Lockdown werd niet opgelegd om de wereld te beschermen tegen een nieuw virus, maar omdat de echte economie moest worden stilgelegd.

Leestijd: 11 minuten

Terwijl de minister van Financiën, Jeremy Hunt, 54 miljard pond aan belastingverhogingen en bezuinigingen op openbare diensten aankondigt om het begrotingstekort terug te dringen, waarvan alles de schuld is, van de pandemie tot Poetin en Brexit, kijken we hier naar de werkelijke oorzaken van onze stijgende inflatie, niet alleen in het VK maar over de hele wereld.

In juni 2019 publiceerde de Bank for International Settlements (BIS), de centrale bank van de wereld, haar Economisch Jaarverslag. Dat begon met de uitspraak: ‘Het was misschien te mooi om waar te zijn’ – met ‘het’ werd het herstel van de wereldwijde financiële crisis van 2007-2009 bedoeld. Het rapport beschreef de financiële markten als “nerveus” en waarschuwde beleggers voor de sociale en politieke terugslag tegen wat het noemde de “open internationale economische orde”, waarvan de BIS voorspelde dat die een “lange, zij het onvoorspelbare schaduw” over de wereldeconomie zou blijven werpen:

Vanuit historisch oogpunt is het niet ongebruikelijk om zulke sentimentele oplevingen te zien na grote economische schokken: de Grote Depressie markeerde het einde van het vorige globaliseringstijdperk. Het is nog te vroeg om te zeggen hoe deze opleving zich zal ontwikkelen; maar het is duidelijk dat ze in de komende jaren een kracht zal zijn om mee te kampen.

Wat de BIS hier beschreef zijn niet alleen de klassieke symptomen van een financiële crisis die veroorzaakt wordt door de interne tegenstrijdigheden van de kapitalistische accumulatie – volgens welke, naarmate de lonen van de arbeiders gedefleerd zijn, ook de koopkracht van de consumenten daalt, waardoor de winsten van de kapitalisten bedreigd worden en een opgeblazen kredietzeepbel ontstaat – maar ook de dreiging van de sociale onrust die ze veroorzaken in het politieke lichaam. Als bank met het hoogste beroep op het monetaire beleid is de BIS zich meer dan bewust van de bedreiging die dit vormt voor het wereldwijde financiële systeem. De maand daarop, in juli 2019, riep de BIS dan ook op tot “onconventioneel beleid” om “de reële economie te isoleren” van een verdere verslechtering van de omstandigheden, en pleitte er specifiek voor dat centrale banken, door rechtstreeks krediet te bieden aan de economie, “de commerciële banken zouden kunnen vervangen bij het verstrekken van leningen”.

In augustus 2019 was de wereldwijde schuldquote gestegen tot een recordhoogte van 322 procent[1], met een totale schuld van bijna 253 biljoen dollar. Duitsland, Italië en Japan stonden op de rand van een recessie[2], en de economieën van het Verenigd Koninkrijk en China krompen. Diezelfde maand publiceerde BlackRock, het grootste beleggingsfonds ter wereld met toen 6,5 biljoen dollar aan beheerd vermogen (en sindsdien gestegen tot 10 biljoen dollar), een witboek met de titel “Omgaan met de volgende neergang”[3]. Daarin werd de Federal Reserve, het centrale banksysteem van de VS, opgedragen direct liquiditeit in het financiële systeem te injecteren, om een dramatische neergang van de economie te voorkomen, waarvan zij voorspelde dat die nog erger zou zijn dan die van de wereldwijde financiële crisis van 2007-2009.

