Politieke leiders in de VS, Canada, Duitsland en Frankrijk – allemaal NAVO-landen – hebben gisteren het script weer opgepakt. Ze konden niet wachten om naar de microfoons te gaan. Ze leken allemaal nieuwe energie en een nieuw doel in het leven te hebben. Politici zijn gemaakt voor dit moment! Ze hebben veel meer talent voor het uitdelen van terechte beschimpingen aan buitenlandse beesten, die veel overtuigendere vijanden zijn, dan voor het aankaarten van onzichtbare virussen.
Terwijl de Russische bommen op Oekraïne vielen, spraken de westerse leiders – die het grootste deel van twee jaar hadden gebruikt om hun burgers te intimideren en protesten de kop in te drukken – op hoogdravende toon over vrijheid, democratie, vrede en mensenrechten. Zij veroordeelden de wreedheid van Poetin en zijn revanchistische visie op tsaristisch herstel. Zij hadden een nieuw gevoel van vastberadenheid in hun morele superioriteit als leiders van de vrije en moderne republieken die hun buren niet binnenvallen.
Wat we niet zien is dat veel van deze mensen – samen met de mediaorganen en de bestuurders van veel diepgewortelde staatsbureaucratieën – absoluut opgewonden zijn om aan een nieuw seizoen te beginnen.
Weg met het afschuwelijke wanbeheer van de ziekteverwekker. Weg met de woede van het publiek over de lockdowns en de mandaten. Vergeet de ineenstorting van de alfabetisering van kinderen, de toename van kanker, de golven van depressie, de protesten van vrachtwagen- chauffeurs, de instortende peilingen van veel gekozen leiders, en vergeet ook de inflatie, de federale schuld, de knelpunten in de toeleveringsketen en de tekorten aan goederen. Vergeet alle verbazingwekkende mislukkingen van alles.
Het leven was nooit zo goed in levende herinnering als toen we een solide buitenlandse vijand hadden met de naam Rusland en een leider met een naam en een gezicht. Alles wat mis was met de wereld kon worden gepersonaliseerd, en met sprookjesthema’s: goed vs kwaad, vrijheid vs despotisme, democratie vs dictatuur. Deze grote strijd was zo goed voor beide partijen dat ze hem 40 jaar hebben laten duren. Er moet een zekere nostalgie naar die dagen leven in de harten van de zittende politieke instellingen van vandaag.
Poetin heeft de westerse politieke elites dus een prachtig geschenk gegeven. Hij heeft een sjabloon gecreëerd dat hen in staat stelt eensgezind te zeggen: er is iets dat nog erger is dan wij. Ze kunnen hopen op een ommekeer in hun dalende peilingscijfers, op nieuw respect en nieuwe waardering voor hun sterke leiderschap in crisistijd, en op een meer betrouwbare afhankelijkheid van een gedweeë mediamachine die weet dat in oorlogstijd alles moet worden nageaapt wat machtige deskundigen op het gebied van buitenlands beleid in het openbaar en in besloten kring zeggen.
Er is hier sprake van een krachtige symboliek met Poetins regelrechte militaire invasie. Hij wist dat hij erop kon rekenen dat zowel India als China de andere kant op zouden kijken en zijn zet zelfs stilzwijgend zouden goedkeuren. En hij wist zeker dat de NAVO-landen zouden blaten en sancties zouden opleggen, maar niet in een positie verkeerden om verder iets te doen. Verder wist hij dat Oekraïne voor hem persoonlijk en politiek een gemakkelijke overwinning was. Hij heeft zich eindelijk verzet tegen de expansiedrift van de NAVO in de traditionele invloedssfeer van Rusland, en een nieuw hoofdstuk in de wereldzaken doen beginnen. Hij heeft de wereld duidelijk gemaakt dat de Amerikaanse eeuw voorbij is.
Nog opmerkelijker is dat hij een schone weg heeft om die macht in eigen land te behouden. Anti-oorlog protesten braken uit in vele steden in Rusland. God zegene deze demonstranten, hun vastberadenheid, hun moed, hun liefde voor de vrede.
Als Poetin een manier zoekt om met hen af te rekenen, hoeft hij alleen maar te kijken naar hoe Justin Trudeau omging met de protesten in Ottawa. Geef ze een boete, leg beslag op hun bank- rekeningen, sleep hun vrachtwagens en auto’s weg en stuur zwaarbewapende, militaire agenten zonder insignes en zonder herkenbaar gezicht om de straten schoon te vegen. Gebruik gezichtsherkennings- technologie om later bij mensen na te vragen wat hun politieke loyaliteit is.
