Zouden de huidige vrijheidsbewegingen een verschuiving kunnen forceren in de elementen van de politieke klasse die hun menselijkheid nog niet verloren hebben naar een streven om alles te assimileren in een unipolair transhumanistisch priesterschap?
Het financiële systeem is duidelijk op weg naar een punt van ontbinding.
Het is niet overdreven om te zeggen dat de ineenstorting zelf al heeft plaatsgevonden en dat we gewoon nog niet de volledige brute kracht hebben gevoeld van de schokgolf die op ons afkomt. Dit proces is vergelijkbaar met een tektonische breuk diep in de korst onder de oceaan. De knak vindt plaats en een tsunami is begonnen. Deze zal het strand raken met verwoestende gevolgen en alleen door te breken met de gewoonte om in het kortzichtige “moment” te leven, hebben degenen op het strand een kans om veiliger grond te bereiken voordat het te laat is.
De vraag is niet “zal het systeem instorten”, maar eerder wanneer de volledige tsunami zal toeslaan?
Bovendien, WAT zal het besturingssysteem zijn dat online wordt gebracht om de chaos van smeltende toeleveringsketens, hyperinflatie, schaarste en geweld te vervangen die zal volgen?
Twee systemen botsen
We kunnen nu al duidelijk twee tegengestelde patronen zien die vorm hebben gekregen, geïllustreerd in de opmerkingen die onlangs zijn gemaakt door de secretaris-generaal van de VN, Antonio Guterres, die zei:
“Ik vrees dat onze wereld afglijdt naar twee verschillende sets van economische, handels-, financiële en technologische regels, twee uiteenlopende benaderingen bij de ontwikkeling van kunstmatige intelligentie – en uiteindelijk twee verschillende militaire en geopolitieke strategieën. Dit is een recept voor problemen. Het zou veel minder voorspelbaar en veel gevaarlijker zijn dan de Koude Oorlog.”
Guterres heeft het over twee verschillende paradigma’s, dus wat zijn dat?
Enerzijds is er de ideologie die Guterres zelf vurig steunt en die de laatste jaren de titel “De Agenda van Davos”, of “De Grote Reset” heeft gekregen.
Guterres ging zelfs zo ver dat hij in juni 2020 het integratieverdrag tussen de VN en het Wereldfonds ondertekende, waardoor beide globalistische organen werden verenigd in één Borg-achtig besturingssysteem, en hij kondigde aan: “The Great Reset is een welkome erkenning dat deze menselijke tragedie een wake-up call moet zijn. We moeten meer gelijke, inclusieve en duurzame economieën en samenlevingen opbouwen die beter bestand zijn tegen pandemieën, klimaatverandering en de vele andere mondiale veranderingen waarmee we worden geconfronteerd.”
Terwijl de Great Reset beweert de huidige pandemie te gebruiken om een volledige herziening van de menselijke samenleving door te drukken onder een technocratische wereldregering, wil het tegengestelde systeem, dat wordt aangedreven door de naties die niet zijn uitgenodigd voor de recente “Wereldwijde Democratie top” en die door Soros en de kliek van Davos zijn bestempeld als “autoritair”, voorkomen dat ze worden opgeofferd.
Waar het ene systeem uitgaat van een wetenschappelijk gestuurde ontvolkingsagenda van bovenaf, bevestigt het andere systeem het recht van soevereine naties om door te gaan als de enige legitieme basis voor internationaal recht en wetenschappelijke vooruitgang als de basis voor economische ideologie. De voorwaarden van het nieuwe systeem werden onlangs opnieuw benadrukt in de 5000 woorden tellende gezamenlijke verklaring van Rusland en China over de voorwaarden van het nieuwe tijdperk dat nu aanbreekt.
