuwe sterfgevallen toegeschreven aan COVID-19 in Singapore is nu aanzienlijk hoger dan in Zweden. Natuurlijk zult u van geen van deze spartelende citadellen van de COVID-orthodoxie (Singapore, Californië, Australië) enige op gegevens gebaseerde zelftwijfel of mea culpa’s horen, ondanks hoe hardnekkig ze het mis hebben. In plaats daarvan, gaslighting via proclamaties, bezwijmd door een aanbiddende pers. En er is hysterische verontwaardiging tegen iedereen die hierop wijst.
Maar dit alles heeft steeds minder zin. Waarom miljarden uitgeven aan COVID-tests, zelfs nadat de FDA heeft gezegd dat sommige van de belangrijkste testkits die op grote schaal worden gebruikt, moeten worden vernietigd: “Gooi ze in de prullenbak.” En nadat de EUA van de oorspronkelijke PCR-test is ingetrokken?
Waarom doorgaan met vaccinaties die de verspreiding van de ziekte niet stoppen, vooral voor jongeren die geen risico lopen door het virus maar wel duidelijk risico lopen door het vaccin te worden aangetast? Wij ontnemen hun ook het natuurlijke voorrecht van levenslange immuniteit die zij zouden krijgen door op natuurlijke wijze te herstellen van een infectie waarvoor zij statistisch gezien geen risico lopen. En waarom beperken we de gezondheidszorg? In het Verenigd Koninkrijk breken de wachtlijsten voor behandeling, ook voor kankerpatiënten, alle records. Onlangs werd gemeld dat er 5,6 miljoen mensen wachten op een eerste behandeling!
Bijna van de ene dag op de andere hebben we de hele wereld op zijn kop gezet, waardoor het normaal lijkt om bestaansmiddelen en vrijheden te vernietigen, op de een of andere manier aanvaardbaar om alle aandacht te richten op één ziekte ten koste van andere ziekten waaraan veel meer mensen overlijden, mensen te dwingen onbewezen medische ingrepen te laten ondergaan of anders het zeer reële risico te lopen het recht op werk of de vrijheid om te studeren of te reizen te verliezen. De rechters van Neurenberg moeten zich omdraaien in hun graf!
De wankelende wereldeconomie
We moeten een aantal ontnuchterende financiële getuigenissen onder ogen zien. Reeds in augustus 2019 waarschuwde Black Rock, ’s werelds machtigste investeringsfonds, dat een ongekende reactie nodig was om een dramatische neergang te voorkomen. Het monetaire beleid was uitgeput en het begrotingsbeleid zou niet voldoende zijn. Er moest een manier worden gevonden om enorme hoeveelheden geld te injecteren en tegelijk hyperinflatie te vermijden. Er werden parallellen getrokken met de Weimarrepubliek in de jaren 1920 en meer recent met Argentinië en Zimbabwe.
Een massale neergang volgde op de repo-markten (terughaal agreement: in wezen leningen tegen onderpand). Zij zijn de belangrijkste financieringsbron voor handelaren op de meeste markten, vooral voor derivaten. De Fed pompte in september 2019, als noodreactie, honderden miljarden dollars per week in Wall Street. Dit was een vroeg waarschuwingssignaal voor potentiële verwoesting.
In oktober 2019 werd een wereldwijde zoönotische pandemie gesimuleerd door iets genaamd “Event 201”, een strategische oefening in Johns Hopkins in samenwerking met de Bill and Melinda Gates Foundation. Lees het en u zult een virtueel draaiboek vinden voor alles wat sindsdien is gebeurd.
In januari 2020 werd op de jaarlijkse bijeenkomst van het Economisch Wereldforum niet alleen gesproken over de economie, maar ook over het door Donald Trump ondertekende decreet om een vijfjarig nationaal plan te ontwikkelen voor flexibele en schaalbare technologieën voor de productie van vaccins, met name voor een grieppandemie die zich snel zou kunnen verspreiden en hoge ziekte- en sterftecijfers zou kunnen veroorzaken omdat er vooraf geen immuniteit bestond.
Eind januari werd Wuhan afgesloten, “wonder boven wonder” is de PCR-test klaar en alle tussenliggende gegevens negerend die het tegendeel bewijzen en zonder geaggregeerde cijfers die het op dat moment ook maar enigszins rechtvaardigen, in maart 2020 wijst de WHO C-19 aan als pandemie, en rampspoed volgt.
De puntjes op de i
Het verhaal dat naar voren komt, als we dit alles zonder vooringenomenheid of verdraaiing bekijken, was dat er een mechanisme nodig was. En lockdowns hebben hun middeleeuwse spinnenwebben afgeschrobd om aan die behoefte te voldoen, waardoor de wereldwijde opschorting van economische transacties mogelijk werd.
