De moderne biotechnologie is een tweesnijdend zwaard, dat in staat is evenveel te genezen als te schaden
Een nieuw tijdperk in de geneeskunde
Het bestuderen van COVID-19 en de omstandigheden er omheen heeft mijn ogen geopend voor een grimmige realiteit. De mensheid staat aan de vooravond van een grote verandering in de manier waarop geneeskunde wordt beoefend, nu nieuwe innovaties in de bionanotechnologie en moleculaire designgeneeskunde hun weg vinden van laboratoria naar ziekenhuizen en apotheken.
Alle levensvormen functioneren volgens dezelfde algemene principes. Genen worden opgeslagen als DNA. DNA maakt RNA. RNA maakt eiwitten. Eiwitten passen in elkaar als Tetris-stukjes, of LEGO-steentjes.
Dit alles is zo ongelooflijk klein – absoluut onwaarneembaar zonder scanning-elektronenmicroscopen en Monte Carlo-simulaties van moleculair gedrag, naast andere analytische technieken – en toch is het alomtegenwoordig en universeel voor alle levensvormen op aarde.
In de afgelopen decennia is er veel belangrijke vooruitgang geboekt in de moleculaire biologie, zoals het modelleren van de vouwing en het gedrag van eiwitten met behulp van supercomputers en gedistribueerde computerplatforms. Binnenkort zullen snelle ontwikkelingen op het gebied van rekenkracht, big data en neurale netwerken zeer geavanceerde probabilistische modellering van het gedrag van eiwitten mogelijk maken, waardoor hele synthetische eiwitten met nieuwe functies die niet in de natuur voorkomen, in silico kunnen worden ontworpen en getest voordat ze in gensequenties worden omgezet, door bacteriën in bioreactoren worden gesynthetiseerd en vervolgens in het lichaam van de mens worden geïnjecteerd.
Biologische geneesmiddelen op basis van eiwitten hebben veel voordelen, maar ook veel nadelen. Het menselijk immuunsysteem staat zeer vijandig tegenover elk soort eiwit dat er niet menselijk uitziet. Biologen en immunologen hebben jarenlang onderzoek gedaan naar manieren om biologische geneesmiddelen af te schermen tegen immuunreacties, ze te “verhullen” voor het lichaam, maar met weinig succes.
FDA – Immunogeniciteit van op proteïne gebaseerde therapeutica
Een groot probleem met therapeutica op basis van proteïnen is hun immunogeniciteit, d.w.z. hun neiging om een ongewenste immuunreactie tegen zichzelf op te wekken. Eén vorm van immuunreactie is de activering van B-cellen, die antilichamen produceren die zich aan de eiwitten binden en de therapeutische werking ervan verminderen of opheffen. Dergelijke antilichamen kunnen ook complicaties veroorzaken die levensbedreigend kunnen zijn. Daarom is het meten van de neiging van therapeutische producten op basis van proteïnen om de vorming van antilichamen teweeg te brengen, een cruciaal onderdeel van de bepaling van de klinische veiligheid en werkzaamheid ervan.
Andere methoden, zoals het aanpakken van ongewenste stoffen in het lichaam (zoals overtollige ontstekingscytokines bij auto-immuun- en ontstekingsziekten) met behulp van monoklonale antilichamen, zoals Humira, zijn succesvoller gebleken, maar hebben nog steeds een hoog percentage bijwerkingen.
Biologische geneesmiddelen veroorzaken wijdverbreide bijwerkingen
Gezien de meldingen van letsels en sterfgevallen maakt de FDA zich al lang zorgen over de veiligheid van biologische geneesmiddelen. In de afgelopen 20 jaar heeft het agentschap een paar dozijn waarschuwingen en veiligheidsmededelingen uitgebracht. De hoop is dat deze waarschuwingen het publiek de informatie zouden geven die het nodig heeft om een weloverwogen beslissing te nemen over het gebruik van biologische geneesmiddelen. Onder de FDA waarschuwingen waren zorgen over:
- Schimmelinfecties
- Bacteriële infecties
- Een zeldzame virale herseninfectie
- Tuberculose
- Vleesetende bacteriën
- Leverfalen
- Hartfalen
- Neurologische aandoeningen
- Lymfeklierkanker en andere kankers
Het onderdrukken van het immuunsysteem om reumatoïde artritis te voorkomen is riskant. Immunosuppressie kan het lijden van een patiënt aan ontstekingsaandoeningen verlichten, maar het kan ook leiden tot opportunistische bacteriële en fungale infecties, of verminderde immuunbewaking van tumoren en daaropvolgende kanker. Wanneer je monoklonale antilichamen op een stof in het lichaam afstuurt, geef je het immuunsysteem in wezen de opdracht die molecule te verwijderen.