Poetin zelf heeft deze voorwaarden onlangs uiteengezet door te verklaren: “Alleen soevereine staten kunnen doeltreffend reageren op de uitdagingen van deze tijd en de eisen van de burgers. Daarom moet een effectieve internationale orde rekening houden met de belangen en capaciteiten van de staat en op die basis te werk gaan, en niet proberen te bewijzen dat zij niet zouden moeten bestaan. Bovendien kan men niemand iets opleggen, of het nu gaat om de beginselen die aan de sociaal-politieke structuur ten grondslag liggen of om waarden die iemand om zijn eigen redenen “universeel” heeft genoemd. Het is immers duidelijk dat wanneer er een echte crisis uitbreekt, er slechts één universele waarde overblijft en dat is het menselijk leven, dat elke staat voor zichzelf beslist hoe het best te beschermen op basis van zijn capaciteiten, cultuur en tradities.”
Wat een verademing!
Vergelijk dat eens met Klaus Schwab’s beruchte “je zult niets bezitten en gelukkig zijn”.
Waar komt de dystopische wereldorde van de Davos Crowd vandaan?
H.G. Wells’ Open Samenzwering
Het zal u misschien verbazen, maar om die vraag te beantwoorden moeten we bijna een eeuw terug in de tijd en kennismaken met een ouder wordende misantropische sociaal ingenieur genaamd Herbert George Wells die in 1928 een opus schreef genaamd The Open Conspiracy: Blueprint for a World Revolution waarin hij opriep tot een wereldregering en tot ontvolking:
“De Open Samenzwering berust op een gebrek aan respect voor nationaliteit, en er is geen reden waarom zij schadelijke of belemmerende regeringen zou tolereren omdat zij zich op dit of dat stukje menselijk grondgebied handhaven.”
Wells was lid van de Fabian Society, een organisatie die in 1884 was opgericht door een groep Britse eugenetisten en Malthusianisten om een nieuwe sociale orde te promoten, ontworpen om de maatschappij te kneden tot een nieuwe gemechaniseerde orde, bestuurd door een bestuurlijke elite van “sociale wetenschappers” van bovenaf.
De keuze van de titel “Fabian” was ontleend aan de Romeinse generaal Fabius Maximus die bekend stond om zijn strategie om zijn vijanden te verslaan door bovenmenselijk geduld en langzame uitputting. De Fabian filosofie werd weergegeven in een berucht glas-in-lood kunstwerk met Fabian leiders George B. Shaw en Sidney Webb als smeden die de wereld in hun eigen seculiere beeld hameren en met een schild van het Fabian logo van een wolf in schaapskleren.
In tegenstelling tot de conventionele “brute kracht” aanpak van conservatieve Britse imperialisten die vaak kozen voor verschroeide aarde methoden om hun slachtoffers te vernietigen, gingen de Fabians er prat op een meer “vreedzaam”, subtiel en dodelijk lang spel te spelen. In plaats van aan te dringen op grote oorlogen, die vaak tot gevolg hadden dat de oligarchie zelf zware verliezen leed, begrepen de Fabians dat het beter was te kiezen voor langzame uitputting en infiltratie met behulp van jezuïtische permeatietechnieken. Historicus Stephen O’Neil schreef over het leidende principe van de Permeation theorie van de Fabian Society:
“Ondanks hun traditionele politieke imago dachten de Fabians, onder de impuls van Sidney Webb, dat zij een nieuw en uniek wapen hadden in de politiek van permeatie. Het was door het gebruik van deze tactiek, volgens Webb, dat de Fabians, in de geest van de Trojanen en hun legendarische paard, de gelederen en geesten van de politiek invloedrijke zouden binnendringen door hen te voorzien van programma’s, ideeën, opinies, en onderzoek, zwaar gedocumenteerd met statistieken, die gemakkelijk konden worden opgenomen in het openbaar beleid”. (1)
Gedurende de hele 20e eeuw zou de Fabian Society doordringen in alle takken van de regering, het leger, de academische wereld, de media en zelfs in particuliere directies van bedrijven over de hele wereld, en zo wereldwijde systemen creëren van vijfde colonnes die opereerden binnen cellen, hiërarchisch verenigd door een centraal commando binnen de hoogste echelons van de Britse inlichtingendienst.
Van onderaf werden plebs en arbeiders aangetrokken door “woorden” die door Fabians werden gepromoot, zoals gelijkheid, sociale rechtvaardigheid en herverdeling van rijkdom, gebruik makend van marxistische termen, terwijl ze zich nooit realiseerden dat die woorden slechts een zoete illusie waren zonder enige aanspraak op de werkelijkheid.