Dit zou ten eerste The Fed in staat stellen om de noodlijdende financiële markten te overspoelen met vers gedrukt geld terwijl hyperinflatie werd uitgesteld en ten tweede zou een massaal vaccinatieprogramma, dat de mensheid digitaal kon coderen voor verschillende doeleinden, te voorschijn komen en worden vastgehouden, zelfs nadat de wetenschappelijke pretenties ervan aan diggelen waren geslagen.
Lockdown schortte de meeste zakelijke transacties op, waardoor de vraag naar krediet wegviel. In wezen een massale reddingsoperatie, aldus econoom Ellen Brown, “onder de dekmantel van een virus”. We zullen nog enige tijd worstelen met de vraag hoe we onze economische regelingen opnieuw kunnen vormgeven, aangezien dergelijke wanhopige maatregelen de lijdensweg van een wereldeconomie die gegijzeld wordt door het drukken van geld en de kunstmatige inflatie van financiële activa, alleen maar langer maken.
E-commerce en big tech nemen het leven over, de proliferatie van de pharma-dollar, ‘een redding’ voor een veelgeplaagde plasticindustrie door de productie van miljoenen gezichtsmaskers en handschoenen per week die in de oceanen terechtkomen (volledig genegeerd door de groene ‘nieuwe handelaren’) volgt.
En wij moeten geloven dat dit alles “op natuurlijke wijze” is gebeurd ten gevolge van een ziekteverwekker waarvan 99,8% geneest en waarvoor er in overvloed doeltreffende vroegtijdige behandelingen zijn? Gelooft iemand nu echt dat een wereldwijde, roofzuchtige, onverzadigbare machine die 24 uur per dag, 7 dagen per week geld verdient, zich hiervoor heeft laten schorsen?
Laten we ook niet vergeten dat de WHO een farmaceutisch kartel is. Zij brengt in de eerste plaats wereldwijd particuliere producten op de markt tegen zo winstgevend mogelijke tarieven en is niet per se een hoeder van de volksgezondheid. Een litanie van volksgezondheidsproblemen is het gevolg van erbarmelijke arbeidsomstandigheden, slechte voeding, lucht-, water- en voedselverontreiniging en welig tierende armoede. Geen van deze “ziekteverwekkers” staat op de lijst van humanitaire zorgen van de WHO, noch hoor je hier iets over “noodmaatregelen”.
Een schrijnend voorbeeld is het aantal kinderen dat jaarlijks sterft aan honger en slechte voeding: bijna 3,1 miljoen. In feite elke 10 seconde sterft er een kind van de honger. Waarom is dit geen crisis waarvoor de wereld zich inspant om dit op te lossen?
In plaats daarvan is het voor de kliek die het noodhulpprogramma voor de gezondheidszorg leidt, van belang de onverzadigbare winstmachine te voeden. Zoals de militaire industrie oorlogen nodig heeft, zo heeft de farmaceutische industrie ziekten nodig, hoe verwoestender hoe beter. Big Pharma geeft drie keer zoveel uit als Big Oil, en twee keer zoveel als Big Tech aan lobbyen. Daarom zijn massale vaccinatieprogramma’s, gesubsidieerd met overheidsgeld, de Heilige Graal.
Het is niet alleen in Sri Lanka, maar wereldwijd dat vroege COVID-behandelingen zijn ontmoedigd, onderdrukt, gesaboteerd of verboden. Zoals de FDA toegeeft, zijn noodvaccins alleen mogelijk als er geen geschikte goedgekeurde en beschikbare alternatieven zijn. En de veelgebruikte vroege behandelingen zijn goedkoop, veilig en gemakkelijk verkrijgbaar. Dit is allemaal ketterij voor de farmaceutische religie. De pharma-dollar is er om de petrodollar te vervangen, zodat de Verenigde Staten hun wereldwijde monetaire suprematie kunnen voortzetten. Alleen op die manier werd het ongefundeerde verzinsel van de “asymptomatische verspreider” uit de wereld geholpen, zodat we “experimentele vaccins” met steeds verontrustender bijwerkingen en ongekende sterftecijfers bij iedereen, ook bij kinderen, konden inspuiten.
De agenda is dus gewoon een epidemisch risico, gepresenteerd om angst en onderdanig gedrag te bevorderen, misschien een combinatie van geknoei met laboratoria en diagnostische her classificatie. We hebben te maken met een epidemiologisch dubbelzinnig virus dat zich verspreidt op plaatsen waar de impact van ademhalings- of vaatziekten bij ouderen en immuungecompromitteerden groot is. Intensive care units in zogenaamde “gevorderde” landen waren al gecompromitteerd, nog voor de komst van COVID. En dus werden de kwetsbaren samengebundeld in inadequate ziekenhuizen en verzorgingstehuizen met een hoog risico op sepsis en met gebruikmaking van verkeerde protocollen die meer schade aanrichtten dan goed deden (waaronder het gebruik van beademingsapparatuur).