BlackRock betoogde dat, aangezien het monetaire beleid (rente op leningen en de hoeveelheid geld in omloop) uitgeput was, en het fiscale beleid (overheidsbelasting en -uitgaven) niet voldoende zou zijn om een dergelijke crisis te keren, er een “ongekende reactie” nodig was. Daarom werd aanbevolen “direct te werk te gaan”. Dit betekende “manieren vinden om geld van de centrale bank rechtstreeks in de handen van de besteders in de openbare en particuliere sector te krijgen” en tegelijkertijd hyperinflatie te vermijden. Veelzeggend is dat BlackRock als voorbeeld van de gevaren van dat laatste de Weimarrepubliek in het begin van de jaren twintig aanhaalde, precies op het moment dat het fascisme wortel schoot in zowel Duitsland als Italië. Later die maand, in augustus 2019, kwamen centrale bankiers van de G7-landen[4] (de VS, het VK, Duitsland, Frankrijk, Italië, Japan en Canada) bijeen om de ‘onconventionele’ voorstellen van BlackRock te bespreken en goed te keuren.

Als reactie op de subprime hypotheekcrisis van 2007 en de wereldwijde financiële crisis die deze veroorzaakte, had het Amerikaanse Congres in 2010 het bedrag tot waar de Amerikaanse regering depositohouders zou verzekeren beperkt tot $ 250.000,-.[5] Dit betekende dat grote institutionele beleggers zoals pensioenfondsen, beleggingsfondsen, hedgefondsen en staatsfondsen nergens de miljoenen dollars die ze tussen beleggingen aanhielden konden stallen die tegelijk veilig waren, hun enige rente opleverden en een snelle opname van fondsen mogelijk maakten zoals een traditionele depositorekening. Als antwoord op deze behoefte ontstond de particuliere repomarkt[6]. ‘Repo’, wat steno is voor repo-overeenkomst, is een contract waarbij beleggingsfondsen geld lenen tegen onderpand, meestal schatkistpapier of de door hypotheken gedekte effecten die de Amerikaanse huizenbubbel hadden gefinancierd. Onder de voorwaarden van het contract verbinden de banken zich ertoe de activa terug te kopen tegen een hogere prijs, meestal de volgende dag of binnen twee weken. Als gedekte kortlopende leningen vormen repo’s de belangrijkste financieringsbron voor handelaren, waarbij de zekerheid van de depositoverzekering wordt vervangen door de zekerheid van zeer liquide onderpand.

Maar hoewel de repomarkt zich ontwikkelde om te voldoen aan de behoeften van grote institutionele beleggers, stelde hij banken ook in staat de kapitaalvereisten te omzeilen[7] die na de wereldwijde financiële crisis door de regelgeving aan het bankwezen werden opgelegd. Als gevolg daarvan leverde de repomarkt tegen 2008 de helft van het krediet in de VS, en had tegen 2020 een omzet van 1 biljoen dollar[8] per dag. Het gevaar was, dat een gebrek aan liquiditeit op de repomarkten een domino-effect kan hebben op alle belangrijke financiële sectoren. Dit gebeurt wanneer banken lenen van hun depositohouders om langlopende leningen of investeringen te doen, en de depositohouders en leners willen het geld op hetzelfde moment, waardoor de banken gedwongen worden ergens anders te lenen. Als ze op korte termijn geen geldschieters kunnen vinden, of als de prijs van het lenen plotseling onbetaalbaar wordt, is het resultaat een liquiditeitscrisis.

Dit is precies wat er gebeurde in september 2019, tegen die tijd was de lenerskant van de repomarkt overgenomen door agressieve en risicovolle hedgefondsen[9], die ze gebruikten voor meerdere leningen tegelijk. Als gevolg daarvan trokken veel grote institutionele kredietverstrekkers zich terug uit de markt, waardoor de repo-leentarieven in een paar uur tijd plotseling stegen van 2,43 procent naar 10,5 procent[10]. Maar in plaats van de banken failliet te laten gaan en een bail-in van schuldeisers te forceren, startte het Federal Reserve System, op advies van BlackRock, een monetair noodprogramma[11], waarbij elke week honderden miljarden dollars in Wall Street werden geïnjecteerd om aanzienlijke rentestijgingen af te wenden. In de volgende zes maanden injecteerde de Amerikaanse Federal Reserve meer dan 9 biljoen dollar[12] in het banksysteem, gelijk aan meer dan 40 procent van het Bruto Binnenlands Product van de VS Tegen maart 2020 stelde de Federal Reserve 1 biljoen dollar per dag beschikbaar in dagleningen, waarmee de hele repomarkt, inclusief de hedgefondsen, in feite van reservefondsen werd voorzien. Maar er was meer nodig.