Net als de Jezuïeten en Vrijmetselaars hebben veel Fabians geen idee wat de machine is waar zij slechts deel van uitmaken. Dit is de reden waarom de Britse Labour Party (aka: De Fabian Party van Groot-Brittannië) zo vaak werd bezet door goedwillende leden die nooit een idee hadden waar het spel werkelijk om ging. De officiële Fabian School die een ideologisch controlecentrum werd en een rekruteringsbasis voor talent van de volgende generatie (vergelijkbaar met de Oxford Universiteit van de Rhodes/Milner Ronde Tafel) was de London School of Economics.
In feite waren deze twee oligarchische operaties in de 20e eeuw vaak nauw met elkaar verbonden, zoals de Fabian Lord Mackinder die in 1908 met Lord Milner van de Ronde Tafel samenwerkte om een strategie voor Noord-Amerika uit te werken of de oprichting van de Canadese Fabian Society door vijf Rhodes Scholars in 1932.
George Bernard Shaw schetste de pro-eugenetische Fabian filosofie duidelijk in 1934 toen hij zei: “Op het moment dat we het eerlijk onder ogen zien, worden we tot de conclusie gedreven dat de gemeenschap het recht heeft een prijs te zetten op het recht om erin te leven … Als mensen geschikt zijn om te leven, laat ze dan leven onder fatsoenlijke menselijke omstandigheden. Als ze niet in staat zijn om te leven, dood ze dan op een fatsoenlijke menselijke manier. Is het verwonderlijk dat sommigen van ons ertoe gedreven zijn de dodelijke kamer voor te schrijven als de oplossing voor de moeilijke gevallen die momenteel tot excuus worden gemaakt om alle andere gevallen tot hun niveau te laten dalen, en als de enige oplossing die bij de moderne bevolkingen een gevoel van volledige sociale verantwoordelijkheid zal doen ontstaan?”(2)
Men kan deze koelbloedige figuur zijn standpunten in zijn eigen woorden horen beschrijven in de volgende korte video:
HG Wells was even expliciet in veel van zijn non-fictie geschriften en zei in 1904: “De weg van de natuur is altijd geweest om de achtersten te doden, en er is nog steeds geen andere weg, tenzij we kunnen voorkomen dat degenen die de achtersten zouden worden, geboren worden. Het is in de sterilisatie van mislukkelingen, en niet in de selectie van successen voor de fok, dat de mogelijkheid van een verbetering van het menselijke bestand ligt.” (3)
Door het vertellen van verhalen veranderen onze dromen in nachtmerries
Het is geen toeval dat zowel Shaw als Wells de voorgaande drie decennia hadden besteed aan het innoveren van een nieuwe vorm van culturele oorlogsvoering genaamd “voorspellend programmeren”.
Of het nu in zijn science fiction verhalen was als War of the Worlds, The Invisible Man, The World Set Free, The Island of Doctor Morrow of de Time Machine, Wells stopte altijd trojaanse paarden in zijn verhalen waarvan hij wist dat ze een blijvende waarde zouden hebben voor de conditionering van de bredere tijdgeest.
Deze waren eenvoudig: 1) de menselijke natuur was intrinsiek absurd, egoïstisch en niet in staat om de plicht-vrijheid paradox op een geloofwaardige manier op te lossen, 2) wetenschap en technologie zouden dus altijd gebruikt worden voor egoïstische en destructieve doeleinden, 3) wereldregering is de enige redding voor de mensheid.
De enige oplossing voor dergelijke problemen was dat de maatschappij opnieuw moest worden opgebouwd volgens een wetenschappelijk priesterschap dat wist hoe het soort “moeilijke” beslissingen moest nemen waartoe de vuile massa’s nooit het verstand zouden hebben om ze zelf te nemen. Het thema van de wereldregering en de collectivisering van de rijkdom onder één centraal commando waren ook thema’s die werden aangekaart door Wells, die in 1940 schreef:
“Collectivisatie betekent de behandeling van de gemeenschappelijke zaken van de mensheid door een gemeenschappelijk bestuur verantwoordelijk voor de hele gemeenschap. Het betekent de onderdrukking van het “doen en laten” in sociale en economische zaken, net als in internationale zaken. Het betekent de openlijke afschaffing van het winstbejag en van elk middel waardoor de mens probeert te parasiteren op zijn medemens. Het is de praktische realisatie van de broederschap van de mens door een gemeenschappelijke controle”.