Tumor necrose factor-alfa, het doelwit van Humira, is een ontstekingsbevorderende cytokine die, zoals de naam al zegt, helpt bij de bestrijding van infecties en kanker. Het vernietigen van een teveel aan TNF-alfa heeft voordelen voor patiënten met RA, maar ook nadelen.
Dit is slechts één voorbeeld. Er zijn vele, vele manieren om het gedrag van cellen te veranderen met bionanotechnologie en moleculaire geneeskunde. Wanneer je speelt met de spullen van het leven zelf, is de hemel de limiet.
- In-vivo biosynthese van nieuwe structuren, waaronder synthetische receptoren, cellen of organellen die niet in de natuur voorkomen.
- Vernietiging van ongewenste biomoleculen met monoklonale antilichamen (zoals in bovenstaand voorbeeld).
- Het gebruik van Small Interfering RNA om mRNA dat met een specifiek gen geassocieerd is te vernietigen, waardoor dat gen in feite tijdelijk “het zwijgen wordt opgelegd” zonder dat het nucleaire DNA rechtstreeks hoeft te worden gemanipuleerd.
- Gebruik van nanodeeltjes voor de toediening van geneesmiddelen en gentherapie aan cellen, voor de toediening van mRNA, plasmiden en CRISPR, enz.
- Het gebruik van geleidende nanodeeltjes om tests uit te voeren op cellen en hun gedrag te manipuleren, of om informatie door te geven aan digitale codeerapparaten die een signaal kunnen doorgeven aan andere cellen, enzovoort.
- Uiteindelijk, in combinatie met alle bovengenoemde dingen, in-vivo biocomputers, met inbegrip van “cyber-polymerases” die in staat zijn tot extern gerichte in-vivo synthese van elke willekeurige nucleïnezuursequentie (om dingen te omvatten als ontwerp-receptoren en hun liganden, het construeren van synthetische cellen en organellen, enzovoort), hoewel dit wat meer hypothetisch en pietluttig is.
Dit komt niet in de buurt van een volledige lijst van mogelijke methoden voor bionanotechnologie en moleculaire geneeskunde. De potentiële toepassingen zijn eindeloos, en veel van deze dingen overschrijden de grens van louter geneeskunde naar transhumaan gebied en menselijke verbetering.
- Genezing van auto-immuunziekten zoals RA en lupus met een immunomodulerende therapie.
- Het richten en vernietigen van tumoren zonder gezonde weefsels te beschadigen.
- Behandeling van zeer therapieresistente neurologische en mentale problemen, zoals Alzheimer, Parkinson, dementie, schizofrenie, verlamming, blindheid, neuropathie, enz.
- Volledige remming van alle virale replicatie door targeting en vernietiging van virale genomen met behulp van nieuwe biomoleculen.
- Behandeling van aangeboren aandoeningen door in de baarmoeder aanpassingen aan embryo’s aan te brengen ter voorkoming van bijvoorbeeld fatale familiaire slapeloosheid, harlekijn ichthyosis, enz.
- Regeneratieve geneeskunde en anti-verouderingstherapieën.
- Verbetering van het menselijk vermogen in alle opzichten, verbetering van uithoudingsvermogen en spierherstel, verbetering van botdichtheid en spierkracht, verbetering van het gezichtsvermogen, verhoging van intelligentie, empathie, creativiteit, enz.
- Directe neurale interfaces die een ongeëvenaarde getrouwheid mogelijk maken in communicatie, amusement, besturing van drones, enzovoort.
Deze snelle vooruitgang is echter een tweesnijdend zwaard. Er zijn veel potentiële schadelijke toepassingen van geavanceerde biotechnologieën, waarvan vele betrekking hebben op de militarisering van dergelijke technologie en het gebruik ervan in oorlogsvoering en massale sociale conditionering.