Toename van de faillissementen voorzien, ondanks nieuwe steun

In september 2019, dezelfde maand dat de rente op de repomarkt piekte, besloot de Amerikaanse president, Donald Trump, een National Influenza Task Force[13] op te richten, een 5-jarig plan om de ontwikkeling van vaccins te versnellen en vaccintechnologieën voor een toekomstige pandemie te bevorderen.

In afwachting daarvan werd in oktober 2019 in Event 201[14], georganiseerd door de Bill & Melinda Gates Foundation, het Johns Hopkins Centre for Health en de Wereldgezondheidsorganisatie, een uitbraak gesimuleerd van een nieuw zoönotisch coronavirus dat, gemodelleerd naar SARS, beter overdraagbaar was “door mensen met milde symptomen”.

En in december 2019 hield de Wereldgezondheidsorganisatie een Global Vaccine Safety Summit[15] voor ‘belanghebbenden’ op het gebied van vaccins uit de hele wereld. Daartoe behoorden huidige en voormalige leden van het Global Advisory Committee on Vaccine Safety (GACVS), managers van immunisatieprogramma’s, nationale regelgevende instanties, medewerkers van de geneesmiddelenbewaking uit alle WHO-regio’s, alsmede vertegen-woordigers van VN-agentschappen, academische instellingen, overkoe-pelende organisaties van farmaceutische bedrijven, technische partners, vertegenwoordigers van de industrie en financieringsinstanties.

Op 17 januari 2020, toen het totale aantal sterfgevallen wereldwijd toegeschreven aan Covid-19 slechts 6 bedroeg, nam de Wereld-gezondheidsorganisatie vervolgens de protocollen aan voor het opsporen en identificeren van SARS-CoV-2 zoals beschreven in het document van Corman-Drosten, “Diagnostic detection of 2019-nCoV by real-time RT-PCR”.[16]

Een van de vele tekortkomingen van dit protocol is dat de RT-PCR-tests 45 cycli omvatten, met “bevestigde positieven” bij 40 (1.099.511.627.776 cycli van thermische amplificatie), veel hoger dan de 28 (16.777.216 cycli) waarbij besmettelijk virus kan worden opgespoord.

Hiermee is in één klap het sjabloon gezet voor hoe een virus met de infectiedodaliteit van seizoensgriep kan uitgroeien tot een wereldwijde pandemie.

Op 11 maart 2020, met het wereldwijde apparaat op orde, lanceerde de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) samen met het World Economic Forum het ‘Covid-19 Action Platform’.[17]

Een coalitie van ’s werelds machtigste bedrijven die binnen twee maanden meer dan 1100 bedrijven, banken en andere financiële instellingen telde. Op dezelfde dag verklaarde de Wereldgezondheidsorganisatie, haar eigen eerdere definities en criteria negerend, SARS-CoV-2 tot “pandemie”[18], en werden in de neoliberale democratieën van het westerse kapitalisme lockdowns opgelegd.

Op 15 maart 2020 tenslotte verlaagde de Federal Reserve[19], onder de dekmantel van de gefabriceerde “crisis”, de rente tot 0,25 procent, schafte de reserve-eis af, versoepelde de kapitaaleis, en bood haar preferente banken (JP Morgan, Goldman Sachs, Barclays, BNP Paribas, Nomura, Deutsche Bank, Bank of America, Citibank, enz.) goedkope leningen tot 90 dagen, die dagelijks werden verlengd en voortdurend werden doorgerold.