Het propaganda-orgaan van de Fabian Society, The New Statesman, schreef in 1931: “De legitieme aanspraken van de eugenetica zijn niet inherent onverenigbaar met de vooruitzichten van de collectivistische beweging. Integendeel, men zou verwachten dat zij hun meest onbuigzame tegenstanders zouden vinden onder hen die vasthouden aan de individualistische opvattingen over ouderschap en gezinseconomie.”
Terwijl echte socialisten die zich echt bekommerden om arbeidsrechten tegenover oligarchische krachten over het algemeen niet goed overweg konden met fascisten, waren de eigenaardige soorten Fabiaanse socialisten altijd verenigd met de fascistische zaak en streefden zij er altijd naar om echte arbeidersbewegingen te vernietigen in elk land waar zij doordrongen. Als die fascisten maar genezen konden worden van hun nationalisme, schreef Wells, dan zou hij graag voor het hakenkruis opkomen, zeggende in 1932: “Ik vraag om liberale fascisten, om verlichte nazi’s”
Eugenetica en Fascisme: Wonderbaarlijke oplossingen voor de Grote Depressie
Terwijl deze woorden werden uitgesproken, was de Anglo-Amerikaanse financierende oligarchie die Wells diende goed op weg om een globaal systeem van politieke economie op te zetten, ontworpen om eugenetica aan de mensheid op te leggen door zijn steun aan Hitler. Deze nieuwe bestuurskunde (met zijn corporatistische smaak in Italië) werd aan de wereld opgedrongen als de “economische wonderoplossing” voor de verschrikkingen van de grote depressie van 1929-1932 (zelf ook de oorzaak van een gecontroleerde desintegratie van een financiële zeepbel).
Ondanks het feit dat het fascistische project mislukte in 1933 (toen een dictatuur van centrale bankiers ontspoorde door Franklin Roosevelt) en opnieuw toen het monster van Hitler Frankenstein niet langer gehoorzaamde aan de bevelen van Londen en moest worden neergeslagen, ging de blauwdruk voor een Nieuwe Wereld Orde door in het naoorlogse tijdperk onder het ontwerp van een open samenzwering.
Na de dood van Wells in 1946, zetten andere Fabians en sociale ingenieurs zijn werk voort tijdens de Koude Oorlog (inclusief het ontwerpen van de Koude Oorlog zelf als een manier om het systeem van win-win samenwerking en vriendschap tussen de V.S. en Rusland en China, zoals voorzien door FDR, te vernietigen).
Fascisme na de oorlog: Het ondenkbare denkbaar maken
Een van de leidende grote strategen tijdens deze donkere periode was Wells’ medewerker (en voormalig lid van de Fabian Society), Lord Bertrand Russell, die in 1952 in zijn The Impact of Science on Society schreef:
“Ik denk dat het onderwerp dat politiek het meest van belang zal zijn de massapsychologie is…. Het belang ervan is enorm toegenomen door de groei van moderne methoden van propaganda. De meest invloedrijke hiervan is wat men ‘onderwijs’ noemt. Religie speelt een rol, zij het een afnemende; de pers, de bioscoop en de radio spelen een steeds grotere rol… het is te hopen dat op den duur iedereen in staat zal zijn om wie dan ook van iets te overtuigen, als hij de patiënt jong weet te vangen en door de staat van geld en apparatuur wordt voorzien.”