Deze potentiële kwaadaardige toepassingen omvatten:
- Inbreuk op de privacy door de autoriteiten, het volgen van menselijke activiteiten, het volgen van individuen en het verzamelen van hun gezondheidsgegevens, waardoor deze in particuliere datacentra terechtkomen.
- Manipuleren van biometrische en gezondheidsgegevens van mensen om hun werkgelegenheid te belemmeren, hun vermogen om te reizen, enz.
- Het manipuleren van neuronale activiteit (met behulp van nanodeeltjes, DREADD’s, enzovoort) om mensen hun agency en autonomie te ontnemen door cognitie en affectieve toestanden te veranderen (zoals beschreven in onze eerdere artikelen over next-gen mind control), waardoor menselijk sociaal gedrag op grote schaal gemanipuleerd wordt en mensen veranderen in een gemaakt product.
- In het verlengde hiervan ligt het manipuleren van de geest van soldaten, zodat zij totaal ongevoelig worden voor moorden en/of mentaal niet in staat zijn een staatsgreep te plegen in het geval zij worden opgeroepen om tirannie af te dwingen.
- Menticide volgens deze methode gaat ook hand in hand met slavernij; stel je voor wat er met mensen kan worden gedaan als ze perfect gehoorzaam blijven, hoe slecht ze ook behandeld worden.
- Brain-to-brain hijacking (d.w.z. het overbrengen van neuronale activiteit van het ene brein naar een ander brein om directe controle over het lichaam van mensen mogelijk te maken), waarbij mensen in feite “biodrones” worden.
- Niet-statelijke actoren die hersen- en biometrische gegevens stelen of ermee knoeien, of neurale interfaces hacken om mensen uit te schakelen.
- Genmanipulatie om chronische ziekte of steriliteit te veroorzaken, of om iemands lichaam vatbaarder te maken voor manipulatie door een aanvaller, of om genetische vatbaarheid voor gerichte biowapens te creëren, of om de biochemie en hormonale samenstelling van mensen te manipuleren.
- Heimelijke kiembaancorrecties om chronische ziekte, onvruchtbaarheid of ongewenste fenotypische variaties in iemands nakomelingen teweeg te brengen.
- Genmanipulatie om de wettelijke status van iemands lichaam of dat van zijn nakomelingen te veranderen (d.w.z. het reduceren van een mens tot een gepatenteerd GGO-product).
- Gebruik van in-vivo biocomputers en cyber-polymerases om nucleïnezuursequenties te construeren voor de assemblage van virussen, prionen of andere ziekteverwekkers in slachtoffers op afstand, waardoor een patiënt wordt gecreëerd die overal en op elk moment een nieuw biowapen kan maken, zonder de mogelijkheid om de oorsprong ervan te traceren of het toe te schrijven aan een vijandige actor.
Nogmaals, dit is geen volledige lijst.
Er is een zeer klein handjevol bio-ethici dat de implicaties begrijpt van het wijdverbreide gebruik (en de uiteindelijke militarisering) van synthetische biologie, bionanotechnologie en nieuwe neurotechnologieën, en er zijn zeer weinig regelgevers die de aard begrijpen van de ernstige bedreiging voor de menselijke waardigheid en autonomie die van deze technologieën uitgaat en die bereid zijn om op te komen voor de mensenrechten en terug te vechten tegen verdorven gebruik van dergelijke technologie.
We moeten praten: De militarisering van biotechnologie
Het debat over de veiligheidsimplicaties van geavanceerde biotechnologie heeft te kampen met een fundamentele blinde vlek – een gebrek aan aandacht voor de groeiende militaire belangstelling voor dit gebied. Deze blinde vlek komt duidelijk naar voren in discussies over bijvoorbeeld “gene-editing” technologie (zowel met betrekking tot “gene drives” als tot menselijke modificatie). Dergelijke discussies concentreren zich meestal op het idee dat onderzoek en technologie rechtstreeks zouden kunnen worden misbruikt door “de slechteriken” – en gaan voorbij aan bredere vragen over hoe de voortdurende militarisering van geavanceerde gebieden in de biologie zou kunnen bijdragen tot onveiligheid.