Ons werd allemaal verteld dat men vrijwillig afstand moest doen van burgerlijke vrijheden om de samenleving te beschermen. Hierdoor kon dwang bijna een kanaal voor altruïsme lijken. En toen er niet genoeg mensen stierven om het verhaal te vullen, gingen we over op het manisch opsporen van ‘gevallen’. Om dat te doen moesten we positieve tests verwarren met gevallen en voor het eerst in de geschiedenis noemden we het een “geval”, zelfs als iemand geen symptomen had.
De verankering van dit alles
En dus berust deze medisch wankele, ethisch misleidende, massale waanvoorstelling natuurlijk op de PCR-test. Deze werd versneld door een twee dagen durende, volstrekt niet overtuigende intercollegiale toetsing geloodst, en de fabrikanten waren er klaar voor, alsof zij zich bewust waren van de bij voorbaat vaststaande conclusie. Dit was natuurlijk in opdracht van de WHO. Daarbij wordt voorbijgegaan aan het feit dat in de literatuur over de PCR-test zelf staat dat deze niet voor diagnostische doeleinden mag worden gebruikt, hetgeen nu door de WHO is bevestigd. En de EUA die de test kreeg, sloot expliciet “massale tests” van asymptomatische personen uit. Ook op dat punt is de WHO nu tot inkeer gekomen, zoals op haar website staat.
Zoals is uitgelegd door de uitvinder van de test en door talloze wetenschappers sindsdien, “versterkt” de test wat hij vindt, of het nu gaat om brokstukken of fragmenten, en vereist dus een lage amplificatie-instelling om een kans te hebben een hoge virale belasting te treffen. Hoe hoger de “cyclus drempels” hoe meer valse positieven. Hoewel Fauci onbedoeld heeft verklaard dat “swaps boven de 35 onbruikbaar zijn” en de volksgezondheidsschool van Harvard dat terugbrengt tot “instellingen boven de 30”, wat leidt tot maar liefst 85% valse positieven, werden gedurende het eerste jaar van de pandemie regelmatig tests van 35 en hoger verricht.
Tot op de dag van vandaag kan niemand in Sri Lanka zeggen of we een nationaal gecontroleerde instelling hebben en wat die is. Door te kiezen hoeveel we testen en gebruik te maken van de “gevoeligheid” van het uitstrijkje, kun je de pandemie bijna aan- of uitzetten. Daarom zou het echte cijfer “oversterfte” moeten zijn (die is er momenteel niet in het grootste deel van de wereld) door alle oorzaken.
De reden waarom we zo’n moeizame opening en heropening hebben, zou daarom wel eens terug kunnen komen op de economische impuls. En gelukkig komen de mensen uit deze verbijstering en beseffen ze dat dit geen zin heeft en dat vanaf het begin ook niet heeft gehad. Weet je nog dat vaccins ons vrijheid zouden geven? Maar ze stoppen geen herinfectie of verspreiding. En dus, de weg naar vrijheid is overspoeld met varianten. En als het aantal “gevallen” (positieve tests met make-up) blijft stijgen, kunnen we iedereen weer naar binnen jagen en voorkomen dat het gedrukte “fictieve kapitaal” de reële economie overspoelt en oververhit. De andere optie zou zijn de rente te normaliseren, en deze obscene jongleerkunst van het besmettingsspook maakt een uitstel van de “tapering” van de monetaire stimulans mogelijk. Het zal eindigen… onwaarschijnlijk zoals we wensen.
Het veiligheids denken overstijgen
Terugkomend op ons, de individuen die hier in Sri Lanka en elders onze leiders moeten steunen om onze collectieve hoofden uit de pandemische strop te halen.
Het paradigma waarvan we ons moeten losmaken, is dat elk ongeval, elke dood te voorkomen is, of zou moeten zijn. Hoewel de waarde van het leven nobel is, zijn we een karikatuur van deze zorg geworden. Dit is een recente manie, we zouden anders nooit vooruit zijn gegaan als mensen, als ontdekkingsreizigers, als ondernemers, als visionairs, als we in de ban waren geweest van deze fixatie.
Als we naar ongevallen op straat gaan, is geen enkel ongeval onvermijdelijk, maar het feit dat er ongevallen zullen zijn, waarschijnlijk wel. Zelfs machines die het overnemen zullen ons niet isoleren, want ook zij falen, of slagen er niet in alle variabelen te voorspellen. En het mooie van onze menselijke innovatie is dat we soms geneigd zijn ons te laten afleiden door wat ons interesseert, soms zijn we onverantwoordelijk gek. We “kiezen” om volledig te leven, niet alleen om een procentuele kans op de dood te ontlopen.