“Het onderwerp zal grote stappen voorwaarts maken wanneer het door wetenschappers onder een wetenschappelijke dictatuur wordt opgepakt. De sociale psychologen van de toekomst zullen een aantal klassen schoolkinderen hebben op wie zij verschillende methoden zullen uitproberen om een onwrikbare overtuiging teweeg te brengen dat sneeuw zwart is. Men zal spoedig tot verschillende resultaten komen. Ten eerste dat de invloed van thuis belemmerend is. Ten tweede dat er niet veel kan worden gedaan tenzij de indoctrinatie begint voor de leeftijd van tien jaar. Ten derde dat verzen op muziek en herhaaldelijk opzeggen zeer effectief zijn. Ten vierde dat de mening dat sneeuw wit is, moet worden opgevat als een morbide smaak voor excentriciteit. Maar ik anticipeer. Het is aan toekomstige wetenschappers om deze stelregels te preciseren en te ontdekken hoeveel het per hoofd kost om kinderen te laten geloven dat sneeuw zwart is, en hoeveel minder het zou kosten om hen te laten geloven dat het donkergrijs is.”
Russell’s dystopische visie werd in 1946 geflankeerd door zijn vriend Sir Julian Huxley (stichter van de Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur), die zei:
“De moraal voor UNESCO is duidelijk. De taak die haar is opgelegd om vrede en veiligheid te bevorderen kan nooit volledig worden gerealiseerd door de middelen die haar zijn toegewezen – onderwijs, wetenschap en cultuur. Zij moet een of andere vorm van wereldpolitieke eenheid overwegen, al dan niet door middel van één wereldregering, als het enige zekere middel om oorlog te vermijden… In haar onderwijsprogramma kan zij de nadruk leggen op de uiteindelijke noodzaak van een wereldpolitieke eenheid en alle volkeren vertrouwd maken met de implicaties van de overdracht van de volledige soevereiniteit van afzonderlijke naties naar een wereldorganisatie.”
Met welk doel zou deze “politieke eenheid van de wereld” worden nagestreefd? Enkele bladzijden later wordt Huxley’s visie in al zijn verdraaide details uiteengezet:
“Op dit moment is het waarschijnlijk dat het indirecte effect van de beschaving dysgenetisch is in plaats van eugenetisch, en in ieder geval lijkt het waarschijnlijk dat het dode gewicht van genetische domheid, lichamelijke zwakte, geestelijke instabiliteit en vatbaarheid voor ziekten, die al bestaan in de menselijke soort, een te grote last zal blijken te zijn om werkelijke vooruitgang te bereiken. Dus ook al is het waar dat elk radicaal eugenetisch beleid voor vele jaren politiek en psychologisch onmogelijk zal zijn, zal het voor de UNESCO belangrijk zijn erop toe te zien dat het eugenetisch probleem met de grootste zorg wordt onderzocht en dat de publieke opinie wordt voorgelicht over de kwesties die op het spel staan, zodat veel wat nu ondenkbaar is, tenminste denkbaar zal worden.”
De economische herkolonisatie van de wereld
Hoewel velen denken dat de naoorlogse jaren voornamelijk door een Koude Oorlog werden vormgegeven, is de realiteit dat het IJzeren Gordijn altijd slechts een dekmantel was om een volledige infiltratie en kolonisatie op te leggen van de geesten van de burgers in de hele Transatlantische gemeenschap die zoveel hadden gegeven om de opkomst van het fascisme te stoppen. De aandacht werd vooral gericht op de jonge generatie van de “babyboomers”, die de meest intensieve conditionering zouden ondergaan van alle generaties in de geschiedenis.
Terwijl de bevolking in staten van waanzin werd gedreven gedurende het tijdperk van voortdurende nucleaire terreur, asymmetrische oorlogen in het buitenland en drug-sex-rock’n’roll tegencultuur revoluties in het binnenland.
Tegen de tijd dat Bobby Kennedy werd vermoord en de Gaulle werd afgezet, was de weg vrijgemaakt voor een nieuwe fase van kolonialisatie van westerse natiestaten via het zweven van de Amerikaanse dollar en de vernietiging van het goudreservesysteem dat had gediend als de basis van het Bretton Woods-systeem van na 1945. Zolang de wisselkoersen vaststonden, zou economische oorlogvoering tegen naties via kortetermijnspeculatie (wat altijd een instrument van de Londense City was geweest) niet mogelijk zijn. Bovendien maakte de stabiliteit van vaste wisselkoersen langetermijndenken en -planning mogelijk, die nodig waren om grootschalige infrastructuur en andere wetenschappelijke projecten op te bouwen, waarvoor het soort geduld en vooruitziendheid nodig waren dat kortetermijndenken op basis van marktwerking nooit mogelijk maakte.