Vorig jaar bestempelde James Clapper, toen hij nog Amerikaans directeur van de nationale inlichtingendienst was, de opkomende technieken voor genetische modificatie op bevolkingsniveau als potentiële massavernietigingswapens. Een aantal staten heeft in het kader van het Verdrag inzake biologische en toxinewapens de jongste jaren hun bezorgdheid geuit over overheidsinvesteringen in biotechnologie. Toch is in de ethische evaluaties van genmanipulatie in de Verenigde Staten tot nu toe nauwelijks ingegaan op de bezorgdheid over de groeiende militaire belangstelling voor geavanceerde biotechnologie – zoals blijkt uit het ontbreken daarvan in recente rapporten over zowel milieu- als menselijke modificatiebiotechnologie. Dergelijke omissies zijn in overeenstemming met de algemene tendensen in Amerikaanse discussies over de mogelijkheid van misbruik van biotechnologie.
Het risico dat goedbedoelde innovaties rechtstreeks door terroristen worden misbruikt, is zeker een legitieme, zij het vaak overdreven veiligheidszorg. Maar ook andere kwesties verdienen bezorgdheid. Een daarvan is het risico dat militaire investeringen in biotechnologie een negatieve invloed hebben op onderzoeksprioriteiten. Een andere kwestie is de mogelijkheid dat militaire investeringen in defensieve of volksgezondheidsprojecten door één staat door andere staten verkeerd worden geïnterpreteerd als zouden zij een offensief potentieel hebben.
Wetenschappers die voor de farmaceutische industrie en militaire denktanks werken, gaan voortvarend te werk zonder zich om de gevolgen te bekommeren. Te weinig mensen trekken aan de alarmbel, omdat slechts weinigen inzien dat er überhaupt reden tot ongerustheid is.
Ongereguleerde vooruitgang
Er is een schokkend gebrek aan regelgevend toezicht op de toepassing van deze technologieën om twee eenvoudige redenen. Een van die redenen is, heel duidelijk, het vangen van regelgeving. Particuliere ondernemingen die trachten regelgevers te veroveren, zullen meer doen dan hen omkopen. Zij zullen hen daadwerkelijk aan boord nemen en hen indoctrineren in de bedrijfscultuur en -gebruiken, zodat juist die zaken waar de regelgevers vijandig tegenover zouden moeten staan, worden genormaliseerd.
Investopedia – Toezichthouderschap
Regulatory Capture, ook bekend als “de economische theorie van regulering” of simpelweg “de capture theorie”, werd in de jaren ’70 in de wereld geïntroduceerd door wijlen George Stigler, een Nobelprijswinnaar economie aan de Universiteit van Chicago. Stigler merkte op dat gereguleerde industrieën een scherp en onmiddellijk belang hebben bij het beïnvloeden van regelgevers, terwijl gewone burgers minder gemotiveerd zijn. Bijgevolg, ook al hebben de regels in kwestie, zoals vervuilingsnormen, vaak een algemeen effect op de burgers, is het onwaarschijnlijk dat individuen in dezelfde mate bij de regelgevers lobbyen als de gereguleerde industrieën dat doen.
Gereguleerde industrieën besteden grote budgetten aan het beïnvloeden van regelgevers op federaal, staats- en lokaal niveau. Individuele burgers daarentegen besteden slechts beperkte middelen om voor hun eigen rechten op te komen. Dit is een uitbreiding van het concept van geconcentreerde baten en verspreide kosten van regelgeving, overheidsbeleid en collectieve actie in het algemeen, zoals beschreven door de econoom Mancur Olsen.
In veel gevallen zijn de regelgevers zelf afkomstig uit de pool van deskundigen en werknemers uit de industrie, deels vanwege de complexe en gespecialiseerde kennis die nodig is om een industrie te reguleren, en kunnen zij na hun overheidsdienst ook weer in de industrie gaan werken. Dit staat bekend als de draaideur tussen overheid en speciale belangen. In sommige gevallen ruilen leiders van de industrie de belofte van toekomstige banen in voor regelgeving, waardoor draaideuren op criminele wijze corrupt worden.
De tweede reden wordt in feite toegelicht in de laatste geciteerde paragraaf; de noodzaak voor regelgevers om deskundige kennis te vergaren om de industrieën te kunnen reguleren waarvoor zij zijn aangesteld. Deze twee zaken zijn met elkaar verweven. Om deskundigheid te verkrijgen, moet men vaak knusjes omgaan met insiders in de industrie, of zelfs uit de industrie zelf komen; dat wil zeggen, de zogenaamde “draaideur” tussen bedrijfsleven en overheid.