Zogenaamd beschikbaar gesteld om te voldoen aan de vraag naar krediet van huishoudens en bedrijven die op slot zaten, waren er in de praktijk geen verplichtingen aan verbonden[20] om dit effectief rentevrije geld beschikbaar te stellen aan het publiek door bijvoorbeeld leningen aan kleine bedrijven, verlaging van de kreditkaarttarieven voor huishoudens of opschorting van betalingsregelingen voor hypotheken. In juli 2020 bedroeg de cumulatieve waarde van deze leningen 11,23¹⁸ dollar.

Daar kwamen de meesten van ons op af. Maar wat de meesten van ons niet wisten was dat de Grote Reset van het wereldwijde financiële systeem, die zogenaamd gerechtvaardigd en zelfs noodzakelijk was door de “pandemie”, 6 maanden voor de officiële afkondiging ervan in gang werd gezet, en niet als reactie op een virus.

In april 2022 waren de totale activa[21] van de Amerikaanse Federal Reserve (8,9 biljoen dollar), de Europese Centrale Bank (9,6 biljoen dollar), de Bank of Japan (6,2 biljoen dollar) en de Bank of China (6,3 biljoen dollar) gestegen tot 31 biljoen dollar, een buitengewone en ongekende toename van 19 biljoen dollar in september 2019, met een overeenkomstige toename van de passiva (geld in omloop, reserves bij commerciële banken, effecten van centrale banken en aandelenkapitaal) en dus van de risico’s voor de reële en financiële sectoren van de economie. Wereldwijd is nu meer dan 41 biljoen dollar aan activa, bijna de helft van het mondiale bbp[22], in handen van centrale banken. En terwijl er stortingen werden gedaan bij de Amerikaanse Federal Reserve, kwam het geld ook terecht bij de commerciële banken, waarbij de deposito’s die bij de laatste in een gelijkmatig stijgende lijn waren gebleven gedurende de wereldwijde financiële crisis van 2007-2009 een directe correlatie hadden met de piek in de activa na september 2019[23].

En daar lag het probleem. Als de 12 biljoen dollar aan helikoptergeld die door centrale banken in de instortende financiële sector werd gepompt, transacties in de reële economie had bereikt, zou dat de hyperinflatie hebben veroorzaakt waarvoor BlackRock de Federal Reserve had gewaarschuwd dat die voorkomen moest worden. Dit, mogen we aannemen, is wat BlackRock bedoelde toen het in zijn rapport van augustus 2019, “From unconventional monetary policy to unprecedented policy coordination”, erop aandrong dat een praktische manier van “direct gaan” zou moeten definiëren “de ongewone omstandigheden die om een dergelijke ongewone coördinatie zouden vragen”. Deze woorden hebben betekenis.

Lockdown werd niet opgelegd om de wereld te beschermen tegen een ‘beschavingsbedreigend’ nieuw virus, maar omdat de reële economie moest worden stilgelegd – waarbij de meeste zakelijke transacties en consumentenbestedingen werden opgeschort – om haar te ‘isoleren’ van de enorme bedragen die in de instortende financiële sector werden gepompt.

Maar dat is nog niet alles. Op hetzelfde moment dat de banken biljoenen elektronische dollars creëerden, werden honderden miljoenen werknemers gedwongen op verlof gesteld voor maanden en jaren achtereen door nationale regeringen, die in feite de toekomstige arbeid van hun bevolking bij voorbaat hypothekeerden. Voor november 2020 heeft de Bank of England haar kwantitatieve verruimingsprogramma verhoogd tot 895 miljard pond[24], zoals ze beweerde, “om de economie tijdens de pandemie te helpen”. Het National Audit Office[25] heeft geschat dat de Britse regering tussen februari 2020 en 31 maart 2022, toen de door het coronavirus gerechtvaardigde beperkingen werden opgeheven, 376 miljard pond heeft uitgegeven aan lockdown.