In dit nieuwe tijdperk van deregulering na 1971 werd de mensheid verder geatomiseerd rond een nieuw idee van “waarde” dat werd aangedreven door de notie dat individuele verlangens, onbegrensd door regulering, creatieve verandering “veroorzaken” binnen de zogenaamd zelfregulerende krachten van de marktplaats. Hoe meer de formule “hebzucht = goed” werd verankerd in het besturingssysteem van de westerse staten, hoe meer de bredere structuren van die staten werden overgenomen door particuliere ondernemingen en banken, die in toenemende mate fuseerden en met elkaar versmolten in een tijdperk van Darwinistische “survival of the fittest”. Hoe meer deze onderling verbonden supranationale entiteiten fuseerden, des te meer werden de hefbomen van de economische macht weggerukt van soevereine nationale staten en in handen gegeven van particuliere financiële instellingen die loyaal waren aan krachten die tegen de mensheid gekant waren. Tijdens dit proces werden de eens zo productieve sectoren van de economie, die naties vitaliteit gaven, verzwakt en naar het buitenland uitbesteed.
De normale investeringen in het onderhoud en de verbetering van kapitaalintensieve infrastructuur liepen terug en industriële sectoren werden gesloten en verplaatst naar goedkope arbeidssectoren in het buitenland, die zelf nieuwe zones van moderne slavenarbeid werden en het westerse consumentisme vulden met “goedkope goederen” uit China en goedkope grondstoffen die uit het zuiden van de wereld waren gestolen.
Waar de monetaire groei vroeger gekoppeld was aan de groei van de industriële productie, koppelde het paradigma van na 1971 de monetaire groei aan steeds hogere percentages van onbetaalbare schulden en speculatief kapitaal dat niet aan de reële wereld was gebonden.
Twee gezichten van het Kwaad: WEF en Inter-Alpha Groep
In datzelfde noodlottige jaar 1971, werden twee andere onheilspellende entiteiten opgericht.
In januari 1971 werd in Zwitserland door een protégé van Henry Kissinger, genaamd Klaus Schwab, een entiteit opgericht, getiteld “Het Wereld Economisch Forum”. Een prominent stichtend lid was Maurice Strong, een met Rockefeller verbonden Canadese elitair die een van de grondleggers van de moderne milieubeweging was geworden en mede-architect van de Club van Rome. Een van de initiatieven die Strong in 1970 had helpen opzetten was de 1001 Nature Trust, een project gewijd aan het bijeenbrengen van kapitaal voor het Wereld Natuur Fonds voor de Natuur en de nieuwe milieubeweging. Een van de oprichters van het WWF? Sir Julian Huxley.
De andere onheilspellende entiteit die in 1971 werd opgericht was de Rothschild Inter-Alpha Groep van banken onder de paraplu van de Royal Bank of Scotland. De verklaarde bedoeling van deze groep zou gevonden kunnen worden in de toespraak van Lord Jacob Rothschild in 1983: “Twee grote soorten reusachtige instellingen, de wereldwijde financiële dienstverlener en de internationale commerciële bank met een wereldwijde handelscompetentie, kunnen samenkomen om het ultieme, almachtige, veelkoppige financiële conglomeraat te vormen.”
Lord Rothschild verwees naar de vernietiging van de Glass-Steagall wetten inzake de scheiding van banken aan de overzijde van de Atlantische Oceaan, die het commerciële bankwezen, het investeringsbankwezen en de verzekeringsactiviteiten sinds de Tweede Wereldoorlog in gescheiden werelden hadden ondergebracht. In 1986 begon deze vernietiging van de scheidsmuren in het bankwezen met de Big Bang van Margaret Thatcher, kort daarop gevolgd door de vernietiging van de Vier Pilaren door Canada. Hoewel het nog 14 jaar duurde, werd de laatste nagel aan de Glass-Steagall doodskist geslagen toen Clinton de wet vernietigde als een van zijn laatste ambtshandelingen. Daarna groeiden de derivatencontracten, die in 1991 nog goed waren voor 2 biljoen dollar en in 1999 voor 80 biljoen dollar, al snel uit tot meer dan 650 biljoen dollar toen de huizenmarkt in de VS in 2007 explodeerde.