Een auteur die ik las, wees erop dat zijn moeder veel rookte en dat longkanker haar op haar 69ste fataal werd. Had ze nog tien jaar willen leven en niet willen roken? Wie zal het zeggen? Er zijn culturen waar men eet en drinkt als viering. We herinneren ons de tijden dat ouders een beetje aangeschoten van het strand naar huis reden, met kinderen, uitbundig zingend (misschien niet ideaal om geconcentreerd te rijden). Helmen waren voor voetbalvelden en bodybuilders hadden lidmaatschappen van sportscholen, herinnert deze auteur zich. Op sommige van deze gebieden zijn we ongetwijfeld geëvolueerd, en sommige ten goede. Maar die generatie bereikte grootse dingen en zat niet ineengedoken vanwege een quasi-influenzavirus dat vooral diegenen doodt die de levensverwachting hebben overschreden.
De wereldoorlogen en de depressie leerden een vrolijke generatie dat het leven onzeker is, en dat je je erin moet wentelen. Al in de tijd van Thomas van Aquino werden we eraan herinnerd onze angsten te disciplineren. Ziekte, verwondingen en dood markeren en accentueren het leven, hoe pijnlijk dat ook is. Hoewel we niet het gevaar tegemoet willen treden, hebben we wel standvastigheid nodig. Sri Lanka was er vol van tijdens de burgeroorlog, en in de jaren ’90, toen ik hier was om bedrijven te helpen met de tragische nasleep van een verwoestende bom, bijvoorbeeld, dook iedereen een paar dagen later weer in het leven. En de toeristen bleven komen. Het leven was groter dan onze uitdagingen en onzekerheden.
De doemdenken-retoriek over de gevaren van COVID heeft standgehouden. Idiote statistieken zoals hetzelfde aantal Amerikanen dat aan COVID sterft als aan de Spaanse griep zijn “gerapporteerd”. Ten eerste, de Amerikaanse bevolking is drie keer zo groot als toen. Ten tweede, dat waren voornamelijk de jongeren, die pandemie hield geen gelijke tred met de normale sterfte. Ten derde werd er in die overlijdensakten niet gesjoemeld met “van” en “met”, dat besmetting duidelijk de primaire doodsoorzaak was, en dat is hoe alle overlijdensakten tot voor kort werden ingevuld. Bovendien veroorzaakte de Spaanse griep wereldwijd 50 miljoen doden in een veel minder dichtbevolkte wereld, en de VS hadden er niet de zwaarste last van, aangezien de epicentra van de Eerste Wereldoorlog een groot deel van de gevolgen voor hun rekening namen. Veel, maar niet alles, India verloor bijna 20 miljoen mensen. De wereld ging voorzichtig verder en ontdekte laattijdig de voordelen van ventilatie, zon en buitenlucht, maar het “bevriezen” van de planeet werd nooit overwogen.
Sri Lanka moet het toonbeeld van ondernemerschap zijn. In een opsomming van de zeven hoofdzonden staat “luiheid” als vertaling van het Griekse woord voor wanhoop, het onvermogen om zichzelf op te peppen. Welnu, we moeten onszelf wakker schudden en zeggen, geen domme lockdowns meer, we kunnen een door de lucht verspreid virus niet “insluiten”. We zeggen “ja” tegen alle levensvatbare behandelingen, inclusief gerichte vaccinatie waar dat zinvol is. We zullen geen biologische overleving oppotten, terwijl we onderwijs van onze kinderen stelen en hen mogelijk verzwakken. Hoe zal hun leven eruitzien? Wie zal morgen onze maatschappij leiden of ons vooruit helpen als we niet alleen hun immuunsysteem maar ook hun capaciteiten blijven infantiliseren?
We moeten grootsere dingen verlangen en geloven dat we daartoe in staat zijn. Als gezond verlangen (dat wordt geleid door een doel, niet door ego) opdroogt, bereiken we apathie, een ware menselijke psychologische en emotionele beerput. Dat vermoeide woord dat in onze populaire cultuur weerklinkt is: “Het zal wel.” Welnu, “wat dan ook” is naar voren treden in de uitnodiging van onze menselijkheid, om moediger te zijn dan een virale stam. We moeten voorbij de angst kijken en ons richten op zinvolle activiteiten, ambities en doelen die ons verheffen terwijl we onze gezinnen en samenlevingen dienen. Niets minder dan dat zal ons in staat stellen om van het hellend vlak van de C-19 waanideeën af te komen en echt te helpen om de hoek om te komen en het tij te keren.
Bron: Omar Khan
Vertaling: Vincent Schoers