Tijdens de controverse rond de COVID-19-vaccins wezen veel mensen er terecht op dat Scott Gottlieb de FDA verliet en voor Pfizer ging werken, maar dit soort draaideuractiviteiten is eigenlijk heel, heel gebruikelijk.
Tech Transparency Project – Google’s draaideur (VS)
Het Google Transparency Project heeft tot nu toe 258 gevallen geïdentificeerd van “draaideur”-activiteiten (waarbij 251 personen betrokken waren) tussen Google of aanverwante bedrijven, en de federale regering, nationale politieke campagnes en het Congres tijdens de ambtstermijn van president Obama.
Er is echter nog een ander probleem in de tweede categorie, een probleem dat vaak over het hoofd wordt gezien: de toenemende moeilijkheid om accurate kennis te verkrijgen over gereguleerde industrieën naarmate die industrieën technologisch gesofisticeerder en complexer worden. Er zijn tegenwoordig veel politici en regelgevers die geen flauw idee hebben waar ze naar kijken als ze wetenschap en technologie proberen te reguleren. Zo krijgen we absurde blunders zoals de hilarische opmerking van Ted Stevens, voormalig senator van Alaska, over de verzadiging van de internetbandbreedte:
Het is echter niet zo grappig, wanneer iemand die geacht wordt de geneeskunde te reguleren, iets mompelt over hoe de bloedvaten van mensen een reeks buisjes zijn.
Dit is natuurlijk de reden waarom we deze situatie hebben met regeringen vol kwijlende onbekwamen die worden rondgeduwd door technocraten. De technocraten weten eigenlijk precies wat ze doen, en hebben over het geheel genomen een aanzienlijke kennis van alle geheimzinnige bijzonderheden van geavanceerde wetenschap en technologie.
Als Klaus Schwab in zijn boeken in één ding gelijk heeft, dan is het wel dat we in een tijdperk van ongekende complexiteit leven. In zeventig jaar tijd zijn we van vacuümbuiscomputers naar superminiatuurlijke microprocessoren gegaan. U leest dit nu waarschijnlijk op een telefoon, tablet, laptop of desktop PC. Kunt u elke afzonderlijke elektronische component in dat apparaat opnoemen en de functie en het doel ervan aangeven? Nee? Waarom zou u dan verwachten dat een bejaarde politicus die dertig jaar geleden zijn hersens heeft verschoten door cocaïne en strippers, iets weet over nano-medicijnen?
De politiek en de wet zijn ver, ver achtergebleven bij de industrieën die zij geacht worden te reguleren, en in een schokkende mate. De privé-industrie kon op dit moment letterlijk alles doen wat ze wilde. Ze hebben net nauwelijks geteste gen- en celtherapie-medicijnen ingespoten bij miljarden mensen, zonder enig toezicht, en zonder enige aansprakelijkheid als er iets mis zou gaan. Wat zegt jou dat?
We zijn een tijdperk van ongereguleerde vooruitgang binnengetreden. De technologische vooruitgang gaat zo snel en de corruptie en het gebrek aan daadkracht bij de overheid zijn zo alomtegenwoordig, dat de traditionele instellingen het gewoon niet kunnen bijbenen. Zij weten niet wat zij niet weten. Men kan geen noodplannen maken om situaties het hoofd te bieden waar men in eerste instantie niet eens aan gedacht heeft. Door dit hiaat in de regelgeving kunnen organisaties die zich in de voorhoede van wetenschap en technologie bevinden, straffeloos te werk gaan. Vanuit het oogpunt van de meeste mensen kunnen de technologen van vandaag net zo goed tovenaars zijn die met toverstafjes zwaaien.
Deze particuliere bedrijven zonder verantwoordingsplicht en hun bureaucratische handlangers profiteren enorm van de onwetendheid en apathie van het publiek. Op dit cruciale moment kunnen we het ons niet veroorloven om als paddenstoelen uit de grond te schieten, in het duister te tasten en ons met uitwerpselen te voeden. Het publiek en de regelgevende instanties moeten precies weten waar we mee te maken hebben, en we moeten waakzaam zijn en rekening houden met de mogelijke gevolgen van nieuwe technologieën die worden misbruikt door kwaadwillige actoren, waaronder onze eigen regeringen.
Bron: –Spartacus
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.