De economie wordt een bom
Wat belangrijk is om in gedachten te houden, is dat door dit hele proces van na 1971, het kapitalisme zelf dus langzaam veranderde in een tijdbom die niets anders kon doen dan instorten. Dit betekent dat het fataal verkeerd is om het misbruik van globalisering of de ineenstorting die nu gaande is te zien als fouten, maar eerder als het beoogde gevolg van het ontwerp van het systeem zelf.
De westerse natiestaten hadden hun economische soevereiniteit verloren toen zij hun toekomst verkochten voor de prijs van goedkope goederen uit het buitenland, waardoor zij verslaafd raakten aan het arm houden van arme naties en het goedkoop houden van goedkope arbeidskrachten (zich ontwikkelende, moderniserende naties hebben de neiging gekwalificeerde, goed betaalde arbeidskrachten voort te brengen, die niet in een bananenrepubliek thuishoren).
En zo gleed de mensheid steeds verder af in een “einde van de geschiedenis” kooi die uiteindelijk streefde naar een nieuwe wereldorde ter vervanging van de oude orde van natiestaten en democratieën die de voorgaande eeuwen had geheerst. Meer gecentraliseerde supranationale controle van natiestaten door de financierende oligarchie vond plaats achter “vrijhandelsakkoorden” als NAFTA en Maastricht in het begin van de jaren ’90.
Dit was natuurlijk de bijna onstuitbare trend na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie (en de replicatie van de westerse globalisering binnen de korte periode van de 1990s Shock Therapy van Rusland). Ik zeg gelukkig “bijna niet te stoppen” omdat er in 2013 iets heel bijzonders en onverwachts gebeurde om deze blauwdruk te doen ontsporen.
Een nieuw besturingssysteem duikt op
Ik doel hier op het moment dat Xi Jinping de wereld liet weten dat China niet voor onbepaalde tijd zou doorgaan als de goedkope arbeidshub van het westen en in plaats daarvan een nieuw programma met de naam “Belt and Road Initiative” werd onthuld als de drijvende kracht van China’s buitenlands beleid. Spoedig fuseerde dit programma met de door Rusland geleide Euraziatische Economische Unie, en won meer dan 140 naties van de wereld voor haar werkend systeem met vertakkingen die zich uitstrekten tot in het Noordpoolgebied, de zogenaamde Polaire Zijderoute. Het multipolaire systeem van Eurazië, dat zich tussen 1999 en 2013 langzaam had ontwikkeld, begon in een versneld tempo te groeien met nieuwe financiële instellingen, grootschalige infrastructuurprojecten en nieuwe diplomatieke platforms die gaandeweg werden opgebouwd.
Tegen 2015 hadden zowel Rusland als China hun eigen alternatieven gecreëerd voor het door de VS gecontroleerde SWIFT en in datzelfde jaar trok Rusland Syrië binnen ter verdediging van het beginsel van nationale soevereiniteit.
Nu hebben Rusland en China, beide omsingeld door het militair-industrieel complex van de VS, een krachtige gezamenlijke verklaring uitgebracht met een manifest voor een nieuw besturingssysteem waarin het beginsel van soevereine natiestaten is verankerd, en activiteiten die win-winsamenwerking en bevolkingsgroei bevorderen als basis van de orde.
Dus wanneer Guterres in zijn broek plast en klaagt over het gevaar van twee tegengestelde systemen die nu ontstaan, of wanneer Biden’s handlers democratietoppen promoten die alle naties van de wereld uitsluiten die niet geofferd willen worden op het altaar van Gaia, dan kun je er zeker van zijn dat dat is omdat er iets is ontstaan dat verenigbaar is met de menselijke waardigheid.
Zouden de huidige vrijheidsbewegingen die over de transatlantische oceaan opkomen een verschuiving kunnen forceren in de elementen van de politieke klasse die hun menselijkheid nog niet hebben verloren aan een World Economic Forum borg-achtig streven om alles te assimileren in een unipolair transhumanistisch priesterschap? Dat valt nog te bezien.
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