De 1984 mentaliteit en natte droom van elke technocratische dictator
De “vrije wereld” heeft de morele positie verloren om tegen de “onvrije” wereld te preken over rechten, vrijheden en democratie. Twee jaar lang experimenteerde bijna elke regering in het Westen met nieuwe vormen van slavernij in naam van de volksgezondheid. Zij hebben laten zien hoe noodbevoegdheden kunnen worden ingezet om mensen in hun huizen op te sluiten, bedrijven te sluiten, kerken af te gelasten, parken te sluiten, reizen te verbieden, meningsuiting te censureren – massale aanvallen op essentiële vrijheden, allemaal gerechtvaardigd omdat de mensen aan de macht zeiden dat het gerechtvaardigd was.
Voorts deed de pandemie het nut heropleven van nationalisme (met reisverboden en zelfs goedkeuring van vaccins), klassentegenstellingen in het beleid (essentiële en niet-essentiële bedrijven en werknemers), segregatie en discriminatie op basis van biologie (vaccinpaspoorten), en de onbetwiste hegemonie van de administratieve staat over de hele samenleving. De ervaring bewees verder dat er geen grenzen hoeven te zijn aan de ambitie van de staat: zelfs de absurde belofte om een ademhalingsvirus uit te roeien kan dienen als rechtvaardiging voor een machtsgreep.
Zelfs de rechtbanken zwegen, en op de media kon worden vertrouwd om dissidente stemmen de kop in te drukken en propaganda van de bureaucratieën te verspreiden. Big Tech, ooit door het establishment gehekeld om zijn libertaire ethos, schaarde zich ook aan de kant van de controle en censureerde en annuleerde accounts die twijfels deden rijzen over de competentie van de bestuurlijke elite.
Wat een prachtig voorbeeld om te laten zien aan would-be autoritairen over de hele wereld! De reactie op de pandemie was brutaal. Het was in strijd met alle wetten en tradities. Het druiste in tegen de wetenschap van de volksgezondheid uit het verleden. Het was een enorme flop vanuit wetenschappelijk oogpunt, natuurlijk. Maar de onderneming schiep een politiek precedent dat nog decennia zal nazinderen. Er werd duidelijk vastgesteld dat staten kunnen doen wat ze willen, wanneer ze dat willen, op voorwaarde dat het leiderschap een houding van onfeilbaarheid aanneemt en de bevolking voldoende bevreesd is.
Dit was het geschenk van het Westen aan Poetin. Poetin doet nu iets terug. Hij heeft zich aangeboden als zondebok voor politieke instellingen die wanhopig op zoek zijn naar een ander onderwerp, iets dat hen in staat stelt om opnieuw de woordenschat over vrijheid op te eisen, hoe ongeloofwaardig dat in eerste instantie ook mag lijken. Iedereen weet dat de beste omgeving om de publieke opinie te beheersen de mist van de oorlog is. Des te beter als het gaat om een verre dictator met imperiale ambities.
De afgelopen twee jaar hebben ons laten zien wat we liever niet hadden willen ontdekken, namelijk dat vrijheid en rechten, samen met verlichte idealen en goede wetenschap, buitengewoon kwetsbaar zijn. Zij worden alleen gewaarborgd door een publiek dat erin gelooft en bereid is ervoor op te komen. Wanneer de culturele consensus ten gunste van de vrijheid afbrokkelt, worden verschrikkelijke beesten op de wereld losgelaten.
Er zijn twee data in mijn volwassen leven die werkelijk ieder verlichtingsideaal op duistere wijze aan diggelen leken te slaan. De eerste was 12 maart 2020, toen Donald Trump, onder het mom van noodsituaties, het einde van reizen vanuit Europa, het Verenigd Koninkrijk en Australië aankondigde, allemaal in naam van het vermijden van virussen. De tweede was 24 februari 2022, toen Vladimir Poetin de eerste grote stappen zette in het herstel van het 19e-eeuwse Russische rijk, en een duim opstak naar het ooit machtige Amerikaanse rijk en zijn pretenties om de wereld te regeren.
Het is een nieuw hoofdstuk in een verhaal van wat een zeer donker tijdperk van barbarij zou kunnen worden – tenzij en totdat verlichtingsidealen opnieuw de overhand krijgen.
- Bron: Jeffrey A. Tucker
- Jeffrey A. Tucker is oprichter en voorzitter van het Brownstone Institute en de auteur van vele duizenden artikelen in de wetenschappelijke en populaire pers en tien boeken in vijf talen, het meest recent Liberty or Lockdown. Hij is ook de redacteur van The Best of Mises. Hij spreekt veel over onderwerpen op het gebied van economie, technologie, sociale filosofie, en cultuur. tucker@brownstone.org
Beheerder Vincent W Schoers
Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, of zogenaamde celebrity influencers.