Daarmee zorgde de regering ervoor dat de bevolkingen van de natiestaten die zichzelf de macht hadden gegeven om voor onbepaalde tijd ‘de zaak op slot te zetten’, nu de bevolking voor generaties verder in de schulden hebben geduwd bij dezelfde financiële instellingen die zojuist door de centrale banken met hun geld waren gered.

Net zoals het programma van fiscale bezuinigingen dat na de laatste wereldwijde financiële crisis werd opgelegd, de werknemers had gestraft voor de speculaties van de financiële sector door de overheidsuitgaven te verminderen met als economisch valse rechtvaardiging het “in evenwicht brengen van de begroting”.

Zo zorgde lockdown ervoor dat de redding van de banken zou worden betaald door de werknemers en kleine ondernemers wier banen en bedrijven verloren gingen, failliet gingen of in de schulden raakten door de regeringen die lockdown afdwongen met als nog meer valse rechtvaardiging de bescherming tegen een nooit bestaande bedreiging van de volksgezondheid.

En net zoals er geen redding was voor degenen die werkloos, verarmd, geruïneerd of gedood werden door bezuinigingen op de overheidsuitgaven, zo zal er ook geen redding komen van de huidige kanselier voor degenen wier banen, spaargeld, bedrijven en levens geruïneerd zijn door lockdown beperkingen.

Net als bezuinigingen is lockdown dus een economische klassenoorlog, gevoerd door de financiële en politieke heersende klasse tegen de arbeidersklasse en, in toenemende mate, de middenklasse, die hun overbodigheid demonstreerden door gehoorzaam “thuis te werken” onder lockdown, en witteboordenbanen die overbodig zijn geworden door de nieuwe technologieën van de Vierde Industriële Revolutie.

Dus als Jeremy Hunt en zijn WEF-equivalenten in alle westerse economieën je vertellen dat de stijgende inflatie, de pijlsnelle energieprijzen en de daling van onze levensstandaard te wijten zijn aan Covid-19, de invasie van ‘Mad-Vlad’ in de Oekraïne of de noodzaak van de opwarming van de aarde, dan scheept hij of zij je af met een valse verklaring en een gemakkelijke zondebok voor de tweede wereldwijde financiële crisis in 12 jaar.

Wereldwijd staan we aan het eind van een 50-jarige schuldencyclus die begon toen de Amerikaanse president Nixon in 1971 de dollar van de goudstandaard haalde, met als gevolg dat de rente nu op 0 procent staat. Zoals Ray Dalio, de miljardair-oprichter van ’s werelds grootste hedgefonds, onlangs opmerkte, was de laatste keer dat dit gebeurde in 1932.

Dit zijn de economische voorwaarden voor de terugkeer van het fascisme in de politiek, wetten en ideologie van het Westen waar we nu getuige van zijn. Als je geïnteresseerd bent in wie profiteert van deze geleide afbraak van onze economieën en de Brave New World die ze op de ruïnes willen bouwen, ben je misschien geïnteresseerd in –

The Road to Fascism: For a Critique of the Global Biosecurity State.

Geef een reactieReactie annuleren

Bron: Simon Elmer

Simon Elmer has a doctorate in the History and Theory of Art. He is a co-founder and a director of Architects for Social Housing. He is also the author of several books, his latest being ‘The Road to Fascism: For a Critique of the Global Biosecurity State’.

Verwijzingen:

Beheerder Vincent W Schoers

Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers

Lockdown werd niet opgelegd om de wereld te beschermen tegen een nieuw virus, maar omdat de echte economie moest worden stilgelegd.

Geef een reactieReactie annuleren

Vind ik leuk:

Gerelateerd

Geef een reactieReactie annuleren

Geef een reactieReactie annuleren

Dit delen:

Vind ik leuk:

Gerelateerd

Geef een reactieReactie annuleren